ဆေးလ်ကို ဘာမှထပ်မပြောနိုင်အောင်တားလိုက်ပြီး ကိုင်နာက သူ(မ)၏ အင်္ကျီခါးစည်းကြိုးလျော့လျော့အောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းလိုက်သည်။ သူက ဆေးလ်၏ နူးညံ့သည့်ရင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်တွင်တော့ ဆေးလ်၏ အနီရောင် နှုတ်ခမ်းများက ပွင့်ဟသွားခဲ့လေသည်။
"အား!"
သူ(မ)အား မနေ့ညက သူပြခဲ့သည့် သာယာမှုကြောင့် သူ(မ)၏ ရင်သားထိပ်လေးများက ယခု ကိုင်နာ၏အထိအတွေ့ကြောင့် ထောင်နေပြီဖြစ်သည်။ ကိုင်နာက ထိုအရာများကို သူ၏လက်ချောင်းထိပ်လေးများနှင့်ဖိထားရင်း ခြေထောက်များကိုဖြန့်ကာ သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်အတွင်း ချက်ချင်းဝင်ရောက်လိုသည့် ဆန္ဒများကို ထိန်းထားလိုက်၏။
ထို့နောက် စားပွဲပေါ် လက်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ သူ(မ)၏ရင်ဘတ်ကိုဖုံးထားသော ပိုးဝတ်ရုံကို ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ နူးညံ့အိစက်သည့် ရင်သားများက သူ၏မျက်လုံးရှေ့တွင် ပေါ်လွင်လာသောအခါ သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်လိုက်တော့၏။
“ဟင့်…”
ကိုင်နာ နှုတ်ခမ်းလှုပ်လိုက်တိုင်း သူ(မ)၏ ထိလွယ်ရှလွယ်သော ခန္ဓာကိုယ်က တုန်ရီနေရ၏။ သူ(မ)၏၀တ်ရုံကို အနည်းငယ်ဆွဲချလိုက်သည်နှင့် ဆေးလ်၏ဗိုက်သားများက ပေါ်လွင်လာတော့သည်။
"မင်း စားပြီးပြီလား။"
သူ(မ)၏ဗိုက်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ကိုင်နာမေးလိုက်ခြင်းပင်။
“ ကျွန်မ စားပြီးပါပြီ…”
"မင်းကိုယ့်ကို ဘာမှမဖုံးကွယ်ထားနိုင်တာကို ကိုယ်သဘောကျတယ်လို့ ပြောခဲ့တာ။ အခုတော့ တစ်ရက်တည်းနဲ့ မင်းက လိမ်ဖို့တတ်လာပြီပေါ့။"
သူ(မ)၏ လိမ်ညာခြင်းမှာ လုံးဝမပီပြင်ပေ။ သူကိုယ်တိုင် ဂရုစိုက်ရမည့် ဒီမိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီး ကိုင်နာ ချိုသာစွာ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏လက်များက ဆေးလ်၏စကတ်အောက်သို့ မဆိုင်းမတွ ရောက်သွားခဲ့လေပြီ။
သူ(မ)က ခြေထောက်များကို ယှက်ထားပြီး သူ၏လက်မှ အဝေးသို့ ထွက်ပြေးရန်ကြိိုးစားသော်လည်း သူ(မ)၏ခြေထောက်များကတော့ အလွယ်တကူ ပွင့်သွားခဲ့သည်။
ဆေးလ်၏ခန္ဓာကိုယ်က နီရဲပူထူလာပြီး သူ(မ)ထုတ်ဖော်မပြချင်သော လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုကို တစ်စုံတစ်ယောက်မှ သိရှိသွားသလို ခံစားနေရ၏။ သူ(မ)၏ မျက်လုံးထောင့်များတွင်လည်း မျက်ရည်များ စီးကျလာလျက်။
သူ၏လက်ချောင်းများ သူ(မ)ခြေထောက်ကြား ရောက်သွားသည်နှင့် သူ(မ)ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ ရှက်မိနေသည်ကို ကိုင်နာတစ်ဦးတည်းသာ သိနိုင်ခဲ့သည်။
"မင်းရဲ့ရင်သားကို နည်းနည်း စုပ်လိုက်ရုံနဲ့ မင်းက စိုနေပြီပဲ။"
သူ၏ရယ်သံကြောင့် ဆေးလ်တစ်ယောက် မျက်လုံးကို တင်းတင်းပိတ်ထားမိသည်။ သူ၏လက်ချောင်းများက သူ(မ)၏မေးစေ့နှင့် လည်တိုင်ရှိရာသို့ ဆင်းသွားချိန်မှာတော့ သူ(မ)၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက လောင်မြိုက်နေသလိုပင်။
သူ(မ)က အနည်းသာ နှိုးဆွခံလိုက်ရသော်လည်း သူ(မ)ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဆက်လာမည့် သာယာမှုကို သိထားပြီးသားဖြစ်ပုံရ၏။ ကိုင်နာ သွားများပေါ်သည်အထိ ပြုံးလိုက်မိသည်။
သူ(မ)က သူ၏သားကောင်ဖြစ်သည်။ လေးလေးစားစား ဆက်ဆံရမည့်သူပင်။
သူ၏လက်ချောင်းတစ်ချောင်းက ဆေးလ်၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းသို့ အလွယ်တကူ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သွားခဲ့၏။ စိုစွတ်နေသော ဝင်ပေါက်က လက်ချောင်းတစ်ချောင်းတည်းကိုပင် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ထားသလို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူရယ်မော လိုက်မိသည်။ ဒါကပဲ သူ၏အရာက်ို မနက်အထိ မလွှတ်နိုင်အောင် ချုပ်နှောင်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နေ့တစ်ဝက်ကုန်သွားသည့်တိုင် သူ၏လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ဆွဲညှစ်ထားနိုင်သေးသည်။
ကိုင်နာ သူ၏လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့၏။
သူ၏လက်ချောင်းမှ အရည်တချို့ စီးကျနေပြီး ဆေးလ်ကတော့ မျက်ရည်ကျလာတော့မလိုပင်။
ကိုင်နာက ဆာလောင်နေသူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဆေးလ်၏ခန္ဓာကိုယ်မှ အရည်များကို လျှာဖြင့်လျက်လိုက်၏။
သူ၏လက်ချောင်းမှ အရာအားလုံးကို လျှာဖြင့်လျက်လိုက်ပြီးသောအခါ ကိုင်နာက ဆေးလ်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ(မ)၏လက်ချောင်းများကို သူ ခုနလေးကမှ လက်ချောင်းဆွဲထုတ်လိုက်သည့်နေရာသို့ ထည့်လိုက်သည်။
“ ကျွန်မ မကြိုက်ဘူး။”
ဆေးလ်၏ဆန္ဒကို ဂရုမစ်ိုက်ဘဲ ကိုင်နာက သူ(မ)လက်ချောင်းများကို ကိုယ်တွင်းသို့ထည့်လိုက်ပြီး ပြုံး၍မေးလိုက်၏။
" မင်းလည်း ခံစားမိလား။"
ကိုင်နာ၏ လက်ချောင်းများကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ သူ(မ)၏လက်ချောင်းများက ပိုမိုသေးငယ်သည့်အတွက် အတွင်းထဲတွင် နေရာလွတ်အတိုင်းဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော် ဆေးလ်၏လက်ချောင်းရှိနေသည့်နေရာကို ကိုင်နာ၏လက်ချောင်းက ထပ်၍ဝင်လာပြန်သည်။
"မင်းက ဒီလိုတင်းကျပ်နေတော့ ကိုယ်က ဘယ်လို ကောင်းကောင်းနေနိုင်မှာလဲ။"
သူ၏လက်ချောင်းများက ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက််လုပ်နေသည်။ သူ၏လက်ချောင်းများက သူ(မ)၏အတွင်းနံရံများကို ပွတ်တိုက်ပြီး အတွင်းတွင်ရှိသည့် ဆေးလ်၏ လက်ချောင်းများကို ကျော်သွားခဲ့၏။ ကိုင်နာ၏ ရှည်လျားသည့်လက်ချောင်းများမှပေးသည့် ပူလောင်မှုက ပို၍ခံစားရသည်။
“ဟား.."
ကိုင်နာက သူ၏လက်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်ပြီး သူ(မ)၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ သူ(မ)ကလည်း သူ၏တိုက်တွန်းမှုကြောင့် လက်ချောင်းမှအရည်များကို စုပ်လိုက်ပြီး သူကလည်း ဆေးလ်၏လက်ချောင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။
သူတို့အချင်းချင်း လက်ချောင်းများကို စုပ်နေရင်း ကိုင်နာတစ်ယောက် ဆေးလ်ထံမှ အကြည့်မခွာနိုင်ခဲ့။ သူက ဆေးလ် သူ၏ လက်ချောင်းများကို လျာဖြင့်လျက်နေသည်အား ချိုမြိန်စွာကြည့်နေခဲ့သည်။
ကိုင်နာ၏ အရှည်ဆုံးသော လက်ခလယ်ကို စုပ်လိုက်ချိန်တွင် ဆေးလ်၏လည်ချောင်းအတွင်းပိုင်းသို့ရောက်သွားခဲ့ပြီး နူးညံ့သည့်အသားများ အနည်းငယ်နာကျင်သွားရ၏။
ဒါက ရုတ်တရက်ဖြစ်သွားခြင်းဆိုပေမဲ့ သူ့အတွက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားစေရန် လုံလောက်သည်။ သူ(မ)၏ မျက်တောင်များ အနည်းငယ်မျက်ခုံးရှုံ့လိုက်သည့်ပုံစံနှင့် သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသော မပွင့်တပွင့် မျက်လုံးများအရ သူ(မ)က လုံးဝနိုးကြားနေပုံရသည်။
"အဲ့ဒီနှုတ်ခမ်းတွေကို အသုံးချရမဲ့ နောက်တစ်နေရာရှိသေးတယ်။"
သူ့အား သနားစဖွယ်ပုံစံဖြင့်ကြည့်နေသော အမျိုးသမီးက ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အန္တရာယ်အရှိဆုံးအစိတ်အပိုင်းကို နိုးထစေနိုင်သည့် အစွမ်းအစရှိသည်။ သူက သူ၏လက်ချောင်းကို ဆေးလ်၏ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပါးပြင်ပေါ်သို့သုတ်လိုက်သည်။
"ဒီမျက်နှာကို ကိုယ့်ရဲ့အရည်တွေနဲ့ စိုနေစေချင်တယ်။"
သူဘာကိုဆိုလိုသည်ကို သဘောပေါက်သဖြင့် ဆေးလ် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ သူ(မ)၏သဘောတူချက်ရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ကိုင်နာက သူ(မ)လက်ကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်သည်။
သူ(မ)၏လက်နှင့် သူ၏အရာကြားတွင် ပိုးသားပါးပါးတစ်ခုသာ ခြားနေသည့်အတွက် သူ၏ ပူလောင်နေသည့်အရာမှာ သူ(မ)လက်နှင့်မဆံ့သည်ကို ဆေးလ် ခံစားမိ၏။
"မင်း ဒီလိုလုပ်ဖို့အဆင်ပြေရဲ့လား။"
သူက သူ(မ)သဘောမကျလျှင် လုပ်စရာမလိုဆိုသည့်ပုံစံဖြင့် ချိုသာစွာမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုင်နာ၏ မျက်ဝန်းနက်များက လိုအင်ဆန္ဒအပြည့်များနှင့်ဖြစ်သဖြင့် သူ့အတွက် တစ်ခုခုလုပ်ပေးသင့်သည်ဟု ဆေးလ်ထင်မိသည်။ သူ၏ စိတ်ပျက်သွားသည့်မျက်နှာကို သူ(မ)မမြင်လိုပေ။ သူ သူ(မ)ကြောင့် ပျော်ရွှင်စွာပြုံးနေသည်ကိုသာ ဆေးလ် မြင်လို၏။
ဆေးလ် စားပွဲခုံပေါ်မှထလိုက်ပြီး ကိုင်နာ၏ရှေ့တွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်။ ပုံမှန်အခြေအနေဆိုလျှင် သူက သူ(မ)ကို ချက်ချင်းကောက်ထူမိမည်ဆိုသော်လည်း ယခုတော့ သူက ဆေးလ်ကို ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေခဲ့သည်။
ဒူးထောက်လိုက်ပြီးနောက် သူ(မ)က သူ၏အင်္ဂါထိပ်ပိုင်းကို နမ်းလိုက်လေသည်။
ပိုးသားပါးပါးအောက်မှ သူ၏ပူလောင်နေမှုကို ဆေးလ် ခံစားမိနိုင်သည်။ ယခင် ဆူတန်က လုပ်ခိုင်းခဲ့ဖူးသည့်အတွက် ဘာလုပ်ရမည်ဆိုသည်ကို ဆေးလ် သ်ိထား၏။ ထိုအခိုက်အတန့်က ညှီစို့စို့ဖြင့် ရွံရှာဖွယ်ခံစားချက်ကို ပြန်မှတ်မိလာသည့်အတွက် ချက်ချင်းဆိုသလို ဆေးလ်၏ခန္ဓာကိုယ်က တုန်လှုပ်သွားတော့သည်။ သူ(မ) မလုပ်နိုင်တော့သည့်အကြောင်း ခေါင်းခါပြရန် ကိုင်နာကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
သူ(မ)နှင့် သူ၏အရာကြားတွင် အတားအဆီးတစ်ခုရှိသည့်တိုင် ဆေးလ်၏နှုတ်ခမ်းအထိအတွေ့ကြောင့် က်ိုင်နာ၏မျက်နှာက စိတ်ကျေနပ်သွားသလိုပင်။ သူ(မ)သာ တကယ်ပဲ အဲ့ဒါကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။
ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ဆေးလ် သူ့ကို အရသာခံကြည့်လိုသည်။ ကိုင်နာ လုံးဝပြိုလဲသွားသည်ကို မြင်ချင်မိသည်။
ဆေးလ် သူ့မျက်နှာကို ထပ်ကြည့်လိုက်ရင်း တံတွေးမျိုချလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခါးစည်းကြိုးအစွန်းဘေးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း လက်လျှိုသွင်းလိုက်သည်။ သူ(မ)၏ လက်ချောင်းတိုတိုလေးများဖြင့် ပိုးသားဝတ်စုံကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖယ်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ(မ)ရှာနေသည့်အရာကို တွေ့သွားခဲ့သည်။
"မင်းရဲ့ ပါးစပ်လှလှလေးထဲကို ထည့်လိုက်။ လုပ်လိုက်တော့။"
ကိုင်နာက ဆေးလ်း၏ပါးများကို ပွတ်လိုက်၍ ထိုသို့ပြောလာသည်။ ဒါက သူ(မ)အတွက် နီးနီးကပ်ကပ်မြင်ဖူးသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူ(မ)၏အရှေ့မှအရာက ကြီးမား၍တောင့်တင်းနေသည်။ ဒါက သူ(မ)ပါးစပ်ထဲထည့်ခဲ့ဖူးသည့် ယခင်ဆူတန်၏အရာထက် ပိုကြီးသည်။ ဒါကြောင့် ပါးစပ်ထဲတွင် ဆံ့မှဆံ့ပါ့မလားဟု ဆေးလ် တွေးမိလာပြန်၏။
ထို့နောက် တုန်ရီနေသည့် နှုတ်ခမ်းများကိုဟကာ ထိုအရာ၏ထိပ်ပိုင်းကို အရင်ထိလိုက်သည်။ သူ(မ)၏လျှာဖျားလေးက သူ့အရာ၏ ထိပ်ပိုင်းကိုလာထိသည်နှင့် ကိုင်နာထံမှ ညည်းသံထွက်လာတော့သည်။
"ဟ.. မင်းက ကောင်းကောင်းလုပ်နေတာပဲ။"
သူ(မ)က ထက်ဝက်ကျော်လောက်အထိ သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းပါးလေးများကြားတွင် ထည့်ထားခဲ့သည်။ ငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ ဤမြင်ကွင်းက အတော်လေးညစ်ညမ်းနေ၏။
ကိုင်နာ သူ(မ)၏နားရွက်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ ထိုအခါ သူ(မ)က ပခုံးများကိုရွှေ့၍ သူ့ကိုကြည့်လာသည်။
"အ!"
သူ၏အရာက အလွန်ကြီးနေသည့်အတွက် ဆေးလ်၏ပါးစပ်ထဲတွင် သွားဖြင့်ခြစ်မိသွားတော့သည်။ ဆေးလ်က အလျင်အမြန်ပဲ သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းများကို ခွာလိုက်၏။
"ကျွန်မ...ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်။"
သူ(မ) အရင်ကလိုပဲ ပါးရိုက်ခံရတော့မှာလား။ ကိုင်နာက သူ(မ)ကို တစ်ခါမှ နာကျင်အောင်မလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခင်ဆူတန်၏ အကြမ်းဖက်မှုက ဆေးလ်၏စိတ်ထဲ စွဲနေသေးသည်။
"ဒါက ကိုယ် မင်းရဲ့ပါးစပ်သေးသေးလေးကို အတင်းဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့လို့ပါ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်လုပ်ပေးနော်။ မင်းရဲ့ အဲ့ဒီပါးစပ်လေးနဲ့ ကိုယ့်ကို စုပ်ပေးစေချင်တယ် ဆေးလ်။"
ထိုစကားများကြောင့် အားအင်ပြန်ရသွားသည့်ဆေးလ်က ပါးစပ်ဟလိုက်ပြန်သည်။ သူ၏အရာကို တံတွေးဖြင့်ဆွတ်လ်ိုက်ပြီး သူ(မ)၏လျှာဖြင့် ထိပ်ပိုင်းကို ပြန်ထိလ်ိုက်၏။ ထိုနေရာက ခုနက သူသဘောကျသွားပုံပေါ်သည့်နေရာဖြစ်သည်။
ထိပ်ပိုင်းနေရာမှ နီညိုရောင်အကြောများအတိုင်း တောက်လျှောက် လျှာဖြင့်လျက်လိုက်သည်။ သူ(မ)ပါးစပ်ထဲ မထည့်နိုင်သည့်အတွက် ထိပ်ပိုင်းကိုသာ နှုတ်ခမ်းများနှင့်ထိနေသည်က်ိုကြည့်ပြီး က်ိုင်နာ ပြုံးလိုက်မိသည်။
သူက သူ(မ)၏ခေါင်းမှ အဆင်တန်ဆာကို ချွတ်လိုက်ရာ ငွေရောင်ဆံပင်များက ရေလှိုင်းလေးများကဲ့သို့ ဆေးလ်၏ ဘယ်ဘက်ပခုံးပေါ် ကျလာတော့သည်။ သူက ဆေးလ်၏ဆံပင်များကို လက်ဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြီးသင်နေခဲ့သည်။
"ပိုပြီး ပြင်းပြင်းလေးလုပ်ပေး။"
သူ၏အောက်မှ လှုပ်ယမ်းနေသည့်အရာနှစ်ခုကိုလည်း က်ိုင်နာမတောင်းဆ်ိုဘဲ ဆေလ်က ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်၏။ သူ(မ)က ထိုအရာများကို လျှာဖြင့်လှိမ့်နေသည့်အခါ ကိုင်နာ၏နှုတ်ခမ်းမှ အရိုင်းဆန်သောညည်းသံများ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
"....အရသာရှိလား။"
ထိုအချ်ိန်တွင် ကိုင်နာ၏အရာက ဆေးလ်၏အတွင်းထဲ ကြီးမားလာခဲ့ပြန်သည်။
"အွန်း!"
ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဆေးလ်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကိုဖက်ထားရင်း ကိုင်နာက နောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်အနေနှင့် အပြင်းအထန်ထိုးသွင်းလိုက်၏။ ပူလောင်သည့်အရာတစ်ခုက သူ(မ)၏ဗိုက်ထဲ ပေါက်ကွဲသွားသလိုပင်။ ဒီလိုနှင့် သူ(မ)သေသွားန်ိုင်သည်ဟုပင် ဆေးလ် ထင်မိလာတော့သည်။
"ဟာ့...ဟား..."
သူ(မ)၏ကိုယ်တွင်းမှ မထုတ်ရသေးသည့်ကိုင်နာက အသက်ရှူလိုက်ပြီး သူ(မ)ကို အနောက်မှဖက်လိုက်၏။ ထို့နောက် ခေါင်းငုံ့ကာ သူ(မ)၏ကျောကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သူက ချွေးများဖြင့်စိုစွတ်၍ တောက်ပနေသော သူ(မ)၏ကျောကို အနီရောင်အမှတ်အသားများကျန်ခဲ့သည်အထိ နမ်းနေလိုက်သည်။
"မင်းက ဆူတန်ရဲ့ပန်းကလေး။"
သူ၏အနမ်းများ သူ(မ)ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျရောက်လာချိန်တိုင်း ဆေးလ် ညည်းတွားမိသည်။
"အဲ့ဒီပန်းလေးကို ရနိုင်မဲ့နည်းလမ်းက တစ်ခုတည်းရှိတာမို့ ကိုယ် ဆူတန်ဖြစ်လာခဲ့တာ။"
ဒါကြောင့် သူ(မ) ဘယ်ကိုမှ သွားလို့မရပေ။ သူ၏ ယခုမျက်နှာကိုသာ ဆေးလ်မြင်သွားလျှင် ကြောက်လန့်သွားလောက်၏။ သူ၏မျက်ဝန်းနက်များကလည်း သူ(မ)၏ကျောပြင်တွင်ကျန်ခဲ့သည့်အမှတ်များက်ို ကြည့်နေခဲ့သည်။
"အဲ့ဒါကြောင့် ကိုယ့်အနားမှာပဲ နေပေးပါ။"
သူ နောက်ဆုံးတော့ ထိုပန်းပွင့်လေးကို ရရှိခဲ့လေပြီ။ သို့သော်လည်း ထိုပန်းပွင့်လေးက သူ့ကိုမလိုချင်သဖြင့် ထွက်သွားမည်ဆိုလျှင်တော့ သူ့အနေနှင့် ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ သူ(မ)၏အနီးရှိ အက်ိုင်းအခက်များအားလုံးကို ချိုးပစ်ရလိမ့်မည်။ ထိုသို့လုပ်ရာမှ ပန်းပွင့်လေး ညှိုးနွမ်းသွားမည်ဆိုလျှင်တောင် သူကတော့ ဆက်လုပ်မည်ပင်။
***
Aurora Novel Translation Team