normal">MY">ကျိဖုန်းချန်၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းသည်
အနည်းငယ်မျှတွန့်သွား၏။ သူသည်အံကိုကြိတ်၍ အသံခပ် တိုးတိုးဖြင့်ပြောသည် “ငါ့ကို နည်းနည်းလောက်
ထပ်ပြောပေးစမ်း!”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် သူ့အားရှက်ရွံ့စွာ
ကြည့်လိုက်သည်။mso-bidi-language:MY">
normal">MY">
normal">MY">ကျိဖုန်းချန်မှ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ
“ မြန်မြန်လုပ်စမ်း။ မင်းမလုပ်ချင်ဘူးလား?”
normal">MY">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် နှုတ်ခမ်းစူလိုက်ကာ “mso-bidi-language:MY">အဲ့ဒါ…အဲ့ဒါက နောက်ထပ် စျေးနှုန်းတစ်ခု ကျသင့်ပါမယ်”
normal">“…”
normal">
normal">သူအခုလို အော်လိုက်တာကြောင့်
ဒီစိတ်ရှုပ်စရာ မှင်စာကောင်က စိတ်ထဲတွင် တေးမှတ် ထားထားလိမ့်မယ်လို့
မထင်ထားခဲ့ချေ။mso-bidi-language:MY">
normal">
normal">ဌာနမှူး သူတို့နှစ်ယောက် အား လှမ်းကြည့်နေသည့်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ကျိဖုန်းသည် သွားကိုကြိတ်လျက် “ငါမင်းကို နောက်မှ နောက်ထပ် ၂၀၀ ထပ်ပေါင်း ပေးမယ်”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး ကြားလိုက်ရသောအခါ မျက်လုံးတွေ
အရောင်တောက်သွားပြီး “အင်း…အင်း”
normal">ထိုနောက် သူသည်အသံ တိုးတိုးဖြင့် သတိပေးလိုက်သည် “ကျီ…ကျီ နေလောင်ခံလိမ်းဆေး”
normal">
normal">MY">ကျိဖုန်းချန်သည် စာပိုဒ်အများစု အားရွတ်ဆိုနေသည်မှာ နောက်ထပ်ငါးမိနစ်နီးပါး ကြာမြင့်သွားသည်။ အခြားလူများသည်လည်း စာဖတ်၍ ပြီးသောအခါ ကျစ်ချူးကို
သူ့ဆီသို့ လာခဲ့ရန်
သတိပေးလိုက်သည်။
normal">
normal">ဘေးနားမတ်တပ်ရပ်နေရင်း
ဆရာကြီး mso-bidi-language:MY">ကျိဖုန်းသည်
သက်ပြင်းချလိုက်မိသည် သို့သော် သူ့ခေါင်း ကိုတစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်သည် နှင့်တစ်ပြိုင်နက်
ဌာနမှူးmso-bidi-language:MY">ရဲ့
MY">သေစေလောက်သည့် အကြည့်များနဲ့ရင်ဆိုင်လိုက်ရသည်။
normal">
normal">ဌာနမှူး : “မင်းဖတ်ပေးဖို့အတွက်
သူ့ကိုmso-bidi-language:MY">ရေးခိုင်းခဲ့တယ်မဟုတ်လား”
normal">MY">ကျိဖုန်းချန် : ….
normal">ပိုက်ဆံသုံးလိုက်ပြီး လုံးဝ အပြစ်ဖြစ်သွားတာပဲ။
normal">MY">ကျိဖုန်းချန် ထွက်သွားပြီး သည့်နောက်တွင် သူ့အလှည့်သို့ ရောက်လာသည်။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် စိတ်မလှုပ်မရှားပဲမနေနိုင်။
သူ၏ လက်ကိုမြှောက်ကာ မိုက်mso-bidi-language:MY">ခရိုဖုန်းအား
သူနှင့်သင့်တော်သော အမြင့်ရောက်အောင်"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">ချိန်ညှိလိုက်သည်။ သို့သော် သူ၏လက်များသည် ထိန်းချုပ်၍ မရနိုင်လောက်အောင် တုန်ယင်နေသည်။
normal">
normal">နွေရာသီသည် ပူပြင်းသလို
လူတွေmso-bidi-language:MY"> စိတ်မြန်လက်မြန် လုပ်တတ်သည်မှာလည်း မလွဲမသွေပင်။
normal">သူသည် မိုက်၏အမြင့်အား
အနည်းငယ်မျှmso-bidi-language:MY"> မချိန်ညှိနိုင်ဖြစ်သွားပြီး
လုပ်နေသည့်mso-bidi-language:MY"> အချိန်မှာလည်း
အနည်းငယ်mso-bidi-language:MY"> ကြာမြင့်လာသည့်အခါ
စင်အောက်မှ ပရိသတ်၏အသံတစ်ချို့ထွက်ပေါ်လာသည်။
normal">
normal">“ဘာမှဆက်မပြောနဲ့တော့။
MY">နွေလယ်ခေါင်ကြီးမှာ ငါတို့ဒီ မှာလာရပ်နေရတာ။ ပူလွန်းလို့ သေတော့မယ်”
normal">“စင်ပေါ်ကလူတွေ စကားပြောပြော
မပြောပြော၊ mso-bidi-language:MY">ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ စီစဉ်ရတဲ့လူတွေက နေပူခံ နေရတယ်”
normal">“အဲ့ဒီစင်ပေါ်မှာဘယ်သူလဲ၊
မင်းလုပ်ရောmso-bidi-language:MY"> လုပ်နိုင်သေးလား”
normal">“ဝမ်ကျစ်ချူးလေ၊ စီနီယာ
ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသားပေါ့”
normal">“သူ၊ ဒါဆို အဆင်ပြေပါတယ်”
normal">“စင်ပေါ်မှာသူလေ၊ မင်းငါ့ကို
စိတ်ကောင်းကောင်းmso-bidi-language:MY"> ထားရမယ်လို့ ပြောတယ်ဆိုရင်၊ ငါက သူနောက်ထပ် ဘာဆက်ပြောမလဲဆိုတာ နားထောင်ကြည့်မယ်လေ။
ဟား ဟား ဟား”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် မိုက်အမြင့်အား ချိန်ညှိပြီးသောအခါ သူ၏လက်ထဲတွင်ရှိသော
မိမိကိုယ်ကို သုံးသပ်စာအား ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ လက်ဖဝါးများမှာ သူစိတ်လှုပ်ရှားနေသောကြောင့်
ချွေးများထွက်နေပြီး စာရွက်သည်လဲmso-bidi-language:MY"> သူ့ကြောင့်စိုစွတ်သွားသည်။
normal">
normal">“အား...အားလိုး...လုံး၊ ကျွန်တော်ကတော့…” သူပါးစပ်ဖွင့်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် အသံက
အဆက်မပြတ် တုန်ယင်စွာ ထွက်လာတော့သည်။mso-bidi-language:MY">
normal">MY">
normal">[စနစ် : လုပ်စမ်းပါ ကောင်လေး၊
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယုံကြည်မှုရှိစမ်းပါ]
normal">သူသည်လည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ယုံကြည်မှုရှိချင်ပါသည်။ သို့သော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဝေဖန်ထင်မြင်ချက်စာအား ဖတ်ပြီးသည့် နောက်တွင် အရိုက်ခံရမည်ကို သူကြောက်နေသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ကာ “ကျွန်တော်…ကျွန်တော်ကတော့ စီနီယာတန်းရဲ့ အခန်း ၂၁ .....၁၁
တန်း...... က
ဖြစ်ပါတယ်”
normal">
normal">“ဟားဟားဟား သူဘာဖြစ်တာလဲဟ၊
MY">သူစကားပြောတဲ့ပုံက အရမ်းရယ်ရတာပဲ”
normal">“သူဘာလို့ ထစ်နေတာလဲ?”
normal">“ဟားဟားဟား နောက်ထပ်
ဖတ်စရာမရှိတော့ဘူးလား”
normal">“မင်း၊ မင်း ဖတ်နိုင်ရဲ့လား?”
normal">ပရိသတ်ထံမှာ ရယ်သံများ ပိုကြားရချိန် ဝမ်ကျစ်ချူး၏စိတ်လှုပ်ရှား၍ ဖြူဖျော့နေသော
မျက်နှာသည် ချက်ချင်း နီမြန်းသွားပြီး သူ၏ နှုတ်ခမ်းများမှာလည်း ခဏတာမျှ တုန်ရီသွားသည်။
normal">
normal">ပရိသတ်ထဲတွင်ရှိသော အတန်းဖော်များကလည်း
သူ့ကိုလှောင်ရယ်ကြသည်။
normal">မျက်နှာဘေးတွင် ချွေးစီးများကျလာပြီး
လူငယ်လေးသည် ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ကာ သူ၏မျက်လုံးများသည်
ဆိုးဆိုးရွားရွားပင်
တုန်ယင်နေတော့သည်။
normal">
normal">စင်အောက်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ
လှောင်ပြောင်၍ ရယ်မောနေသောမျက်နှာများကို"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">မြင်ရသည်။ သူတို့၏မျက်နှာများပေါ်တွင် အရယ်အပြုံးများ ရှိနေသည်။ သို့သော် ကောင်းသော
ရည်ရွယ်ချက်မျိုးနှင့်မဟုတ်ပေ။
normal">လူတစ်ယောက်ကိုတောင်
စကားပြောရသည်မှာ မလွယ်ကူသည်ကို တစ်ကျောင်းလုံး၏ရှေ့မှောက်တွင်
တစ်ယောက်တည်းmso-bidi-language:MY"> စာဖတ်ပြနေရသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး၏မျက်နှာသည်
စိတ်MY">ရှုပ်ထွေးခြင်းများနှင့်ပြည့်နှက်နေပြီး
ကစားကွင်းထဲသို့ ရှက်ရွံ့စွာ ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ကစားကွင်းထဲတွင် လူအများဖြင့် ပြည့်ကျပ်နေသည်။ သို့သော် သူနောက်တစ်ခေါက်
ပြန်ကြည့်လိုက်သောအခါ ခဏ
တွေဝေသွားပြီး mso-bidi-language:MY">မသိစိတ်က ဆွဲဆောင်နေသဖြင့် တစ်နေရာကို "Pyidaungsu",sans-serif">စိုက်ကြည့်"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">လိုက်မိသည်။
normal">
normal">အရပ်ရှည်ရှည်လူတစ်ယောက်သည် ပထမဦးဆုံးအတန်း၏ထိပ်၌ ရပ်နေသည်။
ဖြောင့်မတ်၍ ကြံ့ခိုင်သောအသွင်အပြင်ဖြင့် နေပူထဲတွင် ဂုဏ်ယူစွာ ထီးထီးကြီးပေါ်ထွက်နေသည့် ထင်းရှူးပင်ကြီးနှင့်တူ၏။
normal">သူ၏ ချောမောသော မျက်နှာသည် အခြားသူများနှင့်
ကွဲပြားနေပြီး သူ့အား လှောင်ပြောင်လိုသည့်
အရိပ်အယောင် အလျဉ်းမရှိပေ။
normal">
normal">သူ့နားပတ်ပတ်လည်တွင် ရယ်မော၍စကားပြောနေကြသည့် အသံများရှိနေသော်လည်း ချင်ကျားရှုသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင်
တစ်ယောက်တည်းကျန်ရှိနေသော လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများ၏ အသံများမကြားရပဲ မျက်နှာသေဖြင့်
ရှိနေလေသည်။MY">
normal">MY">
normal">သူသည် သူ့အား မလှောင်ရယ်ပေ။
normal">သူ၏အသုံးမကျသောပါးစပ်၊
သူ၏အရှက်ရဖွယ်ရာလုပ်ရပ်များကြောင့် သူ့အား မလှောင်ပြောင်ပေ။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ခဏတာမျှ
ကြောက်လန့်ဖို့ရာmso-bidi-language:MY"> မေ့သွားပြီး
MY">ထိုသူအား နှစ်ကြိမ်မက ကြည့်လိုက်မိသည်။ မျက်ဝန်းနှစ်ခု ဆုံမိသော အခါသူသည် အလျင်အမြန်ပင် ခေါင်းငုံ့မိလိုက်သည်။
သို့သော် သူနောက်ထပ်mso-bidi-language:MY">တစ်ကြိမ် ခိုးကြည့်ဖို့
သိပ်မကြာလိုက်ပေ။
normal">
normal">သိသာစွာပင် တခြားတစ်ယောက်သည်လဲ
စကားတစ်ခွန်းmso-bidi-language:MY"> ပြောမနေပေ။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ကျစ်ချူးသည် သူ့အားကြည့်ပြီး သူ၏သုံးသပ်ချက်ကို စတင်ဖတ်လိုက်၏။"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">
normal">MY">သူတစ်ကျောင်းလုံးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပုံစံ မပြောနိုင်တာမို့
ချင်ကျားရှုတစ်ယောက်တည်းကိုသာ စကားပြောနေဟန်ဆောင် လိုက်တော့သည်။
normal">MY">
normal">“အခန်း ၁၁…၁၀…မှ ဝမ်ကျစ်ချူးပါ။ ကျွန်တော်အရင်က ကျောင်းပြေးဖူးတဲ့ အပြုအမူအတွက် ရင်ထဲမှာ နက်နက် နဲနဲ…လေးလေးနက်နက် နောင်တရနေပါတယ်.....”
normal">
normal">MY">စင်ပေါ်မှ ထိုသူ၏အကြည့်မှာ
အလွန်ပြောင်တင်းလှသောကြောင့် ချင်ကျား"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">ရှုတစ်ယောက် "Pyidaungsu",sans-serif">သူ၏မျက်လုံးများအား ပင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ဝမ်ကျစ်ချူး ခဏတာ
တုန်ယင်သွားသည်mso-bidi-language:MY">ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်"Pyidaungsu",sans-serif">။
normal">
normal">လူငယ်လေး၏မျက်လုံးမှာ သူလက်ထဲမှ စာရွက်ပေါ်တွင်မရှိ။ သို့သော် သူ့အား
မျက်တောင်မခတ်ဘဲmso-bidi-language:MY"> ကြည့်နေသည်။
သူ၏မျက်နှာမှာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေပြီး သူ၏မျက်လုံးများသည်လည်း ခိုကိုးရာမဲ့နေသော သတ္တဝါငယ်လေးကဲ့သို့ လန့်ဖြန့် နေသည်။
normal">
normal">ချင်ကျားရှုသည် မျက်ဝန်းတို့ကို
မှေးကျဉ်းလိုက်တော့သည်။mso-bidi-language:MY">
normal">တစ်ဖက်လူမှာ သူအားကြောက်ရွံ့နေသည်ကို
သူသေသေချာချာသိသည်။ သို့သော် mso-bidi-language:MY">သူ့အပေါ်မှ အကြည့်ကို မခွာနိုင်ဖြစ်နေသည်။
normal">
normal">MY">သုံးသပ်ချက် ဖတ်လို့ ပြီးဆုံးခါနီး ရောက်လာသောအခါ ကောင်လေးသည် အနားမယူပဲ ပြောနေ၍လား၊ သူစာဖတ်ခြင်း ပြီးလုနီးပြီဖြစ်၍
စင်ပေါ်မှ ဆင်းရခါနီးပြီဟူ၍mso-bidi-language:MY"> ပျော်နေ၍လား
သူမသိ။ ချောမောသောကောင်လေး ၏မျက်နှာမှာ မျက်လုံးများဝင်းလဲ့နေပြီး တောက်ပသော သွားများပေါ်အောင်
ရုတ်တရက်ပြုံးလိုက်သည်။mso-bidi-language:MY"> mso-bidi-language:MY">
normal">MY">
normal">MY">ချင်ကျုးရှု၊ သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများသည်
အနည်းငယ်ကွေးသွားmso-bidi-language:MY">ကာ
MY">သူ့မျက်လုံးများတွင်လည်း အပြုံးကို မတားဆီးနိုင်ပေ။
normal">MY">သူ့အပြုံးကို သူ သတိထားမိသွားသော ချင်ကျားရှုမှာ မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုလှည့်ကာ
အဝေးသို့ကြည့်လိုက်သည်။
normal">
normal">စာဖတ်၍ပြီးမြောက်သွားသောအခါ
ဝမ်ကျစ်ချူးသည် သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။ သူ၏တစ်ဘဝလုံးစာမျှ စင်ပေါ်တွင်ကုန်ဆုံး သွားသည်ဟု ထင်ရလောက်အောင်ပင် အချိန်တွေမှာကြာမြင့်လွန်း
လှသည်။
normal">ထို့နောက် သူသည်ခေါင်းငုံ့ကာ
လျင်မြန်စွာဖြင့် mso-bidi-language:MY">ကျိဖုန်းချန်၏ဘေးနားသို့သွားကာ
မတ်တပ်ရပ်နေလိုက်သည်။
normal">
normal">MY">ကျိဖုန်း၏နှုတ်ခမ်းရှည်သည်
အနည်းငယ်စူသွားသည်။ သူသည် တစ်စုံတစ်ရာကို သည်းခံနေရသည့်ပုံဖြင့် အံ့ကိုကြိတ်လိုက်ပြီး
သူ၏မျက်နှာကြွက်သားများသည်လည်း အနည်းငယ်တွန့်လိမ်နေသည်။
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာထစ်ငေါ့လျက်
“မင်း…မင်း အပူလျှပ်နေတာလား”
normal">“…” ကျိဖုန်းချန်မှာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူလျက် “မဟုတ်ဘူး၊
မင်းကြောင့်ဖြစ်နေတာ”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ နားမလည်စွာဖြင့်ကြည့်လိုက်ပြီး
“ငါ့ကြောင့်?”
normal">MY">ကျိဖုန်းချန်သည် တစ်ဖက်လူ အခုလေးတင် ပြောလိုက်သည့်စကားအားအတုခိုးကာ “မင်းဘာလို့
အဲ့လောက် စကားထစ်mso-bidi-language:MY"> နေတာလဲ”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် နှုတ်ခမ်းစူကာ
“ငါ… စိတ်လှုပ်ရှားနေလို့”
normal">
normal">သူပြောလိုက်ပြီးနောက် လူအုပ်ထဲမှာရှိသည့်
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုအား
တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်၏။ တစ်ဖက်လူမှာ သူ့အားကြည့်မနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့ရင်ဘတ်ထဲတွင်ရှိသည့် အလုံးကြီးမှာလည်း ပြုတ်ကျသွားသည်။
normal">ပြဿနာရှာသည့် ကျောင်းသားများ၏သုံးသပ်စာ
ဖတ်သည့်ပွဲ ပြီးသည့်နောက်တွင် ဌာနမှူးသည် မိုက်ကိုကိုင်လိုက်ကာ
စကားအနည်းငယ် ပြောသည်။ ထို့နောက် mso-bidi-language:MY">အားလပ်ချိန်အတွင်း လူစုဝေးခြင်းအား ပြန်လည်ဖြုတ်သိမ်းစေသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ရေသွားသောက်ရန် ပြန်သွားတော့မည့်အချိန်တွင် သူ ရုတ်တရက်
တားမြစ်ခံလိုက်ရသည်။
normal">ဌာနမှူးမှာ စဥ်းစားနေဟန်
သူ့မေးစေ့အား လက်ဖြင့်လိုက်လျက် “ဆရာကြီး"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">ကျိဖုန်း၊ ဝမ်ကျစ်ချူး မင်းတို့နှစ်ကောင်ဒီကိုလာခဲ့စမ်း”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : !
normal">
normal">သို့သော် သူမကြားချင်ယောင် မဆောင်ရဲသောကြောင့် ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ခေါင်းကိုငုံ့ကာလမ်း
လျှောက်လာသည်။
normal">ဌာနမှူးသည် လက်ပိုက်ကာ
ထိုနှစ်ယောက်အားmso-bidi-language:MY"> ကြည့်လျက်
“မင်းတို့နှစ်ကောင် စင်ပေါ်မှာအခု ဘာဖြစ်ခဲ့ကြတာလဲ”
normal">ချန်ဖုန်း : “ကျွန်တော် စာမဖတ်တတ်လို့ပါ”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “ကျွန်တော်…ကျွန်တော်ကထစ်နေလို့”
normal">“…”
normal">
normal">ဌာနမှူးသည် အသက်ပြင်းပြင်း ရှူချလိုက်ကာ “ဆရာကြီးကျိဖုန်း၊ မင်းက စာမတတ်ဘူးဆိုရင် မင်းဘယ်လိုလုပ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ဝေဖန်တဲ့စာmso-bidi-language:MY"> ကိုရေးခဲ့တာလဲ”
normal">MY">ကျိဖုန်းသည် ဝမ်ကျစ်ချူးအား
အပြစ်ရှိသောပုံဖြင့် တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ “ကျွန်တော် ဖောင်တိန်နဲ့ရေးပါတယ်”
normal">
normal">“ကောင်းပြီ၊ ဝမ်ကျစ်ချူး
မင်းသူ့ရဲ့ဝေဖန်စာရဲ့ခေါင်းစဉ်ကိုmso-bidi-language:MY"> ဘယ်လိုသိနေတာလဲ၊
မင်းMY"> သူ့အတွက် ရေးပေးခဲ့တာလား”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ ခေါင်းကိုငုံ့လျက် “သေစမ်း…”
normal">MY">ကျိဖုန်းသည် ထိတ်လန့်လာပြီး
သူ၏နှလုံးမှာ သူ၏လည်ချောင်းမှ ခုန်ထွက်တော့မလိုဖြစ်နေ၏။
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာခက်ခက်ခဲခဲနှင့်ပြောလိုက်သည်
“အမြင်mso-bidi-language:MY">အား…အရမ်း ကောင်းလို့ပါ”
normal">
normal">ဌာနမှူး : “မင်းတကယ်ကြီး သူ့အတွက် ဝေဖန်ရေးစာကို မရေးပေးခဲ့တာအမှန်လား”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် အပြစ်ရှိစိတ်ဖြင့်
သူ့ခေါင်းအား ခါလိုက်၏ သို့သော် သူမည်သည့်စကားလုံး တစ်လုံးမျှ မပြောနိုင်ပေ။
normal">ဌာနမှူးသည် သူတို့နှစ်ယောက်အား
နောက်တစ်ကြိမ်စိုက်ကြည့်ကာ “mso-bidi-language:MY">မဟုတ်တာ။ ကောင်းလိမ့်မယ်နော်”
normal">
normal">ထို့နောက်သူသည် ဆရာကြီးကျိဖုန်း
အနားသို့ကပ်သွားကာ “ဟုတ်တယ်၊
ငါ့ဆီမှာmso-bidi-language:MY"> မမိပဲနေတာ
အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ်နော်”
normal">ရုတ်တရက် အနီးကပ်လာသော မျက်နှာကြီးအား ကြည့်နေရင်း ကျိဖုန်းချန်မှာ : …
normal">ဌာနမှူး ထွက်သွားသည့် အခါတွင်မှသာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ သက်ပြင်းချနိုင်သည်။
normal">
normal">MY">ကျိဖုန်းချန်သည် ဘေးတွင်
မှိုMY">တစ်ပွင့်ကဲ့သို့ ဟန်ဆောင်နေသာ
ဝမ်ကျစ်ချူးအား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ သူ၏လက်ကိုမြှောက်လျက်
တစ်စုံတစ်ယောက်အား mso-bidi-language:MY">ယွမ်
၂၀၀ ပေးရန်လုပ်လိုက်သည်။
normal">
normal">MY">ဒီတစ်ယောက်အား သူ၏မျက်လုံးထဲတွင်
မကြည်တော့သော်လည်း သူ့တွင် mso-bidi-language:MY">ယွမ်၂၀၀
မပြတ်လတ်နေသလို စိတ်mso-bidi-language:MY">ရှုပ်စရာကောင်းသည့်ကောင်ထံတွင်လည်း
အကြွေးမတင်လိုပါ။ သူmso-bidi-language:MY">သည် စိတ်ရှုပ်ခြင်းနှင့် "Pyidaungsu",sans-serif">ရွံ့mso-bidi-language:MY">ရှာခြင်းကို
တစ်ပြိုင်တည်း ခံစားနေရသည်။
normal">
normal">လက်ကိုင်ဖုန်းသံမှ အချက်ပေးသံကြားလိုက်ရသောအခါ
ဝမ်ကျစ်ချူးက ထုတ်ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်၏။
normal">“နောက်…နောက်တစ်ခေါက် လာလည်ဖို့အတွက်လည်း ကြိုဆိုပါတယ်”
normal">
normal">MY">ကျိဖုန်းချန်၏မျက်နှာရှည်ကြီးမှာ
မှုန်ကုတ်သွား၍ “ဘယ်ကောင်က မင်းဆီကို နောက်ထပ်တစ်ခါ လာလည်မှာလဲ”
normal">ထိုသို့ပြောပြီးနောက်
ဖုန်းကို သူ့အိတ်ကပ်ထဲပြန်ထည့်ကာ
ထွက်သွားတော့သည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ဂရုမစိုက်ပေ။ ဘယ်လိုပင်ဖြစ်ပါစေ ဒီလိုဆက်ဆံပုံမျိုးကို
သူအသားကျနေပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့နောက် ဖုန်းမျက်နှာ ပြင်ကို ကြည့်လိုက်ကာ ယွမ် ၂၀၀ အားပျော်ပျော်ကြီးလက်ခံ
လိုက်သည်။
normal">
normal">နေ့လည်ခင်း၏ပထမဆုံးအနားယူချိန်အတွင်း ပြီးခဲ့သောသောကြာနေ့၏
လပတ်စာမေးပွဲရလဒ် များ ထွက်ပေါ်လာသည်။
normal">အတန်းပိုင်ဆရာမှာ ရီပို့ကဒ်အား
အတန်းရှေ့ရှိmso-bidi-language:MY"> စင်မြင့်ပေါ်တွင်တင်ထားကာ
ကျောင်းသားများအား သူတို့ကိုယ်တိုင်ဖတ်ကြရန် ပြောသည်။
normal">
normal">မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင်
ရီပို့ကဒ်များအား ချလိုက် သည်နှင့် ကျောင်းသားအုပ်ကြီးက ဝိုင်းအုံလာလေသည်။
normal">
normal">အတန်းပိုင်ဆရာသည် ဝမ်ကျစ်ချူးအားကြည့်လိုက်သောအခါ
သူ၏နောက်ဆုံးခုံတွင်mso-bidi-language:MY"> ထိုင်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည် အနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး
ထိုနေရာသို့သွားကာ ကြည့်mso-bidi-language:MY">ရှုချင်၏။
သို့သော် သူလာမကြည့်ရဲ။
normal">
normal">ထိုအချိန်မှာပင် အတန်းဖော်တစ်ယောက်က ပြောလေသည်။ “ဆရာ၊ ဒီရီပို့ကဒ်ပေါ်မှာ
အမှားပါနေတယ်နဲ့mso-bidi-language:MY"> တူတယ်နော်?”
normal">အတန်းပိုင်ဆရာက ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး
“မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးကို ဆရာများအဖွဲ့က အကုန် မှန်အောင်စစ်ပြီးသွားပြီ”
normal">
normal">“အဲ့ဒါဆို ဘာလို့..
ငါရူးနေပြီလား။......
မဟုတ်ဘူး ဘာလို့ ဝမ်ကျစ်ချူးရဲ့အဆင့်က
ငါ့ရဲ့အရှေ့မှာရောက် နေရတာတုန်းmso-bidi-language:MY">?”
normal">အတန်းထဲတွင် ကျောင်းသား
စုစုပေါင်း ၃၈ ယောက်ရှိသည့်အနက်တွင် ဝမ်ကျစ်ချူးသည် အဆင့် ၁၆ ရသည်။
normal">
normal">ထိုကျောင်းသားစ၍ ပါးစပ်ဟလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်
အခြားကျောင်းသားများသည်လည်း တစ်ထေရာတည်းလိုက်ပြော ကြသည်။
normal">
normal">အဆင့် ၁၆ သည် အတန်းထဲတွင်
အတော်ဆုံးmso-bidi-language:MY"> မဟုတ်သော်လည်း၊
သူ၏အဆင့်များမကောင်းလေ့ ရှိသော်လည်း ထိုအဆင့်ရသူ မှာ ဝမ်ကျစ်ချူးဖြစ်နေသောအခါ အရာအားလုံးပြောင်းလဲသွားသည်။
normal">
normal">တစ်နှစ်လုံး စာရွက်အလွတ်သာထပ်နေခဲ့သော အတန်း၏နောက်ဆုံးတစ်ယောက်၊
အတန်းထဲတွင်mso-bidi-language:MY"> သင်ခန်းစာများအား
နားမထောင်၊ အိမ်ပြန်၍ စာမလုပ်သောတစ်ယောက်၊ ထိုသူသည် အဘယ်သို့များ အဆင့် ၁၆ ရသည်နည်း၊
သူသည် အရင်တစ်ပတ်က ကျောင်းမလာသည်ကိုmso-bidi-language:MY"> ထည့်မတွက်
ရသေး။
normal">
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးရသည့်ကျောင်းသားသည်လည်း
သူ့ထိုင်ခုံနေရာတွင်ပင် အံ့ဩနေသည်။ အဆင့် သတ်မှတ်ချက်များအား အစတွင် စိတ်မဝင်စားသော်လည်း
ဝမ်ကျစ်ချူး ပထမအတန်းထဲတွင် အဆင့် ၁၆ ရသည်ကိုသူကြားရသောအခါ ရုတ်တရက် ဝမ်ကျစ်ချူးအားလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
normal">
normal">ထို့နောက်သူသည် တုန်လှုပ်စွာဖြင့်
“မင်းကအဆင့် ၁၆ ရတယ်...”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် တံတွေးမျိုချလိုက်သည်။
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးသမားက သူ့၏ပါးစပ်အား
အံ့ဩစွာဖြင့်ပိတ်လိုက်ကာ “ဒါဆို ငါကအဆင့် ၁၅ မဟုတ်လား”
normal">
normal">[စနစ် : ကောင်လေး သင်မြင်လား? ဒါ
သင့်မှာမရှိတဲ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယုံကြည်မှုဆိုတာပဲ]
normal;tab-stops:92.2pt">ဝမ်ကျစ်ချူး
: …
normal;tab-stops:92.2pt">
normal">စာမေးပွဲမစတင်မှီ သူသည်
ဝမ်ကျစ်ချူးအား သူ့mso-bidi-language:MY">တစ်ဘဝလုံး
လေ့လာထားသော ဘာသာရပ်နှင့်ပတ်သတ်သော
လျှို့ဝှက်ချက်အားmso-bidi-language:MY"> သင်ပေးခဲ့သည်။
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးသမားသည်
ရုတ်တရက် မတ်မတ်ထရပ်လိုက်ပြီး “ချီး၊ ဒါ"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">စာမေးပွဲ မှာ အဆင့် ၁၅ ရဖူးတာ ပထမဆုံးပဲ”
normal">
normal">ထိုသို့ပြောဆိုပြီးနောက်
သူသည် အရှေ့သို့သွားကာ ရီပို့ကဒ်အားကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူသည် နောက်ဆုံးဖြစ်နေသည်ကို
တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူနောက်တွန့်သွားသည်။
normal">
normal">ထို့နောက် ဝမ်ကျစ်ချူးဆီသို့
အမြန်ရောက်လာပြီး သူ့အားmso-bidi-language:MY"> သစ္စာဖောက်သွားသကဲ့သို့
သံသယ မျက်လုံးများဖြင့်ကြည့်ကာ “မင်း ငါ့မသိအောင် ခိုးပြီးစာလေ့လာနေတာ မဟုတ်လား?!”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးက လျင်မြန်စွာ ခေါင်းခါလျက် “ငါ… ငါမလုပ်ပါဘူး”
normal">“ဒါဆို မင်းငါ့ဆီက ဘာမှမသင်ခဲ့ဖူးဘူးဆိုပြီး ဘာလို့မင်းအဆင့်
၁၆ ရတယ်လို့mso-bidi-language:MY"> ပြောနေရတာလဲ?”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည်လည်း ဂျူနီယာ
ပထမနှစ်၏ ပထမဆုံးနေ့တွင် အနည်းငယ်ပျာယာ ခတ်နေခဲ့သည်။
“မဟုတ်ဘူး… မဟုတ်ဘူး ငါ…”
normal">
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးတစ်ယောက်
“မင်း…ဘာဖြစ်လဲmso-bidi-language:MY">?”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးဟာ ဂျူနီယာ
ပထမနှစ်၏ ပထမဆုံးနေ့ကလို စိတ်လှုပ်ရှားနေသော်လည်း စကား မထစ်တော့ပေ။ “ငါ မင်းအရှေ့မှာပဲ အဲ့ဒါကိုသင်ခဲ့တာလေ”
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံး : …
normal">MY">ငါ ရိုးသားစွာ သင်ယူခဲ့တာ။
normal">
normal">စဉ်းစားကြည့်ပါက အတူတူဟုပင် ထင်ရသည်။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် လွန်ခဲ့သော ၂
ရက်မျှသာ စာလေ့လာနေခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့အား အတူတူ စာလုပ်ချင်လားဟူ၍ အသံတိုးတိုးဖြင့်မေးခဲ့သည်။
normal">
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးတစ်ယောက်မှာ စိတ်အေးသွား၍ ခုံအားရွှေ့လိုက်ကာ သူ့ဘေးနားတွင်ထိုင်လိုက်
ပြီး “အဲ့ဒါဆိုရင်တော့ မင်းက အတော်လေး"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">တော်တာပဲ။ မင်း အဆင့် ၁၆ တောင်ရနိုင်တာပဲ၊ မင်း ငါသင်ပေးလိုက်တဲ့နည်းလမ်းကို သုံးခဲ့တယ်မလား?”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးက ခေါင်းငြိမ့်ပြ၍ “အင်္ဂလိပ်စာမှာ…သုံးခဲ့တယ်”
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံးတစ်ယောက်မှာ
သူ့ခေါင်းအားmso-bidi-language:MY"> ဂုဏ်ယူစွာဖြင့် မော့လိုက်ကာ “မင်း ငါ့ကို မှီခိုနေရသေးတာပေါ့”
normal">
normal">သူပြောပြီးသည်နှင့် အရှေ့သို့သွားကာ
ဝမ်ကျစ်ချူး၏အဆင့်mso-bidi-language:MY"> အမှတ်များအား
ကြည့်လိုက်သည်။ အင်္ဂလိပ်စာmso-bidi-language:MY"> ရမှတ်မှာ
၅၅ ဖြစ်ပြီး ဘာသာရပ်အားလုံးတွင်mso-bidi-language:MY"> အနည်းဆုံးဖြစ်နေသည်။
normal">ဒုတိယနောက်ဆုံး : …
normal">MY">သူပေးတဲ့ နည်းလမ်းကို သုံးလိုက်ပေမယ့်
သိပ်အလုပ်ဖြစ်ပုံတော့မပေါ်ဘူး။
normal">
normal">“ဘာလို့ သူကအဆင့် ၁၆ ရနေရတာလဲ? သူက သူများဆီက
ကူးချတာ ဖြစ်နိုင်တယ်”
normal">“သူ ခိုးချပြီး ဖြေတာကမှ
ပိုပြီး ဖြစ်နိုင်ချေရှိသလိုပဲ၊
သူMY"> ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အဆင့်
၁၆ ရMY">နိုင်မှာလဲ”
normal">
normal">MY">“သူက သူများဆီက စာတွေကို ပိုပြီး တိတိကျကျ မကူးနိုင်လို့လား? အဆင့် ၁၆ ပဲရတော့ကော။ သူ ကူးချတာကို
တခြားသူတွေmso-bidi-language:MY"> မသိဘူးများ
ထင်နေလို့လား?”
normal">
normal">စင်မြင့်တစ်ဝိုက်ထံမှ ဆွေးနွေးနေကြသော အသံများထွက်ပေါ်လာ၏။ ဝမ်ကျစ်ချူး၏နားများသို့ သူ့အား မယုံကြည်စွာပြောဆိုနေသော
အသံများကို ကြားနေရပြီး
သူကိုလည်း မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် ကြည့် နေကြသည်။
normal">
normal">သို့သော် သူ့၏အကြည့်များကို တွေ့သွားသောအခါ ဆွေးနွေးနေကြသော ကျောင်းသားများသည်
သူတို့ကိုယ်သူတို့ mso-bidi-language:MY">မချူပ်ထိန်းထားရုံသာမက
သူတို့၏အသံများကို တမင်တကာ ချဲ့ကာအော်ပြောကြသည်။ “ဒီကူးချတာကြီးကတော့ သိသာလွန်းတယ်ဟေ့”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး၏နှလုံးသားမှာ နာကျင်သွားပြီး သူ၏မျက်နှာလည်းနီမြန်းသွားကာ
“ငါ… ငါကူးချတာ မဟုတ်ပါဘူး”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး၏ဘေးတွင်ရှိသောကျောင်းသားမှ
“မင်းmso-bidi-language:MY"> စကားထစ်နေတာကိုက "Pyidaungsu",sans-serif"> အဲ့ဒါက အပြစ်ရှိကြောင်း သက်သေပဲ”
normal">
normal">ဖုန်းဆက်ဖို့ အပြင်ခဏထွက်သွားတဲ့အတန်းပိုင်ဆရာက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး “ဆွန်ဘင်း!”
normal">ဆွန်ဘင်းသည် မယုံကြည်ပဲ
“ဆရာ၊ ဝမ်ကျစ်ချူးကူးချခဲ့တာကို ကျွန်တော်တိုင်ချင်လို့”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် စိုးရိမ်တကြီးထရပ်လိုက်ကာ
“ကျွန်တော်…ကျွန်တော် မကူးချခဲ့ပါဘူး၊ အဲ့ဒါတွေ အကုန်လုံး…ကျွန်တော်ကိုယ် တိုင်ရေးခဲ့တာပါ”
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး၏ရမှတ်တွေသည်
ဆရာများmso-bidi-language:MY">လည်း သံသယ မဝင်စရာမရှိပေ။ သို့သော် စာမေးပွဲတစ်လျှောက်လုံးတွင် ဝမ်ကျစ်ချူးသည် မည်သည့်လှုပ်ရှားမှု အသေးအဖွဲ့ကိုမျှ မပြုလုပ်ခဲ့ပါ။
normal">
normal">ထို့အပြင် စာမေးပွဲအခန်းစောင့်ဆရာမှလည်း
သူနှင့်ပတ်သတ်၍ မည်သို့သောပုံမှန်mso-bidi-language:MY"> မဟုတ်သည့်အရာများ
ရှာဖွေမတွေ့ရှိခဲ့ပါ။ သူသည်mso-bidi-language:MY"> ထိုနေ့က
CCTV ကိုပင် mso-bidi-language:MY">ပြန်ကြည့်လိုက်သေးသည်။
ဝမ်ကျစ်ချူး မှာသူ၏ထိုင်ခုံနေရာတွင် စာမေးပွဲအား ရိုးသားစွာဖြေဆိုနေခဲ့သည်။
normal">
normal">“သူက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး…”
normal">အတန်းပိုင်ဆရာသည် ခပ်တည်တည်ကြည့်လိုက်ကာ
“အဆင့်တွေက အကုန်အစစ်အမှန်ကြီးပဲ။ ဝမ်ကျစ်ချူးရဲ့အဆင့်ဟာ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင် ကြိုးစား အားထုတ်မှုရဲ့ရလာဒ်ပဲ”
normal">
normal">ဆွန်ဘင်းမှာ အံကိုကြိတ်ကာ
စကားဆက်မပြောတော့။
normal">သို့သော် သူသည် ဝမ်ကျစ်ချူးအား
မကျေနပ်သောmso-bidi-language:MY"> အကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
သူပြန်၍ချေပတော့မည်mso-bidi-language:MY"> မဟုတ်သော်လည်း
သူ၏ရင်ထဲတွင်တော့ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ခိုးချသည်ဟု၍ပင် ယူဆခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သူဝန်မခံသည်ဖြစ်စေ၊
ဆရာမှmso-bidi-language:MY"> သူ့အားကူ၍
ပြောပေးသည်ဖြစ်စေ သူမယုံကြည်တော့ပေ။
normal">
normal">နံပါတ် ၁ အလယ်တန်းကျောင်းသို့ ပိုက်ဆံအားကိုးဖြင့် အဆက်အသွယ်ကောင်းများရယူပြီး
ရောက်လာသော ဒီလိုလူမျိုးနှင့် သူ
တစ်တန်းထဲတွင် ထိုင်နေသည်မှာ လုံးဝမထိုက်တန်ပေ။ ထိုလူသည် ဆိုးသွမ်းပြီး စာလည်းညံ့ရာ သေချာပေါက် ကူးချထားတာ ပင်ဖြစ်ရမည်။
normal">
normal">[စနစ် : တကယ်ဆို ငါသွားပြီး
သူ့ကိုတစ်ပွဲလောက်လုပ်ပေးလိုက်ရမှာ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : …
normal">ဒီနေ့ သူသည် အကောင့်ထဲတွင်
စုစုပေါင်း ယွမ် ၅၀၀ ရရှိခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ အရင်ဦးဆုံးအနေဖြင့် ချင်ကျားရှုအား အရစ်ကျအနေ ဖြင့် ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ပေးမည်ဟု
တွေးသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် WeChat
ထဲတွင်ရှိသောပိုက်ဆံအားကြည့်လိုက်သည်။
normal">“နတ်သူငယ်လေး”
normal">[စနစ် : ငါဒီမှာရှိတယ်]
normal">“ငါပိုက်ဆံနည်းနည်းလောက်မင်းဆီကနေ
လွှဲပြောင်းလို့ရလားmso-bidi-language:MY">?”
normal">[စနစ် : ဘယ်လောက်ပြောင်းချင်တာလဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “အရင်ဆုံး
၃၀၀ လောက်ပေါ့mso-bidi-language:MY">?”
normal">မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာတင်
WeChat အတွင်းမှ ယွမ် ၃၀၀ သည်ပျောက်ကွယ်သွားပြီး၊ အိပ်ကပ်ထဲမှာရှိသော ဘဏ်စာရွက် များသည်
ငွေစက္ကူများအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ထိုငွေများအားထုတ်လိုက်ကာ
နှစ်ခါကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် ညစာစားချိန်၏ အချိန်ပိုတွင် ချင်ကျားရှု အားသွားပေးမည်ဟု စီစဉ်လိုက်သည်။
normal">
normal">[စနစ် : ဗီလိန်တာဝန်၊ အဓိကဇာတ်ဆောင်မုန်းအောင်နေပါ။
တာဝန်အောင်မြင်မှုအတွက် ယွမ် ၅၀ ရရှိမည်။ ဗီလိန်တန်ဖိုး ၂ ရာခိုင်နှုန်းတက်မည်ဖြစ်ပြီး
တာဝန်ကျရှုံးပါက ယွမ် ၅၀ နှုတ်ယူခြင်း ခံရမည်]
normal">
normal">စက်၏ စကားပြောသံသည် သူ၏ခေါင်းထဲတွင်ပေါ်ထွက်လာပြီး သူသည်
သက်ပြင်းတိတ်ဆိတ်စွာချ လိုက်သည်။
normal">မကြာမီပင် နေ့လည်ခင်း၏နောက်ဆုံးအတန်းချိန်ရောက်လာသည်။
အတန်းပြီးသွားသောအခါ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ညစာအား လျင်လျင်မြန်မြန်စားသောက်လိုက်၏။ ထို့နောက်တွင်
အတန်း ၁ သို့mso-bidi-language:MY"> လမ်းလျှောက်သွားသည်။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် မည်သူမှ ရောက်မလာသည်မှာ သေချာစေရန် အတန်း ၁ ၏ တံခါးရှေ့တွင် အချိန်အကြာကြီး စောင့်နေလိုက်သည်။
normal">
normal">အတန်းတိုင်း၏ အနောက်နံရံတွင် ကျောင်းသားများ ပစ္စည်းထားဖို့အဆင်ပြေစေရန် ဗီဒိုအတန်းအချို့
အားထားထားပေး၏။
normal">သူသည် ချင်ကျားရှုအား လူကိုယ်တိုင်ပိုက်ဆံသွားပြန်မပေးရဲသည်မှာ
သေချာသည်။ ထို့ကြောင့် မှတ်စုအသေးလေးရေးကာ ပိုက်ဆံနှင့်အတူတူ တစ်ဖက်လူ၏ဗီဒိုထဲသို့ထည့်ဖို့ရန်သာရှိသည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် မဝံ့မရဲဖြင့်
သူခိုးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ လမ်းmso-bidi-language:MY">လျှောက်လာသည်။
normal">[စနစ် : ကောင်လေး၊ သင်နောက်တစ်ခါ မြေအောက်ဒုစရိုက် အမှောင်လောကမှာ
အရောင်းအဝယ်လုပ်နေတာလားmso-bidi-language:MY">?]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “မင်း ငါဒီလိုလုပ်နေတာ ဘယ်လိုသိလဲ?”
normal">[စနစ် : ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့
MY">မင်းက ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်နေလို့ပေါ့။"Pyidaungsu",sans-serif">]
normal">“…”
normal">
normal">ချင်ကျားရှု၏ဗီဒိုမှာ အပေါ်ဆုံးအတန်းတွင်ရှိပြီး
သော့မခတ်ထားပေ။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် တိတ်တဆိတ် အနည်းငယ်ဟလိုက်ကာ မှတ်စုစာရွက်လေးနှင့်အတူ ပိုက်ဆံအား ထည့်လိုက်သည်။
normal">အားလုံးပြီးစီးသွားသည့်အခါ
ခြေလှမ်းသွက်သွက်ဖြင့်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် သံစဉ်လေး
ညည်းလျက် ပျော်မြူးနေလေသည်။ သို့သော် ထောင့်တစ်ထောင့်သို့ လှည့်အထွက်တွင် ချင်ကျားရှု နှင့်ဝင်တိုက်မိသည်။
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : …
normal">MY">
normal">[စနစ် : ကောင်လေး ဒါတာဝန် ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ဖို့ အချိန်ကောင်းပဲနော်]
normal">တစ်ဖက်လူ၏အသွင်အပြင်ကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချင်ကျားရှုမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားပြီး “မင်း ဒီမှာ
ဘာလုပ်နေတာလဲmso-bidi-language:MY">?”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး
“ငါ… ငါ…”
normal">ချင်ကျားရှု၏မျက်နှာမှာ မပြောင်းလဲပေ။ “မင်းကဘာလဲ?”
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “ငါ… ငါမင်းကိုတွေ့ဖို့လာခဲ့တာ”
normal">
normal">MY">တဖက်လူ စကားပြောပြီးသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ချင်ကျားရှုသည် လျစ်လျူရှုလိုက်ကာ လမ်းလျှောက် ထွက်လာခဲ့သည်။
normal">ယွမ် ၅၀ အကြောင်းအား တွေးလိုက်မိပြီး ဝမ်ကျစ်ချူး၏နှလုံးသား နာကျင်သွားကာ “ဟန်မဆောင်နေပါနဲ့တော့၊
မင်း ပျော်နေတာmso-bidi-language:MY"> ငါသိတယ်”
normal">
normal">ချင်ကျားရှုသည် ရုတ်တရက်ရပ်တန့်သွားပြီး သူ့အား လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ
မျက်နှာရဲသွားကာ “မင်း….မင်းက ကြည့်လို့ သိပ်ကောင်းနေတယ်။ မင်း ငါ့ရဲ့အာရုံစိုက်မှုကို ရချင်လို့.... မဟုတ်လား?”"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">