Chapter 6.1
“ကျောက်မိသားစု အိမ်တံခါးဝ”
မင်ကောအာက ယုံကြည်အားကိုးလို့ရသော ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကိုရှာဖို့ နောက်နှစ်အနည်းငယ်လောက် အချိန်ယူမယ်လို့ ကျန်းရှို့ထင်ခဲ့သည်။ ဤအရာက ဘိုးဘိုးကျောက် ပိုက်ဆံအတွက် ကြုံရာလူနဲ့ပေးစားတာထက် ပိုပြီး ကောင်းလိမ့်မည်။ ထိုအကြောင်းတွေးပြီးတော့ ကျန်းရှို့၏နှလုံးသားက စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး သူက အနာဂတ်မှာ မင်ကောအာ အမြင်ရှိလာအောင် ကူညီပေးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
ကျန်းရှို့က ကမန်းကတန်းပြောလိုက်သည်။ “ဝမ်အားမော့… ကျွန်တော် မင်ကောအာ လူရှာဖို့ကူညီပေးမယ်။ ခြေတစ်လှမ်းနောက်ကျလို့မဖြစ်ဘူး။ ကျောက်မိသားစုက မင်ကောအာကို ဘယ်လိုအနိုင်ကျင့်မလဲ မသိဘူး။”
ဝမ်ယင်က နောက်လှည့်ကာ လွတ်နေသော ခြံကိုကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးမှာ သူ ရက်စက်ခဲ့တယ်လို့ ခံစားမိခဲ့သည်။ အားရုံမလာရင် သူ့လင်ပါသားက သူမတွေ့နိုင်သောနေရာမှာ သေအောင်အနိုင်ကျင့်ခံရလိမ့်မည်။ သူက အနိုင်ကျင့်ခံရင်တောင် မျက်ရည်ကျမယ့်လူမဟုတ်ပေ။ သို့သော် အားရုံကလည်း ဝင်ပါနေ၍ ဝမ်ယင်က သူ့လင်ပါသားကို မရှိသလို သတ်မှတ်လို့မရချေ။
သူက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ သူကြားခဲ့သော စကားတွေကို စဥ်းစားနေသည်။ ကျောက်မိသားစုမှ လူတိုင်းက အတွင်းပုပ်တွေဖြစ်၍ သူစိတ်မအေးနိုင်ပေ။ သူ့မှာသားတစ်ယောက်ပဲရှိတော့ သူ့သားအတွက် အစီအစဥ်တွေဆွဲထား၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျောက်မိသားစု သူ့သားကိုအနိုင်ကျင့်ဖို့ ခွင့်မပြုနိုင်ပေ။ ထိုအကြောင်းစဥ်းစားပြီး ဝမ်ယင်က ခြံထဲကထွက်ကာ ကျောက်မိသားစု၏ အိမ်သို့ ဦးတည်လိုက်သည်။
&&&
ထန်ချွန်းမင်က သူ ကျန်းရှို့၏ အထင်လွဲခံနေရတာကိုမသိပေ။ သို့သော် သူအထင်လွဲခံရရင်တောင် သူ ဤအခက်အခဲကို ကျော်ဖြတ်ရပေမည်။
သူ့သားကိုချီကာ သူက လမ်းတစ်ပေါ်တွင် တခြားရွာသားများနဲ့ မလွဲမသွေဆုံခဲ့ရသည်။ ဘိုးဘိုးကျောက် မင်ကောအာ၏ အိမ်မှာ အကြီးအကျယ်သောင်းကျန်းသွားတာကို သူတို့တွေ့ခဲ့ရသည်။ အတင်းအဖျင်းပြောရတာကြိုက်သော တချို့ရွာသားများက မင်ကောအာ ဘာလုပ်မှာလဲ သိချင်နေ၏။
ထန်ချွန်းမင်က ပွဲကြည့်ဖို့ ရောက်လာသော လူနည်းနေမှာကို စိုးရိမ်တာကြောင့် မျက်ခုံးပင့်ကာ ပြောလိုက်၏။ “လင်းအာရဲ့ဘိုးဘိုးက အရင်ရက်အနည်းငယ်က ကျွန်တော့်ကို နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ပြောခဲ့တယ်။ သူက ကျွန်တော့်ရဲ့သားကို ကလေးသတို့သမီး*လုပ်ခိုင်းမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် အဲ့ဒါကို တွေးတောင်မတွေးချင်ဘူး။ လင်းအာက သူ့ဘိုးဘိုးနဲ့ ဦးလေးတွေဆီက သကြားလုံးတစ်လုံးတောင် မစားဖူးဘူး။ ကျွန်တော်တို့ သားအဖက သူတို့စကားကို ဘာလို့နားထောင်ရမှာလဲ? ကျွန်တော့်ရဲ့ ကောအာလေးကို ဒုက္ခတွင်းထဲမပို့ချင်ဘူး။ နေ့ရက်တွေက ဘယ်လောက်ပဲခက်ခဲနေပါစေ ဒါကိုတော့ လုံးဝသည်းမခံနိုင်ဘူး။”
(**child bride - ဆယ့်ရှစ်အောက် ကလေးငယ်ငယ်လေးများကို အတင်းအကျပ်လက်ထပ်ပေးခြင်း၊ ငယ်ငယ်တည်းက (အထူးသဖြင့် အသက်ကြီးသောလူကြီး)နှင့် စေ့စပ်ပေးခြင်း၊ ပုံမှန်အားဖြင့် အကြမ်းဖက်ခြင်းနှင့် ရောင်းစားခြင်းဖြစ်ပါတယ်။)
“သား ဖေဖေနဲ့မခွဲချင်ဘူး။ ဖေဖေ… သား သူများအိမ်ကို မသွားချင်ဘူး။” ကျောက်လင်းက ငိုနေသည်။
ထန်ချွန်းမင်၏အသံက မတိုးသဖြင့် မူလက အနားမှာမရှိသူများကိုပင် ဆွဲဆောင်နေခဲ့သည်။ ရွာသားများက ယင်းကိစ္စကို မူလကအတည်မပြုရဲပဲ ကောလာဟလသာ ပျံ့နေခဲ့သည်။ ယခု ထန်ချွန်းမင်ကိုယ်တိုင် အတည်ပြုပေးခဲ့၍ သူတို့အားလုံး အံ့အားသင့်သွားကြ၏။ ကျောက်ဖျင်ချွမ် ထုံရှန့်ဖြစ်သွားတည်းက ကျောက်မိသားစုကို အိန္ဒြေသိက္ခာရှိသော မိသားစုအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ သူတို့က ဒီလိုရက်စက်တဲ့အရာကို ဘယ်လိုလုပ်နိုင်ရတာလဲ? ထို့အပြင် ခြေမသန်သောအမျိုးသားကိုယ်တိုင်က ဘိုးဘိုးကျောက် ငွေဆယ့်ငါးပြားယူခဲ့တာကို ပြောပြခဲ့သည်။ ထိုကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး လူတိုင်း၏ ဘက်မလိုက်သော နှလုံးသားက ထန်ချွန်းမင်ဘက် အလေးသာသွားခဲ့သည်။ ကျောက်တာဟူ ဘိုးဘိုးကျောက်ကို ဘယ်လောက်လေးစားလဲ သူတို့အားလုံးသိပေမယ့် ထိုလူက ကွယ်လွန်သွားတော့ သူ့မွေးဖခင်က သူ့ဇနီးကို ရောင်းစားဖို့ လုပ်ခဲ့သည်။ ဒီအရာကို ဘယ်သူက သည်းခံနိုင်မှာလဲ…..
ထန်ချွန်းမင်က ကျောက်မိသားစုအိမ်သို့ မချီတက်ခင် သူ့နောက်ကနေ ရွာသားတစ်စုလိုက်လာကြသည်။ မူလက ယုံကြည်ချက်ရှိပြီး ကျောက်မိသားစုနှင့် ငြင်းခုံဖို့ အသင့်ဖြစ်နေသော ထန်ချွန်းရုံက သူ့အစ်ကို၏ ပြောင်းလဲသွားပုံကြောင့် ကြက်သေသေသွားသည်။ ဘေးဒုက္ခကိုရင်ဆိုင်ရာတွင် မျိုသိပ်ပြီး ရင်ထဲမှာထားကာ စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုခဲ့သည့် သူ့အစ်ကိုက ယခုအခါ လူအများကြီးကို သူ့ဘက်မှာရပ်တည်ပေးဖို့ အပါခေါ်ခဲ့သည်။ ထန်ချွန်းရုံက ယုံကြည်မှုပိုရှိကာ သတ္တိပိုရှိလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
ယနေ့ဖျင်ရှန်ရွာက ထူးခြားသော နေ့ရက်ဖြစ်၏။ ဤလူအုပ်ကြီးက ထန်ချွန်းမင်၏ ရွာအနောက်ဘက်ကနေ ကျောက်မိသားစုအိမ်ကို ချီတက်လာကြသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာ ဖျင်ရှန်ရွာအဝင်ဝတွင် အရပ်ရှည်ရှည် ထွားကျိုင်းသန်မာသော အမျိုးသားနှစ်ဦး လမ်းလျှောက်လာသည်။
ထန်ချွန်းမင်၏ စကားက ရှင်းလင်းပြီး ကျယ်လောင်တာကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကလည်း ရွာထဲက ဆူညံသံကို ကြားခဲ့ရသည်။
သူတို့ထဲက တစ်ယောက်က ပြောလိုက်သည်။ “အစ်ကိုကြီးနဲ့ ဒီနေရာကို လမ်းလျှောက်လာတော့ ရွာက တကယ်ကို အသက်ဝင်မှန်းသိလိုက်ရတယ်။ အစ်ကိုကြီး… ကျွန်တော်တို့လည်း အိမ်မပြန်ခင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ သွားကြည့်မလား?”
(T/N သွေးသားတော်စပ်သော ညီအစ်ကိုမဟုတ်ပါ.. သူတို့အကြောင်းက နောက်ပိုင်းမှပါမည်)
မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးကြီးကြီးရှိသော တခြားအမျိုးသားတစ်ယောက်က ရိုးရှင်းသော ကျေးလက်သားနှင့်တူ၏။ သို့သော် သူက တစ်ဖက်လူ၏ စကားကိုကြားသောအခါ သူ့အမူအရာက သိသိသာသာ ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ သူသည် အလုပ်များသော ကျေးလက်သားမဟုတ်ပဲ စစ်မြေပြင်တွင် သွေးကြွေးအောင်ပွဲအတွက် စစ်တိုက်ခဲ့ပြီး ရဲရင့်သည့် စစ်သူကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ မှေးမှိန်သော မျက်ခုံးကြားရှိ အမာရွတ်က မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့်ပုံပေါ်စေသည်။ ယင်းမှာ ဘေးလူများကို အကြောင်းပြချက်မရှိ တုန်လှုပ်သွားစေ၏။
ထိုပုံစံကိုမြင်သော တစ်ဖက်လူက သူ့စကားကို ချက်ချင်းပြောင်းလိုက်သည်။ “အိမ်ပဲပြန်ကြတာပေါ့။ အစ်ကိုကြီးလောက် ဘယ်သူမှမကောင်းပါဘူး။ အစ်ကိုကြီး ကျွန်တော့်ကို လမ်းညွန်ပေးပါ။ ဒါနဲ့ အစ်ကိုကြီး.. ခင်ဗျား တကယ်ပဲ မိသားစုကို ခင်ဗျားရဲ့သရုပ်မှန် မပြောပြတော့ဘူးလား?”
အစ်ကိုကြီးက အကြည့်ပြန်ရုတ်သွားပြီး သူ့မူလပုံသဏ္ဍန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ သူက ရွာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “မင်းရောက်ရင် ငါဘာလို့မပြောပြချင်လဲ သိလိမ့်မယ်။ မင်းပါးစပ်ကိုမပိတ်ထားနိုင်ရင် မြန်မြန်ပြန်သွားတော့။”
“ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော် ပိတ်ထားသင့်တာပေါ့။ အစ်ကိုကြီးက ညီငယ်လေးကို အမိန့်ပေးရင် ကျွန်တော်က လိုက်နာရမယ်။ ဘယ်လိုအကြောင်းပဲရှိရှိ” သူက ဖျင်ရှန်ရွာကို လျှောက်လာရင်း ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားကာ ဖိအားတွေ တိုးလာတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ သူဉာဏ်မမီရင်တောင် သူ့အစ်ကိုကြီးအိမ်ပြန်ရင် ကြိုဆိုမယ့်လူရှိမှာမဟုတ်ဘူးလို့ ခန့်မှန်းမိသည်။ သူက အစ်ကိုကြီး၏မိသားစုကို မတွေ့ဖူးလို့ ဤအချက်က မှန်သလားတော့ မသိပါပေ။
ထိုအချိန်က သူ့အစ်ကိုကြီးသည် အသက်အရွယ်ကိုလိမ်ညာ၍ နယ်စပ်သို့အပို့ခံခဲ့ရသည်။ နှစ်အနည်းငယ်ကြာတော့ အစ်ကိုကြီးက ရက်စက်ကြမ်းတမ်းစွာ အောင်နိုင်မှုအများကြီးကို ရခဲ့သည်။ တခြားသူတွေက သူ့အောင်နိုင်မှုတွေကိုပဲ မြင်ကြပေမယ့် သူကတော့ သူ့အစ်ကိုကြီးဘေးမှာ ရှိနေခဲ့၍ ထိုအောင်နိုင်မှုများကိုရဖို့ သူ့အစ်ကိုကြီးက ငရဲဘုရင်ကို အကြိမ်များစွာ တွေ့ခဲ့ရကြောင်း သိပါ၏။ အသက်မပြည့်သေးသော အမျိုးသားတစ်ဦးအား စစ်မှုထမ်းရန် ဘယ်လိုမိသားစုက ခွင့်ပြုခဲ့တာလဲ သိလိုစိတ်ဖြင့် သူက နောက်ကနေ တိတ်တိတ်လေး လိုက်သွားခဲ့သည်။
&&&
Chapter 6.2
“ကျောက်မိသားစု အိမ်တံခါးဝ”
ကျောက်မိသားစုအိမ်သို့ သွားရာလမ်းတွင် အပျော်တမ်းပွဲကြည့်ဖို့ တစ်ခြားတစ်ယောက်၏အိမ်မှထွက်လာပြီး မူလပိုင်ရှင်နဲ့သိကျွမ်းသော ကောတစ်ယောက်နှင့်ဆုံခဲ့သည်။ အကြီးဆုံးအစ်ကိုကျောက်၏ ဇနီးဖြစ်သူ ဝမ်ချွန်းဟွာက ထန်ချွန်းမင်ကိုတွေ့တော့ အံ့အားသင့်သွားပြီး စကားမပြောခင် ထန်ချွန်းမင်၏ဗိုက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ “ညီလေး… မင်းရဲ့ကံကို ငါဘယ်လိုပြောရမလဲမသိတော့ဘူး။ အဲ့ဒါက မင်းဘိုးဘိုးအတွက် ခက်ခဲတယ်။ သူတို့က မင်းကို ချစ်တတ်တဲ့ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးချင်ရုံပါ။ ဒီတော့ မင်းဘိုးဘိုးကို တောင်းပန်ပြီး အမှားကိုဝန်ခံလိုက်။ မင်းဘိုးဘိုးက ဒီရက်ပိုင်း ဒေါသထွက်နေလို့ အိပ်ရာထဲလှဲနေရတယ်။”
ထန်ချွန်းမင်က ဝမ်ချွန်းဟွာကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး သူ့ခြေလှမ်းကို အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။ ဝမ်ချွန်းဟွာက မင်ကောကာနှင့် အများကြီး အဆက်ဆံမလုပ်ဖူးပေ။ ဝမ်ချွန်းဟွာက ဘိုးဘိုးကျောက်ရှေ့မှာ ဆိုးဆိုးရွားရွား ခံစားခဲ့ရတာကြောင့် သူနဲ့ လင်းကောအာ၏ အခြေအနေက ထိုအဘိုးကြီး၏ သွေးထိုးလှုံ့ဆော်မှုကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုနိုင်၏။ ယခု သူ အခြေအနေကို ရှင်းလင်းပြီး ဘိုးဘိုးကျောက်ကို ထိန်းချုပ်ရမည်။
ထန်ချွန်းမင်က သူ့ကိုလျစ်လျူရှူလိုက်ပေမယ့် သူ့ဘေးက လူက ငြိမ်မနေပေ။ ချစ်တတ်တဲ့လူဆိုတာ ဘာကိုပြောတာလဲ… ဝမ်ချွန်းဟွာ…. မင်းဘာသာမင်း စမ်းကြည့်လိုက်ပါလား… ဤအဖြစ်အပျက်များက လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်က ဖြစ်ခဲ့တာပင်။ ဤချစ်တတ်တယ်ဆိုသော အမျိုးသားက ခြေမသန်ရုံမကပဲ ကလေးဆိုးနှစ်ယောက်လည်းရှိ၏။ သူ့အရင်ဇနီးက သူ့ကိုသည်းမခံနိုင်တော့၍ မြစ်ထဲခုန်ချကာ သတ်သေသွားခဲ့သည်။ သူက အလုပ်မလုပ်ပဲ ရွာထဲမှာ ကြက်တွေနဲ့ အစားအသောက်တွေကို ဆက်တိုက်ခိုးနေခဲ့သည်။ ဘိုးဘိုးကျောက်က ထိုလူ့ပိုက်ဆံတွေကို မက်မောပြီး မင်ကောအာကို မီးတွင်းထဲတွန်းချနေတာ ဘယ်သူကမသိလို့လဲ…
ထိုထက်ပိုသည်မှာ ထိုလူစားမျိုးက ငွေအများကြီးတတ်နိုင်မှာမဟုတ်ပေ။ မင်ကောအာကို လက်ထပ်ဖို့ ငွေချေးခဲ့တာဖြစ်ပေမည်။ သူတို့လက်ထပ်ပြီးရင် မင်ကောအာက အကြွေးဆပ်ပေးပြီး ဒုက္ခဆင်းရဲခံစားရမည်။ ဟာသပဲ….
ဘိုးဘိုးကျောက်၏ ဝေဒနာနဲ့ပတ်သက်၍ ရွာသားတချို့က ကျယ်ကျယ်မပြောရဲသော်လည်း သူတို့ရင်ထဲကနေ တီးတိုးပြောနေကြသည်။ ကျောက်အဘိုးကြီး ခံစားနေရသည်မှာ ရိုးသားသော သူ့ခင်ပွန်းတင်မကပဲ သူ့သားပါ ကွယ်လွန်သွားလို့ဖြစ်၏။ သို့သော် သူက အသက်ရှင်နေပြီး လူတွေကို အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းနိုင်သေးသည်။ ယခု သူက မင်ကောအာကို နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ တွန်းအားပေးလို့မရတော့၍ လှည့်ကွက်သုံးကာ အခြေအနေကို ထိန်းချုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေသည်။
ထန်ချွန်းမင်က သူ့စကားတွေကို ပြန်မဖြေတော့ ဝမ်ချွန်းဟွာက အာစေးမိနေခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် သူက အမြဲအရေထူလို့ ဘိုးဘိုးကျောက်ကို အားပေးလိုက်သည်။ “ငါတစ်ယောက်တည်း ဘိုးဘိုးကျောက်စကားကို နားထောင်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ကျောက်မိသားစုက လူအားလုံးနားထောင်ရမှာ။”
နောက်ကလျှောက်လာသော ကျန်းရှို့က ဝမ်ချွန်းဟွာ၏ စကားတွေကို ကြားသွားပြီး ချက်ချင်းအော်လိုက်သည်။ “အို.. မင်း.. မင်းဖေဖေရဲ့အိမ်မှာ ဒီလူအကြောင်း စုံစမ်းပေးခဲ့တာလို့ ငါကြားတယ်။ ဝမ်ချွန်းဟွာ.. ဒီလူက မင်းဖေဖေရဲ့ မိသားစုကမဟုတ်ဘူးလား? မင်းက မင်ကောအာရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာကို နေ့စဥ်နေ့တိုင်းဖျက်စီးနေတာ ရွာထဲက ဘယ်သူကမသိလို့လဲ။ သူက လယ်လုပ်ရတာပျင်းလို့ အလုပ်မလုပ်ပဲ မိသားစုကို ဂရုမစိုက်ဘူးလို့ မင်းလိုက်ပြောနေတာလေ။ တာဟူအမဲလိုက်လာတဲ့ တောရိုင်းတိရစ္ဆာန်တွေက ဘယ်သူ့ဗိုက်ထဲဝင်သွားတာလဲ? မင်းကိုယ်မင်းနဲ့ မင်ကောအာနဲ့ ကလေးကို နှိုင်းယှဥ်ကြည့်။ မင်းက သူများကို ပျင်းတယ်လို့ပြောရဲသေးတယ်!”
လူအုပ်စုက ကြည့်လိုက်တော့ ဝမ်ချွန်းဟွာက မင်ကောအာနှစ်ဆလောက်ရှိတာကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ဝမ်ချွန်းဟွာက ထိတ်လန့်သွားပြီး ထွက်ပြေးဖို့ ခြေလှမ်းပြင်ကာ ဆက်ပြောခဲ့သေးသည်။ “ငါအဲ့လိုပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ကျောက်မိသားစုမှာ ငါဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူး။”
“သားကို ငွေဆယ်ပြားနဲ့ လဲလိုက်မယ်လို့ အကြီးဆုံးဦးလေးက ဘိုးဘိုးကိုပြောနေတာကို သားကြားခဲ့တယ်။” ကျောက်လင်းက သိပ်နားမလည်သော်လည်း သူ့မှာ သူ့စက္ခုအာရုံရှိပြီး အခြေအနေကို အကဲခတ်နိုင်သည်။ ဤနေရာတွင် လူအများကြီးရှိနေ၍ သူက ဝမ်ချွန်းဟွာကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ပြောလိုက်သည်။
ထွက်ပြေးသွားသော ဝမ်ချွန်းဟွာက နောက်လှည့်ကာ ကလေးကို ဆူဆဲပစ်လိုက်ချင်ခဲ့သည်။ အခြေအနေတွေက သူ့အတွက် အဆင်မပြေမှန်းသိ၍ သူက အမြန်ပြေးခဲ့ရလေသည်။ သူက ဘိုးဘိုးကျောက်၏အနောက်မှာ အမြဲပုန်းနေခဲ့ပြီး တစ်ခုခုဆိုလျှင် ဘိုးဘိုးကျောက်နောက်ကနေလိုက်ကာ အခွင့်ကောင်းယူလေ့ရှိသည်။
ထန်ချွန်းမင်က ရပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲက ကလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူ ထိုနေ့က လင်းအာနဲ့အတူ ကျောက်မိသားစုကိုသွားခဲ့ပြီး သူမီးဖိုချောင်ထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေစဥ် လင်းအာက ရုတ်တရက်ငိုပြီး ထွက်ပြေးလာတာကို အမှတ်ရသွားသည်။ ဘိုးဘိုးကျောက်နဲ့ သူ့ဦးလေးက သူ့ကိုပေးလိုက်တော့မည့်အကြောင်း လင်းအာ ပြောပြခဲ့သည်။ ဤကိစ္စကြောင့် သူနဲ့ ဘိုးဘိုးကျောက်စကားများခဲ့ပေမယ့် လင်းအာကို ငွေနဲ့ရောင်းစားခဲ့မှန်း သူမသိခဲ့ပေ။ ဤအချက်ကြောင့် ထန်ချွန်းမင်က ကျောက်မိသားစုကို ပို၍ပင် မုန်းတီးလာခဲ့သည်!
“အားလင်… မင်းဦးလေးနဲ့ ဘိုးဘိုးက တကယ်ပြောခဲ့တာလား။ သူတို့က ငွေဆယ်ပြားလို့ပြောခဲ့လား?”
“ဖေဖေ… သူတို့အဲ့လိုပြောခဲ့တယ်။ သူတို့က သားကိုလည်း ဆူပြီး ပိုက်ဆံအရှုံးသမားလို့ ခေါ်ခဲ့တယ်**။” ကျောက်လင်းက ဝမ်းနည်းစွာပြောသည်။
(ပိုက်ဆံအရှုံးသမား- ခန်းဝင်ပစ္စည်းလိုတဲ့ ယောကျာ်း(ကော) အရှုံးသမား)
ထန်ချွန်းမင်၏မျက်လုံးက ကျဥ်းမြောင်းသွားပေမယ့် သူက ချော့လိုက်သေးသည်။ “သူတို့စကားနားမထောင်နဲ့။ အားလင်က ဖေဖေ့သားပဲ။ ဖေဖေက အားလင်ကို အချစ်ဆုံး။ ဘယ်သူမှ အားလင်ကိုခိုးသွားလို့မရဘူး။”
“အားလင်က လိမ္မာပါတယ်။ ဦးလေးလည်းရှိတယ်။ ဦးလေးက လင်းအာကို ကာကွယ်ပေးမှာ။” ထန်ချွန်းရုံက ဒေါသထွက်လွန်းလို့ မျက်လုံးတွေနီရဲလာသည်။
ယခုကိစ္စ၏အမှန်တရားကို ဘယ်သူမှသံသယမဖြစ်ပေ။ တစ်ခါတစ်လေ ကလေးတွေရဲ့စကားက အမှန်ဆုံးပင်ဖြစ်၏။ ထို့အပြင် မင်ကောအာ၏စကားအရ သူ့ကလေး ငွေဖြင့်ရောင်းစားခံရမှန်းပင် သူမသိခဲ့ပေ။ ကျောက်မိသားစုကို ရှုတ်ချသောအသံများက ပို၍ပင် ကျယ်လောင်လာခဲ့သည်။
လူအုပ်ကြီးတစ်စုက ကျောက်အိမ်တော်ကို ခရီးဆက်ခဲ့ကြသည်။ ကျန်းရှို့က အခြေအနေကောင်းတာကို မြင်တာကြောင့် ထောင့်တစ်ခုမှကွေ့ကာ ရွာသူကြီးအိမ်ကို အမြန်လျှောက်သွားခဲ့သည်။ ဝမ်ယင်က ထိုအုပ်စုနောက်မှလိုက်ကာ ရှေ့မှာလမ်းလျှောက်နေသော ထန်ချွန်းမင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ရှုပ်ထွေးမှုများရှိနေသည်။ သူ့လင်ပါသားက တကယ်ပြောင်းလဲသွားပြီလား? အတိတ်မှာ သူက ယခုလိုလုပ်ရဲမှာမဟုတ်ပေ။ သူက သူ၏အတိတ်က အကျင့်စရိုက်ကို သဘောမကျပေမယ့် နှစ်အတော်ကြာအောင် အတူနေလာခဲ့ရ၍ သူ့လင်ပါသားကို နားလည်နိုင်သည်။
မင်း မင်းရဲ့စိတ်ထားကို တကယ်ပြောင်းလဲလိုက်ရင်တော့ အားရုံအတွက် ကောင်းတဲ့အရာဖြစ်လိမ့်မည်။
ဝမ်ချွန်းဟွာ အိမ်ကိုရောက်လာနဲ့ ခြံတံခါးကိုပိတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲကို ပြေးသွားသည်။ မိသားစု၏ အကြီးဆုံးသားက သူ့ဇနီး စောစောပြန်ရောက်လာလို့ အံ့အားသင့်နေသည်။ အကြောင်းမှာ သူက ညစာစားချိန်မှ အိမ်ပြန်လာလေ့ရှိလို့ပင်။ ဘိုးဘိုးကျောက်နှင့် ကျောက်ဖျင်ချွမ်က စာဖတ်ခန်းအဖြစ် သီးသန့်ထားရှိသော အခန်းမှာထိုင်နေ၏။ ထန်ချွန်းမင်ဦးဆောင်သော လူအုပ်စုကြီးက သူတို့ဆီကို လာနေမှန်း သတိမထားမိခဲ့ပေ။
တစ်နှစ်တာ၏ ယခုလိုအချိန်မျိုးမှာ လူတွေက ငြီးငွေ့နေ၍ လူအများစုက အားလပ်နေကြသည်။ ထိုကဲ့သို့ ကိစ္စကြီးရှိနေ၍ လူတိုင်းက ပါဝင်လိုကြသည်။ ထို့အပြင် ဘိုးဘိုးကျောက်နှင့် ကျောက်မိသားစု၏ အကြီးဆုံးချွေးမကို လူတိုင်းက သဘောမကျပေ။ တစ်ယောက်က ယုတ်မာပြီး နောက်တစ်ယောက်က ပြဿနာရှာရတာသဘောကျသည်။ အတိတ်မှာ တာဟူက ရိုးသားပြီး ကျောက်မိသားစုမှာ ထုံရှန့်တစ်ယောက်ရှိ၍ လူအများက ဝင်မစွက်ဖက်ချင်ခဲ့ပေ။
ကျောက်မိသားစု၏ ခြံရှေ့ရောက်တော့ သူတို့က ခြံတံခါးပိတ်ထားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ လူတစ်ယောက်က ရုတ်တရက်အော်ပြောလိုက်သည်။ “ဝမ်ချွန်းဟွာ ပြန်မရောက်သေးဘူးလား? သူ မလုံမလဲဖြစ်နေတာနဲ့တူတယ်။ မင်ကောအာ… ငါတို့မင်းအတွက် တံခါးခေါက်ပေးရမလား?”
“ကျွန်တော်လုပ်လိုက်မယ်။ ကျွန်တော့်ကိစ္စပါ။ ခင်ဗျားတို့က ကျွန်တော့်ကိုမျက်နှာသာပေးပြီး သက်သေလာလုပ်ပေးခဲ့တာပါ။ လူတိုင်းကို အသေးအဖွဲလေးအတွက် အနှောင့်ယှက်မဖြစ်စေချင်ဘူး။” ထန်ချွန်းမင်က မတ်မတ်ရပ်ကာ လင်းအာကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ထားရင်း နောက်တစ်ဖက်က တံခါးကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ခေါက်လိုက်၏။
၁၂စက္ကန့်အပြီးမှာ အသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာသည်။ “နေ့ဘက်ကြီး ဘယ်သူက တံခါးပိတ်ထားတာလဲ? သားကြီး..အကြီးဆုံးချွေးမ…အပြင်မှာဘယ်သူရောက်နေလဲ အမြန်သွားကြည့်? ဒါက မင်းညီ စာလုပ်နေတာကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေလိမ့်မယ်။” အသံတိုးသွားတာနဲ့ သူတို့က ဆူပူသံများကြားလိုက်ရသည်။
ကျောက်မိသားစု၏ အကြီးဆုံးသားက မတ်တပ်ရပ်ပြီး တံခါးဖွင့်ဖို့ အပြင်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူက ဝမ်ချွန်းဟွာပြန်လာတော့ ဘာလို့တံခါးပိတ်လိုက်တာလဲ စဥ်းစားနေသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် တံခါးပိတ်ထားတာရှားသည်။ သို့ပေသိ ဝမ်ချွန်းဟွာက သူ့ကိုတားပြီး တီးတိုးပြောလာခဲ့သည်။ “အပြင်မထွက်နဲ့။ ခင်ဗျားညီရဲ့ဇနီးက ကျွန်တော်တို့နဲ့ စာရင်းရှင်းဖို့ လူအုပ်ကြီးကို ခေါ်လာတယ်။ ခင်ဗျားအပြင်ထွက်ရင် သူတို့ခင်ဗျားကို လက်ညိုးထိုးပြီး အပြစ်တင်လိမ့်မယ်။”
“မဖွင့်ပါဘူး။” အကြီးဆုံးသားက ကျောက်တာနျို**ဖြစ်၏။ သူ့ဖခင်အသက်ရှိနေစဥ်က လိမ်ညာကောက်ကျစ်သည့် သူ့သားကြီးကို သဘောမကျခဲ့ပေ။ သူက သူ့ကို တာနျို့ဆိုသည့် နာမည်နဲ့မလိုက်ဖူးလို့ပြောလေ့ရှိသည်။ ကျောက်တာနျိုက ကြီးလာတာနဲ့အမျှ အပျင်းထူလာခဲ့သည်။ သူ့ဖခင်ဆုံးသွားတော့ ဒုတိယကလေးမွေးပြီး အိမ်မှာ ရာထူးမြင့်လာသော ဝမ်ချွန်းဟွာကို သူမှီခိုခဲ့သည်။ ဒုတိယကလေးကြောင့် ဘိုးဘိုးကျောက်က ဝမ်ချွန်းဟွာကို တန်ဖိုးထားခဲ့သည်။
(**တာနျို=နွားကြီး) (**ဝမ်ချွန်းဟွာမှာ ကလေးနှစ်ယောက်ရှိပြီး အကြီးလေးက ကောဖြစ်ပြီး အငယ်လေးက အမျိုးသားတစ်ယောက်ဖြစ်၍ သူတို့မိသားစု၏ တစ်ဦးတည်းသောမြေးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။)