Chapter 3 - လူပျိုဘဝကို စွန့်လွှတ်ဖို့ အတင်းအကျပ် ဖိအားပေးခံရ
လုကျစ်ရွှမ်က စားပွဲပေါ်ရှိ ကောင်လေးကို လွှတ်ပေးကာ သူ၏ စိုစွတ်နေသော လိင်တံကို တစ်ရှူးအစိုဖြင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် ထန်ထန်၏ နောက်ကျောဘက်သို့ လျှောက်လာကာ သူ့ကိုယ်လုံးဖြင့် ဖိကပ်ထားခဲ့၏။
နီရှန်းယန်က ထန်ထန်၏ လက်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ ထန်ထန်က သူ့အနောက်တွင် ရောက်နေသူ၏ အပူငွေ့ကို ခံစားမိနေကာ လုကျစ်ရွှမ်၏ ထောင်မတ်နေသော ညီငယ်ကလည်း သူ့ခါးတစ်လျှောက်ကို ပွတ်သပ်နေခဲ့သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်၏ အထိမခံနိုင်သော အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည့် နားရွက်မှာလည်း ငုံခဲခြင်း ခံထားရသည်။
“မ .. မလုပ်ကြပါနဲ့ ကျေးဇူးပြုပြီး ... တောင်းပန်ပါတယ် ...”
ထန်ထန်က တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီသည်အထိ ငိုကြွေးရင်း ချမ်းသာပေးရန် တောင်းပန်နေခဲ့သည်။
နီရှန်းယန်က သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ထန်ထန်၏ မေးစေ့ကို ဆွဲယူလျက် သူ့ကို မော့ကြည့်စေ၏။ တစ်ဖက်သူ၏ မျက်ရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော မျက်နှာကို မဟူရာမျက်ဝန်းများဖြင့် စိုက်ကြည့်ရင်း တီးတိုး ကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။
“စောက်ကျိုးနည်း .. ဒီ အပျက်ဆန်တဲ့ ယုန်ပေါက်က ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ညစ်ညမ်းနေရတာလဲ ...”
ကျန်းချာက တံခါးပေါက်ကို ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြင့် မှီရပ်နေကာ သူတို့နှစ်ယောက်ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။
“အထဲဝင်ပြီးမှ ပျော်ပါးကြ ...”
လုကျစ်ရွှမ်က ထန်ထန်၏ နားရွက်စိုစိုလေးများကို လွှတ်ပေးကာ ဖျစ်ညှစ်ကျီစယ်ပြီးကာမှ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့၏။
နီရှန်းယန်က ထန်ထန် ရုန်းကန်နေသည်ကို မသိဟန်ဆောင်ကာ ညစ်ညမ်းမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည့် အခန်းငယ်ထဲသို့ အတင်း ဆွဲခေါ်လာလိုက်သည်။
ထန်ထန်က မျက်ရည်များ စိုရွှဲလျက် နူးညံ့သော အသံလေးဖြင့် လွှတ်ပေးပါရန် တောင်းပန်သည့်တိုင် ၎င်းက ထိုယောက်ျားတို့၏ ပြင်းထန်လှသော ဆန္ဒမီးကိုသာ ပိုပြီး တောက်လောင်လာစေခဲ့ပေသည်။ ကျန်းချာက စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုတ်ကာ ပါးစပ်ထဲ ကိုက်ထားရင်း တံခါးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပိတ်လိုက်သည်။
တံခါးအပြင်ဘက် ကမ္ဘာ၌ သန့်ရှင်းနေသော အနက်ရောင် ကျောက်သင်ပုန်းနှင့် သပ်သပ်ရပ်ရပ် စီတန်းထားသော စာသင်ခုံများသာ ရှိနေခဲ့တော့သည်။
သိုလှောင်ခန်း၏ အတွင်း၌မူ အမျိုးမျိုးသော ရမ္မက်ကြွဖွယ် အာသာဖြေအရုပ်များနှင့် သုတ်ပိုး ငယ်ထိပ်ရောက်နေသော သားရဲတစ်စုသာ ရှိနေပေသည်။
ခေါင်းထက်ရှိ အဝါရောင်မီးကြောင့် အခန်းတစ်ခုလုံး ဟိုလိုလိုဒီလိုလို အရိပ်အငွေ့များ ပြည့်နေခဲ့သည်။ လုကျစ်ရွှမ်က ရုန်းကန်ချင်နေသည့် ထန်ထန်၏ လက်များကို လည်စည်းဖြင့် ချည်လိုက်ကာ နီကျစ်ရွှမ်က သူ့အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်၍ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကာ သားရေရှူးဖိနပ်လေးကိုပါ တစ်ဖက်စီ ဆွဲလွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
“မလုပ်ကြပါနဲ့ .. ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ .. ငါ မင်းတို့ကို ပိုက်ဆံပေးပါ့မယ် ငါ့မှာ ပိုက်ဆံတွေ အများကြီး ရှိတာမို့လို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ငါ့ကို လွှတ်ပေးကြပါ ...”
ကိုယ်ပေါ်တွင် ရှိနေသည့် အဝတ်များ တစ်စထက်တစ်စ ပိုပိုပြီး နည်းလာလေ ထန်ထန်မှာ ငိုကြွေးခြင်းကို ပိုပြီး မထိန်းချုပ်နိုင်တော့လေဖြစ်ကာ ထိုပုံစံလေးမှာ မြင်သူအပေါင်း ကရုဏာသက်ဖွယ်ရာပင်။
သူ့စကားကို နားထောင်ပြီးနောက် နီရှန်းယန်က မထိန်းနိုင်တော့ဟန်ဖြင့် ရယ်လိုက်မိ၏။ သူက ထန်ထန်၏ မျက်ရည်များကို လက်ညှိုးဖြင့် သုတ်ပေးကာ မောက်မာစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ပေါင်ပေ့လေး၊ ဒီကောကောက ပိုက်ဆံကို မလိုချင်ဘူး။ မင်းကိုပဲ သေလောက်အောင် လုပ်ပစ်ချင်နေတာ။ မင်းရဲ့ ပန်းပွင့်လေး ယောင်ကိုင်းသွားတဲ့အထိ၊ အပေါက်တစ်ခုလုံး ကောကောရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ပြည့်သွားတဲ့အထိ ... မင်းလေးက ဒီကောကောကို ကလေးလေးတွေ မွေးပေးလေ၊ ဟုတ်ပြီလား ...”
ထန်ထန်က သူတို့ကို ကြောက်လန့်တကြား ပြန်ပြောလိုက်သည်။
“ဝူး .... ငါက ယောကျ်ားလေးလေ၊ ကလေးမွေးပေးလို့ မရဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး လွှတ်ပေးကြပါလို့ ...”
“ဖာ့ခ် ...”
လုကျစ်ရွှမ်က သူ့စကားကို သဘောခွေ့သွားသည့်ဟန်ပင်။ ထန်ထန်၏ နူးညံ့အိစက်နေသော အသားအရေကို ထိတွေ့ရင်း လည်ပင်းညှပ်ရိုးတစ်လျှောက် ပွတ်ဆွဲကာ ရင်ဘတ်အထိ စုန်ဆင်းရင်း ချယ်ရီပန်းနီနီလေးများ၏ ထိပ်ဖျားကို အားဖြင့် လိမ်ဆွဲလိုက်တော့သည်။
“နီရှန်းယန်၊ မင်း သူ့အဝတ်တွေကို ချွတ်နေတာ ဒီထက်ပိုပြီး မြန်ပေးလို့ မရဘူးလား .. ဒီအပျက်ကောင်လေးက ငါ့ကို ရူးအောင်လုပ်နေတာ ...”
နီရှန်းယန်ကလည်း ရှေ့သို့ တိုးလာကာ ထန်ထန်ကို အကြမ်းပတမ်း နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်၏ နောက်ဆုံးသော အဝတ်အစားဖြစ်သည့် အတွင်းခံလေးကိုပါ တစ်ခါတည်း ဆွဲချွတ်လိုက်၏။
ထန်ထန်၏ လက်များကို ကျောဘက်ပို့၍ လည်စည်းဖြင့် တုပ်နှောင်ထားကာ အဖြူရောင်ရှပ်အင်္ကျီက ရင်ဘက်တစ်ခုလုံး ဟင်းလင်းပွင့်လျက် လက်မောင်းအထိ လျှောကျနေသည်။ ဖြူဖွေးလှသည့် အသားအရေကြောင့် ချယ်ရီပန်းများ၏ နီမြန်းမှုမှာ ပို၍ပင် ထင်ရှားလာတော့၏။ ခါးလေးမှာ အလွယ်တကူ ပွေ့ဖက်၍ ရလောက်အောင် သွယ်လျနေကာ ချက်ပေါက်ကအစ လှသည်ဟု ပြောလျှင်ပင် လွန်အံ့မထင်။ ဖြောင့်စင်းသွယ်တန်းနေသည့် ခြေတံတစ်စုံမှာလည်း လှလွန်း၍ ထိုခြေတံတစ်စုံအား ခါး၌ ခွစေကာ အပြင်းအထန် စားသုံးလိုက်ရပါလျှင် မည်မျှ ခံစားရကောင်းမည်ဖြစ်ကြောင်း မတွေးဘဲပင် မနေနိုင်တော့ချေ။
မျက်စိ အဖမ်းစားနိုင်ဆုံးအရာကို ပြောပါဆိုလျှင် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြားရှိ ပျော့အိအိ အသားချောင်းလေးကို ညွှန်ပြရပေလိမ့်မည်။ ထန်ထန်၏ ညီငယ်လေးမှာ သေးငယ်ရုံသာမက အမွှေးအမျှင်လည်း မရှိ၊ ထိပ်ဖျားတွင် ပန်းရောင်သမ်းသည်အထိ ရှင်းသန့်နေပုံကပင်လျှင် တစ်နည်းတစ်ဖုံ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေပေသည်။
လုကျစ်ရွှမ်၏ မျက်လုံးတို့ အမှောင်ဖုံးသွားကာ ချက်ချင်းပင် ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ထန်ထန်၏ ပန်းရောင်ချယ်ရီနှစ်ပွင့်ကို ငုံထွေးလိုက်တော့သည်။ ကျန်လက်တစ်ဖက်က မင်းသားလေး၏ ညီငယ်လှလှလေးကို ထိတွေ့ပွတ်သပ်ရင်း နို့ရည်သဖွယ် ဖြူဖွေးနေသည့် ရင်ဘတ်သားများကိုပါ နမ်းရှိုက်ကိုက်ခဲလိုက်တော့၏။
မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင် အတွေ့အကြုံ မရှိရှာသည့် ညီငယ်လေးမှာ ရမ္မက်ကြွသည့် သားရဲကောင်အလား ခေါင်းထောင်လာတော့သည်။
“အား .. မ ... မလုပ်ကြပါနဲ့ ...”
ရင်ဘတ်က တအားကို ခံစားလို့ ကောင်းနေတယ် ... အောက်ကလည်း ခံစားလို့ ကောင်းချက် ...
ထန်ထန်၏ အထိမခံနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းအားလုံးမှာ ဂရုတစိုက် ထိတွေ့ကိုင်တွယ်ခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည်။ ရင်ဘတ်မှာလည်း အစုပ်ခံထားရသည့်အရှိန်ကြောင့် ပုံမှန်ထက်ပင် နှစ်ဆနီးပါး ဖူးယောင်လာကာ နီမြန်းစိုစွတ်နေခဲ့သည်။ လှုံ့ဆော်ခံထားရသည့် လိင်တံသေးသေးလေးမှလည်း အရည်ကြည်များ တစ်စက်စက် ကျဆင်းနေကာ စိမ်းသက်လှသည့် သာယာမှုလှိုင်းလုံးများက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးသို့ ပျံ့နှံ့သွားတော့သည်။
မျက်ဝန်းလှလှလေးများမှ မျက်ရည်စက်များ စီးကျလျက် ငိုညည်းသံလေးဖြင့် ခြေထောက်ကို ကန်ကျောက်လိုက်သည်။ သို့သော် အားနည်းလှသည့် ကန်ချက်လေးမှာ ဖမ်းချုပ်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြန်တော့သည်။
နီရှန်းယန်က ထန်ထန်၏ တင်ပါးလုံးလုံးလေးများကို စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဟန်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်မိလိုက်သည်။ ထို့နောက် စင်ပေါ်မှ ချောဆီပုလင်းကို ယူကာ လက်ထဲသို့ အနည်းငယ် ညှစ်ထည့်ပြီး ထန်ထန်၏ တင်းကျပ်နေသော ဂူပေါက်ဝလေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ချောဆီများ ပေကျံနေသော လက်ချောင်းများက အဝင်ဝကို ပွတ်သပ်ကျီစယ်သည့်အခါ ထန်ထန်၏ တစ်ကိုယ်လုံး လူးလွန့်လှုပ်ရှားလာတော့သည်။
ထူထဲလှသည့် လက်ချောင်းကြီး အပေါက်လေးထဲသို့ ဝင်သွားသည့်အခါ ဝင်ပေါက်လေးက သာယာမှု အပြည့်ဖြင့် တင်းကျပ်စွာ စုပ်ယူထားခဲ့သည်။ နီရှန်းယန်က သူ့ခန္ဓာကိုယ် နေသားကျလာသည်အထိ စောင့်ပြီးကာမှ နောက်တစ်ချောင်းကို ထပ်မံ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဝင်ချည်ထွက်ချည် လုပ်နေသည့် လက်ချောင်းများဖြင့် နားရှက်ဖွယ် အသံများ စတင်ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
“အား .. တစ်မျိုး .. တစ်မျိုးကြီးပဲ .. ဘယ်လိုကြီးလဲ ...”
ထန်ထန်က ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အကျယ်ကြီး ဆွဲဟခံထားရသည့် အနေအထားဖြင့် စားပွဲနှစ်လုံး ဆက်ထားသည့်အပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေရသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တရစပ် တုန်ရီနေကာ မျက်ဝန်းတို့မှာလည်း ရီဝေလာတော့၏။ နှုတ်ခမ်းဖျားမှတစ်ဆင့် ကြောင်ပေါက်ကလေး အော်နေသည့်အလား စိတ်ကြွဖွယ် ညဉ်းသံတို့ကိုလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထုတ်လွှတ်နေခဲ့သည်။
ရုတ်ခြည်းဆိုသလို နီရှန်းယန်၏ လက်ချောင်းများက ထန်ထန်၏ အပေါက်လေးထဲရှိ တစ်နေရာရာသို့ ထိမိသွားဟန်ပင်၊ တစ်ကိုယ်လုံး ထိန်းမရနိုင်လောက်အောင် တုန်ရီလာတော့၏။ အားခနဲ ငိုကြွေးသံနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားကာ နို့နှစ်ရောင် သုတ်ရည်တို့က လုကျစ်ရွှမ်၏ လက်ထဲသို့ ပန်းထွက်လာတော့သည်။
အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီးနောက် ထန်ထန်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လုံးဝဥဿုံ ဖြေလျှော့ကာ အသက်ကို အသည်းအသန် ရှူလိုက်သည်။ ရီဝေဝေ မျက်ဝန်းများထံမှ မျက်ရည်စက်တို့ စီးကျလာသည်။ နီရှန်းယန်က ထန်ထန်၏ အပေါက်လေး သူ့လက်ချောင်းများအား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုပ်ယူလာသည်ကို မသိဟန်ပြု၍ လက်ချောင်းအားလုံးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
သူ့လက်ချောင်းများမှ ကျဆင်းလာသည့် အရည်ကြည်များက မင်းသားလေး၏ ခါးလှလှလေးပေါ်သို့ အပ်ချည်မျှင်သဖွယ် စီးကျသွားသည်။
လှလိုက်တဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ...
ကျန်းချာက စီးကရက်ကို ခဲထားရင်း ခုံပေါ်တွင် ထိုင်နေခဲ့သည်။ သူ့အကြည့်တို့ကမူ ပထမဆုံးအကြိမ် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာ သာယာမှုနွံမှ နိုးထမလာသေးသည့် ထန်ထန်ထံတွင်သာ ကျောက်ချထားသည်။ ထန်ထန်ကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်း စိုက်ကြည့်ရင်း သွေးကြောအပြာများ ရစ်သိုင်းနေသည့် သူ၏ ကောင်းကင်ထောက်တိုင်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
“အပျက်မ .. ဒီလောက် အလိုမတူဘဲ အလုပ်ခံနေရတာကိုတောင် မင်းအပေါက်က အရည်တွေ ရွှဲနေရောပဲ ...”
နီရှန်းယန်၏ ဆာလောင်မှုက ပြေလျော့မသွားသေး။ သူ့လက်ပေါ်ရှိ အရည်ကြည်များကို ထန်ထန်၏ ရင်ဘက်အနှံ့ သုတ်လိမ်းလိုက်ကာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေဆဲ ကောင်လေးကို ဆွဲလှန်လျက် သူ၏ မိုးထိမတတ် ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ချောင်းများဖြင့် ဖြေလျှော့ထားပြီးဖြစ်သည့် နီရဲရဲ အပေါက်လေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
“မ .. မလုပ်ပါနဲ့ ...”
တင်းကျပ်လှသည့် ပန်းပေါက်လေးကို မာကျောပူနွေးသည့် လိင်တံကြီးဖြင့် ထိုးဆွခံနေရသည့်အတွက် ထန်ထန်မှာ ထိန်းမရနိုင်လောက်အောင် ယားယံလာကာ ထိုလိင်တံကြီးအား သူ့ဘက်မှ စတင်ဝါးမျိုကာ အယားပြေသည်အထိ စိတ်တိုင်းကျ စားသောက်လိုက်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာတော့သည်။ သို့သော် အပြင်ပန်း၌မူ သူက ထိုအရာကြီးမှ လွတ်မြောက်အောင် အသည်းအသန် ရုန်းကန်နေရသူအဖြစ် ဟန်ဆောင်လိုက်ရပြန်တော့သည်။
နူးညံ့အိစက်သည့် တင်ပါးလုံးလုံးလေးများကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့နေဟန်မှာ ထိုပူပူနွေးနွေး အသားချောင်းကြီး၏ ရန်မှ ရှောင်ရန်ကြိုးပမ်းနေသည့်အလား။ သို့သော် စင်စစ်အားဖြင့် မည်သူမှ သတိမပြုမိပါဘဲ ထိုအသားချောင်းကြီးဖြင့် သူ့ပန်းပေါက်လေးကို တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ပွတ်သပ်မိရန် ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
နီရှန်းယန်က ပိုပြီးပင် သွေးကြွလာတော့၏။ သူက ထန်ထန်၏ နားရွက်နားသို့ ကပ်ကာ အက်ကွဲနက်ရှိုင်းလှသည့် အသံဖြင့် ခပ်ဆိုးဆိုး ပြောလိုက်သည်။
“ထန်ထန် .. ကလေးလေး ကိုယ် မင်းအပေါက်လေးရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ကို ယူတော့မယ်နော် ...”
စကားသံနှင့်အတူ ကြီးမားလွန်းလှသည့် အသားချောင်းကြီးက နူးအိအိ အပေါက်လေးထဲသို့ ဘုန်းခနဲ ပြေးဝင်သွား၏။ အူလမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် တင်းကျပ်နေသမျှ အသားစိုင်တိုင်းကို အညှာအတာမဲ့စွာဖြင့် ထိုးခွင်းကာ ဟိုးအတွင်းဆုံးအထိ မနားစတမ်း ဝင်ရောက်သွားသည်။
“အား ...”
ထန်ထန်၏ မျက်လုံးအစုံတို့ ပြူးကျယ်ကာ မျက်ရည်များ ထိန်းမရနိုင်လောက်အောင် ကျဆင်းလာတော့သည်။ သာယာမှုက လွှမ်းမိုးသွား၍ အသံပင် မထွက်နိုင်၊ ပါးစပ်ကိုသာ ဟထားလိုက်ရတော့သည်။
အူအတွင်းရှိ ကြွက်သားတို့က အသားချောင်းကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စုပ်ယူထားကာ ချက်ခြင်းပင် ပြီးဆုံးသွားစေလောက်သည်အထိ အရိုင်းဆန်စွာ ရစ်ပတ်ထားသည်။
“ကျစ် ... တအားကို ကောင်းလွန်းတယ် ...”
နီရှန်းယန်တစ်ယောက် သူ့ဝိညာဉ်ပါ စုပ်ယူခံလိုက်ရတော့မည်ဟု ခံစားမိသွားသည်။ ထန်ထန်၏ ခါးကို ဆွဲယူ၍ တရစပ် စောင့်ကာ ဖောင်းကားနေသော အသားလုံးနှစ်လုံးကိုပါ အထဲအထိ ထိုးထည့်ပစ်ချင်စိတ်များလည်း ဖြစ်ပေါ်လာတော့သည်။
“မလုပ် .. အား .. မလုပ်ကြပါနဲ့ ...”
ငန်းဥအရွယ် ထိပ်ဖူးကြီးက ထန်ထန်၏ အထိမခံနိုင်သော နေရာသို့ ထိုးနှက်မိသွားရာ ထန်ထန်မှာ သက်ပြင်းရှိုက်လျက် မောပန်းတကြီး ညဉ်းလိုက်မိသွားသည်။ ပန်းရောင်သမ်းနေသည့် အဝလေးမှာလည်း ပုံမှန်ထက်ပင် ပိုတင်းကျပ်သွား၏။ ထို့နောက်တွင်မူ ထူထဲရှည်လျားသည့် ကျောက်စိမ်းချောင်း၏ တရစပ် ထိုးသွင်းခြင်းကို ခံလိုက်ရပြန်တော့သည်။
ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ အဆောင့်ခံနေရရင်းပင် သူ့ကိုယ်မှာ နောက်တစ်ကြိမ် ဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရပြန်ကာ နီမြန်းယောင်ယမ်းသည်အထိ အစုပ်ခံထားရသည့် ရင်သားနှစ်ဖက်မှာလည်း ထပ်မံယားယံလာတော့သည်။
ကာမဆက်ဆံမှုအား တိုက်ရိုက်ကြည့်နေအပြီး တစ်ခဏမျှအကြာတွင် လုကျစ်ရွှမ်လည်း ထိန်းမထားနိုင်တော့။ ထန်ထန်၏ မေးစေ့ကို ဖျစ်ညှစ်ကာ ပါးစပ်ပေါက်သေးသေးလေးထဲသို့ သူ၏ ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြီးမားသည့် အသားချောင်းကြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။
“ရှစ် ...”
လုကျစ်ရွှမ်က မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလျက် နွေးထွေးတင်းကျပ်မှု၏ အရသာကို ခံစားလိုက်သည်။ သာယာလွန်း၍ ဦးရေပြားမှာပင် တင်းလာတော့၏။
“ဖာ့ခ် .. မင်းပါးစပ်ပေါက်လေးကကို တခြားကောင်တွေရဲ့ ဖင်ပေါက်ထက် အများကြီး ပိုကောင်းနေပြီ ...”
လုကျစ်ရွှမ်က သာယာမှုကို အနည်းငယ် ခံစားပြီးနောက် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူကာ တရစပ် ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
“အွန်း ... အွန်း ...”
ညှီနံ့တစ်မျိုးရနေသည့် လိင်တံက ထန်ထန်၏ ပါးစပ်တစ်ခုလုံးနှင့် အပြည့်ဖြစ်နေကာ နှုတ်ခမ်းထောင့်များပင် ကွဲလုမတတ် ဖြစ်လာသည့်အတွက် ပျို့လာမိတော့သည်။ နီရှန်းယန်ကလည်း အနောက်မှနေ၍ တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်အလား တရစပ် ထိုးသွင်းကာ သူ၏ အထိမခံနိုင်သည့် နေရာကိုပါ ဆက်တိုက် တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။
ထန်ထန်မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အလုပ်ခံရသည့်အတွက် သာယာမှုက အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကာ ညဉ်းသံကအစ အပျက်ဆန်လာတော့သည်။ နူးညံ့အိစက်သည့် အသားစိုင်က လိင်တံတစ်လျှောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ပွေ့ဖက်ကာ လျှာအသေးလေးကလည်း ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ထားသည့် ကျောက်စိမ်းချောင်းကို သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိပါဘဲ အရသာခံမိစပြုလာတော့သည်။
မင်းသားလေး၏ အပြစ်ကင်းစင်သော မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးဖြင့် နီမြန်းလာသည်။ နီရဲနေသည်အထိ ထိုးထည့်ခံထားရသော ပါးစပ်ကလေးကလည်း ကြောက်စရာမိစ္ဆာကောင်ကြီးကို နာနာခံခံဖြင့် မျိုချနေခဲ့သည်။
လုကျစ်ရွှမ်က သာယာမှုအပြည့်ဖြင့် မျက်လုံးကို ပိတ်ကာ မင်းသားလေး၏ အိစက်စက် ဆံပင်လေးများကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်မိတော့သည်။
နီရှန်းယန်၏ မျက်လုံးများက နီမြန်းလာကာ ထန်ထန်ကို တရစပ် ဆောင့်သွင်းနေရင်းပင် ဖြူဖွေးနူးညံ့သော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုပါ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ဆုပ်ချေလိုက်တော့သည်။
“စောက်ကျိုးနည်း .. အပျက်ကောင် ငါ့အရည်တွေ အကုန်လုံးကို ယူပြီး ငါ့ကို ကလေးမွေးပေးစမ်း ...”
သူ့လိင်တံက ထန်ထန်၏အထဲတွင် မနားစတမ်း လှုပ်ရှားနေကာ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိရောက်အောင် ထိုးဖောက်ရင်း ပူနွေးလှသည့် သုတ်ရည်များဖြင့် အပေါက်တစ်ခုလုံးကို အပြည့်ဖြည့်ပေးလိုက်သည်။
ထန်ထန်မှာလည်း ရမ္မက်မီးကြောင့် နောက်တစ်ကြိမ် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြန်၏။ သူကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိပါဘဲ လုကျစ်ရွှမ်၏ အကောင်ကြီးကို အားတက်သရော စုပ်ယူမိနေကာ လေရှူရန် ပါးစပ်ကို ဟလိုက်သည့် တစ်ခဏ၌မှာပင် တစ်ဖက်လူက သူ့ခေါင်းကို ဆွဲယူလျက် လည်ချောင်းထဲအထိ အတင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ အကြိမ်အနည်းငယ်ခန့် လည်မျိုအထိရောက်အောင် မျိုချပေးပြီးကာမှ သူ့လည်ချောင်းထဲတွင် ပြီးမြောက်သွားတော့သည်။။
လေးလံလှသည့် အသက်ရှူသံများနှင့်အတူ နီရှန်းယန်နှင့် လုကျစ်ရွှမ်သည် သူတို့၏ အရည်များကို ပြိုင်တူ ပန်းထုတ်လိုက်ကြသည်။
ထန်ထန်က စားပွဲပေါ်တွင် ပက်လက်ကလေး လှဲနေဆဲပင်။ နီမြန်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းလွှာအကြားမှ နို့ရောင်အရည်များ တစ်စက်စက် ကျဆင်းနေကာ ပန်းရောင်အပေါက်ကလေးမှာလည်း ကြမ်းတမ်းလှသည့် ဆက်ဆံမှုကြောင့် နီမြန်းနေတော့သည်။ သူ့အပေါက်ကလေးမှ သုတ်ရည်များကလည်း တဗွက်ဗွက် ပြန်အန်ထွက်နေခဲ့သည်။
နီရှန်းယန်က အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူလိုက်၏။ လောလောလတ်လတ် ပြီးမြောက်ထားသည့် သူ့လိင်တံမှာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မာလာပြန်သည်။
ထိုစဉ် ဆိုဖာပေါ် ထိုင်နေသည့် ကျန်းချာက အနားသို့ ရောက်လာကာ ထန်ထန်အား ချည်ထားသည့် လည်စည်းကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်။ သူက လက်မောင်းများဖြင့် ထွေးပွေ့လျက် ထန်ထန်၏ မေးစေ့ကို သူ့ပုခုံးပေါ် တင်စေကာ အားနည်းနေသည့် ခြေထောက်များကိုလည်း ခါးထက်သို့ ခွစေလိုက်သည်။
သူက ထန်ထန်၏ တင်ပါးဖြူဖြူအိအိလေးများကို လက်ဖြင့် အသာဆုပ်နယ်ကာ နားသန်သီးလေးကို နှုတ်ခမ်းပါးဖြင့် ဖိကိုက်လိုက်သည်။ သူ့ရုပ်ရည်နှင့်မလိုက်အောင် ရှည်လျားထူထဲသည့် လိင်တံကြီးကမူ သုတ်ရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေဆဲဖြစ်သည့် ထနန်ထန်၏ အပေါက်လေးကို ပွတ်သပ်နေခဲ့သည်။
ကိုယ်စီကိုယ်စီ အရသာခံပြီးကြပြီဖြစ်သည့် လုကျစ်ရွှမ်နှင့် နီရှန်းယန်က ဆိုဖာပေါ် ပြန်ထိုင်ကာ စိတ်မပါလက်မပါဖြင့် ပွဲကြည့်ပရိသတ် လုပ်လိုက်ကြရတော့သည်။ ထန်ထန်၏ ဖြူဖွေးနူးညံ့သော နောက်ကျောလေးကို ကြည့်ကာသာ ကိုယ်စီ အာသာဖြေနေကြရသည်။
ထန်ထန်မှာ သာယာမှုနွံမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ခင်မှာပင် ကျန်းချာ၏ အကောင်ကြီးကို ကြိုဆိုလိုက်ရပြန်တော့သည်။ အစောပိုင်းက အပြည့်ဖြစ်အောင် ထည့်သွင်းခံထားရသည့် သုတ်ရည်များကြောင့် အူလမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် ချောချောမွေ့မွေ့ဖြင့် ဝင်ရောက်သွားသည်။
“hmm …”
နှစ်ဦးသား သံပြိုင်ညဉ်းလိုက်ကြကာ ကျန်းချာက တစ်ခဏပင် စောင့်ဆိုင်းမပေးဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။
“အား .. နေရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲ ..အား ကောင်းလိုက်တာ ...”
ထန်ထန်က သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ရင်း စိတ်ကြွနေသော ကြောင်ပေါက်လေးအလား ညဉ်းသံများကို ထုတ်လွှတ်လာသည်။ သူ၏ အကောင်သေးသေးလေးကလည်း ကျန်းချာ၏ ဗိုက်ကြွက်သားများကို သွားရောက်ပွတ်တိုက်နေခဲ့သည်။
ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ထိခတ်သံများက အခန်းတစ်ခုလုံးသို့ ပြည့်လျှံသွားသည်။ ကျန်းချာ၏ လက်ချောင်းများက ထန်ထန်၏ အပေါက်ထဲသို့ ပိုပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်လာကာ တစ်ပြိုင်တည်းမှာပင် သူ့ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းကလည်း အညှာအတာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဆက်တိုက် ထိုးသွင်းနေခဲ့သည်။