သူ့ကိုယ်သူ လူရွှင်တော်လုပ်ခြင်း
စိမ်းလန်းသော မြက်ခင်းပြင်၏ အလယ်ဗဟိုတွင် လင်းဖန်သည် အလွန်တည်ငြိမ်နေ၏။
သူသည် ယခင်ဘဝက အကြိမ်ကြိမ် အရိုက်ခံခဲ့ရသောကြောင့် နာကျင်မှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိသွားခြင်း ဖြစ်တန်ရာ၏။
ထိုအရာက သူ့အား ပွဲတွင် အထောက်အကူ ဖြစ်စေခဲ့သည်။
သူသည် အကောင်းဆုံး ကြိုးစားခဲ့ပြီး အနိုင်ရရန်အတွက် သူသည် ပို၍ စဉ်းစားကာ လောင်ကျီကို ချနိုင်မည့် နည်းလမ်းကို ရှာဖွေရမည်။
လောင်ကျီ အားလျော့သွားသည်ကို သတိပြုမိသော လင်းဖန်သည် နှုတ်ခမ်းကို အနည်းငယ် ကွေးကာ ပြုံးလိုက်သည်။
ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူ ရှောင်မနိုင်လိုက်ပါ။ နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် သူ၏ ပခုံးကို ထိုးနှက်ချက် ခံလိုက်ရသည်။
သူ နာကျင်စွာ အံကြိတ်လိုက်သည်။
"ဒါ တော်တော် နာတာပဲ! ဒါပေမဲ့ ရိုးရိုးသားသား ပြောရရင် ဒီနာကျင်မှုက အရိုးကျိုးပြီး အသားထဲ စိုက်ဝင်သွားတဲ့ နံရိုးရဲ့ နာကျင်မှုနဲ့တော့ မယှဉ်နိုင်ပါဘူး" ဟု လင်းဖန် သူ့ကိုယ်သူ တွေးလိုက်မိ၏။
သူသည် သွားများကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ သူ၏ အားအင်ရှိသမျှဖြင့် လောင်ကျီကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆောင့်ချလိုက်သည်။
လင်းဖန်၏ မျက်နှာသည် အပြုံးတစ်ခုသို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။
လောင်ကျီသည် နောက်သုံးလအတွင်း ပြန်ထနိုင်မည် မဟုတ်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။
လင်းဖန်သည် လောင်ကျီက အလွန်သတ္တိရှိသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံရတော့မည်။ သူ၏ ခြေထောက် ကျိုးသွားသော်လည်း နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ်ခြင်းကို သူ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးတွင် သူတို့သည် အခြားမည်သည့်အရာထက်မဆို ငွေကို ပို၍ ချစ်မြတ်နိုးကြသည်။
"ဟားဟား မင်း အလုပ်ကောင်းကောင်း လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်။" ဟု မစ္စတာ လီယိုပါးသည် လင်းဖန်၏ ပခုံးကို ပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ယခု သူသည် လင်းဖန်ကို အထင်ကြီးသွားပြီ။
"မင်း နောက်အပတ်ကျ အနည်းဆုံး သုံးပွဲ ကစားရမယ်။ ပြင်ဆင်ထား။"
လင်းဖန်၏ မျက်နှာသည် ဖြူရော်သွားသည်ကို သတိပြုမိသော မစ္စတာ လီယိုပါးက "ဘာဖြစ်တာလဲ? ကြောက်နေတာလား? မင်းက တိုက်ခိုက်တဲ့အခါ ဘယ်တော့မှ မကြောက်တတ်ပါဘူး ဘာလို့ အခုလိုပုံစံဖြစ်နေတာလဲ?"
လူအိုသည် မစ္စတာ လီယိုပါး၏ အင်္ကျီလက်ကို ဆွဲကာ သူ့ကို အာရုံစိုက်စေသည်။
သူက "သူဌေး သူက ယွမ် ၁ သိန်း လောင်းထားတာ... တနည်းအားဖြင့် ပြောရရင် လင်းဖန်ရဲ့ အသားတင် ဝင်ငွေက အသုံးစရိတ် အားလုံး နုတ်ပြီးရင် ယွမ် ၃ သန်းလောက် ရှိတယ်။ မစ္စတာ လီယိုပါး လင်းဖန်ကို ပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံက ပြောပလောက်တဲ့ ပမာဏ မဟုတ်ဘူး..." ဟု ပြောလိုက်သည်။
"ဟင့်အင်း ဒါ ငါ့ဟာ။" လင်းဖန်သည် နောက်သို့ လှည့်မကြည့်ဘဲ လက်ကို ဝှေ့ယမ်းကာ ထွက်သွားခဲ့သည်။
ဂူဇီမင်သည် လင်းဖန်၏ အိမ်နီးချင်းတစ်ဦးဖြစ်သည်။ လင်းဖန်သည် သူ၏ ယခင်ဘဝက ဂူဇီမင် ဆေးကောလိပ်သို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်ကို မှတ်မိသည်။ ဘွဲ့ရပြီးနောက် သူသည် ဆရာဝန်ဖြစ်လာကာ ထိုတိုက်ခန်းအိုမှ ပြောင်းရွှေ့သွားခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကားမတော်တဆမှုကြောင့် ဂူဇီမင် ဆေးရုံသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး လင်းဖန်က သူ့ကို ယွမ် ၅၀၀ သွားရောက်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော် သူသည် ထိုငွေကို မသုံးလိုက်ရမီပင် ထောင်ထဲသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။ ထောင်အရာရှိများက သူ့ပိုက်ဆံအားလုံးကို သိမ်းယူသွားခဲ့သည်။
"ကောင်းပြီ ဂရုစိုက်နော်။ ငါ မင်းကို ဆေးနည်းနည်း ပေးမယ်။"
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့် အညိုအမည်းတွေကို မြန်မြန် သက်သာစေမယ့် ဆီလေး နည်းနည်းလောက် ပေးပါဦးလား။"
သူသည် နောက်တစ်နေ့တွင် တစ်စုံတစ်ဦးနှင့် တွေ့ဆုံရန် သွားရမည်ဖြစ်သောကြောင့် သူ၏ အညိုအမည်းများကို သူများမြင်စေရန် ဆန္ဒမရှိပေ။