Chapter 4.2

ထမင်းစားခန်းနားမှ ဖြတ်သွားသောအစေခံများက ခေါင်းငုံ့ထားကြသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင်မူ ထန်နျန်သည် ဂျုံနယ်နေကာ သူ့ဘေးမှ ဟင်းအိုးကလည်း ဆူနေလေပြီ။ ထမင်းစားခန်းနောက်တွင်မူ ညီငယ်ဖြစ်သူနှင့် ရည်းစား၏ ရူးလောက်စရာလိင်ဆက်ဆံနေသည့်မြင်ကွင်းကို မမြင်ရှာပေ။

ကြမ်းတမ်းသောအသက်ရှူသံနှင့် ညည်းသံတို့က ထမင်းစားခန်းထဲမှ အရိုင်းဆန်မှုကို အချက်ပြနေသည်။ အရည်ရှည်ရှည်၊ ခံ့ညားသောသူက လူငယ်လေးကို ရင်ခွင်ထဲတွင် ထည့်ထားပြီး မညှာမတာ ဆောင့်ချနေသည်။ ထိုသူ၏ တောင့်တင်းသောကြွက်သားများသည် အင်္ကျီအောက်တွင် ထင်ရှားစွာထွင်းထုထားကာ ရင်ခွင်ထဲတွင် ဖက်ထားသောလူငယ်လေးထက်ပင် ပို၍အရွယ်အစားကြီးပေမည်။ လူငယ်လေးကို ဖက်ထားပြီး သားကောင်ကိုဖမ်းထားသည့် သားရိုင်းကြီးနှယ် အပြင်းအထန်နမ်းရှုပ်နေသည်။ လူငယ်လေး၏မျက်လုံးများက ရီဝေနေကာ ခေါင်းကိုလှည့်၍ အနမ်းကို ခံယူနေရသည်။

သွားရည်များက မျိုမချနိုင်သောကြောင့် ပါးစပ်ထောင့်တွင် စီးကျနေကာ အင်္ကျီပေါ်သို့ ကျသွား၏။

ချီယွိသည် သေသပ်စွာဝတ်စားထားပြီး ဘောင်းဘီဇစ်ကိုသာ ဖြုတ်ထားသည်။ သူ၏ ရှည်လျားတောင့်တင်းသောလိင်တံကြီးကို သနားသဖွယ်စအိုထဲသို့ ဆောင့်ချနေကာ စအိုပေါက်ဝတွင် ပြင်းထန်စွာ ခုန်ပေါက်နေ၏။

ထန်ထန်သည် သွားရည်များကို မျိုချလိုက်သည်။ အဖြူရောင်အားကစားသမားဝတ်ချွေးထိန်းအင်္ကျီလက်ရှည်ကို ဝတ်ထားသော တောင့်တင်းသည့်ခန္ဓာကိုယ်က သူ၏ သေးသွယ်သောအပေါ်ပိုင်းခန္ဓာကိုယ်ကို ဖုံးအုပ်ထားသည်။ သို့သော်လည်း အောက်ပိုင်းကမူ ရှင်းလင်းနေကာ သေးသွယ်သောခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ဖြဲခံထားရသည်။ ထန်ထန်၏လိင်တံလေးက တံတွေးဖြင့် စိုစွတ်နေကာ နောက်ပေါက်က ထိုသူ၏အသားချောင်းကြီးဖြင့် စိုစွတ်နေပြီး မီးဖိုချောင်ရှိရာသို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရင်းဖြင့် တုန်တက်နေ၏။

ချီယွိသည် အမောတကော အသက်ရှူနေရင်းမှ မီးဖိုချောင်ရှိရာသို့ ကြည့်လိုက်ပြီး အချိန်ကျပြီဟု ထင်မိသည်။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ထိန်းချုပ်မထားနိုင်တော့ပေ။ အသားချောင်းကြီးက အူတိုင်ကို ပြင်းထန်စွာဖြင့် ထပ်ခါတလဲလဲ ဆောင့်ချနေကာ စအိုတွင်းအသားစများသည်ပင် တုန်နေသည်ဟု ခံစားမိသည်။

''အင့် ... အား။''

အချင်းချင်း နမ်းလိုက်ကြပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံးက ပြင်းထန်လှသောသာယာမှုကို အပြည့်အဝခံစားနေသည်။ ထန်ထန်၏အူတိုင်မှ တင်းကျပ်သောခံစားချက်က တုန်တက်သွားစေကာ မျက်နှာကလည်း မျက်ရည်များဖြင့် စိုစွတ်နေရှာသည်။ တိုးတိုးသာသာ ရှိုက်ငိုရင်းဖြင့် ချီယွိ၏အဝတ်များကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ အင်အားကြီးသော ထိုသူကလည်း နောက်မှ ဆောင့်ချနေ၏။

ဆောင့်သံများက ရပ်မသွားဘဲ ချီယွိသည် ခါးကို မြန်မြန်လှုပ်ရှားကာ ထန်ထန်၏ အာရုံထိတွေ့ခံစားရာ နေရာများအားလုံးကို ပွတ်တိုက်သွားသည်။ ထန်ထန်၏ခန္ဓာကိုယ်သည် အကြောက်တရား၊ သာယာခြင်းနှစ်ခုလုံးဖြင့် ရောထွေးနေကာ အနက်ရှိုင်းဆုံးဆောင့်ချက်ကြောင့် ကြယ်များပင် မြင်သွားပြီး စအိုထဲတွင် စေးကပ်ပူနွေးသောသုက်ရည်များစွာကို ပန်းလွှတ်လိုက်သည်။

''အား ... အပျက်ကလေးကတော့ အရည်ထွက်နေပြီ။''

ချီယွိ၏အသားချောင်းကြီးက ထန်ထန်၏သုက်ရည်များဖြင့် စိုရွှဲသွားကာ ကျောရိုးထိစိမ့်အောင် ကောင်းသွားသည်။ ထန်ထန်၏ အထိအတွေ့လွယ်သည့်စအိုလေးကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်ထိုးလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားကာ ပူနွေးသောသုက်ရည်များအား ဖိအားပြင်းပိုက်မှ ထုတ်လွှတ်လိုက်သကဲ့သို့ ပန်းချလိုက်တော့သည်။

ချီယွိကို တင်းကျပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ထန်ထန်မှာမူ တုန်ယင်နေကာ ထိုသူ၏သုက်ရည်ပူများက စအိုထဲတွင် ပြည့်နှက်သွားသည်။ ချီယွိက သုက်ရည်ပန်းသည်ကို ရပ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ထန်ထန်တစ်ယောက် အားအင်လျော့သွားကာ ချီယွိ၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။

အသက်ကို မနည်းရှူလိုက်ပြီးနောက် ချီယွိက ထန်ထန်၏ ချွေးပြန်နေသောနဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဘာမျှဆက်မလုပ်နိုင်ခင်တွင် မီးဖိုချောင်မှ မီးဖိုပိတ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

ချက်ချင်းပင် ထန်ထန်သည် အမြီးကို တက်နင်းခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ထ၍ ဘောင်းဘီကောက်ဝတ်လိုက်သည်။ ရုန်းကန်နေရင်း စအိုအတွင်းရှိလိင်တံက ပို၍မာလာသည်ဟု ခံစားမိကာ ငိုမတတ်စိတ်ပူသွားမိသည်။

ချီယွိသည် ကိစ္စပြီးနောက် ဘောင်းဘီမြန်မြန်ပြန်ဝတ်လိုက်သောကောင်လေးကို ကြည့်၍ ရယ်လိုက်မိသည်။ လျင်မြန်သော အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မှုနှင့်အတူ သုက်ရည်များပြည့်နေသောကောင်လေး၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကောက်ယူလိုက်သည်။ ကောင်လေး၏ဘောင်းဘီကို သန့်ရှင်းပေးပြီးနောက် ဝှီးချဲလ်ပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်၏။

ဝှီးချဲလ်ပေါ်သို့ ရောက်သောအခါတွင်မူ ထန်ထန်က စကားတစ်ခွန်းမှမပြောတော့ဘဲ လျင်မြန်စွာဖြင့် ဝှီးချဲလ်ကိုတွန်း၍ ထမင်းစားခန်းထဲမှ ထွက်သွားကာ အမြန်ပင် ပြေးသွားလေ၏။

ထန်ထန်တစ်ယောက် အလောတကြီးထွက်သွားသည်ကို ကြည့်ကာ ချီယွိ ရယ်လိုက်ရင်းဖြင့် ဘောင်းဘီကို သန့်ရှင်းလိုက်သည်။ ထန်နျန်သည် စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ကို ကိုင်၍ မီးဖိုချောင်ထဲမှ ထွက်လာသည်။

''ရော့ မြည်းကြည့်လိုက်။ ကြိုက်လားမကြိုက်လား သိရအောင်လို့။''

ထန်နျန်သည် ခေါက်ဆွဲအရိုးစွပ်ပြုတ်ပူပူကို ချီယွိရှေ့တွင် ချပေးလိုက်ပြီး သိမ်မွေ့သောမျက်ဝန်းလေးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ချီယွိက စိတ်အခြေအနေကောင်းနေသောကြောင့် အနည်းငယ် စားလိုက်သည်။

မိမိရှေ့မှသူသည် ချောမောလှပသောအသွင်ရှိသော်လည်း လွှမ်းမိုးချုပ်ခြယ်တတ်သည့်အငွေ့အသက်က ထန်နျန်ကို ရင်ခုန်သွားစေမိသည်။ ကျက်သရေရှိကာ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသောအပြုအမူတိုင်းက ရင်ခုန်သံမြန်စေကာ မျက်နှာကိုပင် ရှက်၍ နီမြန်းသွားစေ၏။

ထန်နျန်တစ်ယောက် ရင်ခုန်သံမြန်လာလေသည်။ ခြောက်ကပ်နေသောနှုတ်ခမ်းတို့ကို သပ်လိုက်ပြီး တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

''မစ္စတာချီ ... ကျွန်တော် မနက်ဖြန်မနက်ကျရင် ဖျော်ဖြေပွဲရှိတယ်။ ခင်ဗျား လာကြည့်မလား။''

ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီးနောက် ထန်နျန်က မျက်လွှာချကာ ညင်သာစွာ ပြောလိုက်သည်။

''အကဖျော်ဖြေတာက မွန်းလွဲပိုင်းကျ ပြီးမှာ။ ညနေကျရင် ထန်ထန်ကိုခေါ်ပြီး အဝတ်အစားသွားဝယ်ကြတာပေါ့။''

''ရတယ်လေ။''

ချီယွိက တူကိုချကာ လက်ကိုင်ပဝါကိုကောက်ယူပြီး ပါးစပ်သုတ်လိုက်သည်။ သူ့အသံက လေးနက်၍ သာယာနာပျော်ဖွယ်ရှိလှသည်။

''ငါစားလို့ပြီးပြီ။ မင်းသွားလို့ရပြီ။''

ထိုသူထွက်သွားသည်ကို ကြည့်၍ ထန်နျန်၏အကြည့်တို့ မှောင်မိုက်သွားသည်။ ထိုသူ၏ချစ်သူဖြစ်လာနိုင်မည့် နည်းလမ်းများကိုလည်း ဖြစ်နိုင်သမျှ တွေးကြည့်မိသည်။ ညတာက ရှည်လျား၍ အိပ်မက်တို့က များလွန်းလှသည်။ ချီယွိ၏ချစ်သူဆိုသည်မှာ ထန်နျန်ဆိုသော မိမိတစ်ဦးတည်းသာ ဖြစ်ရသည်။ အမှားအယွင်းခံ၍ မဖြစ်ပေ။