အပိုင်း ၂၉
ထိုစဉ်က ခါဆယ်ရ်တစ်ယောက် မိဖုရား၏ အပြုအမူကို လက်မခံနိုင်ခဲ့။ လုံးဝ စိတ်ရင်းမဟုတ်သဖြင့် ရည်ရွယ်ထားသည့် စိတ်ကူးတစ်ခုခု ရှိလိမ့်မည်ဟု တွေးခဲ့သည်။
[လိုချင်တာရှိရင် ဒီအတိုင်း ပြောလိုက်။ ငါ့ကို မျက်နှာလုပ်နေလို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့အရာက ဖြစ်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။]
မိဖုရားက မျက်လုံးကိုကျုံ့ကာ ပြုံးလိုက်ရင်း ပြောခဲ့သည်။
[စိတ်ဝင်စားစရာမကောင်းတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပါလား။ ဘဏ္ဍာတိုက်ကို ကြည့်ချင်ပါတယ်။]
ဘုရင့်အကြိုက်ကိုလိုက်ကာ မျက်နှာချိုသွေးခြင်းက လွယ်ကူမည်မဟုတ်မှန်း သဘောပေါက်သွား၍ပဲဖြစ်မလား၊ ထိုနောက်ပိုင်းတွင် မိဖုရား၏ မလိုအပ်ဘဲ ချိုသာသည့်အပြုအမူက သိသိသာသာ လျော့ကျသွားလေသည်။ မိဖုရားနှင့် မလိုအပ်ဘဲ ပြဿနာမဖြစ်ရအောင် ရှောင်ရှားသည့် ခါဆယ်ရ်၏ ကြိုးစားမှုကလည်း တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပါဝင်၏။
မိဖုရားက တောင်းဆိုမှုလုပ်တိုင်းတွင် ခါဆယ်ရ်က မတုံ့မဆိုင်း နှစ်ခါပြန်မပြောရဘဲ ဖြည့်ဆည်းပေးလေ့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် မိဖုရားက လိုချင်တာကို ရဖို့အရေး ဘုရင်ကို မျက်နှာချိုသွေးနေစရာ အကြောင်းမရှိခဲ့ပေ။
ထိုအပိုင်းတွင်တော့ မိဖုရားက ပွင့်လင်းမြင်သာမှုရှိသည့်လူပင်။ ခါဆယ်ရ်က မိဖုရားနှင့် ခပ်တန်းတန်းနေသော်လည်း မိဖုရားအပေါ် မုန်းတီးစက်ဆုပ်ခြင်းမျိုး မဖြစ်မိ။ လိုချင်တာရရုံအတွက် သူ့အား လိမ်လည်လှည့်စားမည့်သူမဟုတ်ဟု ယုံကြည်ထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။
သို့သော် မိဖုရားက အရှိုက်ထိအောင် ခပ်ပြင်းပြင်းထိုးနှက်ခဲ့သည်။ သူက နိုင်ငံ့ရတနာကို ခိုးယူကာ ထွက်ပြေးခဲ့၏။ သို့သော် ပြန်လာသည့် မိဖုရားတွင် မှတ်ဉာဏ်များမရှိတော့။ အဖြစ်မှန် အလုံးစုံကို ဖော်ထုတ်ရန် ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်တော့ပေ။
မိဖုရားပျောက်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် ကစဉ့်ကလျားတွေဖြစ်လာတော့သည်။ ခါဆယ်ရ်တစ်ယောက် မိဖုရားကို မည်ကဲ့သို့ဆက်ဆံရမှန်းမသိဖြစ်ခဲ့ရ၏။ ဒေါသပဲထွက်ရမည်လား။ သံသယဝင်ရမည်လား။ သို့မဟုတ် ဒီအတိုင်း လွှတ်ပေးလိုက်သင့်သလား။
ရပ်တည်ချက်ကို ရှာဖွေရန် ကြိုးစားနေရသည့်ကြားထဲ ယနေ့ရလိုက်သည့် လက်ဆောင်က သူ့အား ပို၍ပင် ကိုင်လှုပ်ခဲ့သည်။ တစ်ချိန်က အဓိပ္ပာယ် မည်မည်ရရမရှိခဲ့သည့် မိဖုရား၏ လုပ်ရပ်များက ရုတ်တရက် အရေးပါသလို ခံစားလာရ၏။ လူတစ်ယောက်တည်းပဲကို ဘာကြောင့် ယခုမှ အင်မတန် ကွဲပြားသလို ခံစားနေရခြင်းဖြစ်မည်နည်း။
ခါဆယ်ရ်တစ်ယောက် အလောတကြီး ရုံးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့မိသည်။ သတိပြန်ဝင်လာ၍ ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်တုန်းက ရောက်လာမှန်းမသိ မိဖုရား၏ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်မိလျက်သား ရှိနေပေပြီ။
“အရှင်မင်းကြီး၊ ကျွန်မ ကြားလို့အဆင်မပြေတဲ့ အကြောင်းကိစ္စများလားရှင့်။”
ယူဂျင်းက ခါဆယ်ရ် နှုတ်ဆိတ်နေသည်ကို တွေဝေတုံ့ဆိုင်းနေခြင်းဖြစ်မည်ဟု တွေးခဲ့သည်။
“သိပါပြီ။ စိတ်ကိုပြင်ဆင်လိုက်ပါ့မယ်။”
ယူဂျင်းက အကြိမ်အနည်းငယ် အသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းလိုက်သည်။
“ကဲ၊ အခု အဆင်ပြေပါပြီ။ ဘာများလဲရှင့်။”
ခါဆယ်ရ်က ‘လက်ဖက်ရည်ပို့ပေးလိုက်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ’ ဟု မေးရန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် ယူဂျင်း၏ မျက်နှာထားကိုမြင်တော့ မလိုအပ်သည့်မေးခွန်းပေပဲဟု တွေးမိတော့၏။
“လက်ဖက်ရည်….တစ်ခွက်လောက် သောက်လို့ရမလား။”
“…အခု၊ ဒီမှာလားရှင့်။”
ခါဆယ်ရ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။
“တကယ်ပဲ ဘာကိစ္စမို့လို့ အဲ့ဒီလိုဖြစ်နေတာပါလဲ။ အချိန်ဆွဲမနေပါနဲ့။ အဲ့ဒီလိုလုပ်နေရင် ပိုပြီးရင်တုန်လာလို့ပါ။”
လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခါးထောက်ထားရင်း မျက်လုံးကိုမှေးစင်းကာ ပြောလိုက်သည့် ယူဂျင်း၏ မျက်နှာထားတွင် အသက်ဝင်မှုကအပြည့်။ ယခုတလော မိဖုရားထံမှ အကြည့်မခွာနိုင်ဖြစ်ရသော အခိုက်အတန့်များမှာ ယခုကဲ့သို့သော မျက်နှာထားမျိုးလုပ်နေသည့် အခိုက်အတန့်များပင်။
ခါဆယ်ရ်ကား တော်ဝင်မင်းသားအဖြစ် မွေးဖွားလာကာ ဘုရင်ဖြစ်လာခဲ့သူဖြစ်သည်။ ညီအစ်ကိုမောင်နှမရော၊ မိတ်ဆွေသူငယ်ချင်းပါမရှိဘဲ အထိန်းတော်၏လက်ထဲ၌ ကြီးပြင်းလာရသူပင်။ အားလုံးက သူ့အရှေ့တွင် ဦးညွှတ်ကြရသည်။
ဘယ်သူမှ သူ့ကို မဖြစ်ဘူးဆိုသည့်စကားမျိုး မပြောနိုင်ကြဘဲ အားလုံးက တူညီသောမျက်နှာထားကိုသာ ပြကြ၏။ ခါဆယ်ရ်တွင် လူသားတို့၏ ခံစားချက်မျိုးစုံကို မြင်တွေ့ခံစားနိုင်ရန် အခွင့်အရေးမရှိခဲ့။
သို့သော် မှတ်ဉာဏ်ပျောက်သွားသော မိဖုရားက သူ အရင်က တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသည့် မျက်နှာထားများကို ပြလေ့ရှိသည်။ တစ်ခါတလေ နည်းနည်းလေး စိတ်တိုသည့်မျက်နှာမျိုးလုပ်တတ်ပြီး ခံစားချက်မကောင်းလျှင် မျက်နှာလေးစူနေတတ်ကာ ပျော်သည့်အခါ ပြုံးတတ်ပေသည်။
ခံစားချက်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖော်ပြသည့်ပုံစံက မရင်းမနှီးဖြစ်နေသော်လည်း မြင်ရတွေ့ရတာ ကောင်း၏။ ‘သာမန်လူတွေ စကားပြောကြရင် ဒီလိုပါလား’ ဟူသော ခံစားချက်မျိုးလေး မသိမသာ ခံစားရသည်။
“ဘာကိစ္စမှမရှိဘူး။ မင်း ပို့ပေးလိုက်တဲ့ လက်ဖက်ရည်ကို ဒီအတိုင်း မသောက်နိုင်ဘဲ လာခဲ့တာ။ အခု ရုံးခန်းကို ပြန်သွားလိုက်ရင် အကုန်အေးကုန်လောက်မှာမို့လို့။”
ယူဂျင်းလည်း ခါဆယ်ရ်ကို တစ်ချက်ကြည့်နေရာက အခြွေအရံမိန်းကလေးကို ခေါ်လိုက်သည်။ သူက အခြွေအရံမိန်းကလေးကို လက်ဖက်ခြောက်အရွက်နည်းနည်းပေးကာ လက်ဖက်ရည်နှပ်ပြီး ယူလာပေးရန် စေခိုင်းလိုက်၏။ ခဏကြာပြီးသည့်နောက်တွင် အခြွေအရံမိန်းကလေးက လက်ဖက်ရည်လင်ပန်းနှင့်အတူ ပြန်ရောက်လာသည်။
ယူဂျင်းက လက်ဖက်ရည်ကို ခွက်ထဲသို့ငှဲ့ကာ ခါဆယ်ရ့်အရှေ့တွင် ချပေးလိုက်၏။ ခါဆယ်ရ်က ဘာမှမပြောဘဲ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို ယူလိုက်သည်။
ခါဆယ်ရ် လက်ဖက်ရည်သောက်နေပုံကိုကြည့်နေသည့် ယူဂျင်း၏စိတ်က ရောက်တတ်ရာရာပျံ့နှံ့နေသည်။ သူ နန်းတော်သို့ပြန်လာပြီးသည့်နောက် ရုံးခန်းသို့ဝင်ပြီး ဒီကိုလာခဲ့သည်အထိ သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စိတ်ကူးကြည့်မိ၏။
ခါဆယ်ရ် ဘာတွေတွေးနေသလဲဆိုသည်ကို သိသလိုလို မသိသလိုလိုပင်။ ဒီအတိုင်း လက်ဖက်ရည်လေးတစ်ခွက် သောက်ရုံကို အတွေးလွန်နေမိသလိုလည်းဖြစ်နေပြန်သည်။ ‘ကျွန်မကိုတွေ့ချင်လို့ လာခဲ့တာလား’ ဟူသော မေးခွန်းက လည်ချောင်းဝတွင် တစ်နေကာ ထွက်မလာနိုင်ခဲ့။
နှစ်ယောက်စလုံး ဘယ်သူကမှ စကားမပြောခဲ့ကြ။ နှစ်ဦးကြားတွင်ရှိနေသည့် အနေအထားက မရေမရာဖြစ်လာသည်။ သို့သော် နှစ်ဦးသား သတိထားပြီး ကာကွယ်ထားခဲ့ကြသည့် စည်းအပြင်ဘက်သို့ ဆွဲထုတ်မည့် တိကျရေရာသည့်အရာ ဘာတစ်ခုမှမရှိခဲ့။ ဒီအတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ သင့်တင့်သည့်အကွာအဝေးကိုထိန်းပြီး နေခဲ့ကြသည်။
“ကောင်းကောင်းသောက်လိုက်ရတယ်။”
ခါဆယ်ရ်က လက်ဖက်ရည်ခွက်အလွတ်ကို ပြန်ချလိုက်သည်။ သူက ချက်ချင်းပြန်မထသေးဘဲ တစ်ချက်တွေဝေနေ၏။ သူ့အတွေးများက ရှုပ်ထွေးလျက်။ ဆက်နေချင်သေးသော်လည်း ဘာပြောရမည်မှန်း စဉ်းစား၍မရခဲ့။
ခါဆယ်ရ်တစ်ယောက် အရေးတကြီး မြန်မြန်ဆောင်ရွက်ရမည့် တာဝန်ဝတ္တရားများကို ပြန်တွေးကြည့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူက သံယောဇဉ်အမျှင်တန်းနေခြင်းကို ဖြတ်တောက်သလိုမျိုး ဝုန်းခနဲ ထရပ်လိုက်၏။ ယူဂျင်းကလည်း သူ့ကို လိုက်ပို့ပေးရန် ထရပ်ခဲ့သည်။
တစ်ဖက်လှည့်ပြီး ထွက်သွားဖို့လုပ်နေသည့် ခါဆယ်ရ်က တုံ့ခနဲရပ်သွားသည်။ အနောက်မှ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ခွာကာ လိုက်လာခဲ့သည့် ယူဂျင်းလည်း ရပ်သွားတော့၏။
ချီတုံချတုံဖြစ်နေသည့် သူ၏ပုံစံမှာ ဘယ်သူပဲကြည့်ကြည့် သိသာလှပေသည်။ အချိန်ဆွဲနေသည့် သူ၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း ယူဂျင်းတစ်ယောက် ရင်တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာတာကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ယူဂျင်းက ခါဆယ်ရ့်ဆီသို့ လက်လှမ်းလိုက်၏။ နှစ်ယောက်ကြားမှအကွာအဝေးက လက်တစ်ကမ်းနှင့်မမီပေ။ လေထဲတွင် တစ်ချက်တန်းလန်းဖြစ်သွားသည့် လက်ကို နှိမ့်ချဖို့ပြင်လိုက်သည့်အခိုက်အတန့်တွင် ခါဆယ်ရ်က အနောက်လှည့်လာခဲ့သည်။ နှစ်ဦးသား မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတော့၏။
ယူဂျင်းတစ်ယာက် ပျာယာခတ်သွားသည့်မျက်နှာထားနှင့် လက်ကိုမြန်မြန်ပြန်ချကာ အနောက်သို့ တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော် အပြည့်အဝ အနောက်မဆုတ်နိုင်ခင်မှာ ခါဆယ်ရ်က နှစ်ဦးကြားမှအကွာအဝေးကို ပိုနီးသွားအောင်တိုးလာခဲ့သည်။ ယူဂျင်း အနောက်တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည့်အခါ သူက မြန်မြန်အရှေ့တိုးလာပြီး ယူဂျင်း၏ခါးလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ပွေ့ဖက်လိုက်လေတော့သည်။
ခါဆယ်ရ်၏ ဦးခေါင်းက ငုံ့ကိုင်းလာသည်။ အနည်းငယ်စောင်းထားသည့် နှုတ်ခမ်းများက ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများနှင့် ထိသွားတော့၏။
ယူဂျင်းအနေနှင့် မျက်နှာလွှဲလိုက်တာဖြစ်ဖြစ်၊ သူ့ကို တွန်းဖယ်လိုက်တာဖြစ်ဖြစ် လုပ်၍ရပေသည်။ သို့သော် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က သူ့စိတ်ထက် ပို၍ရိုးသားနေလေသည်။ စိတ်ထဲမှ ‘ငါ ဘာဖြစ်ချင်နေတာပါလိမ့်’ ဟု တွေဝေနေရင်းကပင် ခါဆယ်ရ် ထိတွေ့ပွတ်သပ်နေသည့်အတိုင်း အသာလေး ငြိမ်ခံနေမိခဲ့၏။
ယူဂျင်း တွေဝေနေစဉ်တွင် ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သတိထားပြီးကိုက်ခဲ့သည်။ ‘ဆက်လုပ်လို့ရမလား’ ဟူ၍ မေးနေသည့်နှယ်။
ယူဂျင်းလည်း ရယ်လိုက်မိသည်။ သူနှင့် မရေမတွက်နိုင်အောင် ညပေါင်းများစွာ ကုန်ဆုံးခဲ့ပြီး နက်ရှိုင်းစွာ စပ်ယှက်နှောင်ဖွဲ့ခဲ့ပြီးသားပင်။ အသစ်အဆန်း ဖြူစင်အပြစ်ကင်းသည့် ခံစားချက်ကို ဆောင်ကြည်းထားသည့် ဤအနမ်းက ရှက်ဖို့ကောင်းသော်လည်း ရယ်စရာဖြစ်နေပြန်၏။
ညင်သာစွာ တိုးသဲ့သဲ့ရယ်နေသည့် ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ခါဆယ်ရ်က အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တိုပြတ်ပြတ် နမ်းခဲ့သည်။ ယူဂျင်းလည်း အသံထွက်ကာ ရယ်မိပါတော့သည်။
~~~~~
"အရှင်မင်းကြီးက တကယ် ခန့်မှန်းလို့မရတဲ့သူပဲ။"
ခါဆယ်ရ်၏ အပြာရောင်မျက်လုံးများက ငြိမ်ကျသွားရာမှ တုန်ယင်လာ၏။
"...ငါပြောချင်နေတဲ့စကားကို။"
ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို အလုံးစုံ ငုံထွေးစုပ်ယူသွားတော့သည်။ သူ၏လျှာက ပါးစပ်အတွင်းသို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်လာ၏။ အတွင်းမှ နူးညံ့သည့်အသားလေးကို အသာအယာပွတ်သပ်ကာ ခြေရာခံနေသကဲ့သို့ တစ်လက်မမကျန်အောင် စေ့စေ့စပ်စပ် နယ်ချဲ့စူးစမ်းခဲ့သည်။
ယူဂျင်းက မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ယခုတင် သောက်သုံးခဲ့သည့် လက်ဖက်ရည်၏ရနံ့က ခါဆယ်ရ်၏ နှုတ်ခမ်းများပေါ်တွင် စွဲထင်ကျန်ရစ်လျက်။ သူ့ပခုံးပေါ်တွင်တင်ထားသည့် ယူဂျင်း၏ လက်ဖျားလေးများ မသိမသာ ဆတ်ခနဲလှုပ်ရှားသွားတော့၏။
"အင်း..."
ယူဂျင်း၏ခါးကို ပွေ့ဖက်ထားသည့်လက်တွင် အားပိုဝင်လာသည်။ ခါဆယ်ရ်၏ ဆွဲယူအားကြောင့် ယူဂျင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ဘက်ကို အသာလေး ယိမ်းသွားကာ တောင့်တင်းသည့် ရင်အုပ်နှင့် ဖိမိသွားတော့သည်။ တောင့်တင်းသော ရင်အုပ်ကြားတွင် ပိတ်မိနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်က အရှေ့ရောအနောက်ရောမှ အညှစ်ခံထားရ၏။
ခါဆယ်ရ်၏ လက်တစ်ဖက်က ယူဂျင်း၏ မေးစေ့အောက်မှနေ၍ လည်တိုင်အထိ ထွေးဆုပ်ထားလျက်ရှိသည်။ ဖိထပ်ထားသည့် နှစ်ဦးသား၏ နှုတ်ခမ်းများက အကြားအလပ် အနည်းငယ်မျှပင်မရှိအောင် ထိစပ်လျက်။
နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်၏ခန္ဓာကိုယ်အကြောင်း တစ်ယောက်နားလည်ပြီးသားဖြစ်ကာ ချစ်တင်းနှောခြင်းမှဖြစ်လာသည့် သာယာမှုကိုလည်း မှတ်မိနေပြီးသားဖြစ်ပေသည်။ နူးညံ့သည့်အနမ်းအဖြစ် စတင်ခဲ့ရာမှ ချုပ်တည်းစောင့်စည်းမှုမရှိသော ပြင်းပြင်းပြပြအနမ်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့လေပြီ။
ခါဆယ်ရ်က ထိစပ်နေသည့်လျှာကို ပွတ်သပ်ခဲ့သည်။ သေးငယ်ပြီး နူးညံ့သည့် ယင်းလျှာလေးကို ကိုက်ကာ အရသာခံချင်မိသည်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးမှ အရသာခံရခြင်းဖြစ်သည့် ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ချိုမြိန်မှုများ စိမ့်ထွက်လာ၏။
လွန်ခဲ့သည့်ရက်ပိုင်းအတွင်း ရေဘယ်လောက်သောက်သောက်၊ လက်ဖက်ရည်ဘယ်လောက်သောက်သောက် ပြေပျောက်သွားခြင်းမရှိသည့် လည်ချောင်းထဲမှ ကြမ်းရှရှ ခြောက်သွေ့မှုကို ယခုမှပင် နားလည်တော့သည်။ စွဲလမ်းသည့်အရာကို ဖြတ်တောက်ပြီးနောက် ခံစားရသည့် လက္ခာဏာတစ်မျိုးပင်။ ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကိုစုပ်ကာ သွားရည်တို့ကို မျိုချသောက်သုံးပြီးမှသာ အာသာပြေနိုင်မည်ဖြစ်သောကြောင့် ရေတစ်မျိုးတည်းနှင့် ဘယ်တော့မှ လုံလောက်မည်မဟုတ်ပေ။
သူက ယူဂျင်း၏လျှာလေးကို ရစ်ပတ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်လိုက်သည်။
"ဟင့်"
ချက်ချင်းဆိုသလို စူးရှသည့်ခံစားချက်က ကျောရိုးတစ်လျှောက် တက်လာတော့သည်။ ခြေထောက်မှ အားများထွက်သွားချိန်တွင် ယူဂျင်း၏ဒူးများ ခွေညွတ်သွား၏။
ခါးကိုပွေ့ဖက်ထားသည့် သန်သန်မာမာ လက်မောင်းများကြောင့် ပြိုလဲမသွားသော်လည်း ခါဆယ်ရ်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ လုံးဝဥဿုံ အရည်ပျော်ဆင်းသွားရတော့သည်။ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းတွင် လာထောက်နေသော မာကျောထောင်မတ်နေသည့်အရာကို မကြည့်ဘဲနှင့် ပြောနိုင်ပေသည်။
ယူဂျင်း၏ အမြင်လွှာက ချာချာလည်လာ၏။ ခါဆယ်ရ်က သူ့ကို ပွေ့ချီကာ အိပ်ရာထက်တွင် လဲလျောင်းစေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး သူ၏နှုတ်ခမ်းများ ဖယ်ခွာသွားချိန်တွင် ယူဂျင်းတစ်ယောက် ဟောဟဲဟောဟဲ အသက်ရှူလိုက်၏။
"အခုအထိ လုပ်လို့မရသေးပါဘူး။"
"သိတယ်။ အဆုံးအထိ မသွားဘူး။"
ခါဆယ်ရ်က အိပ်ရာပေါ်တွင်ရှိနေသည့် ယူဂျင်း၏ လက်ပေါ်တွင် သူ့လက်ကိုထပ်ပြီး လက်ချောင်းချင်းယှက်ကာ လက်ကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ ဆောင်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ဆစ်ကလေးတစ်ခုချင်းစီကို နမ်းခဲ့သည်။
ယူဂျင်း၏ လက်ဖျားလေးကိုနမ်းကာ ထို့နောက် လျှာဖြင့်တေ့၏။ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို အပြည့်အဝ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးသည့်နောက်တွင် လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်လိုက်သည်။
ယူဂျင်းလည်း အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ ကျဉ်စိမ့်စိမ့်ခံစားချက်က လက်မှတစ်ဆင့် တံတောင်ဆစ်အထိ တက်လာကာ ကိုယ်လေးက အလိုလိုတုန်သွားတော့၏။
သူက ယူဂျင်း၏ လက်ချောင်းလေးများကိုလျက်ရင်း မျက်လုံးပင့်ကာ ယူဂျင်းနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံအောင် ကြည့်လာသည်။ ယူဂျင်းတစ်ယောက် မသိမသာ ပင့်သက်ရှိုက်မိသွား၏။
ခါဆယ်ရ်၏ ဆံပင်ရော၊ မျက်ခုံးရော၊ မျက်တောင်ပါ အားလုံးက အပြာရောင်ရှိကြသည်။ ရှင်းပြချက်ကိုပဲ ကြားရမည်ဆိုလျှင် ထူးဆန်းသလိုလိုရှိသော်လည်း ကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့ရတော့ လုံးဝ သဘာဝကျနေ၏။ အထင်ရှားဆုံးအရာကား သူ၏ အပြာရောင်မျက်လုံးများပင်။
ကြည်လင်ပြီး အေးစက်သည့် ဆောင်းရာသီကောင်းကင်နှင့်တူသော သူ၏ မျက်လုံးများက ပူနွေးလာသည်ဟုထင်ရသောအချိန်များလည်းရှိ၏။ ယင်း တဒင်္ဂအေးစက်မှုက ကြက်သီးထစရာခံစားချက်နှင့် နီးစပ်ပေသည်။ ရုတ်တရက် ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်က အလျင်အမြန် မြင့်တက်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။
ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏လက်ကို ကိုင်ထားသည့်အတိုင်း အိပ်ရာပေါ်သို့ဖိကာ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှိမ့်ချခဲ့သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများက ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို အပေါ်မှ အားနှင့်ဖိကာ အုပ်ကာထား၏။ အနေအထားကြောင့် ပါးစပ်များက ပို၍ပင် နက်ရှိုင်းစွာ ထိစပ်နေသည်။ ပူနွေးသော သူ၏လျှာက နူးညံ့သည့် အတွင်းမှအသားလေးများကို ပွတ်သပ်သွားသောအခါ မရိုးမရွခံစားချက်ကြောင့် ယူဂျင်းလည်း ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းကို ညှစ်မိတော့သည်။
တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖိထားသည့် ညင်ညင်သာသာဖိအားကိုခံစားရင်း ယူဂျင်းက လေးလေးပင်ပင် အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည်။ ရက်ပိုင်းလောက်ကြာမှ ဝေမျှရခြင်းဖြစ်သည့် ကိုယ်ငွေ့က ခံစားချက်ကောင်းလှ၏။
သူနှင့်ကုန်ဆုံးရသော ညများက အမြဲတမ်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာပင်။ သူက ပြင်းပြင်းထန်ထန်လုပ်တတ်သည့်အတွက် ပင်ပန်းရသော်လည်း ချစ်တင်းနှောရာမှလာသော သာယာမှုက လုံလောက်သည်ထက်ပိုအောင် ပြန်ကာမိစေသည်။
ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏လျှာကိုစုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျက်လိုက်သည်။ တစ်ချက်ကလေး ကွာသွားသည့်နှုတ်ခမ်းများက ထောင့်ချိုးတစ်ခုပြောင်းကာ ပြန်ဆုံကြ၏။ နှစ်ဦးသား၏ ရောစွက်နေသော အသက်ရှူသံများက နှုတ်ခမ်းများကြားမှ ထွက်လာသည်။
"ဟင်း..."
သိတောင်မသိလိုက်မီတွင် ညဝတ်အင်္ကျီအတွင်းသို့ဝင်လာသောလက်က ယူဂျင်း၏ ရင်သားကို ဆုပ်ကိုင်လေတော့သည်။ အားနှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားရာက လက်ဖျားလေးများနှင့် ဖိခဲ့၏။ လက်မနှင့် နို့သီးလေးများကို အကြိမ်အနည်းငယ် ပွတ်လိုက်သည်တွင် ထိပ်ဖျားလေးများက တင်းရင်းစွာ ထောင်ကြွလာတော့သည်။
ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏ ပါးကလေးနှင့် နားရွက်ကလေးများကိုနမ်းကာ မေးစေ့အောက်ရှိ နက်ရှိုင်းသောနေရာတွင် နှုတ်ခမ်းကိုအပ်လိုက်သည်။ သဘာဝကျကျ ခေါင်းကလေး မော့ပေးသည့် ယူဂျင်း၏ လည်တိုင်ကို အကြိမ်ကြိမ်နမ်းလေ၏။
"အင်း....အရှင်မင်းကြီး။ ဒီလောက်ပဲ..."
ခန္ဓာကိုယ်က စပြီးပူတက်လာတော့သည်။ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းက တင်းသွားကာ ယောနိကို ကျုံ့မိ၏။ ယူဂျင်းတစ်ယောက် ဒီလိုကနေ ယောနိကို သူ၏ပေါင်တွင်ဖိကာ ခါးကိုလှုပ်ခါရင်း အရူးလိုလုပ်ရပ်မျိုး လုပ်မိတော့မလို ခံစားနေရသည်။
"နည်းနည်းလောက်လေးပဲ ထပ်ပြီး။"
အင်မတန် တိမ်ဝင်နေသည့် သူ့အသံက ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်တိုက်သွားသလိုပင်။
ကြယ်သီးတပ် ညဝတ်ဂါဝန်က အပေါ်ပိုင်းချည်းသပ်သပ် ချွတ်၍မရ။ ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်သည့် အရှေခြမ်းမှ ယူဂျင်း၏ ရင်သားတစ်ဖက် မလုံ့တလုံပေါ်လာသည်။
ခါဆယ်ရ်က ညဝတ်အင်္ကျီထဲတွင် ပုန်းကွယ်နေသော ညာဘက်ရင်သားကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ မလုံ့တလုံပေါ်နေသော ဘယ်ဘက်ရင်သား၏ ထိပ်ဖျားလေးကို ပါးစပ်အတွင်းသို့ မျိုယူလိုက်သည်။
"ဟစ်"
ယူဂျင်း၏ကိုယ်လေး တုန်ယင်သွားတော့သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော အမြှေးပါးလွှာက သူ၏ရင်သားကို ငုံထွေးကာ ပြင်းထန်သောစုပ်အားနှင့် စုပ်ခဲ့သည်။ သွေးများဆောင့်ဝင်လာသည်ကို ခံစားရရင်း ကျဉ်စိမ့်စိမ့်သာယာမှုက ကျောတစ်လျှောက်တက်လာ၏။
"အား...ဟင့်..."
ခါဆယ်ရ်၏လျှာက နို့သီးခေါင်းပတ်လည်မှ အဝိုင်းလေးကို လျက်ခဲ့သည်။ အဆွခံလိုက်ရသည့် နို့သီးကလေး ထောင်ကြွလာ၏။ သူက ထောင်ကြွလာသည့် ရင်သားထိပ်ဖျားကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိခြေပွတ်သပ်ကာ လျှာဖျားနှင့် ထိုးဆွလိုက်သည်။ အရသာခံကြည့်၍မရသော တစ်ဖက်ရင်သားကိုမူ သူ၏လက်က အားအလျှော့အတင်းလုပ်ကာ ဆုပ်နယ်နေသည်။
"ဟင်း...ဟစ်..."
ယူဂျင်း၏ လက်များက ခါဆယ်ရ်၏ ဦးခေါင်းကို ဖက်ထားသည်။ တရစပ် နှိုးဆွမှုများကြောင့် ခါလေးက အပေါ်ကိုကော့ကော့သွား၏။ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေရင်းကပင် ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းက သာယာမှုနှင့် တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသည်။
ဓမ္မတာစက်ဝန်း၏ အဆုံးသတ်ပင်။ ယောနိမှ စီးထွက်လာသည့်အရာမှာ ဓမ္မတာသွေးမဟုတ်။
"ဟင့်....ဒီလောက်...ဒီလောက်ပဲလုပ်ပါတော့။"
ယူဂျင်းက အကြောက်အကန် အသံကိုမြှင့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဟူး...."
ခါဆယ်ရ်က တရစပ် ကိုက်နေ စုပ်နေခဲ့သော ယူဂျင်း၏ရင်သားကို နှုတ်ခမ်းမှ ချွတ်လိုက်သည်။ သူက သွားရည်တို့နှင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်နေသော ရင်သားကို အင်မတန် မွတ်သိပ်တောင့်တနေသည့်အကြည့်မျိုးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏။
~~~~~
Miel's Translations