Chapter 10.1 – Epilogue (Maid Roleplay)

တင့်တယ်ခမ်းနားသည့် အလှဆင်ရေပန်း၊ စိမ်းစိုလန်းဆန်းသည့် မြက်ခင်းပြင်တို့ဖြင့် ခမ်းခမ်းနားနား ပြင်ဆင်ထားသော ဗီလာ၏အလှမှာ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ရာပင်။

ဖြူဖွေးသွယ်လျသည့် ကောင်လေးတစ်ဦးက အစေခံဝတ်စုံ အဖြူနှင့်အနက်ကို ဝတ်ဆင်ကာ အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာ၏။ မသိမသာ ရှည်စပြုနေသည့် ဆံနွယ်နက်နက်တို့နှင့် သူ့ပုံစံမှာ ရိုးစင်းနုံအမှုတို့ အပြည့်ပင်။ ပေါ်လွင်မြင်သာနေသည့် အသားအရေမှာ နှင်းအလား ဖြူဖွေးနေကာ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ကွက်တိကျနေသည့် စကတ်က ခါးကောက်ကြောင်းတစ်လျှောက်ကို ပြည့်စုံလှပစွာ ရစ်ပတ်ထားသည်။

အကြည့်တို့အား အောက်နားသို့ ပို့လိုက်ပါလျှင် ရှည်လျားသွယ်လျသည့် ခြေထောက်လှလှလေးများအား မြင်ရသူတိုင်း စိတ်ကြွလောက်ဖွယ် အကြည်ရောင် အသားကပ်ခြေအိတ်ဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသည်ကို တွေ့ရပေလိမ့်မည်။ အတွင်းခံဟူ၍ ဝတ်မထား၊ တိုနံ့နံ့စကတ်၏ အနားစက ထိုကောင်လေး၏ ပန်းရောင်သမ်းနေသော လိင်တံထိပ်ဖျားကိုပင် လုံခြုံအောင် ဖုံးမထားနိုင်ခဲ့ချေ။

အစေခံဝတ်စုံကို ဝတ်ထားရင်း ထန်ထန်က ဧည့်ခန်းထဲသို့ လျှောက်လာကာ ကြမ်းပေါ်သို့ လှလှလေး ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ကိုင်ပဝါ အသေးလေးကို ကိုင်ကာ ကြမ်းတိုက်လိုက်တော့၏။ တစ်ဝက်နီးပါးခန့် ပေါ်နေသော ဖြူနုနု တင်ပါးလုံးလုံးလေးများအား အပေါက်ဝဘက်သို့ လှည့်ထားသည့်အတွက် အပြင်ဘက်မှ ဝင်လာသူသုံးဦးမှာ အိမ်ထဲသို့ ဝင်လျှင်ဝင်ချင်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကြားရှိ ပန်းရောင်အပေါက်လေးကို ချက်ချင်း မြင်တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

“ဟေ့ .. အစေခံလေး။”

အနောက်ဘက်ဆီမှ နှာဘူးကျကျ ပါးစပ်သရမ်းသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် အထဲသို့ ဝင်လာသူများက ကြိုးကြိုးစားစား ကြမ်းတိုက်နေသော ကောင်လေးကို စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်တွယ်ထိတွေ့လိုက်ကြတော့သည်။

ပူပြင်းမာကျောသည့် လိင်တံကြီးက ကောင်လေး၏ ပန်းရောင်အပေါက်လေးကို ဘောင်းဘီတစ်ထပ် ခံလျက်ဖြင့်ပင် လှမ်းထိုးလိုက်သည်။ ပူပြင်းပြင်း အသက်ရှူငွေ့များနှင့် စိုစွတ်သော လျှာဖျားက ကောင်လေး၏ ဖြူဖွေးနေသော လည်တိုင်ကျော့ကျော့ပေါ်သို့ ကျဆင်းသွား၏။

“အင်းးး.. သခင်လေး .. မလုပ်ပါနဲ့ .. မလိုချင်ဘူး။

ထန်ထန်က ကြောက်လန့်တကြား ငြင်းလိုက်သည်။ မျက်ဝန်းတို့က မျက်ရည်စများဖြင့် စိုရွှဲဝင်းလက်ကာ ငန်းလည်တိုင်ကျော့ကျော့ကို ခပ်မော့မော့ ကွေးထားလိုက်မိသည်။ သူ့နောက်တွင် ရှိနေသူက ယောင်ယောင်လေး ကွေးထားသည့် လည်တိုင်ကို စုပ်ယူကိုက်ခဲနေခဲ့သည်။

ထို့နောက် ချက်ချင်းပင် ကျန်နှစ်ယောက်ကလည်း သူ့ကို ဖိချကာ ရှေ့တွင် ရှိနေသည့် ဆိုဖာပေါ်သို့ ဝင်ထိုင်လိုက်ကြသည်။

ထိုနှစ်ဦးစလုံးမှာ အသက် ၂၀ အရွယ်ဝန်းကျင်သာ ရှိသေးကာ နာမည်ကြီး ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းတစ်ကျောင်း၏ ကျောင်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားကြသည်။ တစ်ဦးက မည်သည့်အရာကိုမှ အရေးမစိုက်လေဟန်၊ အေးစက်သည့် စရိုက်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားကာ ကျန်တစ်ဦးကမူ ခေါင်းမာကာ ပုန်ကန်တတ်သည့် အပြုံးဖြင့် မျက်စိကျိန်းလောက်အောင် ပြုံးပြနေခဲ့သည်။

“မလိုချင်ဘူးလား။ အရမ်းကို အပျက်ဆန်တာပဲ။ ဖင်ကို ဒီလိုမျိုး ဖော်ထားတာ ကိုယ်တို့တွေ လုပ်တာကို ခံချင်လို့ တမင်စောင့်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား။ ဘာတွေ ရိုးသားချင်ယောင်ဆောင်နေတာတုန်း။”

နီရှန်းယန်က ဆိုဖာပေါ်တွင် ခြေချိတ်ထိုင်ကာ စီးကရက်ကို မီးညှိ၍ ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ထားလိုက်၏။ ထို့နောက် သူ့ဘေးတွင် ရှိနေသူဘက်သို့ လှည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

“ဟေး။ အားချာ.. မင်းရော ဘယ်လိုထင်လဲ။”

ကျန်းချာက ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ရှိ ဆေးလိပ်ဘူးကို ယူကာ စီးကရက်တစ်လိပ်ကို မီးညှိ၍ ခပ်ပြင်းပြင်း ရှိုက်လိုက်သည်။ ကြည့်ကောင်းလှသည့် မျက်ဝန်းလှလှတို့ကို မှေးကျဉ်းလျက် သူ့ရှေ့တွင် ရှိနေသော အဝတ်အစား ဖရိုဖရဲနှင့် ကောင်လေးကို ကြည့်ရင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောလိုက်၏။

“အပျက်ကောင်။”

ရှက်စိတ်ကြောင့် ထန်ထန်၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲရဲနီကာ မျက်ရည်စက်များ စီးကျလာတော့သည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်ကာ လည်တိုင်အကြား ခေါင်းမြှုပ်ထားသည့် လုကျစ်ရွှမ်က ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ဖြစ်နေသော မျက်ဝန်းများ ကွေးညွတ်သည်အထိ ပြုံးရင်း မော့ကြည့်ကာ မျက်ရည်စများ စွန်းထင်းနေသည့် သူ့မျက်နှာကို လက်ဖဝါးကြီးဖြင့် သုတ်ပေးရင်း စိတ်မကောင်းလေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ဟေး။ ဘာလို့ ငိုနေရပြန်တာလဲ။ အစေခံလေးက ငိုလည်း လှတယ်ဆိုပေမဲ့ မင်းရဲ့ မျက်ရည်တွေက ဒီသခင်လေးကို ရင်နာစေတယ်ကွ။ သိရဲ့လား။”

သူ့အကြည့်ထဲရှိ ကြင်နာသိမ်မွေ့မှုများမှာ စစ်မှန်လွန်းလှကာ အကြည့်ခံလိုက်ရသူကို အချစ်ထောင်ချောက်ထဲ အလွယ်တကူ ကျဆင်းသွားစေနိုင်လောက်သည်အထိပင်။

ထန်ထန်က မျက်လုံးများ နီရဲလာသည်အထိ ငိုယိုတောင်းပန်လိုက်သည်။

“သခင်လေးတို့ .. ကျေးဇူးပြုပြီး လွှတ်ပေးကြပါ။ ကျွန်တော် မလိုချင်ဘူးလို့။”

နူးညံ့ကာ ကြင်နာတတ်သည့် သခင်လေးက သူ၏ ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နှင့် မျက်ဝန်းများကို မှေးကျဉ်းကာ ပြောလိုက်သည်။

“မလုပ်လို့ မရဘူး။ အစေခံလေးရဲ့ .. မင်းသခင်က မာတောင်မာနေပြီ။”

ထို့နောက် သူက လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ ကောင်လေး၏ ဆာလောင်နေသော အပေါက်လေးကို စိတ်ဝင်တစား စူးစမ်းလိုက်သည်။

ရှက်နေသည့် အပေါက်လေးမှာလည်း တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် အထိုးခံလိုက်ရရုံဖြင့်ပင် ကြွက်သားများ ပျော့ပျောင်းကာ ကြမ်းပေါ်သို့ အရည်များ တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာတော့သည်။

လုကျစ်ရွှမ်က နှာတရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် သူ့လက်မှ လွတ်အောင် ရုန်းကန်နေသော အစေခံလေးအား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းချုပ်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ခါးပတ်ကို ဆွဲဖြည်လိုက်သည်။ အတွင်းခံကို တစ်ဝက်ခန့်အထိ ဆွဲချလိုက်သည့်အခါ ထိပ်ဖျား၌ အကြိုအရည်များ တပေါက်ပေါက် စီးကျနေပြီဖြစ်သော ပူပြင်းလှသည့် လိင်တံကြီးက ငေါက်ခနဲ ထွက်လာကာ ကောင်ငယ်လေး၏ တင်ပါးကို ဖျန်းခနဲ သွားမိတ်ဆက်လိုက်၏။ အရိုက်ခံလိုက်ရသည့် အရှိန်ကြောင့် ထန်ထန်၏ တင်ပါးမှာလည်း နီမြန်းသွားရှာတော့သည်။

လိင်တံကြီး၏ အပူရှိန်ကြောင့် ထန်ထန်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီကာ လေးဘက်ထောက်လျက် ထွက်ပြေးရန် ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့အနောက်ဘက်ရှိ သခင်လေး၏ ပြန်ဆွဲယူခြင်းကို ခံလိုက်ရပြန်၏။ ခဏချင်းမှာပင် ကြီးမားခက်ထန်လှသည့် အသားချောင်းကြီးက အရည်များဖြင့် စိုရွှဲချောမွေ့နေသည့် ကြွက်သားများကို အပြင်းအထန် ထိုးခွဲကာ ထန်ထန်၏ အထိမခံနိုင်သော နေရာအားလုံးကို ပွတ်တိုက်ရင်း သူ့အပေါက်၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိ တရစပ် တိုးဝင်သွားတော့သည်။

ထန်ထန်၏ခါးမှာ ပျော့ခွေကာ တစ်ကိုယ်လုံး နုံးချည့်သွားတော့သည်။ ကြမ်းပြင်ကို လက်ဖြင့်ထောက်ကာ ရှေ့သို့ တိုးရန် အားပြုလိုက်သည်။ ခါးကို အောက်သို့ နှိမ့်၍ သူ့အပေါက်ထဲသို့ တိုးဝင်နေသော အသားချောင်းကြီးအား ခါထုတ်ချင်သည့်အလား တင်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လှုပ်ယမ်းလိုက်သည်။

သို့သော် သူ စိုက်ထုတ်သည့် အားက အလွန် နည်းပါးလှရာ အသားချောင်းကြီးအား မလိုလား၍ ဖယ်ရှားနေသည်နှင့်မတူ၊ အရည်များ တစက်စက်ကျကာ စိုစွတ်နေသည့် သူ့အပေါက်ထဲသို့ ပိုပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်လာစေရန် အားသွန်ခွန်စိုက် ကြိုးပမ်းနေသည်နှင့်ပင် ပိုပြီး တူနေသေးသည်။ သူ့လုပ်ရပ်မှာ မြင်နေရသူများအား ပိုပြီး စိတ်ကြွလာစေကြောင်းကို သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိခဲ့ချေ။

“အား .. ဒီကောင်လေးရဲ့ အပေါက်က တအားကို ကျပ်ပြီးတော့ စိုရွှဲနေတာပဲ။ စုပ်ထားတဲ့အားကို နည်းနည်းလျော့လိုက်စမ်း။ မင်းက မင်းသခင်ကို သေတဲ့အထိ စုပ်ထားဖို့ ကြံနေတာလား။”

အပျက်ဆန်လှသည့် အပေါက်လေးက သူ့သခင်၏ စိတ်ဆန္ဒနှင့် တစ်သားတည်း ကျမနေ။ လိင်တံကြီး အထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ၎င်းက အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော ကွန်ဒုံးတစ်ခုအလား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ရစ်ပတ်စုပ်ယူထားလိုက်တော့သည်။ အလွန်အမင်း သာယာသွားသော လုကျစ်ရွှမ်က ကောင်လေး၏ ခါးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်ကာ အထိမခံနိုင်သည့် နေရာလေးအား ဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်လိုက်သည်။ အဖျားအထိ ဆွဲထုတ်ပြီးခါမှ အားအပြည့်ဖြင့် အရင်းအထိ ထိုးထည့်လိုက်ပြန်၏။ အသက်ရှူသံများကလည်း လေးလံလာကာ ကောင်လေး၏ တင်ပါးကို နှစ်ကြိမ်ဆက်တိုက် ရိုက်ရင်း တိတ်တခိုး ကျိန်ဆဲမိလိုက်သည်။

“မလုပ် .. အား .. မရိုက်ပါနဲ့။”

တင်ပါးမှ စတင်လာသည့် ယားယံမှုက ထန်ထန်၏ တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့သို့ ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ သနားစဖွယ် အသံတိုးလေးဖြင့် ငိုယိုတောင်းပန်နေကာ အရိုက်ခံထားရသည့်ဒဏ်ကြောင့် တင်ပါးနှစ်ဖက်လုံး တဆတ်ဆတ် တုန်နေတော့သည်။ ဖြူဖွေးနူးညံ့သည့် တင်ပါးလုံးလုံးလေးများမှာလည်း အနီရောင်ကိုက်ခဲရာ၊ လက်ရာများဖြင့် ပြည့်နှက်နေတော့သည်။

လုကျစ်ရွှမ်က စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်ဖြင့် သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ထန်ထန်၏ ခါးကို ကျိုးကြေလုမတတ် ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။ ဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်မှုကြောင့် ထန်ထန်၏ အပေါက်ထဲမှ အရည်များက အပြင်ဘက်သို့ပင် လွင့်စင်ထွက်လာကာ နူးညံ့အိစက်သည့် အသားစိုင်က ထိုးသွင်းလာသမျှ ဆောင့်ချက်တိုင်းကို တူညီသော အားဖြင့် ပြန်ဆောင့်ပေးနေသည့်အတွက် ထိုးသွင်းချက်တိုင်းမှာ တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ပိုမိုကာ အားပြင်းလာတော့သည်။

“အား .. သခင်လေး .. ပြီး .. ပြီးခွင့်ပေးပါ။”

ထန်ထန်က နှာတရှုံ့ရှုံ့ဖြင့် ခေါင်းကို ခါယမ်းကာ လက်ချောင်းတို့ကလည်း ကြမ်းပြင်ကို ကုတ်ခြစ်ထားရင်း တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ဖြူနုနု ခါးသွယ်သွယ်လေးကို မြွေတစ်ကောင်လို ယိမ်းနွဲ့ကာ တင်ပါးလေးအား ဆက်တိုက် လှုပ်ယမ်းနေခဲ့သည်။

လုကျစ်ရွှမ်က ခါးကို ဖျစ်ညှစ်ထားသည့် လက်အား လွှတ်ပေးလိုက်ကာ တင်ပါးတွင် အားပိုထည့်၍ ထိုးဆောင့်လိုက်သည်။ သူ့လိင်တံ ထိုးသွင်းထားဆဲဖြစ်သည့် ကောင်လေး၏ တင်ပါးများကို ပိုပြီး မြင့်မြင့်မြှောက်စေကာ စိတ်ကြွဖွယ် လေးဘက်ထောက်ပုံစံသို့ ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ နီမြန်းယောင်ယမ်းနေသည့် အပေါက်ထဲမှ အရည်များကလည်း ကြမ်းပေါ်အထိ တစက်စက် စီးကျကာ ဧည့်ခန်းတစ်ခုလုံး ချိုအီအီအနံ့များဖြင့် ပျံ့နှံ့သွားတော့သည်။

တစ်ချက် ဆောင့်လိုက်လေတိုင်း လုကျစ်ရွှမ်၏ ခရမ်းရင့်ရောင် မိစ္ဆာကောင်ကြီးက ထန်ထန်၏ အတွင်းပိုင်း အနက်ဆုံးနေရာအထိ တိုးဝင်သွားသည်။ သူက အမောတကော အသက်ရှူရင်း မေးလိုက်သေး၏။

“ကောင်လေး .. ကျေနပ်ရဲ့လား။ ဒီသခင်လေးရဲ့ အကောင်ကြီးက မင်းကို သာယာစေတယ် မဟုတ်လား။”

“အား .. သေတော့မှာပဲ .. အပေါက်လေး။ ကျွန်တော့်အပေါက်လေးကတော့ .. လိင်တံအကြီးကြီးတွေကြောင့် ပြဲတော့မှာ။”

ထန်ထန်၏ အထိမခံနိုင်သည့် အဖုလေးမှာ အဆက်မပြတ် ထိုးဆောင့်ခံနေရသည်။ လုကျစ်ရွှမ်၏ ကြီးမားလှသော ထိပ်ဖူးကြီးက အပေါက်ထဲရှိ ကြွက်သားများအား တစ်ခုမကျန် ထိုးနှက်သွားသည့်အတွက် ထန်ထန်မှာ ပါးစပ်ကို အကျယ်ကြီးဟကာ အက်ကွဲနေပြီဖြစ်သည့် အသံဖြင့် အော်ညဉ်းလိုက်ရတော့သည်။ စကတ်ဖြင့် ဖုံးထားသည့် သူ့လိင်တံအသေးလေးကလည်း စကတ်ရှေ့ခြမ်းတစ်ခုလုံး စိုရွှဲသည်အထိ ပန်းထုတ်ထားခဲ့သည်။

“ဖာ့ခ် .. အပျက်ဆန်လိုက်တဲ့ကောင်။”

နီရှန်းယန်က စီးကရက်ကို သွားရာထင်သည်အထိ ကိုက်ခဲကာ လင်းယုန်လို မျက်ဝန်းများဖြင့် စိတ်ကြွဖွယ် အစေခံလေးအား စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်ရင်း သူ၏ ကြီးမားထူထဲသည့် အသားချောင်းကို ပွတ်သပ်နေလိုက်သည်။ ထိပ်ဖျားတစ်ခုလုံး သုက်ရည်ကြည်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းလာသည့်အခါတွင်မူ မျက်လုံးများ နီရဲသည်အထိ စိတ်မရှည်လက်မရှည် ဖြစ်လာတော့သည်။

“လုကျစ်ရွှမ်။ ပြီးပြီလား။ မြန်မြန်လုပ်စမ်းပါ။ ငါ့ကောင်ကြီးက ပေါက်ထွက်တော့မယ်။”

ကျန်းချာကမူ ဘာစကားမှ ဝင်မပြော၊ မျက်လုံးများ မှေးကျဉ်းလျက် ထိုင်နေရင်းသာ အာသာဖြေနေခဲ့သည်။ သို့သော် ကြားနေရသည့် အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းအရ သူသည်လည်း ကြာရှည် ထိန်းမထားနိုင်တော့သည့်ဟန်ပင်။

လုကျစ်ရွှမ်က သက်ပြင်းရှိုက်၍ အကြိမ်ရေ အချို့ခန့် ဆဲရေးကာ ပျော့ခွေနေပြီဖြစ်သော ထန်ထန်ကို ပွေ့ချီလျက် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ အထိမခံနိုင် ဖြစ်နေသော အပေါက်လေးအား လျစ်လျူရှုကာ အကြမ်းပတမ်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ အားပြင်းလှသည့် မညှာမတာ ထိုးသွင်းချက်များနှင့်အတူ သူ့စိတ်အာရုံတစ်ခုလုံးမှာလည်း ဤ ဆွဲအားပြင်းလှသည့် အပေါက်လေးအား ယောင်ယမ်းစုတ်ပြဲသွားသည်အထိ ထိုးဆောင့်ချင်စိတ်များနှင့်သာ ပြည့်နှက်သွားတော့သည်။

“အား .. နက် .. တအား နက်လွန်းနေပြီ။”

ထန်ထန်၏ နောက်ကျောက လုကျစ်ရွှမ်၏ ရင်အုပ်နှင့် ကပ်နေကာ ထိုးဆောင့်ခံရမှုကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီနေခဲ့သည်။ ယောင်ယမ်းနေသော အပေါက်လေးဖြင့် လိင်တံကြီးအား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ရစ်ပတ်စုပ်ယူထားရင်း တံတွေးများဖြင့် စိုရွှဲနေသော ပါးစပ်လေးအား အသာဟကာ အမောတကော အသက်ရှူနေခဲ့သည်။ တံတွေးများက ဟထားသော ပါးစပ်မှတစ်ဆင့် လည်ပင်းညှပ်ရိုးပေါ်သို့ စီးကျသွား၏။

တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုပ်ယူထားသော ထန်ထန်၏ အပေါက်လေးကြောင့် လုကျစ်ရွှမ်၏ အသက်ရှူသံများ ပိုမိုမြန်ဆန်လာတော့သည်။ ထိုးသွင်းချက် တစ်ချက်ချင်းစီတိုင်းမှာလည်း ပိုမို မြန်ဆန်ကာ အားအင်ပြင်းထန်လာခဲ့၏။

ပြီးမြောက်လုဆဲဆဲ ထန်ထန်က အပွေ့ဖက်ခံထားရရာမှ ရုန်းကန်မည် ပြုလိုက်သည်။ သို့သော် လုကျစ်ရွှမ်က သူ့အား ပြန်ဆွဲခေါ်ကာ ပိုပြီး ပြင်းထန်စွာဖြင့် ထိုးဆောင့်ရင်း ထန်ထန့်အပေါက်လေး၏ အနက်ရှိုင်းဆုံး နေရာသို့ သုက်ရည်များ ပက်ဖျန်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထန်ထန်၏ ပုခုံးကို ကိုက်ခဲကာ လိင်တံကြီးအား ထန်ထန်၏ အပေါက်လေးထဲသို့ စိမ်ထားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။

မောဟိုက်သည့် အသက်ရှူသံတို့ တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်ကာ ထန်ထန်က မျက်လုံးများ ရီဝေနေလျက်ဖြင့် လုကျစ်ရွှမ်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ သူ့စကတ်မှာလည်း လုံးဝဥဿုံ ပေပွနေတော့သည်။

အစေခံလေးမှာ သာယာမှုနွံထဲမှ နိုးထမလာသေးသော်ငြား တစ်ခါမှ မထိတွေ့ရသေးသည့် မိစ္ဆာကြီးနှစ်ကောင်မှာ ထပ်ပြီး ထိန်းမထားနိုင်ကြတော့ချေ။

နီရှန်းယန်က သူ့အကောင်ကြီးအား အပြင်သို့ ထုတ်ကာ ထန်ထန်၏ အပေါက်ထဲရှိ လုကျစ်ရွှမ်၏ လိင်တံကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အထဲသို့ ထိုးထည့်ထားသည့် အသားချောင်းကြီး မရှိတော့သည့်အတွက် ထန်ထန်၏ နီမြန်းယောင်ယမ်းနေသော အပေါက်လေးမှာ အထည့်ခံထားရသည့် အသားချောင်း၏ အရွယ်အစားအတိုင်း ပွင့်ဟနေကာ အထဲရှိ သုက်ရည်များကလည်း ရေပန်းသဖွယ် တရဟော စီးကျလာတော့သည်။

နီရှန်းယန်က ကောင်လေးကို ပွေ့ဖက်ကာ မေးစေ့ကို ဖျစ်ညှစ်၍ ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ထူထဲစိုစွတ်သော လျှာဖျားကြီးဖြင့် ထန်ထန်၏ သွားဖုံးကို ဆွဲဟကာ နူးညံ့အိစက်သော လျှာသေးသေးလေးကို စုပ်ယူရင်း အသံမျိုးစုံ မြည်သည်အထိ ခံတွင်းအနှံ့ကို နယ်ချဲ့သိမ်းပိုက်လိုက်တော့သည်။ ကောင်လေး၏ ညဉ်းသံတိုးတိုးလေးကလည်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းသံတို့နှင့်အပြိုင် ထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။

ကျန်းချာက ကောင်လေး၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီစကို ဆွဲဖြဲကာ ဖြူလွလွ ရင်ဘတ်သားကို ထိတွေ့လိုက်သည်။ သွယ်လျလျ လက်ချောင်းတို့က ထန်ထန်၏ ပန်းရောင်နို့သီးလေးများကို ဆွဲဆိတ်ကာ နီရဲလာသည်အထိ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။

“မလုပ်ပါနဲ့။”

ထန်ထန်မှာ ရင်ဘတ်ဆီမှ နာကျင်မှုနှင့် ယားယံမှုကြောင့် လုကျစ်ရွှမ်လက်ချက်ဖြင့် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ မိန်းမောနေရာမှ ပြန်လည်နိုးထလာခဲ့သည်။ သူက နီရှန်းယန်၏ လျှာဖျားကို အလန့်တကြား တွန်းဖယ်ကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိတွေ့ကိုင်တွယ်နေသူနှစ်ဦးအား စိုက်ကြည့်ရင်း ငိုယိုကာ ရုန်းကန်လိုက်သည်။

“မလှုပ်နဲ့။”

နီရှန်းယန်က သူ့တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ဖြန်းခနဲ ရိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများဖြင့် ဖြေလျှော့ပေးခြင်း မပြုတော့ဘဲ သူ၏ မာကျောလှသော လိင်တံကြီးအား လုကျစ်ရွှမ်၏ သုက်ရည်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော အပေါက်ထဲသို့ ချက်ချင်း ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ဖာ့ခ် ... စိုရွှဲအိစက်နေလိုက်တာများ။ လိင်ကျွန်လေးရဲ့ အပေါက်က စောက်ရမ်းကို လုပ်လို့ကောင်းတာပဲ။”