normal">အမျိုးသမီး၏မျက်နှာသည် တစ်ချက်ရှုံ့တွသွားကာ ဝမ်ကျစ်ချူးအား
မယုံကြည်စွာ ဖြင့် အချိန်အတော်ကြာ စိုက်ကြည့်နေသည်။
normal">[စနစ် : ဘာလို့ သူမက သင့်ကို အဲ့လိုမျိုးကြည့်နေရတာလဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “ငါ သူမကို
လေးလေးစားစားmso-bidi-language:MY"> ဆက်ဆံလိမ့်မယ်လို
သူမ မထင်ခဲ့လို့နေမှာပေါ့”
normal">
normal">MY">နတ်သူငယ်မှာ ရုတ်တရက်သဘောပေါက်သွားသည်။
normal">[စနစ် : ခံစားသွားရတာပေါ့]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
normal">အမျိုးသမီးမှာ ကားစီးသည့်တစ်လျှောက်လုံး
တန်ဖိုးရှိသည့်သင်ခန်းစာများအား သင်ကြားနေခဲ့ရပြီး ထွက်သွားခဲ့သည်။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည်
သူမ၏ရွေးချယ်မှုအား လေးစားပေးရန်မှအပ သူမအား ဘာမှတုံ့ပြန်ပြောဆို၍မရချေ။
normal">ငိုလို့မရပေ။
normal">
normal">[စနစ် : ကောင်လေး သင် ကအရမ်းကြင်နာတတ်တာပဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : “အဆင်ပြေပါတယ်။
အဆင်ပြေပါတယ်”
normal">ဝေဖန်တိုက်ခိုက်သည့် အခြေအနေပြီးသည့်နောက်တွင်
ကားအတွင်းရှိလူများအားလုံးသည် သူတို့ အားကြည့်နေကြသည်။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးမှာ အတော်ကြာသည့်အထိ
ဒေါသမထွက်နိုင် တော့ဘဲ ရှိသည်ဖြစ်ရာ သူမလည်းစိတ်ပြန်လျှော့လိုက်လေသည်။
normal">
normal">မှတ်တိုင်ရောက်သောအခါ ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ
စနစ်၏mso-bidi-language:MY"> ချီးကျူးမှုများကို ခံယူလျက် အိမ်ကိုပျော်ရွှင်စွာ ပြန်သွားသည်။
normal">သော့အိမ်အထဲသို့ သော့ဝင်သွား၍
ပွင့်သွားသောအသံသည် အမြဲလိုလို ခံစားရကောင်းနေသည်။ ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ပြုံးလျက် အိမ်တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး
လက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာ နံရံပေါ်ရှိ မီးခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ခဏတာမျှ မီးလုံးများသည်
တောက်ပစွာ ထွန်းလင်းသွား၏။ သို့သော် ကောင်လေး၏အပြုံးများသည် ခဏတာ ရပ်တန့်သွားသည်။
normal">
normal">‘ငါ သတ္တဝါသေးသေးလေးတွေ
အများကြီးအများကြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လျှောက်သွားနေကြတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်’
normal">[စနစ် : အကောင်လေးတွေအများကြီးပဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : …
normal">MY">
normal">MY">***MY">
normal">
normal">လျှပ်စစ်တံခါးပေါ်မှ လျို့ဝှက်နံပါတ်ရိုက်နှိက်သည့် အသံထွက်ပေါ်လာသည်။ အငယ်ဆုံး သားလေး နှင့်အတူ
အိမ်ဆောက်အရုပ် တုံးများနှင့်ဆော့နေသော ချင်မားမားသည် အသံကြားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် အငယ်ဆုံးကလေးအား
အလျင်အမြန်ပြန်ပွေ့ချီ လိုက်သည်။ “မြန်မြန်လုပ်၊ အစ်ကို ကြီးပြန်လာပြီ”
normal">
normal">ချင်ကျားဟီ၏ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများသည်
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုပြန်လာသည်ဆိုသောအသံကိုကြားရ
သောအခါ တောက်ပသွား၏။ ခဏတာမျှ အိမ်ဆောက်"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">ဘလော့တုံးများနှင့်ဆော့နေသည်ကို ရပ်လိုက် ကာ
ကော်ဇောပေါ်တွင် ခုန်ပေါက်လျက် မတ်တပ်ထရပ် လိုက်သည်။ “ကိုကြီး၊ ကိုကြီး”
normal">
normal">ထိုသို့ပြောပြီးနောက်တွင်
ကလေးသည် သူ၏လက်များကိုဆန့်တန်းလိုက်ပြီး သူ၏အမေလက် ပေါ်သို့ လှဲချလိုက်သည်။ ချင်မေမေမှာ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ဖိနပ်ပင်မစီးနိုင်ဘဲ
အငယ်ဆုံးလေးကို လက်တွင်ပိုက်လျက် တံခါးဆီသို့ ပြေးသွားသည်။
normal">
normal">MY">အပြင်မှပြန်လာသော လူငယ်လေး၏ကျောပိုးလွယ်အိတ်မှာ
သူ၏ပုခုံးတစ်ဖက်ပေါ်တွင် ဖြစ်သလို လွယ်ထားလျက်ရှိသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူသည် ဖိနပ်အား
ခါးကုန်းလျက် လဲရန်ကြိုးစားနေသည်။ သူ၏ပုခုံးများသည် အလွန်ကျယ်ပြန့်ပြီး ၎င်းတို့အား
သူမတ်မတ်ရပ်သည့်အခါတွင်တွေ့နိုင်သည်။ ယခုအချိန်တွေမှု ကိုင်းနေသည်မှာပိုသိသာနေသည်။
normal">
normal">ချင်ကျားဟီမှာ သူ၏အမေလက်ထဲတွင်နေလျက်
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုအားတွေ့လိုက်ရသောအခါ
ပျော်ရွှင်သောmso-bidi-language:MY"> အသံလေးဖြင့်
“အMY">စ်ကိုကြီး”
normal">ချင်ကျားရှုသည် သူ၏အမေနှင့်ညီငယ်အား ကြည့်လိုက်သည်။
normal">
normal">အမေချင်သည် သူ့သားအားပြုံးပြလိုက်ပြီး
“ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုတောင်ပြန်လာပြီပဲ။
ဒီနေ့ဘယ်လိုနေလဲ။ ပင်ပန်းသွားပြီလား”
normal">“မပင်ပန်းပါဘူး” ထို့နောက်
သူကမေးသည် “အမေက ဘာလို့အခုထိ မနားရသေးတာလဲ”
normal">
normal">MY">အမှတ် ၁ အလယ်တန်းကျောင်း ဒုတိယနှစ် ကိုယ်ပိုင်စာလေ့လာချိန်သည် ညနေခင်း ၉နာရီခွဲ
အထိရှိပြီး ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုအိမ်ကို
ပြန်ရောက်သည့်အချိန်မှာ ၁၀နာရီဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အတိုင်းဆိုရင် သားအမိနှစ်ယောက်သည် အခန်းထဲတွင်ရှိနေရမည်ဖြစ်သည်။
normal">
normal">သားကြီးဆုံးထံမှ မေးခွန်းအားကြားရသောအခါ
MY">ချင်မေမေသည် အလျင်အမြန်ပင်
အငယ်ဆုံး သားလေးအား ချီကာ ရှေ့သို့ နှစ်လှမ်းမျှလှမ်းလျက် ဆက်ပြော၏။ “ရှောင်ဟီက အိပ်ဖို့ကို ဂျီကျနေလို့ ပြီးတော့ သူကပြောတယ် သူ့အစ်ကို ပြန်လာတာကို စောင့်ဦးမယ်တဲ့၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ရှောင်ဟီ”
normal">
normal">လေးနှစ်သား ကလေးလေးကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ကာ သူ၏မရင့်ကျက်နုနယ်သော
မျက်နှာ လေးပေါ်တွင် အပြုံးလေးတစ် ပွင့်ပွင့်သွားသည်။ “ကိုကြီး၊ ကိုကြီး ရှောင်ဟီက
အတူတူ အmso-bidi-language:MY">စ်ကိုကြီးနဲ့
ဆော့ချင်သေးတာ”
normal">ချင်ကျားရှုသည် အမေနှင့်သားအား ကြည့်လိုက်ကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။
သို့သော် ထိုအပြုံးသည် သူပုံမှန်သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် တင်နေကျ မျက်နှာဖုံးနှင့်ဘာမှမကွဲပြားပေ။
ညီငယ်လေးအား တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ကာ ကြည်လင်သောအသံဖြင့် “တကယ်ကြီးလား”
normal">
normal">ချင်ကျားဟီမှာ ကျမ်းကျိန်ဆိုနေသကဲ့သို့ အကြမ်းပတမ်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
normal">MY">ချင်မေမေမှာ တစ်ဖက်လှည့်လိုက်ကာ
သူ့သားအား ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။
normal">ချင်ကျားရှုမှာ မျက်လွှာအောက်ချလျှက် “အမေဘာလို့
ဖိနပ်မစီးထားတာလဲ”
normal">
normal">ထိုအခါမှသာ အမေချင်မှာ
သတိပြုမိ၍ ပြုံးလျက် “အမေ မေ့သွားလို့”
normal">သူသည် ချင်ကျားဟီအား သူ၏လက်ပေါ်တွင်ပွေ့ချီလိုက်သည်။
“အခုအmso-bidi-language:MY">စ်ကိုကြီးပြန်ရောက်လာပြီ။
အMY">စ်ကိုကြီးကို ရှောင်ဟီကို အိပ်ယာခေါ်သွားခွင့်ပေး ဟုတ်ပြီလား”
normal">
normal">“ဟုတ်ပြီ” ကလေးငယ်လေးမှာ
ငြီးငြူလိုက်ပြီး သူ၏လက်သေးသေးလေးများအား ချင်ကျားရှု ထံသို့ ဆန့်တန်းလိုက်သည်။
normal">အေးဆေးတည်ငြိမ်သောအမူအယာဖြင့်
လူငယ်လေးသည် လက်ကိုမြှောက်လိုက်ကာ ညီငယ်လေး အားဖက်လိုက်၍ သူ့လက်မောင်းများဆီသို့ ချီယူလိုက်ပြီး
မည်သည်ကိုမှmso-bidi-language:MY"> ဆက်မပြောပဲ
အပေါ် ထပ်သို့ တက်ရန်လုပ်သည်။
normal">
normal">MY">ချင်မေမေသည် တွန့်ဆုတ်သွားကာ
ထိုနေရာတွင်ပင်mso-bidi-language:MY"> မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။
ထို့နောက် မနေနိုင်ပဲ မေးလိုက်မိသည်။ “ကျား"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">ရှု "Pyidaungsu",sans-serif">ဒီနေ့ကျောင်းမှာဘယ်လိုနေလဲ၊ အမေ့ကိုပြောပြစရာ စိတ်ဝင်စားစရာ
အကြောင်းလေးများmso-bidi-language:MY"> မရှိဘူးလား”
normal">
normal">ရှည်လျားသောအရပ်နှင့် ကောင်လေးသည်
သူမအားတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်ကာ ပြောလေသည် “မရှိဘူး”
normal">ထို့နောက်သူသည် လှည့်လိုက်ကာ
အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားသည်။
normal">
normal">MY">ချင်မေမေသည် ခဏတာမျှ
စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် mso-bidi-language:MY">စိတ်လျှော့ချလိုက်၏။
ဘယ်လိုဖြစ်၍ အမေ တစ်ယောက်မှာ သား၏အပြုံးများ၌ အသက်မပါသည်ကို မသိရပါမည်နည်း?။
normal">
normal">MY">ချင်ဖေဖေသည် ကုမ္ပဏီမှပြန်လာသောအခါ
ထိုမြင်ကွင်းကိုမြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက်သူ၏ဇနီး ၏ပုခုံးများကို ဖက်ထားရန် အတွက် ရှေ့သို့တိုးသွားသည်။
“မင်းကြည့်ရတာ စိတ်အားငယ်နေသလိုပဲ။ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။ ဒီနေ့ ကတ်ကစားတာရှုံးလို့ လား”
normal">
normal">MY">ချင်မေမေသည် သူ့အား
စိတ်မကျေနပ်သောအကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။
normal">MY">ချင်ဖေဖေသည်လည်း ရင်ထဲမှ
ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ “ကျားmso-bidi-language:MY">ရှု
ပြန်လာပြီပေါ့”
normal">
normal">MY">ချင်မေမေသည် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး အပြစ်ရှိသလိုမျိုးပြော၏
“ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုဟာ
ကျွန်မတို့နဲ့ အမြဲတမ်းဆန့်ကျင်နေတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်၊ သူငယ်ငယ်တုန်းထဲက ကျွန်မတို့အတူတူ
အချိန် တွေပိုကုန်ဆုံးခဲ့ကြရင်ကောင်းမှာပဲ”
normal">
normal">MY">ချင်ဖေဖေမှာ ထိုစကားအား အတည်မမှတ်ပေ။ “ဘာစည်းမျဉ်းမှ မရှိဘူးလေ၊ ငါကလည်း သူ့အဖေ
ဖြစ်နေသေးသလို့
မင်းကလည်း သူ့အမေပဲလေ၊ ငါတို့ တစ်မိုးအောက်မှာပဲ နေတိုင်း နေနေရတာပဲလေ၊ နောက်နှစ်နည်းနည်းဆို
အဆင်ပြေသွားမှာပါ”
normal">
normal">“ရှင်အရင်ကလည်း အဲ့လိုပဲပြောခဲ့တာမဟုတ်လား၊
ပြီးခဲ့တဲ့mso-bidi-language:MY"> နိုင်ငံတကာ ရုံးလုပ်ငန်းတွေက ပြီးသွားတာ ၅ နှစ်တောင်ရှိနေပြီ
မဟုတ်လား၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်အတွင်းမှာ ကျွန်မတို့က အရင်လောက် အလုပ် များတော့တာမဟုတ်ဘူး၊
ရှင်နဲ့ကျွန်မက နေ့တိုင်း အိမ်ပြန်လာနိုင်နေပြီ။ ဒါတောင်မှ ချင်ကျားရှုက ကျွန်မတို့နဲ့ဝေးနေတုန်းပဲ”
normal">
normal">ချင်ကျားရှု မွေးဖွားလာသောအခါ ကုမ္ပဏီမှာ အတော်လေး
စီးပွားရေးဖြစ်ထွန်းနေခဲ့ပြီး လုပ်ငန်း ကိစ္စရပ်များ များစွာလုပ်ကိုင်ရ လျက်ရှိ၏။ လင်မယားနှစ်ယောက်မှာ သူတို့၏ဘဝလုပ်ငန်းကိုသာ ရှေ့တန်းတင်ထားရသည်။
normal">
normal">ကုမ္ပဏီမှာ တိုးပွားလာသည်နှင့်အမျှ
ဂုဏ်သတင်းနှင့် အာဏာမှာလည်း တိုးပွားလာခဲ့သည်။ ကလေး များအား ဂရုစိုက်နိုင်သော အချိန်တွင်မူ
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုမှာ
အရွယ်ရောက်နေနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။
normal">
normal">မိဘ နှစ်ယောက်လုံး၏ရင်ထဲတွင် အပြစ်ရှိစိတ်များနှင့်
အမြဲတမ်း ပြည့်နှက်လျက်ရှိရာ လုပ်ငန်းကြီးတစ်ခု ပြီးမြောက်သွားသောအခါ သူတို့သည် သူတို့၏အာရုံကို
မိသားစုဆီသို့ ပြန်လှည့်ခဲ့ကြသည်။ သို့ရာတွင် ထိုအချိန်တွင် ချင်ကျားရှုမှာ အသက် ၁၃ နှစ်ရှိနေနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။
normal">
normal">သို့သော် သူတို့အတွက် အံ့ဩဖို့ကောင်းသည်မှာ ချင်ကျားရှုသည် သူတို့ထင်သလို သူတို့အား ကလန်ကဆန် သိပ်မပြုမူပေ။ ထို့အပြင် ပိုတောင် နားလည်မှုပေးနိုင်သည် ဟုပင်ပြောနိုင်သည်။
normal">
normal">MY">ချင်မေမေမှာ သူ့အားတစ်ခါက မေးဖူးသည်။ သူ၏မိဘများအား သူနှင့်အဖော်မလုပ်ပေးသည့်
အတွက် အပြစ်တင်မိလား ဟု မေးကြည့်လိုက်သည်။
normal">
normal">ထိုအချိန်ကအသက် ၁၃နှစ်သားချင်ကျားရှုမှာ ခေါင်းကိုခါ၍ ပြုံးလျက် “အံ့ဩစရာမရှိပါဘူး”
ဟုပြန်ဖြေခဲ့သည်။
normal">
normal">ကလေးက ထိုသို့ပြန်ဖြေသော်လည်း မိဘနှစ်ပါးမှာတော့
စိတ်ကသိကအောက်ခံစားနေရဆဲဖြစ် သည်။ ထို့ကြောင့် တခြားတစ် နေရာရာတွင်လိုအပ်နေသည်လား ကြည့်၏။
normal">
normal">သို့သော် ချင်ကျားရှုသည် အရာအားလုံးကို သူကိုယ်တိုင်ပင် ကိုင်တွယ်နေနိုင်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး
သူတို့ဘာကိုမှ စိတ်ပူစရာမလိုကြောင်းmso-bidi-language:MY"> သိလိုက်ရသည်။
normal">
normal">MY">ချင်မေမေသည် စိတ်မသက်သာစွာဖြင့်
“ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုက
ကျွန်မတို့ကိုmso-bidi-language:MY"> ဘာမှမပြောပြဘူး”
normal">“ကလေးတွေက သူတို့ကြီးလာတဲ့အခါမှာ
သူတို့စိတ်ကူးနဲ့mso-bidi-language:MY"> သူတို့ဖြစ်သွားကြတယ်။
သိပ်စိတ်ပူနေ စရာမလိုပါဘူး”
normal">“ဒါပေမယ့်”
normal">
normal">MY">ချင်ဖေဖေမှာ သူ့ဇနီး၏ပုခုံးအားပုတ်လိုက်၍
“ကောင်းပြီ၊ အဲ့ဒါကိုmso-bidi-language:MY"> နောက်ထပ်မတွေးနဲ့တော့၊
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုက
ငယ်ငယ်ထဲက သိတတ်တဲ့ကလေးပဲ။ သူmso-bidi-language:MY"> ငါ့တို့ အလုပ်ကြိုးစားနေတာတွေကို နားလည်မှာပါ”
normal">
normal">အဲ့ဒီနောက်တွင်တော့ ချင်မေမေမှာ ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သို့သော်
သူမ၏နှလုံးသားမှာ မခုန်နိုင်ပဲ လေးလံနေသည်။
normal">ချင်ကျားရှုသည် ချင်ကျားဟီအား ဒုတိယအထပ်တွင်ရှိသော
ကလေးအိပ်ခန်းသို့သယ်လာခဲ့ပြီး ကလေးငယ်လေးအား ဘာမှမပြောပဲနှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင်တင်ထားခဲ့ကာ ပြန်ဖို့လုပ်သည်။
normal">
normal">ချင်ကျားဟီသည် သူ့အားကြည့်လိုက်၏။
ထို့နောက် သူ့အmso-bidi-language:MY">စ်ကို၏အင်္ကျီလက်များကို
သူ၏လက် ကလေးများဖြင့်ဆွဲထားကာ “ကိုကြီး၊ သားက ညတိုင်းအိပ်ယာဝင်ရင် ပုံပြင်နားထောင်တယ်၊ အဖေ နဲ့အမေက ညတိုင်း ပုံပြင်ဖတ်ပြတယ်။ ဒီနေ့သားကို ပြောပြပါနော်”
normal">
normal">ကလေးငယ်လေးမှာ မျှော်လင့်ချက်ကြီးစွာဖြင့် သူ့အားကြည့်၍ အပြစ်ကင်းစင်သော အပြုံးလေးဖြင့်
ပုံပြင်စာအုပ်အား အပြေးအလွှားသွားယူ၏။ “ကိုကြီး၊ ဒီစာအုပ်လေးဖတ်ပြပါလား”
normal">
normal">ချင်ကျားရှုသည် ထိုစာအုပ်အားကြည့်လိုက်ပြီး အေးစက်စွာပင်ငြင်းလိုက်သည်။
“အဲ့ဒါက မကောင်းဘူး”
normal">ချင်ကျားဟီသည်နောက်တွန့်သွားကာ
“ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကြီး။ မေမေက ပြောတယ် ကလေးတွေက အိပ်ရင် ပုံပြင်နားထောင်ပြီး အိပ်ရတယ်တဲ့၊ သားကိုပြောပြပါနော်
ကိုကြီး”
normal">
normal">ကလေးသည် သူ့အားစတင်ချွဲ၏။
ပုံမှန်အားဖြင့် သူသည်mso-bidi-language:MY"> မိဘများထံမှ
လိုချင်သည်ကိုမရသည့် အခါတွင် ကလေးလေး"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY">က "Pyidaungsu",sans-serif">ယခု ကဲ့သို့ "Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> ပြုမူလေ့ရှိသည်။
normal">
normal">မမျှော်လင့်စွာပင် ချင်ကျားရှုသည် ထိုအတွက် အထူးသီးသန့် ကာကွယ်ဆေးထိုးထားသကဲ့သို့ သူချွဲသမျှ
အရာမရောက်ပဲဖြစ်နေသည်။ သူသည် အမူအရာကင်းမဲ့စွာဖြင့် “ငါမဖတ်နိုင်ဘူး”
normal">
normal">ချင်ကျားဟီ : !
normal">ထို့နောက်သူသည် တတိယအထပ်ရှိ
သူ၏အခန်းသို့ပြန်သွားသည်။
normal">ချင်ကျားဟီမှာ အရေးမပါသောကလေးကဲ့သို့
နေရာတွင်ပင်ကျန်ခဲ့သည်။
normal">
normal">အချိန်ခဏတာမျှ စာမတတ်သော
အMY">စ်ကိုတစ်ယောက်ရှိနေခြင်းကို လက်မခံနိုင်နေသည်။
normal">
normal">MY">*MY">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ပိုးဟပ်များကိုမောင်းထုတ်ပြီးသည့်အခါတွင်
ဆိုဖာပေါ်၌ သူ၏အားအင်များ ကုန်ခမ်းသွားသကဲ့သို့ ပစ်လဲကျသွားသည်။
normal">
normal">[စနစ် : ကောင်လေး၊ သူတို့က သင့် ဆီကို အုပ်လိုက်ကြီး လာနေကြတာ၊ မင်းဘာလို့ မောင်းထုတ်လိုက် တာလဲ။ အကောင်သေးသေး လေးတွေက လူတွေအတွက် အဖော်မွန်ကောင်းတွေပဲလို့ မင်းပြောခဲ့တာ
မဟုတ်ဘူးလား]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ ပင်ပန်းအားနည်းစွာဖြင့်
: “ငါကတော့ သူတို့တွေနဲ့mso-bidi-language:MY"> မိတ်ဆွေဖြစ်ဖို့
မသင့်တော်ဘူး”
normal">[စနစ် : ဘာလို့လဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး၏မျက်နှာမှာမဲ့သွားကာ
“ငါအဆင်မပြေလို့”
normal">ကြည့်ရသည်မှာ မှန်ကန်နေ၏။
normal">[စနစ် : သင်က
ကိုယ့်ကိုယ်ကို တော်တော်သိတာပဲ]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူး : …
normal">
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးမှာ ရေချိုးပြီးသည့်အခါ အိပ်ယာပေါ်တွင်ထိုင်လျက်
သူ၏သေးငယ်သော ငွေကြေးများ အား စတင်ရေတွက်သည်။
normal">ယွမ် နှစ်ရာ့ငါးဆယ် အတိအကျပင်။
အပိုအလိုမရှိ။
normal">
normal">သူသည် တစ်ယွမ်ပင်မကျန်အောင်
ယွမ် ၂၅၀ လုံးအား သိမ်းဆည်းထားလိုက်သည်။ တကယ်တမ်း တွင် ၎င်းတို့သည် ပိုက်ဆံ တင်သာမဟုတ်။
သူ၏ဘဝပင်တည်း။
normal">
normal">[စနစ် : သင့်ရဲ့မွဲတေနေတဲ့ပုံကိုကြည့်ပါဦး]
normal">ဝမ်ကျစ်ချူးသည် နက်နဲသိမ်မွေ့သောအမူအရာဖြင့်
“မင်းနားမလည်ပါဘူး”
normal">နောက်နေ့မနက်တွင် ဝမ်ကျစ်ချူးသည်
ထုံးစံအတိုင်းကျောင်းသို့သွားရန် အိပ်ယာမှထလာသည်။ လိုက်ကာအားဖွင့်လိုက်သောအခါ မိုးအနည်းငယ်ရွာနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ထီးကိုယူကာ ကျောင်းသို့သွားသည်။
normal">
normal">နွေရာသီမိုးသည် ရာသီဥတုအားပို၍အေးမြစေသည်။
ထို့ကြောင့် ဝမ်ကျစ်ချူးသည် ဘတ်စ်ကား စီးသွားကာ ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းသို့အလျင်အမြန်သွားသည်။
normal">
normal">“အပြင်မှာ မိုးရွာနေတယ်။
အမေက မင်းကိုခေါ်သွားဖို့ ဒါရိုက်ဘာကို"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> ပြောထားတယ်”
normal">MY">ချင်မေမေသည် တံခါးပေါက်ရှေ့တွင်ရပ်နေသောချင်ကျားရှုအား ကြည့်လိုက်ကာ ဖျောင်းဖျလိုက်သည်။
“ရှောင်ဟီက မူကြိုကို ၈ နာရီမှသွားရမှာ၊ အမေ ကားဒါရိုက်ဘာကို မင်းကျောင်းကို အရင် ပို့ဖို့မှာထားတယ်”
normal">
normal">ချင်ကျားရှုသည် အပြင်မှရာသီဥတုကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်
မငြင်းတော့ပေ။
normal">MY">ချင်မေမေသည် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်
အငယ်ဆုံးလေး၏လွယ်အိတ်ကို ရှင်းလင်းပေး နေသည်။
normal">
normal">အခန်းထဲတွင် ခြေအိတ်များနှင့်လုံးထွေးနေသော
ချင်ကျားဟီသည် အမေအခန်းထဲဝင်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ သူ၏နနုနယ်သောမျက်နှာလေးမှာ သံသယများစွာဖြင့် “အမေ”
normal">
normal">MY">ချင်မေမေကပြောလိုက်သည်
“ရှောင်ဟီ၊ ဒီနေ့ ကိုကြီးနဲ့ကျောင်းအတူတူ"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">သွားကြမလား”
normal">ချင်ကျားဟီသည် ကြားကြားချင်းတွင်
ရွှင်လန်းသွားကာ “ဟုတ်ပြီ၊ ကိုကြီးနဲ့"Pyidaungsu",sans-serif;mso-bidi-language:MY"> "Pyidaungsu",sans-serif">အတူတူmso-bidi-language:MY"> ကျောင်းသွား
ကြမယ်”
normal">
normal">မူကြိုသည် ကလေးများအတွက် မနက်စာစီစဉ်ပေးထားသည်ဖြစ်ရာ
အငယ်ကောင်လေးမှာ အိမ်တွင်စားသွားရန်မလိုပါ။ ချင်ကျားရှု၏ရှေ့တွင်သူပေါ်လာသောအခါ သူသည် လက်ထဲတွင် ထီးလေးကိုကိုင်ကာ လွယ်အိတ်လေးအား လွယ်ထားလျက် ချင်ကျားရှုအား စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ကြည့်နေသည်။
normal">
normal">“ကိုကြီး။ သွားကြစို့”
normal">ချင်ကျားရှုသည် သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်ကာ မည်သည်ကိုမျှ
မပြောပဲ တံခါးကိုဖွင့်ကာmso-bidi-language:MY"> ထွက်သွားသည်။
normal">ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်သည် ကားထဲတွင်ထိုင်နေကြကာ
ချင်ကျားmso-bidi-language:MY">ရှုသည်
ပြတင်းပေါက်မှအ ပြင်အားကြည့်နေသည်။ ချင်ကျား
ဟီသည် သူ့အား ဥဩငှက်ကလေးကဲ့သို့ တစ်လမ်းလုံးမရပ် မနားပဲ အော်ခေါ်နေသည်။
normal">
normal">ကားဆရာသည် အရင်ဆုံး အမှတ်
၁ အလယ်တန်းကျောင်းသို့ မောင်းသွားသည်။ ထို့နောက် ကျောင်းသို့ ရောက်သောအခါ ချင်ကျားရှုသည် လွယ်အိတ်ကိုယူကာ အပြင်သို့ထွက်မည်ပြုစဉ်
သူ၏အင်္ကျီစအား ဆွဲယူခြင်းကိုခံလိုက်ရသည်။
normal">
normal">သူလှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ
ချင်ကျားဟီ၏mso-bidi-language:MY"> မျက်ဝန်းဝိုင်းဝိုင်းများအားတွေ့လိုက်ရသည်။
normal">ချင်ကျားရှုသည် သူ့အားကြည့်လိုက်ကာ တည်ငြိမ်အေးဆေးသောလေသံဖြင့်
“ဘာဖြစ်လို့လဲ”
normal">ချင်ကျားဟီ : “ကိုကြီး၊
စာသေချာလုပ်ဖို့မမေ့နဲ့နော်”
normal">အငယ်ကောင်လေးမှာ တစ်ညလုံး
သူ့အကိုကြီးmso-bidi-language:MY"> စာမတတ်သည်ကိုတွေးနေမိသည်။
normal">ချင်ကျားရှု : …
normal">
normal">အပြင်ဘက် မိုးတိတ်သွားပြီ
ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကောင်းကင်ကြီးမှာ
မည်းမှောင်နေဆဲဖြစ်mso-bidi-language:MY">ပင်။
မိုးထပ်mso-bidi-language:MY"> ရွာမရွာ သူမသိပေ ချင်ကျားရှုသည် သမာန်ကာလျှံကာဖြင့်
ထီးအား ကောက်ယူလျက် ကားထဲမှထွက်သွားသည်။
normal">
normal">သူ့အစ်ကိုထွက်သွားသည်ကို တွေ့သောအခါ အငယ်ကောင်လေးသည်
ကားပြတင်းပေါက်တွင် လှဲလျောင်းကာကြည့်နေသည်။
normal">ကားဆရာသည် ထိုအရာကိုမြင်သောအခါ
တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲ ချက်ချင်းမောင်းထွက်သွားသည်။
normal">
normal">ဆရာသခင်ငယ်လေးမှာ အမြဲတမ်းယဉ်ကျေး၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့သည်။
သို့သော် သူသည်mso-bidi-language:MY"> အကြောင်းအရင်းအချို့ကြောင့်
သူ၏ညီအငယ်ပေါ်တွင်တော့ ဆက်ဆံရာတွင် မတူကွဲပြားနေသည်။
normal">
normal">သို့သော် အံ့ဩဖို့ကောင်းစွာပင်
ဆရာသခင်mso-bidi-language:MY">ငယ်သေးသေးလေးသည်
သူ့MY">အစ်ကိုအား သဘောကျသည်။
normal">ချင်ကျားဟီ အချိန်အကြာကြီး မလှုပ်မရှားပဲ ကားပြတင်းပေါက်ပေါ်တွင်
ဦးခေါင်းမီထားသည်ကို မြင် သောအခါ “ရှောင်ဟီက အစ်ကိုကြီးနဲ့ခွဲရတာသဘောမကျလို့လား” ဟု ဒါရိုက်ဘာက
မေး၏။
normal">
normal">ချင်ကျားဟီမှ သူ၏မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းများကို
မျက်တောင်ခတ်ရင်း “သားအmso-bidi-language:MY">စ်ကိုကြီးက
သားရဲ့ အာထရာမင်းထီးကို ယူပြေးသွားလို့” ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။