Ch-15 : စားသောက်ကြခြင်း။
“သံသယဖြစ်စရာလူမရှိဘူး” ယင်ထောင်က ဖန်သားပြင်မှ မျက်လုံးများကို မဖယ်သေး။
သားကောင်သုံးယောက်ကို သတ်ခြင်းမှ အကဲဖြတ်ရာတွင် ယင်ထောင်သည် လူသတ်သမားသည် ပျော့ညံ့သူမဟုတ်ကြောင်း တိုင်းတာနိုင်သည်။ ယောက်ျားဖြစ်နိုင်ခြေက ပိုများတယ်။
ဒါပေမယ့် ကျန့်ဝေ အလုပ်လုပ်တဲ့ ဆိုင်မှာ မန်နေဂျာ အပါအဝင် ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးက အသက်၂၀နဲ့၃၀ကြား အမျိုးသမီးတွေပဲ ဖြစ်တယ်။ ရာဇ၀တ်မှုများအတွက် ၎င်းတို့၏သံသယမှာ သုညနီးပါးဖြစ်သည်။ကျန့်ဝေနှင့် ငြင်းခုံနေသည့် ဖောက်သည် သည် ရိုးရိုးသားသားနှင့်ကြည့်နေသည်။ သူမသည် အလွန်သေးငယ်ပြီး ရာဇ၀တ်မှုကျူးလွန်ရန် မစွမ်းဆောင်နိုင်သူမဟုတ်ပေ။
ခဏလောက်စဉ်းစားပြီးနောက် ယင်ထောင် က ဖန်သားပြင်မျက်နှာပြင်ရှေ့က ဝန်ထမ်းတွေကိုပြောလိုက်သည်။ “ဆာ၊ဆိုင်ရဲ့အဝင်ဝမှာ စောင့်ကြည့်ဗီဒီယိုကို အဲအချိန်နဲ့တပြေးညီပြပေးပါ”
ဝန်ထမ်းတွေက ဗီဒီယိုကို အမြန်ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းတို့လည်း ကြည့်ကြသည်။
“အငြင်းအခုံဖြစ်တုန်းက ဆိုင်အဝင်ဝမှာ လာကြည့်သူနည်းနည်းပဲရှိတယ်” ဟု ယင်ထောင်က ပိုင်လော်နဲ့ ရှကျင်းကိုပြောပြတယ်။ ‘ကြည့်သူတွေထဲ ကျန့်ဝေနဲ့ဖောက်သည်ကြားက အငြင်းအခုံအကြောင်း ကိုမြင်ပြီး သတ်ခဲ့တဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်ပါလေမလား?”
“နင်ပြောချင်တာက လူသတ်သမားက ကြည့်နေသူတွေထဲကတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်တယ်ပေါ့!" ပိုင်လော်သည် ယင်ထောင်၏အတွေးအမြင်ကြောင့် အနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားသည်။ “နင်ပြောတာက ကျန့်ဝေမှာ ညံ့ဖျင်းတဲ့စိတ်သဘောထားရှိတာမြင်သွားလို့ တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျန့်ဝေကို သတ်သွားတယ်ပေါ့?”
"ဖြစ်နိုင်ခြေက မမြင့်ဘူး။" ယင်ထောင်သည် ဗီဒီယိုထဲတွင် ကြည့်ရှုသူများကို ကြည့်လိုက်ရာ ကြံ့ခိုင်မှုကောင်းမွန်သော အမျိုးသားများစွာရှိကြောင်း သတိပြုမိခဲ့သည်။ယင်ထောင် သည် သူတို့၏ မျက်နှာအသွင်အပြင်ကို ဂရုတစိုက် မှတ်သားထားသည်။ "ဒါပေမယ့်မဖြစ်နိုင်တာတော့မဟုတ်ပြန်ဘူး!"
"ကျွန်တော် စောင့်ကြည့်နေတဲ့ ဗီဒီယိုဖိုင်ကို ကူးယူပြီး ရဲစခန်းကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ စေ့စေ့စပ်စပ် စစ်ဆေးမှုကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်ဆောင်ပါ့မယ်။" ရှကျင်း သည် အသုံးဝင်သော သဲလွန်စများကို ရှာမတွေ့သည့်အတွက် အနည်းငယ်စိတ်ပျက်သွားသည်။
သုံးယောက်သား ကုန်တိုက်က ထွက်လာတော့ မှောင်နေပြီ။
"သွားရအောင်၊ ငါ နင်တို့နှစ်ယောက်ကို ထမင်းကျွေးမယ်!" ယင်ထောင်က ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းတို့ကို မျက်ခုံးပင့်၍ပြောသည်။ "အများကြီးမတွေ့ရပေမယ့် ငါတို့စားရဦးမယ်!"
“အရမ်းကောင်းတယ်၊အစ်မရှောင်ထောင် ကျွန်တော် အသားကင်စားချင်တယ်!" မူလက အနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျနေသော ရှကျင်းက ရုတ်တရက်ပြောသည်။
ပိုင်လော် သည် ရှကျင်းကို တချက်ကြည့်၍ လှည့်ကာ ယင်ထောင်ကို ရယ်၍ပြောသည်။ “ရှောင်ထောင်၊ဘာဘီကျုသွားစားစို့၊အိုကေ?”
“အင်း၊ ညှိနှိုင်းကြရအောင်။ အနီးနားရှိ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ငါသိတယ်၊သူတို့က မီးသွေးနဲ့ကင်ပေးတယ်လို့ reviewမြင့်မြင့်ရထားတယ်၊ဘယ်လိုလဲ?” ယင်ထောင်သည် ကူးပြောင်းလာတည်းက ပိုင်လော်နှင့်ရှကျင်း တို့နှင့် သူငယ်ချင်းဖွဲ့ထားသည်။သူမ သူတို့နဲ့အပြင်ထွက်သည့်အခါ ဒါက သိပ်ဆိုးတဲ့ ဘဝမဟုတ်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်။
"ကောင်းပြီ! သဘောတူတယ်!”
ကျန်နှစ်ယောက်က ကန့်ကွက်ခြင်းမရှိသဖြင့် အသားကင်စားသောက်ဆိုင်ဆီသို့ ဦးတည်သွားကြသည်။
ညစာစားချိန်ဖြစ်သောကြောင့် စားသောက်ဆိုင်တွင် ဖောက်သည်များစွာရှိသည်။ယင်ထောင် နှင့် တခြားသူတွေက ပြတင်းပေါက်ရဲ့ အဆုံးက ထိုင်ခုံတွင်ထိုင်လိုက်ကြတယ်။
အသားကင်ဆိုင်က အရမ်းနာမည်ကြီးတယ်။ ဝန်ဆောင်မှုကောင်းတယ်၊ ဟင်းပွဲတွေက အရမ်းမြန်တယ်။ တစ်နေကုန် အလုပ်လုပ်ပြီးနောက် သူတို့ သုံးယောက် ဗိုက်ဆာပြီး အမဲသားပန်းကန်ပြားကြီးကို မြန်မြန်ပြီးအောင်ကင်ကြသည်။
“အစ်မရှောင်ထောင်၊လူသတ်သမားက ဈေးဝယ်စင်တာမှာ ကျန့်ဝေနဲ့အဆက်အသွယ်ရှိသူ တစ်ယောက်ယောက်လို့ထင်လား?” ရှကျင်းက အသားတုံးတွေကို စားရင်း မေးလိုက်တယ်။
“ဖြစ်နိုင်ချေ အရမ်းများတယ်။ကျန့်ဝေနဲ့ ဆက်ဆံလေ့ရှိတဲ့ လူအများစုက ကုန်တိုက်ရဲ့ ဖောက်သည်တွေလေ။” ယင်ထောင်က စကားမဆုံးခင်မှာ အသားကင်စားသောက်ဆိုင်အဝင်ဝမှာ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်သွားတာကို ကြားလိုက်ရတယ်။
ယင်ထောင်သည် ပြတင်းပေါက်မှ လှမ်းကြည့်ရာ အနက်ရောင် ဘေ့စ်ဘောဦးထုပ် ဆောင်းထားသည့် အသက် ၁၇ နှစ် သို့မဟုတ် ၁၈ နှစ်အရွယ် မိန်းကလေး နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့် ဆွဲလားရမ်းလားလုပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်တယ်။
ကလေးမလေးသည် အလွန်တုန်လှုပ်သွားပြီး လမ်းသွားလမ်းလာများစွာကို ကြည့်ရန် ရပ်တန့်သွားသည်။
"လာ၊ သွားကြည့်ရအောင်။" သူတို့ရဲ့ ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ဗီဇကြောင့် ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းတို့တစ်ချိန်တည်းမှာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။
“နင့်မှာအရှက်မရှိဘူးလား?ငါ့ကိုတိတ်တဆိတ်ဓာတ်ပုံရိုက်ထားတဲ့ဖုန်းကိုထုတ်ပေး!” မြှင်းမြှီးကျစ်ထားသောမိန်းကလေး သည် သူမသည် ထွက်ပြေးမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ထိုအမျိုးသား၏ အင်္ကျီကို အပြင်းအထန် ဆွဲကိုင်ထားသည်။
“နင် ငါ့ကို စောနကတိတ်တဆိတ်ရိုက်ယူခဲ့တယ်၊ရဲစခန်းသွားရအောင်!" ဆံပင်ချထားသောမိန်းကလေး နောက်တစ်ယောက်က အဝါဖျော့ဖျော့ဝတ်စုံကို ၀တ်ထားတယ်။ သူမသည် အရပ်မရှည်သည့်အပြင် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။
“ငါ့ကိုဆဲဆိုနေတာရပ်စမ်း! မင်းကို တိတ်တဆိတ်ဓာတ်ပုံရိုက်တာ ဘယ်သူမြင်သလဲ!” မိန်းကလေး နှစ်ယောက်၏ဝိုင်းရံခြင်းကိုခံရသောထိုယောကျာ်းမှာ နည်းနည်းတော့ စိတ်ရှုပ်နေပေမယ့် မိန်းကလေးတွေက ကြံ့ခိုင်မှု မရှိတဲ့အတွက် သူ့သဘောထားက မောက်မာနေဆဲဖြစ်သည်။ “နင်တို့မိန်းကလေး ၂ယောက် လမ်းပေါ်မှာ အမည်မသိ အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို ပွေ့ဖက်ပြီး လွှတ်ဖို့ ငြင်းဆန်တယ်၊နင်တို့ကမှ အရှက်မရှိတဲ့ဟာတွေလို့ ငါထင်တယ်”
“ငါ့ကို ဆဲဆိုနေတုန်းလား!ဖုန်းပေးစမ်း!"ထိုယောက်ျား၏ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်ကို မြင်လိုက်ရသော မိန်းကလေး နှစ်ယောက်သည် တစ်ချိန်တည်းတွင် ဒေါသထွက်ကာ ကြောက်လန့်သွားကြသည်။
"ထွက်သွား!" ထိုလူက ကြည့်ရှုသူပိုများလာသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ဒေါသထွက်သွားသည်။ သူသည် သူ့အရှေ့မှမြင်းမြီးရှည်မိန်းကလေးကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား?" ယင်ထောင်သည် ရှေ့သို့ လျင်မြန်စွာ လျှောက်လာပြီး လဲလုနီးပါး ဖြစ်နေသော ကောင်မလေးကို ကိုင်လိုက်တယ်။
ပိုင်လော်က အဲဒီလူဆီ လှမ်းလာပြီး မေးခွန်းထုတ်သည်။ “စစ်ဆေးဖို့ ဖုန်းထုတ်ပေးပါ၊လျို့ဝှက်ဓာတ်ပုံရိုက်တာမဟုတ်ရင် ဒီအတိုင်းထွက်သွားလို့ရတယ်”
“မင်းကိုယ်မင်း ဘယ်သူထင်နေသလဲ?ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ် အာရုံစိုက်!” ပိုင်လော် က အသက်၂၀ ကျော်မိန်းကလေးတစ်ဦးဖြစ်သည်ကို ထိုလူကမြင်ခဲ့ပြီး သူ၏လေသံမှာ ယဉ်ကျေးခြင်းမရှိပေ။
“ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပါ။မင်း ဓာတ်ပုံမရိုက်ခဲ့ရင် ငါတို့မင်းကိုတောင်းပန်မယ်!" ရှကျင်း သည် ထိုယောက်ျားက မိန်းကလေးများကို နာကျင်စေမည်ကို ကြောက်သောကြောင့် ထိုသူနှင့် နီးကပ်လာခဲ့သည်။
"ထွက်သွား! သူရဲကောင်းလုပ်တမ်းကစားနေတာ ရပ်လိုက်! အဓိပ္ပာယ်မရှိဘူး! ငါ့ရဲ့ကိုယ်ရေးကိုယ်တာပစ္စည်းတွေကို စစ်ဆေးဖို့ မင်းဘာလုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိလဲ!" ရှကျင်း ပေါ်လာတာကိုမြင်တော့ အဲဒီလူက ကိစ္စကြီးကြီးမားမားဖြစ်မှာကို ကြောက်ပြီး သူချက်ချင်းထွက်သွားချင်ခဲ့သည်။