Ch-17: စီနီယာ
“City Aမှာ စုံထောက်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့တည်းရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ငါလူတိုင်းကို ဘယ်လိုလုပ်မြင်ဖူးမှာလဲ?’ဖန်ကျင်းက စိတ်မဝင်စားသလို ကြည့်နေသေးသည်။
"ဟေ့၊ မင်းတို့နှစ်ယောက် စုံထောက်အဖွဲ့ထဲက ခေါင်းဆောင်ဖန်အကြောင်းကြားဖူးလား?” လင်းကျား သည် ဖန်ကျင်း၏ အားထုတ်မှုကို လျစ်လျူရှုပြီး ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းကို မေးသည်။
“ကြားဖူးတယ်၊ခေါင်းဆောင်ဖန်က အသက် 28 နှစ်ပဲရှိသေးပေမယ့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်တဲ့ ကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းခဲ့ပြီး အောင်မြင်မှုကကြီးမားတယ် ၊ သူက ညီမတို့စုံထောက်အဖွဲ့ထဲက ဂန္ထဝင်တစ်ယောက်ပါ။” ပိုင်လော်က ဒီကိစ္စကို သိပ်ပြီး မစဉ်းစားမိပါ။ ဖန်ကျင်းက ၎င်းတို့၏ဌာနခွဲသို့ အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ပြောင်းရွှေ့လာမည်ဟု ခေါင်းဆောင်ချန်းထံမှ ကြားသိခဲ့တယ်။တကယ်တော့ သူမဟာ ဒီဒဏ္ဍာရီဆန်သောလူကို တွေ့ဆုံဖို့ မျှော်လင့်နေခဲ့တယ်။
"ခင်ဗျားက ခေါင်းဆောင်ဖန်လား?” ရှကျင်းက သူ့ရှေ့မှ သန့်စင်သောလူကို ကြည့်ပြီး မယုံကြည်နိုင်စွာ မေးလိုက်သည်။
"ငါမဟုတ်ဘူး။ သူလေ!" လင်းကျားက ပြုံး၍ ဖန်ကျင်းကို ကြည့်လိုက်၏။
“ခေါင်းဆောင်ဖန်၊ကျွန်တော်တို့က ဌာနခွဲ ၂ ကပါ။ခင်ဗျားက စီနီယာပါ၊ကျွန်တော် မင်းကို လေးစားနေတာကြာပါပြီ” လင်းကျား၏နောက်မှ ဖန်ကျင်းကို မြင်သောအခါ ရှကျင်း သက်သာရာရသွားသည်။ ထိုယောကျာ်းသည် သူစိတ်ထဲတွင်ရှိနေသည့် ခေါင်းဆောင်ဖန်နှင့် ဆင်တူသည်။ သူသည် အရပ်ရှည်၏။သူသည် ဂုဏ်သိက္ခာရှိပြီး ဖြောင့်စင်းသော်လည်း သူ၏ မျက်နှာသွင်ပြင်မှာ အနည်းငယ် သပ်ရပ်လွန်းသည်။
“ကျွန်မတို့ဆရာ၊ခေါင်းဆောင်ချန်းက ဌာနခွဲ ၂ ကလေ၊သူက စီနီယာ့ကိုစုံထောက်အဖွဲ့ရဲ့ ဥာဏ်ကြီးရှင်တစ်ယောက်လို့ မကြာခဏ ချီးကျူးတယ်၊စီနီယာက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အလားအလာရှိပြီး တောက်ပတဲ့ အနာဂတ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူပါ!” ပိုင်လော်ကလည်း ဖန်ကျင်း ကို လေးစားအားကျစွာ ကြည့်နေ၏။
ဖန်ကျင်း က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးခေါင်းဟန့်၍ ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းကိုမကြည့်ခင် လင်းကျားကိုတချက်ကြည့်လိုက်သည်။ “အိုး၊ငါအရင်က ခေါင်းဆောင်ချန်းနဲ့တွေ့ဖူးတယ်။သူက စုံထောက်အဖွဲ့မှာ စီနီယာကောင်းတစ်ယောက်ပါ၊ မင်း သူ့ဆီကနေ အများကြီး သင်ယူနိုင်တယ်။"
ဖန်ကျင်း ဒီအခြေအနေကို ရင်ဆိုင်ရန် ရုန်းကန်နေရသည်ကို မြင်သောအခါ လင်းကျားက ပြုံး၍ ယင်ထောင်ကိုမေးသည်။ “ညီမလေးရှောင်ထောင်၊မင်းလည်း ရဲအရာရှိ ပဲလား?”
“သူမက—”
ပိုင်လော် ၏ စကားများကို ယင်ထောင်က ကြားဖြတ်၍ပြောလိုက်သည်။ "အင်း၊အဲလိုပြောလို့ရတယ်!"
ယင်ထောင်က ရှက်ပြုံးပြုံးသည်။ပိုင်လော်နဲ့ရှကျင်းတို့က သူမ အမှန်တရားကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖုံးကွယ်ထားသည်ကိုမြင်ပေမဲ့ ဘာမှမပြောပေ။
လမ်းမခွဲခင် သူတို့ထဲက အနည်းငယ်က ပျော်ရွှင်စရာတွေကို ဖလှယ်ခဲ့ကြတယ်။
“ယင်ဟောင်ရဲ့ညီမလေး ဘာအလုပ်လုပ်တယ်လို့မင်းထင်လဲ?ဘာလို့ ငါမေးတိုင်း သူမဆီကနေ ဘာတစ်ခုမှမရတာလဲ?” လင်းကျားက သူတို့ သုံးယောက် ထွက်သွားတာကို ကြည့်ရင်း ဖန်ကျင်းကိုမေးလိုက်သည်။
“မြို့တော်ဝန်ရဲ့လက်ထောက်အလုပ်က သိပ်အလုပ်မလုပ်ရဘူးလား?မင်း အဲမိန်းကလေးရဲ့အလုပ်နဲ့ပတ်သက်လို့တကယ်ကိုသိချင်နေပြီး အရမ်းပျင်းနေတော့တာပဲ” ထို့နောက် ဖန်ကျင်း လမ်းဘေးတွင် ရပ်ထားသော အနက်ရောင်ဂျစ်ကားဆီသို့ လျှောက်သွားသည်။
"ဟေ့ မင်းက ကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းတဲ့ ဉာဏ်ကြီးရှင် မဟုတ်ဘူးလား" လင်းကျား နောက်မှလိုက်၍ ခရီးသည်ထိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကားစက်နိုးတော့မည့်အချိန် သူက ဖန်ကျင်းကို မျက်ခုံးပင့်၍မေးသည်။ “ယင်ဟောင်ရဲ့ညီမလေး ကရဲအရာရှိဟုတ်မဟုတ် ခန့်မှန်းကြည့်”
"ရဲဖြစ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး" ဖန်ကျင်းတွင် ဆက်ပြောဖို့ကလွဲလို့ ရွေးစရာမရှိတော့။ "သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စလုံးက စုံထောက်တွေ။ ကျူးလွန်သူကို ရင်ဆိုင်ချိန်တုန်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တောင် မကာကွယ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ရဲအရာရှိမဖြစ်နိုင်ဘူး”
ကားစက်နိုးနေရင်း ဖန်ကျင်းသည် ယင်ထောင်၏နုပျိုပြီး နုပျိုသောမျက်နှာကို တွေးမိသည်။ “ရဲမှတ်တမ်းရုံး ဒါမှမဟုတ် ခေါ်ဆိုရေးစင်တာမှာ အလုပ်လုပ်နေတာဖြစ်နိုင်တယ်၊နောက်ပြီး သူမမိသားစုက သူမရဲ့အလုပ်ကိုအားမပေးဘူး”
“အဲဒါက အဓိပ္ပာယ်ရှိတယ်။ ယင်လင်မယားက အလွန်အဆင့်အတန်းမြင့်တယ်၊သူတို့သမီးရဲ့အလုပ်က စွဲမက်ဖွယ်မဟုတ်လောက်ဘူးလို့တွေးမိကြလို့ ယင်ထောင်ရဲ့အလုပ်ကို ထုတ်မပြောချင်ကြဘူး” လင်းကျား ဖန်ကျင်း၏ စူးရှသော မျက်လုံးများကို ကြည့်ပြီး "မင်းကော ဘယ်လိုလဲ၊ယင်ထောင်ရဲ့အလုပ်အပေါ် မင်းဘယ်လိုထင်လဲ"
"ငါဘာတွေးနေသလဲကို ဆိုလိုတာလား?” ဖန်ကျင်း ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။
"မင်း သူမရဲ့အလုပ်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုလား?” လင်းကျားက စုံစမ်းသည်။
"မထီမဲ့မြင်ပြုတာ မပြုတာက အရေးကြီးသလား?” လင်းကျားက တစ်ခုခုကို ရည်ညွှန်းဖို့ ကြိုးစားနေမှန်း ဖန်ကျင်း သိတယ်။
"မဟုတ်ဘူး ယင်ထောင် ကို မိန်းကလေးကောင်းတစ်ယောက်လို့ပဲ ထင်တာ။ ရုပ်ရည်ချောမောပေမဲ့ သူမရဲ့ ပင်ကိုယ်စရိုက်က တော်တော်သတ္တိရှိတယ်” လင်းကျား သည် ယင်ထောင် လူကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည်ကို စိတ်ရင်းမှန်ဖြင့် ခံစားမိသည်။ နူးညံ့ပြေပြစ်သောယင်နင်းနှင့် ယှဉ်လျှင် လင်းကျားသည် ယင်ထောင်၏အပြစ်ကင်းစင်ပြီး ကြင်နာမှုကို ပို၍သဘောကျသည်။
“မဆိုးဘူး။ မင်း သူမကိုကြိုက်ရင် လိုက်လေ၊ သူမရဲ့အလုပ်က ဘာအရေးလဲ”ဖန်ကျင်းက ယင်ထောင်က ယင်နင်းထက် ပိုမိုရိုးရှင်းသည်ဟုလည်း ခံစားမိသည်။ အမှန်မှာ၊ သူမသည် လင်းကျားကဲ့သို့ မိုက်မဲသော မြေခွေးတစ်ကောင်၏အကြိုက်အတွက် ပိုသင့်လျော်ပေသည်။
“အစ်ကို၊ဒီကိစ္စမှာ မင်း ငါ့ကို ကူညီရမယ်” လင်းကျားက ဖန်ကျင်းပြောသည်ကို စောင့်ရင်းပြောလာသည်။ “မင်း မကြာခင် ဌာနခွဲကို ပြောင်းရွှေ့မှာ မဟုတ်ဘူးလား?ယင်ထောင်ကို ရှာပြီး သူမရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ကိုရအောင် ကူညီပေးပါ”
"မင်း ယင်ထောင် ကို တိုက်ရိုက်မေးလို့ မရဘူးလား" ဖန်ကျင်းက လင်းကျား၏လုပ်ရပ်ကိုနားမလည်ပေ။
“အဲမိန်းကလေးနဲ့မိသားစုဆက်ဆံရေးက အရမ်းကောင်းနေတာကို ငါမြင်တယ်။" လင်းကျားက ပြုံး၍ ဖန်ကျင်းကိုပြောသည်။ “ငါ နောက်ဆုတ်ရမှာ ကြောက်လို့၊မင်း ငါ့ကိုကူပေးရင် လုံခြုံတာပေါ့ကွာ”
ဖန်ကျင်းက မငြင်းပေ။ “ငါ ဌာနခွဲကို ပြောင်းရွှေ့ပြီးမှ ပြောစို့”
"ဟေ့ မင်းက ဘာလို့ ဌာနခွဲကိုသွားမှာလဲ?” လင်းကျားက ခဏလောက်စဉ်းစားသည်။ "အစ်ကို၊ အစ်ကိုကြီးရဲ့အမှုကို လျှို့ဝှက်စုံစမ်းနေသေးတာလား?”ဟု အံ့သြစွာမေးလိုက်တယ်။
ဖန်ကျား ၏ တိတ်ဆိတ်မှုသည် လင်းကျား၏ သံသယကို ပိုမိုအတည်ပြုခဲ့သည်။
လင်းကျားက သက်ပြင်းချ၍ပြောလာသည်။ “ဟူး.. နှစ်တွေတော်တော်ကြာခဲ့ပြီ။ဖန်ကျင်း မင်း ရှေ့ကိုကြည့်သင့်တယ်”