[ငွေကြေးနှင့်ခန္ဓာ လဲလှယ်ခြင်း]

ငွေအခက်အခဲဆုံးအချိန်တွင် လီလီသည် အမှန်တကယ်ပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရောင်းချဖို့ စိတ်ကူးပေါက်ခဲ့မိ၏။

ထိုအချိန်က သူသည် ငယ်ရွယ်နေသေးပြီး အရွယ်မရောက်သေးသူဖြစ်ကာ ဘယ်လို အကောင်အထည်ဖော်ရမလဲ မသိခဲ့။ လမ်းဘေးမှ လူတစ်ယောက်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး မေးကောင်းသော အရာလည်း မဟုတ်ပေ။သူနှင့်အိပ်ဖို့ ငွေပေးချင်လားဟု မေးဖို့ကလည်း မဝံ့မရဲနိုင်လှသည်။

ထို့ပြင်သူ့ရုပ်ရည်ကို သူကိုယ်တိုင် ယုံကြည်မှု အပြည့်ရှိကာ ဈေးပေါပေါနှင့် ရောင်းချင်စိတ်လည်း မရှိတာကြောင့် နောက်ဆုံးမှာ ထိုအကြံကို လက်လျှော့လိုက်ရသည်။

သို့ပေမဲ့ ထိုအကြံက သူ့စိတ်ထဲမှာ အမြဲရှိနေသည်။ နောက်ပိုင်းမှာ ယန့်ကျိ၏ ရင်းရင်းနှီးနှီး စေတနာကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူနှင့် "အရက်မူး၍ အသိစိတ်မဲ့မှောက်မှားခြင်း"ဟူသောအကြံဖြင့် ငွေညှစ်ရန်ပင် ကြံစည်ခဲ့သေးသည်။

ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ဖြစ် ဘာဖြစ်ဖြစ် သူသိပ်ဂရုမစိုက်ပေ။ တစ်ဖက်လူက သိပ်ရွံစရာ မဖြစ်ဘဲကူးစက်ရောဂါ မရှိလျှင် ရချေပြီ။

လီလီခေါင်းက မူးဝေနေကာ သူ့ဆံပင်ဖျားတွေက ချွေးဖြင့် ရွှဲနေသည်။ မျက်နှာမှာလည်း ချွေးတွေနှင့်ပြည့်နေကာ စျေးပေါသည့် မိတ်ကပ်တွေ ပျက်ကုန်ပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ မျက်လုံးအနက်ရောင်တွေက မျက်တောင်ဆိုးဆေးနှင့် ဖောင်ဒေးရှင်း အဖြူတွေနှင့် ရောထွေးကာ ညစ်ပတ်သည့် အစင်းကြောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်သည်။ သူမျက်ခွံတွေကို ဖွင့်ထားဖို့ ကြိုးစားပြီး ပင့်သက်ရှိုက်လျက်မှ

“ကွန်ဒုံး….သုံး…ပေးပါ”

ယန့်ဝမ်ကမူ သူ့​ဆီကနေ ဖြားယောင်းခံလိုသော ဆန္ဒတစ်စက်မှ မရှိပါဘဲ အေးစက်စက်ရုပ်တုတစ်ခုလိုသာ ခပ်တင်းတင်း စိုက်ကြည့်နေသည်။ လီလီက သူ့ အင်္ကျီကို ဆွဲဖြဲပြီးနောက်မှာတော့ သူကလည်း စတင်လှုပ်ရှားလာလေသည်။

သို့ငြား လက်တစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းပြီး လီလီ၏လက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်၍ ရေချိုးခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားခြင်းသာ။

ရေချိုးဇလားက အပြည့်ဖြည့်ထားပြီးသားပင်။ သို့ပေသိ ယန့်ဝမ်က ရေနွေး မထည့်ထားချေ။ ရေတွေက အေးစက်နေသည်။ အအေးဓာတ်ကို ခံစားမိသည့်အလား လီလီက မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ခုန်ဆင်းသွားတော့သည်။ ယန့်ဝမ် မတားဆီးနိုင်ခင်မှာပင် သူက ရေကို တစ်ငုံ သောက်လိုက်လေသည်။

ရေတွေက ခပ်မြင့်မြင့်သို့ စင်ကုန်ကာ ယန့်ဝမ်၏ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကိုပင် ရွှဲသွားစေသည်။ လက်သည်ကတော့ လုံးဝ သတိမထားမိပါဘဲ လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီနှင့် ဖိနပ်ကို အမြန်ချွတ်လာ၏။

အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုလည်း ချွတ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။

ယန့်ဝမ်က သူ၏ ကိုယ်လုံးတီးကို မကြည့်ဘဲ မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ ရေချိုးကန်ထဲက လှုပ်ရှားမှုတွေ နည်းသွားသည်အထိ စောင့်ပြီးမှ သူပြောလိုက်၏။

"မနစ်စေနဲ့ဦး။ မင်းရဲ့ မိဘတွေကို ငါဆက်သွယ်လိုက်မယ်"

လီလီ၏တုံ့ပြန်မှုကို မစောင့်ဘဲ သူက အပြင်ထွက်ကာ သူ့ကျောပိုးအိတ်ကို သွားရှာသည်။ အဝတ်အစား တစ်စုံအပြင် ငွေစက္ကူတွေ အများကြီးရှိ၏။ နိုင်ငံခြားငွေတွေလည်း အများကြီး ပါပေသည်။ ယန့်ဝမ်က ထိုအရာတွေကို ထုတ်ယူလိုက်ကာ ဘေးသို့ဖယ်ရှားရင်း လီလီ၏ ဖုန်းကို ရှာတွေ့တော့ ထုတ်ယူလိုက်၏။

ယင်းက ယန့်ကျိ ဖုန်းနှင့် တူညီသော မော်ဒယ်ပင်။ ဖုန်းကာဗာတောင် တူညီနေသည်။ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက်ဟု သူ့အား ဝယ်ခိုင်းခဲ့ခြင်းပင်။ သူကတော့ အနှီသူငယ်ချင်းက မိန်းမဖြစ်မည်ဟု ထင်ခဲ့ကာ လီလီ ဖြစ်မည်ဟု မထင်ခဲ့ပါချေ။

ဖုန်းကိုင်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်လာချိန်၌မူ လီလီက မျက်နှာကို သန့်စင်ပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ မူလက ဖြူဖွေးသောမျက်နှာက အခု ရဲနေ၏။ မသိလျှင် အရက်အလွန်အကျွံ သောက်ထားသည့်အလား။

ယင်းက ဆောင်းရာသီက ရဲရဲမီးသွေးခဲအလား ကြည့်ရုံဖြင့် ပူလောင်စေသည်။ ချွတ်ထားသော ဘောင်းဘီကမူ ရေပေါ်မှာ ပေါလောမျောလျက်

သူ ၏အရေးကြီးဆုံးနေရာကို ဖုံးကွယ်လို့ထားသည်။

ထို့ကြောင့် ယန့်ဝမ်အကြည့်က ပိုလို့တည်ငြိမ်လာသည်။ သူက ဖုန်းကို လီလီရှေ့မှာ ကိုင်ပြီး လော့ခ်ဖွင့်ကာ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု မှတ်တမ်းတွေကို စတင်ရှာဖွေလိုက်သည်။

"အမေ" ဆိုသော နံပါတ်ကို နှိပ်ပြီး ခေါ်ဆိုဖို့ လုပ်လိုက်ချိန်မှာတော့ လီလီက နောက်ဆုံးမှာ သတိဝင်လာပုံရကာ စိုးရိမ်တကြီးနှင့် ပြောလာသည်။

"သူတို့ကို မဆက်သွယ်ပါနဲ့..."

ယန့်ဝမ်က ခဏရပ်ကာ မေးလိုက်သည်။

"ဘယ်သူ့ကို ဆက်သွယ်ရမလဲ"

လီလီက ထပ်ပြော၏။

“သူတို့ကို မဆက်သွယ်နဲ့။ ကျွန်တော်က တခြားနေရာကပါ။ ကျွန်တော့်အမေက အလုပ်လုပ်နေတုန်းပါ။ ကျွန်တော့်အဖေက လေဖြတ်ပြီး အိပ်ရာထဲမှာ လဲနေလို့ မလာနိုင်ဘူး..."

သူ၏ အသံသည် ဝိုးတိုးဝါးတားဖြစ်နေပြီး ရေချိုးခန်းကဲ့သို့ ကျဉ်းမြောင်းသော နေရာတွင် ပဲ့တင်ထပ်ကာ ဟိုလိုလို သည်လိုလိုအသံပေါက်သွားစေသည်။

ယန့်ဝမ်က ထပ်မေး၏။

"ဘယ်သူ့ကို ဆက်သွယ်ရမလဲ။"

လီလီက ထပ်မံ ညည်းတွားလာကာ အအေးဓာတ်ကို ပိုမိုခံစားချင်သည့်အလား သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေထဲကို ပိုနက်ရှိုင်းစွာ တိုးဝင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားနေကာ ရေချိုးဇလားထဲက ရေကိုတောင် တစ်ကျိုက် ထပ်သောက်လိုက်သေးသည်။

အရသာ မကောင်း၍ ထင်၏။ ပါးစပ်ကို ဖောင်းကားပြီး ရေပူဖောင်းကို မှုတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

အဖြေမရတာကြောင့် ယန့်ဝမ် သူ့ဖုန်းမှာသာ ရှာဖွေရတော့သည်။ လတ်တလော ခေါ်ဆိုမှု မှတ်တမ်း ဆယ်ခုမှာ ခြောက်ခု ခုနစ်ခုက သူ့ညီ နံပါတ်ဖြစ်နေတာကို တွေ့တော့ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားတော့သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် လီလီက ပြောလာသည်။

"အားကျိကို ရှာပေး..."

ယန့်ဝမ်က သူ့ကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်၏။

လီလီကလည်း မော့ကြည့်လာသည်။ ခေါင်းမော့လိုက်သောအခါ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရွှဲစိုနေသည်။ ရေတွေက ပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျဆင်းနေပြီး နှုတ်ခမ်းတွင်လည်း သေချာမသုတ်ရသေးသော အရည်အချို့ ကျန်နေသေးသည်။

နှုတ်ခမ်းနီက ထူးထူးခြားခြား နီရဲနေ၏။ လီလီ ညည်းတွားလိုက်ပြန်ကာ သူ၏ အမြင်များက ဝေဝါးသွားကာ ပေါ်နေသော ရင်သားထိပ်လေးများမှာလည်း ချယ်ရီသီးကဲ့သို့ ပန်းရောင်သန်းနေသည်။

“သူ ကျွန်တော့်ကို ကူညီလိမ့်မယ်…”

သူက ဘောင်းဘီကို ရေချိုးဇလားထဲမှ ပစ်ထုတ်ရန် ရုန်းကန်နေပြီး ကြည်လင်သောရေအောက်ရှိ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကမူ ယန့်ဝမ်၏ရှေ့တွင် ပေါ်လာလေသည်။

ထိုဆေးသည် မှော်ဆေးတစ်မျိုးမဟုတ်သော်လည်း ကာမအားတိုးစေသော သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများ မနည်းလှ၊ သို့သော် လက်ရှိအချိန်တွင် အပြည့်အဝပေါ်လာမည် မဟုတ်သေးချေ။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပူလောင်နေပြီး ခွကြားက ပို၍ပူနေကာ ပူစီလေးကလည်း ပို၍ပူပြီး ယားယံနေသည်။ ရေထဲတွင် စိမ်ပြီးနောက် အနည်းငယ် သက်သာသွားသလိုတော့ ခံစားရ၏။ သူ့လိင်တံကလည်း တင်းမာနေပြီဖြစ်သည်။

ယင်းက ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့နှင့် သေးငယ်သည့်အရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ အရွယ်အစားက သိပ်မကြီးချေ။နိုင်ငံကယောက်ျားတိုင်း၏ ပျမ်းမျှအရွယ်အစားနီးပါးလောက်တော့ ရှိမည်ထင်ရသည်။

ယန့်ဝမ်သည် လီလီတစ်ယောက် သူ့ဟာသူ အာသာဖြေနေတာကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာက အေးစက်သွား၏။

“သူ ဂေးမဟုတ်ဘူး”

“ကျွန်တော်က သူ့ကို ဖင်ပေါက်ထဲကို ထည့်ခိုင်းတာ မဟုတ်ဘူးလေ”

လီလီက ခြေထောက်တွေကို ဖြဲပြီး သူ့ကို ရှင်းပြသည်။

“ကျွန်တော် ဒီနေရာမှာ ခွဲစိတ်မှု မလုပ်ရသေးလို့ သုံးလို့ရတယ်”

တော်တော်လေး ရက်ရောသည်ပင်။

လီလီက ပင့်သက်ရှိုက်ရင်း ထပ်ပြောလာသည်။

“ကျွန်တော်ကလည်း သူ့ကို ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လုပ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ နာမှာ သေချာတယ်၊ သူ့ဟာက အရမ်းကြီးတယ်။”

ယန့်ဝမ်လေသံကို အေးစက်သည်ဟုတောင် ပြောလို့ရသည်။

“မင်း မြင်ဖူးလို့လား”

သူမေးပြီးမှ လီလီက တကယ်မြင်ဖူးပြီး ထိတောင်ထိဖူးကြောင်း သတိရသွားသည်။

"မြင်ဖူးတာပေါ့"

လီလီက သူ့မှိုပွင့်လေးသူ စိတ်မရှည်စွာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ သူအရင်ကလည်းအာသာဖြေဖူးပါ၏။ မကြာခဏဆိုသလို မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုတော့ ရင်းနှီးပြီးသားပင်။

သို့ငြား ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်လိုပဲထိတွေ့နေပါစေ သူ့မှိုလေးက ပေါက်ကွဲတော့မတတ် မာတောင့်နေပေမဲ့လည်း သုက်မထွက်နိုင်ဖြစ်နေလေသည်။

သုက်မထွက်လေ သူ့မှာနေရခက်သလို ခံစားရလေဖြစ်ကာ တစ်ခုခုပိတ်ဆို့နေသလိုမျိုး ခံစားရတာကြောင့် ကြီးမားသည့် ရေချိုးဇလားထဲမှာ လူးလှိမ့်နေမိသည်။

ယန့်ဝမ်က သူ့ကို အေးစက်စွာကြည့်ရင်းမေးလာ၏။

“သူ့ကို ဘာလို့ရှာတာလဲ”

လီလီကဖြေသည်။

“သူက ကျွန်တော့်ကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပေးတယ်”

သူက မရိုးဖြောင့်စွာပြုံးကာ

“သူ့မှာ ပိုက်ဆံလည်းရှိတယ်။ ခင်ဗျား ယွမ် ၅၀,၀၀၀ မပေးနိုင်ရင် သူက ကျွန်တော့်ကို ပေးမှာသေချာတယ်”

သူ စိတ်တော့နည်းနည်းရှုပ်နေမိသည်။

ဘယ်သူ့ကို ပြောနေမှန်း မသိပေမဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ပြောနေမှန်း သဘောပေါက်သည်မို့ မျက်လုံးကို မှေးပြီး အာရုံစူးစိုက်ကာ သေချာအောင် ကြည့်လိုက်သည်။

သူမှတ်မိတော့မည့်အချိန်မှာပင် ယန့်ဝမ်က “ငါပေးမယ်” ဟုပြောတာကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

လီလီ နည်းနည်း ကြောင်သွား၏။

ယန့်ဝမ်က သူ့ကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဆက်ပြောသည်။

“ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ ဖင်ပေါက်ကိုပဲ လုပ်ချင်တယ်”

လီလီ အကြာကြီး ကြောင်သွားပြီးမှ သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ဆေးအာနိသင်က ရှော့ခ်ရမှုကြောင့် အတော်လေး လျော့ကျသွားပေမဲ့ သူ၏ စဥ်းစားနိုင်စွမ်းကတော့ အရင်ကလောက် မကောင်းသေးတာကြောင့် ပြန်မေးလိုက်မိ၏။

“ရှေ့ပေါက်ကို မလိုချင်ဘူးလား”

ယန့်ဝမ်: “မလိုချင်ဘူး ရွံလို့”

အနှီလူသာ ပိုက်ဆံပေးဖို့ ဆန္ဒရှိပါက "ရွံလို့" ဟုအပြောခံရလည်း သူရှက်မနေတော့။ သူ၏ အစိတ်အပိုင်းကို ရွံစရာကောင်းသည်ဟု ဘာကြောင့်ထင်မှန်း သူ နားမလည်နိုင်ရုံသာပင်။

မလှလို့လား။ ပုံသဏ္ဌာန်က မပြည့်စုံလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ခြေထောက်ကြားမှာ ပေါက်နေလို့လား။

သို့ပေသိ သူ့မှာ ဆက်တွေးဖို့ အားအင်မရှိတော့။ ယန့်ဝမ်က သူ့ကို ရေချိုးဇလားထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး အိမ်သာပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလာကာ သူ့လက်ထဲကို တစ်ခုခု ထည့်ပေးလာသည်။

“ ဘယ်လိုသုံးရလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်လေ့လာပြီး သန့်ရှင်းအောင် လုပ်ထား”

ယင်းက ဖွင့်မထားရသေးသော တစ်ခါသုံး အူလမ်းကြောင်းဆေးပင်။

လီလီ အနည်းငယ် ပြောစရာစကားမဲ့သွား၏။

“အခု ကျွန်တော့်မှာ အားမရှိဘူးလေ”

ယန့်ဝမ်ကမူ သူ့ကို လျစ်လျူရှုပြီး ထွက်သွားလေသည်။

သူ၏စိုစွတ်နေသောမျက်နှာကို သုတ်ပြီး ရေချိုးဇလားထဲမှ ထွက်လာသောအခါတွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ အပူဒဏ်သည် ပိုမိုထင်ရှားလာပြီး မခံမရပ်နိုင်အောင် ပြင်းထန်လာသည်။ လီလီ၏ နှလုံးခုန်နှုန်းက မြန်ဆန်နေပြီး လက်ခြေများ အားပျော့လျက် စိတ်ကိုတစ်နေရာတည်း စူးစိုက်၍မရခဲ့ပေ။ထို့ကြောင့် ဘူးပေါ်ရှိစာသားများကို ဖတ်ရှုကာ မည်သို့လုပ်ဆောင်ရမည်ကို ကြိုးစားနားလည်ပြီးမှသာ သူ့ကိုယ်သူ အစစအရာရာ သန့်ရှင်းအောင် ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ဗိုက်ထဲမှာ တင်းဖောင်းသွားပြီးနောက် လုံးဝဗလာဖြစ်သွားသော ခံစားချက်က အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင်ပင်။ လီလီတစ်ယောက် အဝတ်ဗလာဖြင့် ဒယိမ်းဒယိုင်ထွက်လာကာ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်နေသော အမျိုးသားကို မြင်ချိန်မှာတော့ ခဏမျှ မိန်းမောသွားလေသည်။

တကယ့်ကို ယန့်ဝမ် ဖြစ်ပေ၏။

ထိုမြင့်မြတ်ပြီးဂုဏ်ထည်ဝါသော အမျိုးသားက အခု သူနှင့်အတူအိပ်ရဖို့ ပိုက်ဆံပေးမည်တဲ့လားလေ။

လီလီ အခုချိန်မှာ အကြောင်းပြချက်ကို မစဉ်းစားနိုင်တော့။ သူ့ခွကြားက အလွန်ဖောင်းကားနေပြီး အရောင်က ပန်းရောင်ကနေ ခရမ်းရောင်အထိ ပြောင်းသွားကာ ပေါက်ကွဲတော့မည့်ပုံပေါ်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ဤထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်က

လီလီကို နည်းနည်း ကြောက်သွားစေတာကြောင့် ကုတင်ဆီကို အမြန်သွားပြီး အပေါ်တက်ဖို့ဟန်ပြင်လိုက်သည်။ သူ့ တစ်ဖက်လူကို ထိမိတော့မည့်အချိန်မှာပင် ယန့်ဝမ်က သူ့လှုပ်ရှားမှုကို ရှောင်ဖယ်ပြီး အေးစက်စွာ အမိန့်ပေးလာသည်။

"လှည့်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်"

ဤသည်က အတော်လေး ဣန္ဒြေသိက္ခာမရှိသည့် ပုံစံအနေအထားတစ်ခုသာ။ သို့ပေသိ လီလီမှာ မငြင်းဆန်န်ိုင်ခဲ့။ သူ ကိုးရို့ကားယားဖြင့်ပင် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ သူ၏ တင်ပါးနှင့် ခါးလိုင်းက ဘယ်လို ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် ပုံစံကို ဖန်တီးနေလဲ သူမသိချေ။

သူက ပြန်လှည့်ကြည့်လာတော့ သူ့မျက်လုံးထောင့်မှာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် အနံ့တစ်ခု ကျန်နေသေးသည်။ မသိပါက တမင် ဆွဲဆောင်နေသလိုမျိုး။

"ကော..."

နူးနူးညံ့ညံ့ခေါ်သံက နှာသံနှင့် ရောနေသည်။ လီလီက မျက်နှာအေးစက်နေသည့် အမျိုးသားကို ကြည့်ကာ

"ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပါ။ အရမ်းမကြမ်းတမ်းပါနဲ့နော်"

ယန့်ဝမ်က ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ဟိုတယ်က ပေးထားသည့် ချောဆီနှင့် ကွန်ဒုံးပါဝင်သည့် လိင်ဆက်ဆံရာမှာလိုအပ်သည့် ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ သူက အိတ်ကိုဖွင့်၍ အဖြူရောင် ချောဆီဘူးကို ရှာလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ့လက်ထဲသို့ တစ်ဝက်လောက် ညှစ်ထည့်လိုက်ကာ သူ့ရှေ့က တင်ပါးတွေကို ကြည့်လိုက်လေသည်။

သူက အတော်ပိန်သည်။ တင်ပါးမှာ အသားသိပ်မရှိပေမဲ့ ပြည့်ဝိုင်းကာ တင်ပါး၏ ပုံသဏ္ဌာန်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်သည်။

ဤအနေအထားမှာ သူ ခြေထောက်တွေက တုန်ယင်နေကာ ပန်းပွင့်လေးကလည်း တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်မို့

တင်ပါးကြားက အပေါက်လေးကို မမြင်သာအောင် ဖြစ်နေစေသည်။

သို့သော်လည်း ထင်ရှားစွာ ပေါ်နေဆဲပင်။၊ အနားပတ်လည်မှာ အမွှေးမရှိချေ။ ရှိတာကလည်း ပါးလှပ်လှပ် အမွေးလေးတွေသာ။ ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြစ်နေသည့် အရေပြားလေးတွေကလည်း ပြောစရာမရှိကာ အရောင်ကလည်း လှပနူးညံ့လှသည်။

ယန့်ဝမ်မျက်လုံးက တဖျတ်ဖျတ်လက်သွားကာ လက်ချောင်းကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ချောဆီသုတ်လိမ်း၍ တွင်းလေးထဲသို့ ဖိသွင်းလိုက်ချေသည်။

အလွန်ကျပ်ကာ အလွန်ပူသည်။တုံ့ပြန်မှုက အလွန်ကိုးရို့ကားယားနိုင်တာကြောင့် "ပထမဆုံးအကြိမ်" ဟုပြောသော လီလီ၏ စကားကို တကယ်ယုံကြည်သွားရသည်။

သူဟာ အပျိုစင်ဆိုတာမျိုး စွဲလမ်းတာမျိုး မရှိလှ။ ထို့အပြင် ယောက်ျားတွေအတွက် အပျိုစင်နှင့် အပျိုစင်မဟုတ်တာကို ခွဲခြားဖို့ မလိုအပ်ချေ။ သို့ငြား သူ့ လုပ်ရပ်တွေကမူ နည်းနည်း ပိုညင်သာသွားလေ၏။

လီလီကမူ အဆင်မပြေဖြစ်နေဆဲပင်။ သူ့ကို ရှောင်ဖယ်ဖို့ တင်ပါးကို တွန့်လိမ်နေပြီး ဒူးကို အိပ်ရာခင်းနှင့်ပွတ်ကာ လည်ချောင်းထဲကနေ ဝိုးတဝါး အသံတွေ ထွက်လာသည်။ ယန့်ဝမ်လက်ချောင်းတွေက သူ့၏ G-spot ကို ပွတ်တိုက်မိသွားသည့်အထိပင်။

ထိုအရာကို ဖိလိုက်မိချိန်မှာတော့ သူက ရုန်းတာမရှိတော့သည့်အပြင် အပေါက်ကလေးကပါ ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိ ကျုံ့သွားရသည်။

လက်ချောင်းအရင်းကို ဆွဲညှစ်ကာ စုပ်ယူလာသော ထင်ရှားလှသည့်အထိအတွေ့က

ယန့်ဝမ်၏ ရမ္မက်တို့အား နောက်ဆုံးမှာ နှိုးဆွပေးလိုက်ပုံရသည်။ သူက လီလီ၏ အပေါက်လေးထဲသို့ ချောဆီ အများကြီး သုတ်လိမ်းကာ သွယ်လျရှည်လျားသော လက်ချောင်းတို့ဖြင့်

အတွင်းပိုင်းလမ်းကြောင်းကို တတ်နိုင်သမျှ လက်လေးချောင်းဆန့်နိုင်သည့်အထိ ချဲ့ထွင်ဖို့ ကြိုးစားလာတော့သည်။

လက်လေးချောင်းကို စုပ်ယူထားသည့် အူလမ်းကြောင်းအပေါက်က အလွန်ကျပ်နေကာ ရှုံ့ချည်ပွချည်အသားလေးတွေတောင်ပြန့်သလောက်ဖြစ်လာသည်။ အဖြူရောင်အရည်တွေကမူ ပန်းပွင့်လေးထဲကနေ ပန်းထွက်လာပြီး အနည်းငယ် ညစ်ညမ်းသွားရပေသည်။

လီလီက မစက်မသာဟန်ဖြင့် သူ့ကို ကြောင်အမ်းအမ်းလေး ပြန်ကြည့်ရင်း ရှိုက်လျက် ခေါ်လာ၏။

“ကော…”

ယန့်ဝမ်ကလည်း တကယ်ကြီးကို “အင်း” ဟု ပြန်ဖြေပေးလေသည်။

လက်လေးချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အပေါက်လေးဆီကနေ အသံထွက်လာသည်က ဝိုင်ပုလင်းကနေ အဆို့ကို ဆွဲလိုက်လိုက်သည့်နှယ်ပင်။

လီလီက စတင်တော့မည်ဆိုတာ သိလိုက်တာကြောင့် သူ့တင်ပါးကို မလှုပ်မယှက် ကော့ထားပေးကာ အမျိုးသား၏

လှုပ်ရှားမှုတွေကို ကြည့်ဖို့ မျက်လုံးကို အကျယ်ကြီး ဖွင့်ထားလိုက်သည်။

ခါးပတ်ခေါင်းအား ဖြည်လိုက်သည့် အသံတစ်ချက် ထွက်လာ၏။ ခါးပတ်ကို လုံးဝ ဖြုတ်တာ မဟုတ်ဘဲ လျော့ရုံလေး လျော့ထားတာကြောင့် ဇစ်ဖွင့်ရတာ ပိုလွယ်ကူသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့က သူ့လက်နက်ကြီးကို ထုတ်ကာ

ထောင်မတ်နေတဲ့ အရာပေါ်မှာ ကွန်ဒုံးကို စစွပ်လိုက်သည်။

တစ်ဖက်လူ၏ အရွယ်အစားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရချိန်မှာတော့ လီလီတစ်ယောက် မျက်မှောင်ကြုတ်သွားကာ အထွန့်တက်မိသွားလေသည်။

“ဘာလို့ ခင်ဗျားဟာကလည်း အရမ်းကြီးနေရတာလဲ…”