ယင်းက သူအဖြေသိနေပြီးသား မေးခွန်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အနှီလက်ကြမ်းကြီးက သူ(မ)၏အောက်ပိုင်းကို တင်းကျပ်စွာဆုပ်ညှစ်ခဲ့ကြောင်း ဆေးလ်မှတ်မိနေ၏။ ကိုင်နာက မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းကာ သူ(မ)ကိုကြည့်နေခဲ့ပြီး ဆေးလ်၏တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်၍ ဆွဲခွဲလိုက်သည်။
"အ့!"
"မင်း သတိမေ့တုန်းက မင်းခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ တစ်လက်မချင်းစီတိုင်းကို ကိုယ်မြင်ပြီးသွားပြီ။"
ယခင်ဆူတန်၏လက်ချောင်းများဖြင့် ထိတွေ့ခံခဲ့ရသော မိန်းမအင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားလေးက အနည်းငယ်ပွန်းနေ၏။
"ကိုယ် မင်းရဲ့ကျောကို ဆေးလိမ်းပေးထားတာမို့ အခု ထလိုက်ဦး။"
ထိုအခါမှ ဆေးလ်တစ်ယောက် သူ၏ပစ္စည်းကို ပါးစပ်ထဲကနေ လွှတ်ပေးခဲ့သည်။ ကိုင်နာက တံတွေးများနှင့် သူ၏အရည်များပေကျံနေသော သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းကို ညင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။
"လာ၊ ထရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ့်ပခုံးပေါ် ခြေထောက်တစ်ဖက်တင်လိုက်။"
"ဘာလို့..."
"ကိုယ် မင်းကို ဆေးလိမ်းပေးမလို့လေ။ ဒါက ထိရှလွယ်တဲ့နေရာကဒဏ်ရာတွေအတွက် အဓိကသုံးရတဲ့ဆေးမျိုး။"
သူ့မျက်နှာထက်မှာ လေးနက်မှုတို့ရှိနေ၏။ ဒါ တကယ်ပဲ ဆေးလိမ်းပေးမလို့လား။ ဆေးလ်တစ်ယောက် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထူးဆန်းသောအတွေးများနှင့် နှာဘူးတစ်ယောက်ဖြစ်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရလေ၏။
"လုပ်လေ။"
ကိုင်နာက နောက်တစ်ကြိမ်တိုက်တွန်းလာ၏။ ဆေးလ် တွန့်ဆုတ်စွာဖြင့် အိပ်ရာပေါ်ကနေထရပ်ကာ ကိုင်နာညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း သူ(မ)၏ညာဘက်ခြေထောက်ကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။ သူ(မ)၏ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က သူ(မ)၏ကိုယ်အလေးချိန်ကို ထောက်ပံ့ပေးဖို့ တုန်ယင်နေသည့်အတွက် ကိုင်နာက သူ(မ)၏ပေါင်ကို မြဲမြံစွာဆုပ်ကိုင်ပေးထားခဲ့သည်။
"ဒီနားက နီနေတာပဲ။ အိုး အချစ်ရယ်။"
ကိုင်နာက ဆေးလ်၏ လျှို့ဝှက်နေရာလေးကိုစိုက်ကြည့်ကာ စုတ်သပ်လိုက်သည်။ သူက ကြည့်ရုံသာကြည့်နေသည့်အတွက် အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ပူလောင်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
"ရှူး... ကိုယ်က ဆေးလိမ်းပေးရုံပဲ။"
ကိုင်နာ၏လေသံက လေးနက်မှုတို့ကိန်းဝပ်နေ၏။ သူက သူ၏ပါးစပ်ကို ဆေးလ်၏ပေါင်ခြံတွင်းမှာ မြှုပ်နှံထားသည်။ ထို့နောက် သူဝါးထားသော ဆေးဖက်ဝင်အပင်များကို သူ့လျှာဖျားထိပ်ဆီပို့ကာ ဆေးလ်၏ ထူထဲသောနှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။
"အွန်း... အမ်း..."
သူ(မ)၏တင်ပါးများကို ရှုံ့လိုက်မိသည်။ ထိုသို့မလုပ်လိုက်ပါက သူ(မ)တောင် သတိမထားမိဘဲ တစ်စုံတစ်ခုထွက်ကျလာတော့မည်ဟု ခံစားမိလိုက်သည်။ ဆေးလ်၏လက်နှစ်ဖက်က ကိုင်နာ၏ဆံပင်တို့ကို တင်းတင်းဆွဲဆုပ်လာလေ၏။ သူက မျက်လုံးများပင့်ကာ သူ(မ)၏ နီမြန်းနေသောမျက်နှာလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ၏လျှာဖြင့် သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းသားလေးကို တစ်ဖန်တို့လိုက်ပြန်သည်။
တစ်ချက်တွန့်သွား၏။
ဆေးလ်၏ခါးက ကော့တက်သွားခဲ့သည်။
"ကလေးလည်းမဟုတ်တော့ဘဲနဲ့ ဆေးလိမ်းရတာကို ဒီလောက်ထိမကြိုက်တာလား။"
"အရှင်ကိုင်နာ ဒါက..."
"ကိုယ်?"
"ရှင့်ရဲ့လျှာက ထူးဆန်းတဲ့နေရာတွေကို ဆက်ပြီးပွတ်နေတာလေ..."
"ကိုယ့်ရဲ့လျှာက ဆေးလ်ကို နှိပ်စက်နေတာလား။ ဒီလိုမျိုးလေးလား။"
တစ်ဖန်ထပ်ပြီး သူ၏လျှာက ဆေးလ်၏ မအင်္ဂါနှုတ်ခမ်းသားတို့ကို ကျီစယ်နေခဲ့သည်။ ယခုတစ်ခေါက်က ပို၍ခပ်နက်နက်ထဲထိ ထိုးသွင်းလာခဲ့၏။
"အား!"
သူ(မ) အစွမ်းကုန်ထိန်းထားသော်လည်း ပူနွေးနွေးတစ်စုံတစ်ခုက သူ(မ)၏ပေါင်ခြံတစ်လျှောက် စီးကျလာခဲ့သည်။ ဆေးလ် သူ့ကို မကျေမနပ်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟင်း... ရှင်က အရမ်းလွန်တာပဲ။"
"အာ၊ နှမြောစရာပဲကွာ။ မင်း ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်သင့်တာကို။"
သူက သူ(မ)၏ခါးကိုပွေ့ဖက်ကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး သူ(မ)၏ပေါင်ခြံတစ်လျှောက်မှ ပျားရည်တို့ကို လျက်နေခဲ့၏။ ပေါင်ခြံကနေ အထက်ကိုတက်လာသော သူ၏လျှာက ပျားရည်တို့ထွက်လာသည့်နေရာဆီ ချက်ချင်းရောက်လာပြီး အရသာခံနေခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သူ(မ)၏အပေါက်လေးက စိုရွှဲနေပြီး သူ၏လျှာကိုကြိုဆိုကာ ခပ်ကျယ်ကျယ်ပွင့်အာလာလေ၏။
"ဒီနေရာကလည်း ဆေးလိမ်းပေးဖို့ တောင်းဆိုနေတာပဲ။"
"လျှောက်ပြောနေတာ... အဲ့ဒီနေရာက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး။"
"ကိုယ် စစ်ဆေးကြည့်ရမှာပေါ့။"
သူ စကားပြောလာတိုင်း သူ၏ ခပ်နွေးနွေးဝင်သက်ထွက်သက်တို့က သူ(မ)၏အောက်ပိုင်းထဲ ဝင်ရောက်သွားသလိုပင်။ ထို့နောက်မှာတော့ ကိုင်နာ၏လျှာက ပျားရည်ပွင့်ချပ်များထဲ ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ၏လက်ချောင်းများကလည်း အတူတကွစုဝေးကာ ဆေးလ်၏အတွင်းသားထဲ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်သွားကြသည်။ နူးညံ့နေသော သူ၏လျှာနှင့် လက်ချောင်းများက ခပ်မာမာပစ္စည်း ထိုးသွင်းဝင်ရောက်လာတာနှင့် တူညီပေ၏။
"အွမ်း... အ့... မ-မလုပ်ပါနဲ့!"
"ကိုယ်က ဒဏ်ရာရမရ စစ်ဆေးကြည့်နေတာပါ။"
ကိုင်နာက ချိုမြိန်စွာပြောလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းသားများကိုခွဲကာ သူ၏လက်ချောင်းများကို အထဲသို့ထိုးသွင်းနေဆဲပင်။ သူ၏မျက်နှာက လေးနက်နေခဲ့၏။ မကောင်းသည့်အတွေးများကို တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးသူတစ်ယောက်နှယ်။ သူ(မ)တစ်ယောက်တည်းကသာ ပူလောင်ကာ မောဟိုက်နေခဲ့ရသည်။
"ဟား... ကျွန်မ၊ ကျွန်မ မကြိုက်ဘူး။"
နောက်ထပ်လက်တစ်ချောင်းက ဝင်ရောက်လာ၏။ သူ၏လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းက ဆေးလ်၏အတွင်းသားများကို လွတ်လပ်စွာနယ်ချဲ့နေပြီး ထိုးသွင်းနေခဲ့၏။ စိုစွတ်မှုကြောင့် အရည်သံတစွပ်စွပ်က သူ(မ)နားထဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။
"မင်းခံစားနေရတဲ့ပုံအရဆိုရင် ဒီနေရာမှာ ထိခိုက်ခဲ့တဲ့ပုံမပေါ်ဘူးပဲ။"
လက်ချောင်းများဖြင့် မလုံလောက်ပေ။ ဆေးလ်တစ်ယောက် သူ(မ)လိုချင်နေသည့်အရာကို သတိပြုမိသွားပြီး ထိတ်လန့်စွာဖြင့် ကိုင်နာ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။ ကျေးဇူးပြုပြီး သူ(မ) အခုလိုချင်နေတဲ့အရာကို သူသိပါစေ။ သူ(မ) ကိုင်နာ့ကိုစသိကတည်းက ယခုလောက်ထိ အကြာကြီး ဝေးမနေဖူးချေ။
"ကိုယ့်ကို ဘာလို့ အဲ့လိုကြည့်နေရတာလဲ။"
ကိုင်နာက ပြုံးလိုက်ပြီး ဆေးလ်ကိုယ်ထဲကိုထည့်ခဲ့သော သူ၏လက်ကို လက်ဖဝါးကနေပြီး လျက်လိုက်လေ၏။ ယင်းက အလွန်ချိုမြိန်ပြီး အဖိုးတန်သောသောက်စရာတစ်ခုနှယ် ဂရုတစိုက်ဖြင့် စေ့စေ့စပ်စပ်သောက်သုံးနေခဲ့သည်။
"မင်း တစ်ခုခုလိုချင်ရင် ကိုယ့်ကိုပြောလေ။"
"အဲ့ဒါက..."
သူ(မ)က အရှက်အကြောက်ကြီးသောအမျိုးသမီးဖြစ်၏။ သူ သူ(မ)ကို ဆေးလိမ်းပေးရုံသာကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ထိန်းချုပ်မှုလွတ်ကာ သူ(မ)ကို ကြမ်းတန်းစွာဆက်ဆံခဲ့မိကြောင်း ဝန်ခံပေ၏။ ဆေးလ်က ပါးစပ်ဖွင့်ဟကာ နောက်ဆုံးတော့ ခေါင်းငုံ့သွားလေသည်။
လွန်သွားပြီလား။
ကိုင်နာတစ်ယောက် သူ့ပခုံးပေါ်မှ ဆေးလ်၏ခြေထောက်ကို အောက်ချလိုက်ပြီး သူ(မ)၏အဝတ်များကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်လုပ်ပေးမည်အပြု သူ(မ)က ခေါင်းမော့လာခဲ့သည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကို ထွေးပွေ့ပေးပါ။"
"ကိုယ် ဒီနေ့ မင်းကို ဘာမှမလုပ်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်လေ။ မင်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေက..."
"အဲ့ဒါက ခြစ်ရာလေးတွေပါပဲ။ အရှင်ကိုင်နာ့ကို ကျွန်မထဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းရှိနေစေချင်တယ်။"
မည်သည့်အရာက သူ(မ)ကို ဤမျှရဲတင်းလာအောင်လုပ်ပေးခဲ့သနည်း။ သူ(မ)မျက်နှာပေါ်မှ အမူအရာက ရှားရှားပါးပါး ပြတ်သားနေခဲ့သည်။ သူ(မ)က မည်သို့ပင်ပေးဆပ်ရပါစေ ကိုင်နာ့ကို တစ်နည်းနည်းဖြင့် ထွေးပွေ့စေချင်သည် ဆန္ဒများနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။
"မင်း တစ်ညလုံး ငိုနေရလိမ့်မယ်။"
"ကျေးဇူးပြုပြီး အဲ့လိုလုပ်ပေးပါ။"
သူ(မ)၏ပါးစပ်လှလှလေးက ချိုမြိန်သောစကားလုံးများကိုသာ ပြောတတ်သည်။ ကိုင်နာက အကျယ်တဝင့်ပြုံးလိုက်၏။ ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ(မ)ကိုပွေ့ချီ၍ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို နေရာချပေးလိုက်သည်။ သူ(မ)၏ပါးပြင်များက အနည်းငယ်နီဆွေးလာခဲ့၏။
"ဆေးလ်ကိုယ်တိုင်် ထည့်လိုက်။ ကိုယ် အခု ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေးမယ်။"
ဆေးလ်က တင်ပါးကိုကြွကာ သူ၏ပစ္စည်းကို သူ(မ)၏အပေါ်နား တေ့လိုက်သည်။ သူ(မ) စုပ်ပေးခဲ့သော သူ၏ထိပ်ဖူးက စိုစွတ်နေဆဲပင်။ ဆေးလ် သတ္တိများစုစည်း၍ ထိုင်ချလိုက်သည်နှင့် သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းများက ပွင့်အာလာပြီး သူ၏အချောင်းကြီးက စောင့်ဆိုင်းနေသကဲ့သို့ သူ(မ)ထဲကို တိုးဝင်လာလေ၏။
"ဟာ့!"
"အမ်း... မင်းက သိပ်ကိုလောဘကြီးတာပဲ။ ကိုယ့်ကို တစ်ချက်တည်းနဲ့ အကုန်ဝါးမျိုသွားလိမ့်မယ်လို့ တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးဘူး။"
သူ(မ) ကြောက်ရွံ့စွာဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိမ့်မည်ဟု ထင်နေခဲ့သော်လည်း ဆေးလ်က သူ့လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့အချောင်းကို တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်လေသည်။ ပူနွေးနေသော သူ(မ)၏အတွင်းနံရံများက တင်းကျပ်နေ၏။ ဝင်သက်ထွက်သက်အတိုင်း ဆေးလ်၏ရင်ဘတ်မှာ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေသော်လည်း သူ(မ)၏အောက်ပိုင်းက သူ(မ)၏အသက်ရှူနှုန်းနှင့်အတူ ရင်ခုန်နေပုံပင်။
"အရမ်း... အရမ်းကြီးတယ်။"
သူ(မ)မှာ သတ္တိမရှိချေ။ အဆင်ပြေပုံရသော ကိုင်နာကတော့ တည်ငြိမ်နေဆဲပင်။ ဆေးလ် ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူ၏ပစ္စည်းကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။ ထောင်မတ်နေပြီး အရည်များတတောက်တောက်ကျကာ ဖောင်းကြွနေသည့် အားမန်အပြည့်နှင့်ပင်။ ၎င်းအား မြင်လိုက်ရသောအခါ ကိုင်နာကလည်း သူ(မ)ကိုလိုချင်နေပြီး တည်ငြိမ်ချင်ယောင်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဆေးလ် သဘောပေါက်သွား၏။
"လျှောက်မလုပ်နဲ့။ အကုန်ဝါးမျိုပြီးသွားမှတော့ နောက်ကျသွားပြီ။"
ဖက်!
ဆေးလ်၏ခန္ဓာကိုယ်က တွန့်လိမ်သွားပြီး သူ၏လိင်တံကို တစ်ဖန်စုပ်ယူလိုက်ပြန်၏။
"အမ်း!"
သူ(မ)၏ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွားရင်သားကို အလွတ်မပေးဘဲ ကိုင်နာက သူ(မ)ရှေ့မှာ ၎င်းတို့ကို စုပ်ပြနေခဲ့သည်။
"အွမ်း... အဲ့နား၊ အား... ကျေးဇူးပြုပြီး အရှင်ကိုင်နာရဲ့အမှတ်အသားတွေနဲ့ ကျွန်မကို ဖုံးလွှမ်းပေးပါ။"
ပရီတန်၏သွားများက မည်သည့်နေရာကိုကိုက်ခဲ့ကြောင်း သူက ထပ်မေးလိုက်သည်။ နာကျင်မှုအစား အံကြိတ်လောက်ရတဲ့အထိ သာယာလှိုက်မောမှုက သူ(မ)၏ကျောရိုးတစ်လျှောက် ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။ ဆေးလ် သူ(မ)၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်နာ၏ခါးကို ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး အလိုလိုပင် သူ့ကိုကပ်တွယ်နေခဲ့မိသည်။
"အခု မင်းရဲ့တင်ပါးကို ဘယ်လိုလှုပ်ရမလဲဆိုတာ သိသွားပြီပဲ။"
တစ်ချက်ထိုးဆောင့်လိုက်ရုံမှအပ သူက ထပ်ပြီးမလှုပ်ရှားခဲဲ့ဘဲ ဆေးလ်ကသာ သူ(မ)ဘာသာ တင်ပါးကိုလှုပ်နေခဲ့သည်။
"အမ်း ... ကျွန်မ အရှင်ကိုင်နာနဲ့ အတူတူပြီးချင်တယ်။"
"ဟား..."
သူ၏မျက်လုံးများထဲ အန္တရာယ်ကြီးစွာ အလင်းတန်းတစ်ခုပေါ်ပေါက်လာ၏။ ဆေးလ် သူ(မ)တစ်ခုခုအမှားလုပ်မိသွားလားဟု စဥ်းစားလိုက်ပြီး စကားပြောရန်ပြင်လိုက်ချိန်မှာ သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ပတ်လည်သွားပြီး အိပ်ရာပေါ်ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ(မ)က သူနှင့် တွယ်ဆက်လျက်ရှိနေဆဲပင်။
"မင်းရဲ့ခြေထောက်တွေကို ကိုယ့်ခါးမှာ တင်းတင်းရစ်ပတ်ထားလိုက်။ ဒီညပြီးရင် ကိုယ် မင်းကို ဆေးထပ်လိမ်းပေးမယ်။"
ထိုသို့ပြောပြီးနောက်မှာတော့ ဆေးလ်တစ်ယောက် ငိုကြွေးရတော့သည်။ ကိုင်နာက သူ(မ)ထဲကနေ လုံးဝမထုတ်ခဲ့ပေ။ သူက လိင်တံကို ထိပ်ဖူးနားထိရောက်အောင် ဆွဲထုတ်ပြီးနောက် ဟိုးအရင်းအထိရောက်အောင် တစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းနေခဲ့သည်။ တုန်လှုပ်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများက သူ့ကို တင်းကျပ်စွာရစ်ပတ်ထားပြီး လွှတ်မပေးခဲ့ချေ။ သူ သူ(မ)ကိုယ်ထဲကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်တိုင်း အဆုံးထိ သူ့ကိုရစ်ပတ်ထားသည့် သာယာမှုကို ခံစားနေခဲ့ရ၏။
"အား! အွမ်း! ကို-ကိုင်! အမ်း!"
သူက အကြိမ်များစွာ ထိုးဆောင့်နေခဲ့သော်လည်း ယနေ့မှာမူ ဆေးလ်က သတိလစ်မသွားခဲ့ချေ။ သူ(မ)က နှုတ်ခမ်းများဖွင့်ဟကာ အော်ညည်းနေခဲ့ပြီး ခြေထောက််များက အားနည်းနေတာတောင် သူ့ခါးကို ရစ်ပတ်ထားခဲ့သည်။ ဆေး၏တင်ပါးများနှင့် အောက်ပိုင်းတစ်ခါလုံး သူထုတ်လွှတ်ထားသော သုက်ရည်များနှင့် စိုရွှဲနေလေပြီ။
"ဒီနေ့ည မင်း ကိုယ့်ကလေးကို လွယ်ပေးရမယ်။"
"အွန်း... အမ်း..."
"ပြီးတော့ အဲ့ဒီကလေးက ဗာလစ်ဒါခ်*ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။"
[TN/ ဗာလစ်ဒါခ် - ဆက်ခံသူ/အိမ်ရှေ့စံ။]
တွေးကြည့်ရုံမျှဖြင့် ကြည်နူးစရာကောင်းသော အနာဂတ်တစ်ခုပင်။ သူက ဆေးလ် ကလေးမမွေးမချင်း သူ(မ)၏ကိုယ်ထဲ ပြည့်လျှံနေအောင်ထိ သူ၏မျိုးစေ့များကို ကြဲပေးတာ့မည့်ပုံပင်။ ဆေးလ် ပြုံးလိုက်မိ၏။
"အရှင်ကိုင်နာရဲ့ကလေးလေး..."
ထိုကဲ့သို့ ကျန်းမာသန်စွမ်းပြီး ခွန်အားကြီးမည့်ကလေးအကြောင်း တွေးလိုက်မိပြီးနောက် ဆေးလ် သူ့ကို အားပေးလိုက်သည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ပိုလုပ်ပေးပါ။ ဟား၊ အထဲထဲထိ၊ အရှင်ကိုင်နာ၊ အပြည့်ဖြည့်ပေးပါ..."
...
အခြားအချိန်များထက် ပိုမိုနက်ရှိုင်းသော ညစ်ညမ်းသည့်အသံများက အိပ်ခန်းတစ်ခုလုံး ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။ ဆေးလ်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံးပြည့်နှက်နေပြီး နေရာအနှံ့ သူ့အမှတ်အသားများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေ၏။ ကိုင်နာက သူ့ပါးစပ်နှင့်လိမ်းပေးထားခဲ့သော ဆေးအားလုံးကို စုပ်ယူနေရင်း လူယုတ်မာဆန်စွာ ပြုံးနေခဲဲ့သည်။
မိုးလင်းပေါက်အထိ အချိန်များစွာရှိနေသေး၏။ ထို့အပြင် ကလေးမွေးဖို့အတွက်လည်း ပို၍လုံလောက်သောအချိန်များ ရှိနေသေးပေသည်။
***
Aurora Novel Translation Team