Chapter 4.1 - ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ဇာတ်လိုက်ကုန်းဖြင့် ဟိုဒင်းဟိုဟာပြုခြင်း

မနက်ခင်းအစောပိုင်းတွင် မူလက သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေသောအခန်းသည် မနေ့ညက ရူးလောက်စရာကောင်းသည့် အကြမ်းဖက်ခြင်းကြောင့် ရှုပ်ထွေးပေပွနေပြီး လေထုသည်လည်း အနံ့ခံမိလျှင်ပင် ရူးသွားနိုင်စေသည့်အနံ့မျိုးဖြင့် ပြည့်နှက်နေ၏။

ထန်ထန်သည် ရှုပ်ထွေးနေသောအိပ်ရာခင်းထဲမှ ထွက်ကာ ဗလာကျင်းခန္ဓာကိုယ်လေးက ထုံကျင်ကိုက်ခဲနေသည်။ လှပသောခန္ဓာကိုယ်လေးတွင် တဏှာရမ္မက်၏ အရိပ်အယောင်များ ထင်ကျန်နေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ဖူးယောင်၍ နာကျင်နေသောစအိုပေါက်ဝလေးကို လက်ဖြင့် စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ဖူးယောင်နေသော အနောက်ပေါက်လေးသည် ထုံကျင်နေ၏။ ထန်ထန် သက်ပြင်းချ၍ စပ်စုလိုစိတ်ဖြင့် အတွင်းသို့ လက်ထည့်ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်ညလုံး အပြင်းအထန် မုဒိမ်းကျင့်ခံထားရသော စအိုတွင်းအသားစိုင်တို့က တင်းကျပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ စိုစွတ်နေသောလက်ကို မထုတ်ခင်တွင် အထဲ၌ သုတ်ရည်များ ကျန်မကျန် သေချာစေရန် လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ဂရုတစိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအနောက်ပေါက်က သန့်ရှင်းရေးမည်သို့လုပ်ရမည်ကို သိသည်လော။

အိပ်ရာထက်တွင် သေမတတ်လုပ်ခံခဲ့ရသောထန်ထန်သည် စုတ်ဖြဲခံထားရသောညအိပ်ဝတ်စုံကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြင့် လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဝှီးချဲလ်ကို မနည်းရုန်းကန်၍ တွန်းလိုက်ပြီး ဗီရိုထဲမှ လည်ပင်းပိတ်ဆွယ်တာအင်္ကျီလက်ရှည်တစ်ထည်ကို ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် မိမိဘာသာ ဝှီးချဲလ်ဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့သွားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဒေါသူပုန်ထနေဆဲပင်။

အောက်ထပ်တွင် နေရောင်ခြည်ဖြာနေပြီး အစားအသောက်များ၏ မွှေးကြိုင်သောအနံ့က ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ပြည့်နှက်နေသည်။ ထန်နျန်သည် ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကို ထုတ်လာပြီး သိမ်မွေ့သောစိတ်နေသဘောထားက အားလုံးကို မျက်စိပဒါသဖြစ်စေကာ လူများကို စိတ်သက်သာရာရစေ၏။

ချီယွိက အိမ်နေရင်းအဝတ်အစားကိုဝတ်၍ ထိပ်ဆုံးမှထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ကာ မနက်စာစားနေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် အနုစိတ်ခြယ်သတတ်သောဆံပင်သည် ဂျယ်ဖြင့် ပုံမသွင်းထားရသေးသောကြောင့် အနက်ရောင်ဆံစအချို့က နဖူးပေါ်တွင် ဝဲကျနေပြီး ပုံမှန်လွှမ်းမိုးချုပ်ခြယ်တတ်သော အေးစက်မှုအစား ပျင်းရိသောပုံပေါက်နေသည်။

ချီယွိတစ်ယောက် စိတ်ကောင်းဝင်နေဟန်ပေါက်သည်။ ချောမောသောမျက်နှာက နူးညံ့နေကာ ထန်နျန်သည်ပင် သူနှင့်စကားပြောနေစဉ်တွင် ရှက်သွေးဖြာသည်ကို ထိန်းချုပ်မရဖြစ်နေမိသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဓာတ်လှေကားက ဒင်ခနဲမြည်သံဖြင့် ပွင့်လာကာ ထန်ထန်သည် ဝှီးချဲလ်ဖြင့် ထမင်းစားစားပွဲရှိရာသို့ ရောက်လာသည်။

ထန်နျန်က ရုတ်တရက်ရပ်သွားကာ ထန်ထန်ကို ကြည့်လိုက်၏။ ချီယွိ၏အကြည့်များကမူ တောက်ပသွားကာ ကောင်လေးကို အထက်အောက်ကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးက အနည်းငယ်မျှ ကွေးတက်သွားသည်။

ဗီလာသည် အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းရသောကြောင့် ညီငယ်ဖြစ်သူက နွေးထွေးသောနေရောင်အောက်၌ ပို၍ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်ဟု ထင်မိသည်။ မျက်နှာကမူ အတူတူဖြစ်သော်လည်း ယခင်ကကဲ့သို့ ဖျားနာနေခြင်းမရှိတော့ဘဲ ထိုအစား ပန်းရောင်သမ်းနေ၏။

ထိုသို့ပုံစံကို မြင်လိုက်ရသည်က ထန်နျန်၏စိတ်ကောင်းများကို ပျောက်ကွယ်သွားစေကာ လည်ချောင်းထဲတွင် တစ်ခုခုဆို့တက်လာဟန်ရှိပြီး ထိုအရာက အပေါ်လည်းမတက် အောက်လည်းမကျ အနေအထားမျိုးတွင် ဖြစ်နေသည်။

ချီယွိကမူ ကောင်လေး၏ နီရဲသောမျက်လုံး၊ မျက်ခုံးနှင့် အနည်းငယ်ယောင်နေသော အနီရောင်နှုတ်ခမ်းပါးကို အေးဆေးစွာပင် ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ညီလေးက အနည်းငယ်မျှ လှုပ်ရှားလားပြီး မဖော်ပြတတ်သောသာယာခြင်းက စိတ်ထဲတွင် မြင့်တက်လာသည်။

ထိုကောင်လေးသည် မိမိအပိုင်ဖြစ်ကာ ထိုခန္ဓာကိုယ်လေးကို အပိုင်သိမ်းခဲ့သည်။ အစိမ်းရောင်အသီးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ရင့်မှည့်လာပြီး စာရွက်အလွတ်ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးသောကောင်လေးသည် မိမိ၏သုက်ရည်များဖြင့် ပေကျံသွားပြီးနောက် ပို၍ဆွဲဆောင်မှုရှိနေ၏။

အသက်ကို အသာလေးရှူထုတ်လိုက်ပြီး ချီယွိတစ်ယောက် အကြည့်ပြင်းပြင်းကို အဝေးသို့ပို့လိုက်ကာ ထိုင်သည့်ကိုယ်နေဟန်ထားကို ပြင်လိုက်သည်။

ထန်ထန်ကမူ ကြောက်ရွံ့တွန့်ဆုတ်ပြီးသားဖြစ်ကာ ယခုတွင် ချီယွိ၏ ကျူးကျော်သောအကြည့်များအောက်၌ ပို၍တောင့်တင်းသွားသည်။ ဝှီးချဲလ်လက်ကိုင်ကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိပြီး

''ချီ ... မစ္စတာချီ၊ အစ်ကို မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ။''

စိတ်ထဲတွင် မအီမသာခံစားချက်မျိုးရှိနေသော်လည်း ထန်နျန်က အမူအရာကို ချုပ်တည်း၍ ညင်သာစွာ မေးလိုက်သည်။

''မင်္ဂလာနံနက်ခင်းပါ ထန်ထန်။ ဒီလိုပူတဲ့နေ့မှာ ဘာလို့ အဲ့လောက်အင်္ကျီအများကြီး ဝတ်ထားရတာလဲ။ ဒီရာသီဥတုနဲ့ ကိုက်တဲ့ အဝတ်မျိုး မရှိလို့လား။''

စကားပြောသည်ကို ရပ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ဝမ်းနည်းသောလေသံဖြင့် ဆက်ပြောလေသည်။

''အရင်အလုပ်က အစ်ကိုရတဲ့ပိုက်ဆံကလည်း မင်းအတွက် အဝတ်အစားအသစ်ဝယ်ပေးဖို့မပြောနဲ့ မင်းရဲ့ဆေးဖိုးပဲ တတ်နိုင်တယ်။ အကုန်လုံး အစ်ကို့အမှားတွေပါ။''

ထန်ထန်က ဆိုဒ်ကြီးနေသည့် အဖြူရောင်လည်ပိတ် ဆွယ်တာအင်္ကျီရှည်ကို ဝတ်ထားကာ ပို၍သေးသွားဟန်ပေါက်နေသည်။ ထန်နျန်၏ သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်သောစကားများကို မျက်လွှာချ၍ နားထောင်နေကာ စိတ်ထဲတွင်မူ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်မိသည်။

ခြေထောက်နှစ်ဖက် အကြောသေသွားစဉ်ကတည်းက ဆေးကုသမှုမခံရသည်မှာ တစ်နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မိုးရွာသောရက်များတွင် နာကျင်မှုဒဏ်ကို ကြိတ်မှိတ်ခံခဲ့ရသည်။ ထန်နျန်၏အလုပ်မှ ရသောဝင်ငွေကို မြင်ဖို့ရာ မည်ကဲ့သို့အခွင့်အရေးရှိမည်နည်း။

ဆုရသရုပ်ဆောင်သည် စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။ ဇာတ်လိုက်ရှို့က မသန်မစွမ်းညီငယ်ကို ကြိုးကြိုးစားစား ထောက်ပံ့ပေးသောအစ်ကိုတစ်ယောက်အဖြစ် အရှက်မရှိဟန်ဆောင်နေကာ မိမိကိုမူ အသုံးမကျသည့်ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးအဖြစ် ပုံသွင်းနေသည်။ ချီယွိဖြင့် ကုန်ဆုံးခဲ့သောတစ်ညတာမှ ရလာသော ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များကို ဖုံးကွယ်ရန် အင်္ကျီရှည်ဝတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်ကို ထန်နျန်သိသွားလျှင် မည်သို့နေမည်အား သိချင်မိသည်။ မည်သို့တွေးမည်နည်းဟု စဉ်းစားနေမိ၏။

ထန်ထန်တစ်ယောက် အတွေးယာဉ်ကြောတွင် မျောပါနေစဉ်တွင် ချီယွိကြည့်နေသောအရာကမူ ဝှီးချဲလ်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသော တိတ်ဆိတ်နေသည့် သနားစဖွယ်ပုံရိပ်ကိုသာ ဖြစ်သည်ကို မသိရှာပေ။ ပိန်ပါးသောခန္ဓာကိုယ်က ဝှီးချဲလ်ပေါ်တွင် ကပ်နေကာ အရာအားလုံးနှင့် မတူခြားနားစွာ မည်သည့်အရာကိုမှ မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဟန်ပေါက်ပြီး အသုံးမကျသည်ကို ဝန်ခံလျက်သားဖြစ်နေသည်။

ချီယွိ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ သူ အဘယ့်ကြောင့် နှလုံးခုန်မြန်လာရသည်ကို မသိပေ။ ထို့နောက် ဇွန်းကိုချကာ အသာပြောလိုက်သည်။

''ကောင်းပြီ။ ပြီးတာက ပြီးပြီပဲ။ မနက်ဖြန် ကိုယ် နားရက်ရတယ်ဆိုတော့ မင်းကိုခေါ်ပြီး အဝတ်အစားနဲ့ လိုအပ်တာတွေ လိုက်ဝယ်ပေးမယ်။''

ထန်နျန်၏အမူအရာကမူ တောင့်တင်းသွားကာ မပြောခင်တွင် ခေတ္တမျှတွန့်ဆုတ်နေမိသည်။

''မဟုတ်တာ။''

ပြော၍မဆုံးခင်တွင်ပင် တစ်ဖက်သူက သူ့ကို ကြည့်လာသည်။ ထန်နျန်က ဟက်ခနဲရယ်လိုက်ပြီး

''ကောင်းပါပြီ။ ခင်ဗျားကို နှောင့်ယှက်ရတဲ့အတွက် အားနာပါတယ်။''

ထန်ထန်သည်မူ ရုတ်တရက် ဈေးဝယ်ထွက်ရမည့်ကိစ္စကြောင့် အံ့ဩချိန်ပင် မရှိလိုက်ပေ။ ထိုအချိန်တွင် လက်ထဲမှနွေးထွေးသွားမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်သောအခါ ချီယွိ၏ ပူပြင်းသောလက်ဖဝါးကြီးက စားပွဲအောက်တွင် ရောက်နေကာ ပေါင်ပေါ်မှ သူ၏လက်ဖဝါးကို အသာအယာပုတ်နေသည်။ မော့ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် ထိုသူ၏ နှစ်သိမ့်ပေးနေသောမျက်ဝန်းဖြင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားခဲ့သည်။

ထန်ထန်က ကြောက်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး လက်ကို ဖယ်ထုတ်၍ အသားချင်းထိသည်ကို ရှောင်ရှားလိုက်သည်။ သို့သော် လက်တွေ့တွင်မူ ထိုသူ၏စိတ််ထဲတွင် မည်သို့သောကိစ္စမျိုးကို စိတ်ကူးနေမည်နည်းဟု သိချင်နေမိသည်။

တုန်ယင်နေသောလက်ကလေး ရှောင်သွားသောအခါတွင် ချီယွိက တည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပင် ဆန်ပြုတ်သောက်နေကာ ညာဘက်လက်ကမူ စားပွဲအောက်တွင် အေးစက်နေသောလက်လေးကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး ကစားနေသည်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် လက်ချောင်းထိပ်များက ချောမွေ့သောခါးလေးဆီသို့ ရောက်သွားသည်။

ဇွန်းကိုင်ထားသောထန်ထန်၏ လက်မှာ တောင့်တင်းသွားကာ မနက်စာကို ဣန္ဒြေရရစားနေသော အစ်ကိုဖြစ်သူကို ကြည့်ကာ အမြန်ပင် အကြည့်လွှဲလိုက်ရသည်။

ကြောက်နေသောကြောင့် တုန်ယင်သွားသော ထန်ထန်၏လက်ကလေးကို မြင်လိုက်ရသောအခါတွင် ချီယွိတစ်ယောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို စိတ်ထဲ၌ ယုတ်မာသောအကြံတစ်ခု ရသွားသည်။ ကောင်လေးကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ထန်ထန်၏လက်က ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ဝင်ပုန်းသွားသည်ကို ကြည့်နေခဲ့၏။ ချီယွိ အသာပြုံးလိုက်ကာ သူ့လက်က ထန်ထန်၏ခြေထောက်များဆီသို့ ရောက်သွားသည်။

ထန်ထန်တစ်ယောက် ကြောင်၍ ငေးကြည့်နေမိသည်။ အစ်ကို၏ရည်းစားက မိမိကို လာထိနေသည်ကို အစ်ကိုသိသွား၍ မဖြစ်ပေ။ ရှိသမျှအားဖြင့် ကြောက်လန့်တကြားရုန်းသော်လည်း အသုံးမဝင်။ လက်ကြီးက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဖြင့် ကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး ဇွတ်ဆွဲလိုက်သည်ကိုသာ ခွင့်ပြုလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်တွင် လက်ကြီးက အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲမှ သေးငယ်နူးညံ့သော မိမိ၏လိင်တံကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး အရုပ်လေးသဖွယ် နှိပ်နယ်ဆော့ကစားနေသည်ကို ခွင့်ပြုထားရသည်။

ချီယွိသည် ဆန်ပြုတ်ကို ဇွန်းဖြင့် မွှေနေကာ အခြားလက်တစ်ဖက်ကမူ စားပွဲအောက်မှ လိင်တံချောင်းလေးကို ဆော့ကစားနေသည်။ ထန်ထန်ကို ကောင်းမသွားစေချင်ပေ။ အစ်ကို၏ရည်စားက ကစားနေသောကြောင့် သာယာမှုကို မတွန်းလှန်နိုင်သကဲ့သို့ ကြောက်လန့်၍ ရှက်သွားဖြာနေသည်ကိုသာ ကြည့်ချင်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အကြံသည် ရက်စက်လွန်းလှပေ၏။

ထမင်းစားပွဲတွင် ထန်နျန်သည် ချီယွိတစ်ယောက် တစ်ဇွန်းမျှမစားဘဲ အသိစိတ်လွတ်ကာ ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုသာ မွှေနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မနေနိုင်သောကြောင့် ဇွန်းကိုချလိုက်ပြီး သိမ်မွေ့စွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

''ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ခံတွင်းမတွေ့လို့လား။''

တစ်ခုခုကို တွေးနေသကဲ့သို့ ချီယွိက မျက်ခုံးပင့်လာသည်။ ထို့နောက် သိမ်မွေ့ကာ မေတ္တာသက်ဝင်သောအမူအရာဖြင့်

''ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ရုတ်တရက်ကြီး မင်းလုပ်ပေးတဲ့ အရိုးစွပ်ပြုတ်သောက်ချင်သွားလို့။''

ထန်နျန်တစ်ယောက် ရင်ခုန်သွားသည်။ ညင်သာစွာပြုံးကာ ချွဲပျစ်နေသောအသံဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်၏။

''ကောင်းပြီလေ။ စောပါသေးတယ်။ ဒီမှာခဏစောင့်။ ကျွန်တော် တစ်ပန်းကန်သွားလုပ်လိုက်မယ်။''

ချီယွိ၏အကြည့်များက အနည်းငယ်မျှ မှောင်မိုက်သွားကာ နှုတ်ခမ်းပါးကို အသာကွေး၍ ပြုံးလိုက်ပြီး နွေးထွေးစွာ ပြောလိုက်သည်။

''အင်း။ များများလုပ်လာခဲ့။''

ထမင်းစားခန်းထဲတွင် ချီယွိနှင့် ထန်ထန်သာ ကျန်နေခဲ့ကာ ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက တဖြည်းဖြည်း ထူးဆန်းလာသည်။ ထန်ထန်၏ ဇွန်းကိုင်ထားသောလက်က အနည်းငယ်မျှ တုန်ယင်နေသည်။ ထန်နျန်နှင့်ပြောနေချိန်မှာတောင် ထိုသူ၏လက်က မရပ်သွားသောကြောင့်ပင်။ ချီယွိ၏လက်ဖဝါးမှ အသားမာများက မိမိ၏ ငယ်ပါထိပ်ကို ပွတ်တိုက်နေသည်ကို ခံစားမိကာ ထူးဆန်းသောခံစားချက်တစ်မျိုး ထွက်ပေါ်လာသည်။

''ချီ ... မစ္စတာချီ။''

ထန်ထန်၏အသံက အနည်းငယ်မျှတုန်ယင်နေကာ အားတင်း၍ ပြောနေရသည်။

''ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပေးပါ။''

ချီယွိသည် ခက်ထန်ကြမ်းတမ်းသောအကြည့်ကို ထပ်မံမထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘဲ ကုလားထိုင်ကိုမှီကာ ထန်ထန်၏ညီလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ရုတ်တရက် ရှေ့သို့တိုးလာကာ ထန်ထန်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ပေါင်ပေါ်တွင် တင်လိုက်သည်။

''အားး ...''

ထန်ထန်တစ်ယောက် လန့်ဖျပ်သွားသောကြောင့် အော်သံလေး ထွက်ပေါ်လာကာ ထိုသူ၏လည်ပင်းကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သော်လည်း ပါးစပ်ကမူ ပိတ်ထားခံလိုက်ရသည်။

အမှန်တွင် ထန်ထန်သည်လည်း အသံကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲပေ။ ထန်နျန်သိသွားလျှင် မိမိကသာ ချီယွိကို မြှူဆွယ်သည်ဟု ထင်ပေလိမ့်မည်။ တစ်ခုခုလုပ်မည်ကို ကြောက်နေသောကြောင့် ငိုယို၍သာ တောင်းပန်နေရသည်။

ချီယွိက ထန်ထန်၏ဘောင်းဘီကို တစ်ဝက်ခန့်ထိ ချွတ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခါးပတ်ကိုဖြည်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထန်ထန်၏ ယောင်ကိုင်းနေသောနောက်ပေါက်လေးကို ချဲ့လိုက်သည်။ နား'နားသို့ကပ်ကာ အက်ကွဲသောလေသံဖြင့်

''ဘေဘီလေး၊ မကြာခင် မင်းအစ်ကို ပြန်လာတော့မှာ။ ကိုယ်တို့ မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ကြမယ်မလား။ ဟမ်။''

အသံက ခပ်တိုးတိုးသာ။ အသံတိုးသွားသောအခါတွင် ချစ်သူအတွဲများပြောသောလေသံကဲ့သို့ မေတ္တာသက်ဝင်ပြီး ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသောလေသံမျိုးနှင့်တူပေသည်။

ချီယွိ၏လက်ချောင်းက နောက်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်သွားပြီး ထန်ထန်အား တင်းကျပ်၍ စပ်ဖျင်းသွားသောခံစားချက်ကို ခံစားသွားရစေသည်။ ထိုသူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင်ရှိသောထန်ထန်သည် တုန်ယင်စွာဖြင့် မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။

တစ်ညလုံး အလုပ်ခံထားရသောနောက်ပေါက်လေးက စိုစွတ်နေလေပြီ။ ချီယွိက လက်ချောင်းကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး ကျဉ်းလိုက်ကျုံ့လိုက်ဖြစ်နေသောထိပ်ပေါက်တွင် မာထန်လှသောလိင်တံကို သွင်းပြီးဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်တစ်ချက်နှင့်အတူ လိင်တံသည် အရည်များတစက်စက်ကျနေသော စအိုထဲသို့ ဝင်သွားကာ ဖျစ်ခနဲမြည်သံနှင့်အတူ အတွင်းနက်သည့်နေရာသို့ ဝင်သွားခဲ့သည်။

''ဟာ့ ... အားးး''

ချီယွိက လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး ဆောင့်ချတော့သည်။ ထန်ထန်မှာမူ အော်သံကို မထိန်းချုပ်နိုင်သောကြောင့် ထိုသူ၏ ကြွက်သားများဖြင့် တောင့်တင်းသောလက်မောင်းကိုသာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ ချီယွိက မိမိ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကလေးအပေါ့သွားရန် တည်ပေးသည့်နှယ် ဖြဲ၍ ရက်စက်ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်နေသည်ကို ကြည့်နေရကာ ပွင့်နေသောမီးဖိုချောင်တံခါးနှင့်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ထားရသည်။

မီးဖိုချောင်၏ မှုန်ဝါးသောမှန်အနောက်(မှန်အကြည်မဟုတ်ဘဲ ဝါးတာမျိုး)တစ်ဖက်တွင်မူ အစ်ကိုဖြစ်သူ၏ အလုပ်ရှုပ်နေသောပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို တွေ့နေရကာ ထိုအချိန်တွင် ရည်းစားဖြစ်သူကမူ ညီငယ်လေး၏စအိုကို လိင်တံကြီးဖြင့် အားရပါးရထိုးဆောင့်နေပေသည်။

အူနံရံကလည်း ရုတ်တရက် ကျုံ့သွားပြီး အထဲမှ အသားချောင်းကြီးကို တင်းကျပ်စွာ ရစ်ပတ်ထားလိုက်သည်။ ချီယွိက ပြင်းထန်စွာ ဆောင့်ချ၍ အစာနာညှာတာမဲ့စွာဖြင့် အူစိုင်အသားများကို ထိုးဖောက်ကာ ဖြူဖွေးသောဗိုက်လေးပေါ်တွင်ပင် လိင်တံချောင်းရာ ပေါ်လာလေသည်။

''ကိုယ့်အပျက်ကလေးက လုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ၊ အင်းးး ဖာ့ခ်...''

ထန်ထန်၏ စအိုအသားစိုင်များက စုပ်ခွက်ကဲ့သို့ စုပ်ထားသဖြင့် လွန်စွာကောင်းနေသောကြောင့် ချီယွိတစ်ယောက် ဆဲရေးတိုင်းထွာလိုက်သည်။ စအိုက စိုစွတ်၍ တင်းကျပ်နေကာ တင်ပါးကလည်း ခုန်နေသဖြင့် ထန်ထန်၏တင်ပါးနှင့် သူ၏ဝှေးစေ့များက အချင်းချင်းရိုက်မိနေသည်။ မောဟိုက်နေသောလေသံဖြင့် ကျီစယ်လိုက်သည်။

''မင်းအစ်ကိုသာ ဒီဘက်လှည့်လာပြီး သူ့ရည်းစားဆီကနေ အလုပ်ခံရလို့ အပျက်မလိုအော်နေတာကိုသာ တွေ့သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ဟမ်။''

''အား ... အင်း ... မလုပ် ... မလုပ်ပါနဲ့။''

ထန်ထန် ကြောက်လန့်တကြားဖြင့် ခေါင်းယမ်းလိုက်မိသည်။ ထိုသူ၏ ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားများက ရူးခါသွားစေနိုင်သည်။ စအိုက ပို၍တင်းကျပ်လာကာ သုက်ရည်များကလည်း ကွန်ဒုံးမှအဆီများကဲ့သို့ ချောနေပြီး လိင်တံချောင်းကြီးကို ဝါးမျိုထားသည်။