အဘိုးဖန်သည် ချွင်းနန်ပြည်နယ်သို့ လူအနည်းငယ်မျှသာ ခေါ်ဆောင်၍ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ သူ၏ တပည့်ရင်းများမှအပ အခြားမည်သူ့ကိုမျှ အသိပေးခြင်း မပြုခဲ့ပေ။

အကြောင်းပြချက်များစွာ ရှိသည့်အနက် တစ်ခုမှာ သူ၏ ရုတ်တရက်ရောက်ရှိလာခြင်းကို ချွင်းနန်ပြည်နယ်ရှိ စီးပွားရေးအသိုင်းအဝိုင်းက သိရှိသွားပါက ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည့် ဂယက်ရိုက်ခတ်မှုများပင် ဖြစ်သည်။ လူတိုင်း၏ ရပ်တည်ချက်၊ အမြင်နှင့် သဘောထားတို့သည် တစ်ထပ်တည်း မကျနိုင်သည်ကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ကျန်းချွမ်းကျစ်နှင့် သူ၏ အုပ်စုဝင်များသည် သူ့ကိုကြိုဆိုဖို့ ညဉ့်နက်သန်းခေါင် လေဆိပ်သို့ လာရောက်စောင့်ဆိုင်းရန် ဝန်မလေးကြသော်လည်း လူတိုင်းက ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်မည်မဟုတ်ပေ။

ခရီးပန်းလာကြသော ဧည့်သည်တော်များသည် တစ်ညလုံး အနားယူကြသည်။ နောက်တစ်နေ့နံနက်တွင် ချွင်းနန်ဟိုတယ်၏ အထူးဧည့်ခန်းဆောင်တစ်ခု၌ အရေးပေါ် "ဆရာတပည့် အစည်းအဝေး" တစ်ခုကို ကျင်းပခဲ့သည်။

အဘိုးဖန်သည် ဆေးလိပ်ငွေ့ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းခါကာ

"ချွင်းနန်ပြည်နယ်ရဲ့အခြေအနေက တော်တော်လေး ရှုပ်ထွေးနေတာ မင်းတို့လည်းအသိပဲမဟုတ်လား"

ပုံမှန်အားဖြင့် ခံ့ညားထည်ဝါသောပုံစံရှိသည့် မစ္စတာကျန်းသည် ယခုအခါတွင်မူ ဆရာ့ရှေ့မှောက်၌ နှိမ့်ချရိုကျိုးသော အမူအရာဖြင့် သက်ပြင်းချလျက်

"ဟုတ်ပါတယ် ဆရာ။ ကျွန်တော်တို့ မျိုးဆက်သစ်တွေက တာဝန်ယူပြီး ရှေ့ကနေ ဦးဆောင်ရမှာကို..."

လွန်ခဲ့သည့်လက ဟောင်ကောင်ရှိ ဆိုသဘီ၏ နှစ်စဉ်လေလံပွဲတွင် ရှေးဟောင်းပစ္စည်းတန်ဖိုး စံချိန်သစ်တစ်ခု တင်ခဲ့သည်။ လေလံတင်ရောင်းချခဲ့သော ချင်မင်းဆက် လက်ရာ 'ချန်လုံ' လည်တံရှည်ကြွေပန်းအိုးမှာ အမျိုးသားပြတိုက်က တယုတယထိန်းသိမ်းထားသော 'အမျိုးသားရတနာ' များနှင့် တန်ဖိုးချင်းတူညီလှသည်။ ၎င်းသည် တရုတ်နိုင်ငံ၏ ရတနာတစ်ပါးဖြစ်သော်လည်း ပြင်သစ်ရှေးဟောင်းပစ္စည်းကုန်သည်တစ်ဦး၏ လက်ထဲသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

ယုံကြည်စိတ်ချရသော သတင်းများအရ ထိုတန်ဖိုးဖြတ်မရနိုင်သော ရှေးဟောင်းပစ္စည်း၏ မူလအရင်းအမြစ်မှာ တရုတ်ပြည်မကြီးပင် ဖြစ်သည်။

ထိုအမှုမှာ တစ်ခုတည်းသောဖြစ်ရပ်လည်း မဟုတ်ပေ။ မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း နိုင်ငံ၏ စီးပွားရေး လျင်မြန်စွာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာမှုနှင့်အတူ အကျိုးအမြတ်အတွက် စွန့်စားလိုသော မှောင်ခိုသမားများလည်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ပေါများလာခဲ့သည်။ သူတို့တစ်ဦးချင်းစီတွင် ကိုယ်ပိုင်နည်းလမ်းများနှင့် လှည့်ကွက်များ ရှိကြသော်လည်း အများအားဖြင့် ပင်လယ်ရေကြောင်းသယ်ယူပို့ဆောင်ရေးကို အသုံးပြုကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကမ်းရိုးတန်းမြို့ကြီးများစွာရှိသော ချွင်းနန်ပြည်နယ်သည် မှောင်ခိုမှုဖြစ်ပွားမှု စာရင်းတွင် အမြင့်ဆုံးအဆင့်၌ ပါဝင်နေသည်။

ရတနာများ တင်ဆောင်ထားသော သင်္ဘောမရေမတွက်နိုင်အောင် မိခင်နိုင်ငံမှ ထွက်ခွာကာ ပင်လယ်ရပ်ခြားသို့ ဦးတည်နေကြသည်။ သို့သော် အစိုးရက မှောင်ခိုသမားများကို ဖမ်းဆီးရန် ကြိုးပမ်းတိုင်း လက်ဗလာနှင့်သာ ပြန်လာခဲ့ရသည်။

ဖြစ်စဉ်တစ်ခုသည် ဤအဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာသောအခါ၊ ခိုင်ခံ့သော သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်ကဲ့သို့ပင် ဟာရီကိန်းမုန်တိုင်းတစ်ခု မတိုက်ခတ်လျှင် အမြစ်မှကျွတ်ထွက်ရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။

"ဒါက မင်းတို့အမှားလို့တော့ ဘယ်ဆိုလို့ရမလဲ။ မစ္စတာမာ့က်စ်က သူ့ရဲ့ 'အရင်းကျမ်း' မှာ ပြောခဲ့တယ်လေ။ 'လုံလောက်တဲ့အမြတ်အစွန်းရှိရင် အရင်းအနှီးဆိုတာ အလွန်ရဲတင်းတယ်။ ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း အမြတ်ရရင် ဘယ်နေရာမှာမဆို အလုပ်လုပ်ဖို့ အာမခံတယ်။ နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းက စိတ်အားထက်သန်မှုကို ဖြစ်စေတယ်။ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းက အတင့်ရဲမှုကို ဖြစ်စေတယ်။ ရာနှုန်းပြည့်အမြတ်ကတော့ လူ့ကျင့်ဝတ်ဥပဒေအားလုံးကို နင်းခြေဖို့ အသင့်ဖြစ်စေတယ်။ သုံးရာရာခိုင်နှုန်းအမြတ်ရရင်တော့ ဘယ်လိုရာဇဝတ်မှုကိုမှ မရှောင်ဖယ်တော့ဘူး၊ ဘယ်လိုစွန့်စားမှုကိုမှ မလုပ်ဘဲမနေတော့ဘူး၊ သူ့ပိုင်ရှင် ကြိုးပေးခံရမဲ့ အခွင့်အလမ်းရှိရင်တောင် လုပ်လိမ့်မယ်' တဲ့။ ယဉ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်တွေကို ခိုးယူရောင်းစားတာက အမြတ်ငွေ သုံးရာရာခိုင်နှုန်းထက်မက သေချာပေါက်ရနိုင်တာပဲ။"

အဘိုးဖန်းသည် သူ၏တပည့်ကြုံတွေ့နေရသည့် အခက်အခဲများကို ကောင်းစွာနားလည်စွာဖြင့် ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ချွမ်းကျစ်ရာ၊ အစိုးရရာထူးမှာရှိတဲ့လူတွေက တစ်ခါတစ်လေ လက်မလည်အောင် ဖြစ်တတ်ကြတာပဲ။"

သူက လေသံခပ်လေးလေးဖြင့် ဆက်ပြောသည်၊

"ဒါကြောင့် ဒီရှေးဟောင်းပစ္စည်းတွေ လှူဒါန်းမှုက မှောင်ခိုတိုက်ဖျက်ရေးစီမံကိန်းအတွက် ဝါဒဖြန့်ချိရေးတန်ဖိုး ဘယ်လောက်ကြီးမားတယ်ဆိုတာ မင်းနားလည်လောက်ပြီပေါ့။ ဒီအတွက်ကြောင့် ငါ လိယွမ်မြို့ကို အမြန်ဆုံးသွားပြီး သူတို့ရဲ့စစ်မှန်မှုကို စစ်ဆေးမယ်။ မှတ်ထား၊ ငါ့ဆီက သတင်းမကြားမချင်း မင်းတို့ ဘာမှမလှုပ်ရှားရဘူး။"

မစ္စတာကျန်းသည် ချက်ချင်းပင် ကိုယ်ကိုတည့်မတ်လိုက်ပြီး

"ကျွန်တော်သိပါတယ် ဆရာ။ စိတ်ချပါ၊ ဘာသတင်းမှ ပေါက်ကြားစေမှာမဟုတ်ပါဘူး"

အဘိုးဖန်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်သို့ မှီလိုက်သည်။

"နောက်တစ်ခုရှိသေးတယ် ချွမ်းကျစ်။ မင်းရဲ့ခေါင်းဆောင်ဟောင်း ပြောင်းသွားပြီးတဲ့နောက်မှာ ခေါင်းဆောင်သစ်တစ်ယောက်မှ ခန့်အပ်ခြင်းမခံရသေးဘူးလို့ ကြားတယ်၊ အဲ့ဒါဟုတ်လား။"

မစ္စတာကျန်းမှာ အနည်းငယ် မျက်နှာပူသွားသည်။

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ၊ သူ့နေရာက လစ်လပ်နေတာ တစ်လကျော်ပါပြီ။"

ယခုအချိန်တွင် သူသည် သူ၏ယခင်ခေါင်းဆောင်၏ တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်နေရသည်။ သူ၏ လက်ရှိရာထူးနှင့် စာလုံးတစ်လုံးသာ ကွာခြားသော်လည်း ပြည်နယ်အတွင်းမှ လူများစွာသည် ထိုလစ်လပ်နေရာကို မျက်စိကျနေကြပြီး ဂယက်အမျိုးမျိုးကို ဖန်တီးနေကြသည်။ ပြိုင်ဘက်များစွာနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသောကြောင့် သူသည် အမှန်တကယ် အနိုင်ရမည်ဟု ယုံကြည်မှုသိပ်မရှိပေ။

အဘိုးဖန်းသည် လွန်ခဲ့သောဆယ်စုနှစ်ကကဲ့သို့ပင် မဝံ့မရဲပြုံးနေသော မစ္စတာကျန်း၏ အပြုံးကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး သူ၏မျက်လုံးများထဲတွင် အသက်အရွယ်နှင့်လိုက်အောင် ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်သော အသိဉာဏ်ပညာများ ပြည့်နှက်နေသည့်အသွင်ဖြင့် ကြင်နာစွာ ပြန်လည်ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူသည် သူ၏တပည့်ဟောင်းကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါ ကြည့်လိုက်ပြီး

"မင်း စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး။ မင်းအသက်က ငယ်ပါသေးတယ်။ ကံကြမ္မာက မင်းဘက်မှာရှိတဲ့အခါ မြေကြီးနဲ့ ကောင်းကင်တောင်မှ မင်းကိုကူညီဖို့ အကောင်းဆုံးကြိုးစားလိမ့်မယ်ဆိုတာ နားလည်ဖို့လိုတယ်။"

ကျန်းချွမ်းကျစ်သည် ထိုစကားများကို စိတ်ထဲတွင် အထပ်ထပ်အခါခါ စဉ်းစားမိသည်။ နက်ရှိုင်းသော အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်သွားသောအခါ သူ၏မျက်နှာထားသည် တည်ကြည်သွားပြီး ချက်ချင်းပင် ဖုန်းခေါ်ဆိုလိုက်သည်။

"လိယွမ်မြို့ကို အကြောင်းကြားလိုက်ပါ၊ အမျိုးသားပြတိုက်ရဲ့ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ကို ကြိုဆိုဖို့ ပြင်ဆင်ထားရမယ်၊ ပြီးတော့ သူတို့အဖွဲ့ဝင်တွေရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ လုံခြုံရေးကို အစွမ်းကုန်သေချာအောင် လုပ်ရမယ်! ဒါက ထိပ်တန်းဦးစားပေးပဲ! လိုအပ်ရင် တစ်ကြိမ်မက အလေးပေးပြောပါ!"

ချွင်းနန်ပြည်နယ်၏ မြောက်ပိုင်းတွင်တည်ရှိပြီး ပြည်နယ်အဆင့်၌ ပြောပလောက်အောင် ထင်ပေါ်ကျော်ကြားမှုမရှိသော လိယွမ်မြို့၏ မြို့တော်ဝန်သည် ဖုန်းကိုချလိုက်ပြီးနောက် ရှုပ်ထွေးသောမျက်နှာထားဖြင့် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

ယနေ့ခေတ်တွင် ပြည်နယ်နှင့် မြို့တော်အစိုးရများသာမက ပြတိုက်များကပါ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့များ စေလွှတ်ကြသည်တဲ့လား။

"ထားပါလေ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်" သူတွေးလိုက်သည်။

ထိုကိစ္စကို အချိန်ကုန်ခံပြီး ဆက်မစဉ်းစားချင်တော့။ ပြတိုက်ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့က ဘာများလုပ်မှာတဲ့လဲ။ စားမယ်၊ သောက်မယ်၊ တောင်တက်မယ်၊ ပြီးတော့ ဒေသယဉ်ကျေးမှုဓလေ့ထုံးစံတွေကို သုတေသနလုပ်ကောင်းလုပ်လိမ့်မည်။ သူကတော့ သူတို့ကို အရေးအကြီးဆုံးဧည့်သည်တွေအဖြစ် သဘောထားပြီး အရက်ကောင်းကောင်း၊ အစားအသောက်ကောင်းကောင်းတွေနဲ့ ကျွေးမွေးဧည့်ခံလိုက်ရင် မကြာခင်မှာပဲ သူတို့လည်း အိမ်မှာနေသလို ခံစားသွားကြလိမ့်မည်။

လုံခြုံရေးကိစ္စကိုတော့ ပြည်နယ်ခေါင်းဆောင်က အကြိမ်ကြိမ်ပြောနေပေမဲ့ တကယ်ပဲ သူက အပိုတွေပြောနေတာလား။ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ဆိုတာ သာမန်ပညာရှင်အုပ်စုလေးတစ်ခုပဲလေ၊ ဘယ်သူက သူတို့နဲ့ ပြဿနာရှာမှာတဲ့လဲ။

ဒုတိယအကြိမ် စမ်းသပ်စာမေးပွဲ ရောက်ရှိလာသည်။ လင်ကျင်းကျယ် စာမေးပွဲမေးခွန်းလွှာကို လှန်လှောကြည့်ရင်း သီးမတတ်ပင်ဖြစ်သွားသည်။ မေးခွန်းများ၏ အခက်အခဲမှာ ကျောင်းတွင်းနောက်ဆုံးစာမေးပွဲထက်ပင် အနည်းငယ်သာ ပိုမြင့်သည်။ သူ ကျောင်းအုပ်ကြီးများအပေါ် အမှန်တကယ် စိတ်ပျက်မိသွားသည်။

သို့သော်လည်း အတန်း ၅ အတွက်မူ သူတို့ ပြန်လည်လေ့လာခဲ့သော အကြောင်းအရာအပိုင်းအခြားမှာ လုံးဝကွဲပြားနေသောကြောင့် ခက်ခဲနေဆဲဖြစ်သည်။ ကျောင်းဆင်းချိန်တွင် လင်ကျင်းကျယ်၊ ကောရှန်၊ ကျိုးဟိုင်ထန်နှင့် တိန့်မိုက်တို့သည် တိန့်မိုက်၏ "ညီငယ်များ" နှင့်အတူ အိမ်သို့ပြန်လာကြသည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် သူတို့သည် တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများကို ဖွင့်ဟပြောဆိုနေကြသည်ကို နားထောင်ခဲ့ကြရသည်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ သူတို့၏ တွေးခေါ်ပုံမှာ လင်ကျင်းကျယ်နှင့် မတူညီပေ။ အတန်း ၅ မှ ကျောင်းသားများကမူ အတန်းထဲတွင် သူတို့လေ့လာခဲ့သော မေးခွန်းများမှာ ခက်ခဲပြီး၊ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲထက် များစွာလွယ်ကူသည်ဟု လူတိုင်းပြောကြသော ဒုတိယစမ်းသပ်စာမေးပွဲ၌ပင် သူတို့မဖြေရှင်းနိုင်သော မေးခွန်းများစွာ ပါနေသေးသည်ဟု တွေးကြသည်။ ထို့ကြောင့် တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲသည် မည်မျှခက်ခဲမည်နည်း။ သူတို့ ပို၍ပင် ကြိုးစားလေ့လာကြရမည်!

သူတို့၏ နားလည်မှုမှာ အနည်းငယ် လွဲချော်နေသော်လည်း လိုချင်သောရလဒ်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသောကြောင့် လင်ကျင်းကျယ်က သူတို့ကို ပြင်ဆင်ပေးရန် စိတ်မကူးတော့ပေ။

တိန့်မိုက်ကတော့ ထိုဆွေးနွေးမှုတွင် မပါဝင်ပေ။ သူက တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို ဂရုမစိုက်ဘဲ အထက်တန်းကျောင်းပြီးလျှင် သူ့ဘဝအတွက် အစီအစဉ်များ ရေးဆွဲပြီးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်တွင် သူက သူ၏ သတင်းအချက်အလက်ကွန်ရက်ကို ချဲ့ထွင်ရန် ပို၍စိတ်ဝင်စားနေသည်- "အစ်ကိုကြီး၊ သိလား။ အတန်း ၁ က ကျန်းရန် မနေ့က ကျောင်းပြန်တက်လာပြီး ချွင်းနန်တက္ကသိုလ်အတွက် ထောက်ခံချက်ခွဲတမ်းရသွားတယ်။ လီယွိရုန်က အတင်းတောင်းဆိုလို့တဲ့။"

လင်ကျင်းကျယ်၏ မျက်ခုံးများ တွန့်သွားသည်။ "သူ အပြစ်မှတ်ရထားတာ မဟုတ်ဘူးလား။"

"အင်း၊ ရထားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးတဲ့လူတစ်ယောက်က ကျောင်းအုပ်ကြီးကို တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်ခဲ့ပုံရတယ်။ ကျောင်းအုပ်ကြီးတွေက အဲ့ဒီလူ ဘယ်သူလဲဆိုတာ သိလိုက်ရတော့ နှလုံးခုန်ရပ်မတတ် ဖြစ်သွားပြီး အပြစ်မှတ်ကို ပယ်ဖျက်ပေးလိုက်တယ်။ စာရိတ္တပညာပေးရုံးက ဒါရိုက်တာနဲ့ ခွဲတမ်းကို မျက်စိကျနေတဲ့ ထိပ်တန်းကျောင်းသားတွေကတော့ အော်ကြီးဟစ်ကျယ် ကန့်ကွက်နေကြပေမဲ့ အတန်း ၁ က အဲ့ဒီ ငတုံးတွေက ညည်းညူနေတာကလွဲလို့ ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။"

ဤကိစ္စမှာ ထူးဆန်းလှသည်။ ကျန်းမိသားစုက ဘယ် "အရေးကြီးတဲ့လူ" ကို သိနေပါလိမ့်။ သူ မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် ပြန်လည်စဉ်းစားကြည့်သော်လည်း ထိုအချက်နှင့် အနည်းငယ် ကိုက်ညီသောသူမှာ ကျန်းရှောင်ယွမ်က ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများ ပေးမည်ဟု ကတိပေးထားသည့် ပြည်နယ်မြို့တော်မှ အရာရှိတစ်ဦးသာ ရှိသည်။ သူ့ယခင်ဘဝတွင် ကျန်းမိသားစုသည် ထိုလူ၏အကူအညီဖြင့် အောင်မြင်လာခဲ့သည်မှာ သေချာသည်။ သို့သော် အကယ်၍ ထိုသူက ဤအချိန်တွင် သူတို့ကို ကူညီလိုပါက၊ ထိုသူသည် ချိုမြိန်သောအရသာကို မြည်းစမ်းပြီး ဖြစ်ရမည်။

ဘာချိုမြိန်မှုလဲဆိုတာ လင်ကျင်းကျယ် ခန့်မှန်းရန်ပင် မလိုအပ်ပေ။

သို့သော် သူ စိတ်မလှုပ်ရှားဘဲ အခြေအနေကို တည်ငြိမ်စွာ ပြန်လည်သုံးသပ်လိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က အမျိုးသားပြတိုက်မှ လူများက သူ့ကို ဆက်သွယ်ခဲ့ပြီး ကြေးထည်ပစ္စည်းများကို စုဆောင်းရန် ကျွမ်းကျင်သူ အယောက်နှစ်ဆယ်ပါဝင်သော အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို အာမခံခဲ့သည်။ သူတို့သည် ယနေ့တွင် လိယွမ်မြို့သို့ ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်သည်။

သူ၏အဘိုး ကွယ်လွန်သွားပြီးဖြစ်သောကြောင့် ယခုအခါ သူတို့၏ နေရာဖြစ်သော ပြတိုက်တွင် သူ၏အဘိုး တန်ဖိုးထားခဲ့သော စုဆောင်းမှုများ ဘေးကင်းလုံခြုံနေသရွေ့၊ အနာဂတ်တိုးတက်မှုများသည် သူ၏ယခင်ဘဝနှင့် သိသိသာသာ ကွဲပြားလိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့် လင်ကျင်းကျယ်မှာ ကြောက်ရွံ့စရာ အကြောင်းမရှိပေ။

ချိုင့်ခွက်ပေါက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသော ပျက်စီးနေသည့်လမ်းမှာ အဆုံးသတ်သွားပြီး ဆယ်ကျော်သက်များသည် လိယွမ်မြို့၏ "ချမ်းသာသောရပ်ကွက်" မှ ချောမွေ့သော ကတ္တရာလမ်းပေါ်သို့ ခြေချလိုက်ကြသည်။ လင်ကျင်းကျယ် သော့တစ်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်စဉ် သူ၏အိမ်တံခါးဝအပြင်ဘက်တွင် လူငါးယောက် ရပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူသော အဘိုးအိုတစ်ဦးသည် လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်၍ ခြံဝင်းကို ကြည့်နေသည်။ သူ၏ကိုယ်နေဟန်ထားမှာ လျစ်လျူရှု၍မရနိုင်သော ခံ့ညားမှုမျိုးဖြင့် ပြည့်စုံနေသည်။ အခြားလေးယောက်မှာ အရပ်ရှည်ပြီး သန်မာကြကာ အဘိုးအို၏နောက်တွင် သူ့ကိုကာကွယ်နေဟန်ဖြင့် တမင်တကာ သို့မဟုတ် မရည်ရွယ်ဘဲ ရပ်နေကြသည်။ သူတို့၏ ကိုယ်နေဟန်ထားအရ သူတို့လည်း သာမန်လူများ မဟုတ်ကြပေ။

သူ၏အခြေအနေအရ လင်ကျင်းကျယ် ချက်ချင်းပင် သတိထားလိုက်သည်။

သူ တိန့်မိုက်နှင့် တိတ်တဆိတ် အကြည့်ချင်းဖလှယ်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

"အိမ်ပြန်တော့၊ မင်းအဖေကို လူနည်းနည်းခေါ်ပြီး ဒီကိုလာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်၊ ဟုတ်ပြီလား။"

တိန့်မိုက် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူ၏ တိုးမြင့်လာသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို ထိန်းချုပ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ ကြီးကျယ်တဲ့ပြပွဲတစ်ခု ဖြစ်တော့မှာလား။

သူ၏မျက်နှာထားကို အတင်းအကျပ် တည်ငြိမ်အောင် ထားကာ

"ဟုတ်ကဲ့။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဂရုစိုက်ပါ အစ်ကိုကြီး!"

ထို့နောက် တာဝန်တစ်ခု ထမ်းဆောင်နေသော အထူးကိုယ်စားလှယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ ဟန်ပန်ဖြင့် လေကဲ့သို့ လျင်မြန်စွာ ပြေးထွက်သွားတော့သည်။

"......"

လင်ကျင်းကျယ်တစ်ယောက် သူ့ကို သတိပြုမိသွားသော လူငါးယောက်ဘက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး

"မင်္ဂလာပါခင်ဗျာ၊ ခင်ဗျားတို့က...?"

အရပ်ရှည်သော လူလေးယောက်က သူ့ကို သံသယမျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်ကြသော်လည်း အဘိုးအို၏ မျက်နှာထားမှာမူ မည်သူမျှမရှိစဉ်က ခံ့ညားတည်ကြည်နေသော်လည်း ယခုအခါ ကြင်နာသော အမူအရာသို့ ပြောင်းသွားသည်။

"လူငယ်လေးတို့၊ လင်ကျင်းကျယ်ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်ကို သိကြလား။"

ထိုအခါ ဆယ်ကျော်သက်အားလုံး၏ မျက်လုံးများက သူ့အပေါ်သို့ စုစည်းသွားသည်။

လင်ကျင်းကျယ်၏ စိတ်ထဲတွင် အချက်ပေးခေါင်းလောင်းသံများ မြည်သွား၏။

"ကျွန်တော်သိပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့ သူ့ကိုရှာနေတာလဲ။"

"ငါတို့က ယန်မြို့က အမျိုးသားပြတိုက်ကပါ။ ငါတို့မှာ သူနဲ့ ချိန်းထားတာရှိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နည်းနည်းစောရောက်လာလို့ပါ။"

အဘိုးအိုက သူ့ကို ကလေးတစ်ယောက်လို သဘောထားကာ အထူးစိတ်ရှည်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"သူ အခုဘယ်မှာရှိလဲ မင်းသိလား။"

အမျိုးသားပြတိုက်က လူတွေလား။

လင်ကျင်းကျယ် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရသွားသော်လည်း တိန့်မိုက်ဆီမှ ကြားခဲ့ရသောသတင်းကြောင့် သူ သတိကြီးစွာ ထားနေဆဲဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူ ပြုံးလိုက်ပြီး

"သြော်၊ ဟုတ်ကဲ့။ ခင်ဗျားတို့ရဲ့ သက်သေခံလက်မှတ်တွေကို အရင်ပြလို့ရမလားခင်ဗျာ။"

***

Aurora Novel Translation Team