ထိုအစားအသောက် စားနေခြင်းက ဆေးလ်တစ်ယောက် အစားအစာများကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးသွင်းနေသည်ကို မမြင်ချင်တော့သဖြင့် ရပ်လိုက်ရန် ကိုင်နာအော်လိုက်တော့မှ ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။
ဆေးလ်က ဖြူဖျော့နေသည့်မျက်နှာဖြင့် သူ၏ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေရာမှ မဝံ့မရဲထရပ်လိုက်သည်။
"ကျွန်မ မောင်းမဆောင်ထဲ ပြန်တော့မယ်။"
"ကိုယ်မပါဘဲ ပြန်တော့မလို့လား။"
ဤအခိုက်အတန့်တွင် ဆူတန်၏ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အဖြစ် ဘယ်လိုပြုမူရမည်ကို ဆေးလ် မသိတော့ပေ။ သူ(မ) ကိိုင်နာ၏အမူအရာကိုကြည့်၍ သူဘာဖြစ်ချင်နေသည်ကို ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်၏။ သူ၏မျက်ဝန်းထဲတွင် သူ(မ)နှင့် ပတ်သက်၍ ဘယ်လိုအလိုဆန္ဒမျိုးကိုမှ ဆေးလ်မမြင်ခဲ့ပေ။
"ကျွန်မ တစ်ယောက်တည်းပဲ ပြန်လိုက်ပါ့မယ်။"
ဆေးလ်က အနည်းဆုံးတော့ ဒီည သူ သူ(မ)ကိုလိုချင်မည်မဟုတ်ဟူသည့်အတွေးဖြင့် ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်၏။ သူ(မ) သူ့ထံမှ တစ်ဖက်လှည့်လိုက်သည်နှင့် ချွေးစေးများကျလာတော့သည်။ သူပြောခဲ့သည်များကို သူ(မ)၏နားထဲတွင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြန်ကြားနေရ၏။ သူ(မ)ကြားခဲ့သည်များက မှန်ရဲ့လားဟုပင် ပြန်တွေးမိသည်။
"ယဉ်ကျေးမှု မရှိလိုက်တာ! ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ယောက်က အရှင်မင်းကြီးထက်အရင် ထွက်သွားရဲတာလား။"
"သွားခိုင်းလိုက်ပါ။"
အစောင့်တစ်ဦးက ထိုသို့အော်ပြောလိုက်သည့်အတွက် သူ(မ)တုန်လှုပ်သွားသော်လည်း ကိုင်နာ၏စကားကြောင့် သူ(မ) စိတ်သက်သာသွားပြန်၏။
အခန်းသို့ပြန်သည့်လမ်းတွင် အခြွေအရံတချို့ပေါ်လာပြီး သူ(မ)ကို ဆူတန်သဘောကျခြင်းခံရသော အမျိုးသမီးများသာ အသုံးပြုသည့်အခန်းသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။
မှောင်မည်းနေသော အခန်းကျယ်တစ်ခုပင်။
အခြွေအရံတစ်ယောက်က မီးထွန်းရန်လုပ်လိုက်ရာ ဆေးလ်က တားလိုက်၏။
"ဒီအတိုင်း ထားလိုက်ပါ။"
"တစ်ခုခုလိုအပ်ရင် အချ်ိန်မရွေး ကျွန်မတို့ကိုခေါ်လိုက်ပါ သခင်မလေး။"
သခင်မလေးဟု အခေါ်ခံရသည်မှာ အနေရခက်၏။ သူ(မ)က မှားယွင်းသောအဝတ်အစားများ ဝတ်ထားသလို ခံစားနေရသည်။
ထို့နောက် အခန်း၏ အမှောင်ဆုံးထောင့်ကိုရှာကာ ထိုနေရာတွင် ကွေး၍နေလိုက်သည်။ သူ(မ)၏ဗိုက်က အလွန်နာနေလေပြီ။ သူ(မ)က ရက်အတော်ကြာ အစာမစားခဲ့ရပေမဲ့ တစ်ခါတည်းနဲ့ အများကြီးကို အစာချေဖို့ဆိုတာကတော့ မဖြစ်နိုင်ပေ။
ကိုင်နာ၏စကားများကို ကြားလိုက်ရပြီးနောက် သူ(မ) အစားအသောက်များကို အဆက်မပြတ်စားမိခဲ့ခြင်းပင်။ ရူးမိုက်စွာဖြင့် ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာမိခဲ့၏။
သူ(မ)က ပုံမှန်အစားအသောက်ပမာဏကိုတောင် တစ်ခါမှ စားလေ့မရှိခဲ့ပါ။ မောင်းမဆောင်မှ အမျိုးသမီးများ၏ စားသောက်ပွဲမရှိသောနေ့တွင် အကြွင်းအကျန်များ မရှိသဖြင့် သို့မဟုတ် သူ(မ) စားမည်စိုး၍ သူတို့လွှင့်ပစ်လိုက်သည့်နေ့နှင့်ကြုံလျှင် မကြာခဏ အဆာခံ၍နေခဲ့ရသည့်ရက်က ပိုများသည်။ နေ့တိုင်းစားနိုင်လျှင်ပင် အတော်ကို ကံကောင်းနေပြီဖြစ်၏။
ဆေးလ်က မောင်းမဆောင်တွင် ဘာလို့ရှိနေသည်ဆိုသော အကြောင်းအရင်းကို ဘယ်သူမှမသိသလို ဆေးလ်ကိုယ်တိုင်လည်း မသိခဲ့ပေ။
"တုံးလိုက်တာ။"
ဆေးလ် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်ရိုက်လိုက်၏။
"ဘယ်သူက တုံးတာလဲ။"
ဆေးလ် ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်ရာ အခန်းတံခါးက တင်းတင်းပိတ်ထားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် သူ(မ)၏အကြည့်က အလိုအလျောက် ပြတင်းပေါက်ရှိရာသို့ရောက်သွားရာ ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသူကို တွေ့သွားခဲ့သည်။
"အရှင်မင်းကြီး။"
"ကိုင်နာ... ကိုယ့်နာမည်ကို ပြောခဲ့ပြီးပြီထင်တယ်။"
"ကျွန်မက ဘယ်လိုလုပ် အရှင့်နာမည်ကို သတိလက်လွတ်ခေါ်နိုင်မှာလဲ။"
"မင်းဘာလို့ အမြဲတမ်း အိပ်ရာပေါ်မနေဘဲ ထောင့်မှာထိုင်နေရတာလဲ။"
"အဲ့ဒါက..."
"ထားပါ။ မင်း ကိုယ့်ကိုပြောပြမှာ မဟုတ်ဘူးမလား။"
ဒါက အကျင့်တစ်ခုပင်။ သူ(မ)ဘေးတွင်လူမရှိဘဲ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရာကြီးတစ်ခုပေါ်တွင်အိပ်၍ နိုးလာရသည်ကို အထီးကျန်သလိုခံစားမိ၏။ ထောင့်တစ်နေရာတွင် တစ်ယောက်တည်းကွေး၍အိပ်ရသည်က သူ(မ)၏အနွေးဓာတ်ကို သူ(မ)ခံစားရသည့်အတွက် ပို၍သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်ရသည်။
"ကိုယ့်ကို ဒီည တစ်ယောက်တည်း အချ်ိန်ကုန်ဆုံးခိုင်းမလို့လား။"
သူလိုအပ်သည့်အချိန်တိုင်း ဆေးလ်ကို အရယူနိုင်၏။ ယခု သူလိုအပ်နေပြီဖြစ်သည်။
ဆေးလ် သူ၏စကားများကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ထိုင်နေရာမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းထပြီး တုံ့ဆိုင်းမှုမရှိဘဲ သူ(မ)ဝတ်ထားသည့် အဝတ်ပါးများကိုချွတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲလိုက်သည်။
"အရင်မင်းကြီးက မင်းကို ဒီလိုမျိုးသင်ပေးခဲ့တာလား။"
အရင်မင်းကြီးဆိုသောစကားကြောင့် ဆေးလ် တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ သူ(မ)၏အောက်မှ အိပ်ရာကလည်း အေးစက်နေ၏။ ကိုင်နာက သူ(မ)ထံလျှောက်လာကာ တောက်ပနေသည့်လရောင်အောက်မှ သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏လက်များက အေးစက်သည့်ညလေအေးကြောင့် တင်းမာနေသော သူ(မ)၏ ရင်သားထိပ်များကို ကိုင်လိုက်ပြီး ဗိုက်မှတစ်ဆင့် အောက်ဘက်သို့ဆက်ဆင်းသွားသည်။
ထိုစဉ် ဆေးလ်က အပြစ်ပေးခံရခြင်းပြီးဆုံးသွားရန် စောင့်ဆိုင်းနေသည့် ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သ်ို့ မျက်လုံးကို တင်းတင်းပိတ်ထားလိုက်၏။
"ကိုယ် စိတ်ရှည်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်။"
သူက သူ(မ)ကိုယ်တိုင် သူ့ထံလာမည်ကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်နေခဲ့သည်။
သူ(မ)ကို အဝတ်ဗလာဖြင့် မြင်လိုက်ရချိန်မှာတော့ သူ၏သည်းခံနိုင်စွမ်းများ ကုန်ဆုံးသွား၏။ သူ၏ လက်ချောင်းထိိပ်များဖြင့် သူ(မ)၏ လည်ပင်းနှင့် ညှပ်ရိုးများကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိလိုက်ပြီး ရင်သားများကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
သူ၏ လက်ချောင်းများ သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိတွေ့သည့် အခိုက်အတန့်တိုင်းတွင် သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်က သာယာမှုကိုခံစားရပြီး ဆေးလ် အရှုံးပေးမိတော့မလိုပင်ဖြစ်သွားရ၏။
"အား!"
သူက ဆေးလ်၏လည်တိုင်ကို ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနေရာကို သူ စုပ်လိုက်သောအခါ နာကျင်မှူအနည်းငယ်ကို ခံစားခဲ့ရသည်။
"ဒါက အမှတ်အသားချန်ခဲ့ဖို့ အရမ်းလှတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပဲ။"
နေရောင်နှင့် ထိတွေ့ခြင်းသိပ်မရှိသည့်အတွက် ဖြူဖွေးနေသည့် သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အနီရောင်အမှတ်အသားများ ကျန်နေခဲ့၏။ ကိုင်နာ အခြားသောအမျိုးသမီးများနှင့် ဆုံဖူးသော်လည်း သူ(မ)ကသာ လှပသောအသားအရေရှိသည့် တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့် လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က အရင်မင်းကြီးလုပ်ခဲ့သည့် အမှတ်အသားများ ယခုထိမပျောက်သေးခြင်းဖြစ်မည်။ သူ ငုံ့လိုက်ပြီး ယခင်မင်းကြီးချန်ခဲ့သည့် အမှတ်အသားများအားလုံးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသစ်များလုပ်လိုက်၏။
သူက ဆေးလ်၏ရင်သားများကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ဖွံ့ထွားလွန်းသဖြင့် သူ၏လက်ဖြင့်ပင် မဆံ့ပေ။ သူ(မ)၏ နီရဲနေသော ရင်သားထိပ်များကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှာဖြင့်လျက်နေပြီး ကိုက်လိုက်၏။
ထိုအခါ ဆေးလ်က တွန့်သွားပြီး သူ၏ပခုံးကို လှမ်းကိုင်လိုက်မိသည်။
ကိုင်နာက သူ(မ)ကိုဖမ်းလိုက်ပြီး ပြန်တွန်းလှဲလိုက်၏။
"လက်ကို အရမ်းမသုံးနဲ့။ ဒဏ်ရာ ပြန်ပွင့်သွားလိမ့်မယ်။"
သူ(မ)သာ ထိုသို့မလုပ်လျှင် အသိစိတ်လွတ်သွားလိမ့်မည်။ လက်ဖဝါးမှ နာကျင်မှုကို ခံစားရသည့်အချိန်တိုင်း ဆေးလ်အနေနှင့် သူနှိုးဆွပေးသော ထူးဆန်းသည့်ခံစားချက်မှ လွတ်မြောက်လာနိုင်၏။
ဆေးလ်တစ်ယောက် မျက်လုံးပိတ်ထားချိန်တွင် ကိုင်နာက သူ(မ)၏မျက်နှာကို နမ်းရှိုက်လာသည်။ ကိုင်နာ သူ(မ)၏ပါးများကို ခပ်ဖွဖွကိုက်ခဲလိုက်ချိန်မှာ သူ(မ)၏မျက်နှာက အလွန်နူးညံ့ကြောင်း ခံစားလိုက်ရ၏။
ထပ်ပြီး သူက သူ(မ)၏နားကို လျှာဖြင့်လျက်၍ ကိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ပူပြင်းပြီးစိုစွတ်နေသည့်အရာတစ်ခုက သူ(မ)၏နားကို လာထိသည့်အခါ အသက်ရှူပင် ရပ်သွားခဲ့ရသည်။
ခဏလေးအတွင်း ယားကျိကျိခံစားချက်တစ်ခုက သူ(မ)၏ခါးမှတစ်ဆင့် ခန္ဓာက်ိုယ်အပေါ်ပိုင်းသို့ ရောက်လာတော့သည်။ သူ(မ)၏ အာရုံများအားလုံး ထိုတစ်နေရာတည်းတွင် အကုန်စုနေသလိုပင်။ ထိုအရာက သူ(မ)ကို ထွက်ပြေးချင်သည့်ခံစားချက်နှင့် ပို၍လိုချင်သည့်ခံစားချက်ကို တစ်ချိန်တည်းပေးစွမ်းနေ၏။
ကိုင်နာက အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် "ဆေးလ်" ဟုခေါ်လိုက်သည်။ နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ ခံစားချက်တစ်ခုကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ညည်းသံများက ဆေးလ်၏နှုတ်ခမ်းမှ ထွက်လာတော့မလို ဖြစ်နေ၏။ သူ၏လက်က သူ(မ)၏ဗိုက်မှတစ်ဆင့် သီးသန့်နေရာသို့ ဦးတည်သွားလေပြီ။
ကိုင်နာက ဆေးလ်၏ခြေထောက်ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မြှောက်လိုက်ပြီး ထိုနေရာရှိရာသို့ ငုံ့လိုက်ကာ အမျိုးသားတစ်ယောက်၏ အထိအတွေ့ကို မခံစားဖူးသည့် သူ(မ)၏ စိုစွတ်နေသည့်နေရာသို့ သူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့် နမ်းလိုက်တော့သည်။
"အရှင်မင်းကြီး!"
ဆေးလ် အလန့်တကြားဖြင့် မျက်လုံးပွင့်သွားလေသည်။ သူ(မ)၏ပေါင်များကိုစေ့ရန်ကြိုးစားသော်လည်း ကိုင်နာက လွှတ်မပေးပေ။ သူက နှုတ်ခမ်းဖြင့်ထိထားရင်း လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆေးလ်၏ဗိုက်ကို ဖိထား၏။ သူက မျက်နှာကို နက်ရှိုင်းစွာဖိကပ််လိုက်ပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းပြန်ခွာလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကမ္ဘာပေါ်တွင် တန်ဖိုးအရှိဆုံးအရာတစ်ခုကဲ့သို့ ဆေးလ်၏ပွင့်ချပ်များကို လျှာဖြင့်လျှက်နေ၏။
သူ၏လျှာဖြင့် ထိနေသောနေရာက ပို၍စိုရွှဲလာတော့သည်။
ဆေးလ်တစ်ယောက် သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းမှ ယခုအောက်ပိုင်းအထိ ထူးဆန်းသည့်ခံစားချက်များ ပေးစွမ်းနိုင်သည့် သူ့လျှာ၏လွှမ်းမိုးမှုကိုခံရကာ မျက်ရည်များကျလာတော့သည်။ သူ(မ)၏ ပွင့်ချပ်များကို လျှက်နေခဲ့သည့်လျှာက ယခု သူ(မ)၏ကိုယ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလေပြီ။ ထိုအထိအတွေ့ခံစားချက်က သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်ကို တွန့်သွားစေ၏။
သူ(မ)၏အောက်ပိုင်းက စိုစွတ်နေသည်။ သူ၏လျှာကြောင့်မဟုတ်ဘဲ သူ(မ)ကိုယ်တွင်းမှ တစ်ခုခုထွက်လာသည့်အတွက်ပင်။
သူ(မ)ကို ဘယ်သူကမှ ဒီအကြောင်းမပြောပြဖူးပေ။ ဆူတန်၏အိပ်ခန်းသို့ မဝင်မီကမှ အစေခံများအားလုံးက ဆေးလ်ကို လှဲ၍သာနေပြီး ဆူတန်၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မထိရန်သာ ပြောခဲ့သည်။
"အွန့်။"
ဆေးလ် အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် မညည်းမိစေရန် ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်လိုက်သည်။
"ထိန်းမထားနဲ့။ မင်းရဲ့ညည်းသံလေးက နားထောင်လို့ကောင်းတယ်။"
သူက ဆေးလ်၏ ခြေထောက်များကြားမှ ခေါင်းမော့၍ ပြောလိုက်ခြင်းပင်။
သူ၏နှုတ်ခမ်းက သူ(မ)ကိုယ်မှထွက်လာသည့် အရည်များဖြင့်စိုစွတ်နေ၏။ ခဏအကြာတွင် ကိုင်နာက ဆေးလ်၏ကိုယ်ကို အုပ်မိုးလိုက်သည်။ ဆေးလ်မှာ သူ၏ဘယ်နေရာကို ကြည့်ရမည်မသိသည့်အတွက် ခေါင်းလှည့်၍သာ ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်၏။
သူက စုတ်သပ်လိုက်ပြန်သည်။
"မင်း ညည်းနေတာကို ကြားချင်တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား။"
ထို့ကြောင့် ဆေးလ် တုန်ရီနေသောလက်များကို ပြန်ချလိုက်ရသည်။
"ကိုယ့်ကို ဘာလုပ်စေချင်လဲ။"
သူက နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ပြီး သူ(မ)ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်ခြင်းပင်။
သူက သူ(မ)ဘာလိုချင်သည်ကို သိနိုင်၏။ ကိုင်နာ၏လက်ချောင်းများက သူစိုစွတ်အောင်လုပ်ထားသည့်နေရာသို့ အလွယ်တကူ ဝင်သွားခဲ့သည်။
"အား.."
အရင်မင်းကြီး ထိုသို့လုပ်ခဲ့စဉ်က သူ(မ) နာကျင်မှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် ထိုအတိုင်း သူလုပ်သည့်အခါမှာတော့ သာယာမှုကိုခံစားရ၏။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသည့် ခံစားချက်ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားကာ ဆေးလ်တစ်ယောက် သူ့ကိုကြည့်လ်ိုက်မိလေသည်။
"မင်းပါးစပ်က ပြော။"
ဒီလို ပူလောင်သည့်ခံစားချက်မျိုးပျောက်အောင် သူ(မ) ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ဒီခံစားချက်ကို ပျောက်သွားစေလို၏။
"ကျေးဇူးပြုပြီး..."
"ကိုယ် နောက်တစ်ချောင်း ထပ်ထည့်ရမှာလား။"
ဆေးလ် နှုတ်ခမ်းကိုက်ကာ တစ်ဖက်သို့လှည့်လိုက်၏။
"မင်းက အရမ်းခေါင်းမာတာပဲ။"
ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူက ဆေးလ်၏ကိုယ်တွင်းမှ လက်ကိုထုတ်ကာ ဆေးလ်၏ မျက်လုံးရှေ့ပြလိုက်သည်။ ထိုအရာက သူ(မ)၏ကိုယ်တွင်းမှအရည်များဖြင့် စိုစွတ်နေ၏။
"အာ့... ကျွန်မ မကြိုက်ဘူး.."
သူ(မ) စကားပြောရန် ပါးစပ်ဟလိုက်သည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူက လက်ကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်၏။
"ပြောပါဦး။ ကိုယ့်ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ချိုတာလား။ မင်းအတွက်လည်း ချိုရဲ့လား။"
'ငါ့ရဲ့ ပိုင်ရှင်အသစ်က အရမ်းရက်စက်တာပဲ။'
သူက သူ(မ)မပြောနိုင်သည့်စကားကို အတင်းပြောခိုင်းနေ၏။ ဆေးလ် မျက်လုံးပိတ်၍ ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ဒါက ဘယ်လိုအရသာမှ မဟုတ်ပေ။ သူလိုချင်သည့်အဖြေကို သူ(မ) မပေးနိုင်ပါ။
"ကျေးဇူးပြုပြီး၊ အရှင်မင်းကြီး..."
ကိုင်နာက သူ(မ)ပါးစပ်ထဲမှ လက်ကိုထုတ်ကာ လျှာဖြင့်လျက်လိုက်ပြန်၏။ ဆေးလ် သူ၏အပြုံးကို မြင်လိုက်ရသောအခါမှ သူဘယ်လောက်ထိ သူ(မ)ကိုလိုချင်နေလဲဆိုတာ သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။
သူက သူ(မ)ကို အင်မတန်ဆန္ဒရှိနေလေပြီ။
ကိုင်နာက ဆေးလ်၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်သို့ လက်ထည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ(မ)ကတော့ သူခွင့်မပြုဘဲ ရုန်းကန်နေမိသည်။
"ကျေးဇူးပြုပြီး ရပ်ပေးပါ။"
"ဘာလို့ ရပ်ပေးရမှာလဲ။ ကိုယ် မင်းကို နှိပ်စက်နေလို့လား။"
ဖြစ်နိုင်လျှင် ဆေးလ် နှိပ်စက်ခြင်းကိုသာ ခံလိုက်လိုသည်။ ဒီလို ဘာမှန်းမသိသည့် ပူလောင်နေသောခံစားချက်က သူ(မ)ယခင်က ခံစားဖူးသည့် နာကျင်မှုများထက် ပိုဆိုး၏။
"မင်း ပိုပြီးရိုးသားသင့်တယ်။ ကိုယ့်ရဲ့လက်ချောင်းတွေကို ပိုပြီးလိုချင်တယ်ဆိုရင် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသင့်တယ်။"
"ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင်... ဒီခံစားချက်က ပျောက်သွားမှာလား။"
သူ(မ)မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်ဝဲလာပြန်ပြီး သူ(မ)၏အမြင်အာရုံက ဝိုးတဝါးဖြစ်လာသည်။ သူ၏လက်ချောင်းများဖြင့် သူ(မ)၏ ပူလောင်နေသော ခံစားချက်ကို ပျောက်သွားစေနိုင်သည်ဆိုလျှင် ဆေးလ် စိတ်လိုလက်ရ ခြေထောက်ကားပေးထားနိုင်၏။
"မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်မင်းကို ပိုပြီး ခံစားလို့ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်တယ်။"
သူက တစ်ခုခုကမ်းလှမ်းနေသလိုမျိုး သူ(မ)နား'နားကပ်၍ပြောလာသည်။
"ဒါဆို ထည့်လိုက်ပါတော့။"
နောက်ဆုံးတော့ ဆေးလ် အရှုံးပေးလိုက်ရလေပြီ။ ထိုပူလောင်မှုက ပျောက်မသွားဘူးဆိုလျှင် သူ့စကားနားထောင်လိုက်သည်က ပိုကောင်းမည်။
သူက ထိုင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်ကာ သူ(မ)ကို ကိုင်ထား၏။ ဆေးလ် ဖြည်းဖြည်းချင်း ကိုင်နာ၏လည်ပင်းကိုဖက်လိုက်ပြီး အဝတ်လျောလျောများကြားမှ သူ၏ကြွက်သားများကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ သန်မာသည့်လက်များက ဆေးလ်၏ ခါးသွယ်သွယ်ကိုကိုင်ထားပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ(မ)၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ၏ တင်းမာနေသည့်အရာရှိသည့်နေရာသို့ နှိမ့်ချလိုက်လေသည်။
"အ!"
သူ(မ)၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ တစ်ခုခုဝင်လာသည်က်ို ခံစားရသည့်အခါ တင်းမာသည့်အရာတစ်ခုက သူ(မ)၏ သီးသန့်နေရာသ်ို့ လာထိနေသလို ခံစားမိ၏။ သူက လက်ချောင်းများထည့်မည်ဟု သူ(မ)ထင်ခဲ့သော်လည်း သူ့တွင် အခြားအတွေးရှိနေပုံရသည်။
"ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ။"
နောက်တစ်ကြိမ် ထိုပူလောင်မှုက ပျောက်မသွားဘဲ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့သွား၏။ သူ၏ အင်္ဂါထိပ်ပိုင်းက သူ(မ)၏ပွင့်ချပ်များကြား ညင်သာစွာတွန်းဝင်လာသည်။
"နာတယ်..."
သူက သူ(မ)ထံ ချောချောမွေ့မွေ့ တွန်းဝင်ချင်သော်လည်း လက်ချောင်းများနှင့်ယှဉ်မရသည့် ထိုအရာက ကြီးမားနေခြင်းပင်။
"အား!"
ဆေးလ် သူ၏လည်ပင်းကိုဖက်ပြီး ပခုံးကိုကိုက်လိုက်မိ၏။
ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဆေးလ်ထံမှ ညည်းသံထွက်လာပြီး သူ(မ) သူ့ကို တင်းတင်းဖက်လိုက်သည်နှင့် သူက နက်ရှိုင်းစွာထိုးသွင်းတော့သည်။ ထိုပိန်လှီနေသော ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ကိုလက်ခံနိုင်မည်လား ဆိုသည်ကို သူအမြဲသိချင်နေခဲ့၏။ အမှန်တရားကတော့ သူ၏အထင်ထက် ပိုသာသည်။ သူ(မ)၏အတွင်းထဲတွင် ပူလောင်၍တင်းကျပ်နေ၏။
ကိုင်နာက ခါးကိုလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏အင်္ဂါကိုဆွဲထုတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် နက်နက်ပြန်သွင်းလိုက်၏။
ဆေးလ်တစ်ယောက် နာကျင်မှုကြောင့် ကိုင်နာ၏ကျောကို ကုတ်ခြစ်လိုက်မိသည်။ မင်းကြီး၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်မိလျှင် အပြစ်ပေးခံရမည်ကို သိသော်လည်း မတတ်နိုင်ပေ။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူ(မ) ဘာမှမတွေးနိုင်တော့ဘဲ သူ့ကို လက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့် တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်မိ၏။
"စိတ်လျှော့ထား။"
"နာတယ်... နာတယ်။"
သူ(မ)က အရင်မင်းကြီးနှင့် အတူနေပြီးပြီဟု သူသေချာသိနေသည်။ အရင်မင်းကြီးက သူ၏မောင်းမဆောင်ထဲရှိ အမျိုးသမီးများအားလုံးနှင့် အတူနေပြီးပြီဆိုတာ သေချာသည့်အတွက် သူ(မ)နှင့်လည်း အတူအိပ်ပြီးပြီဟု သူထင်ထားခဲ့သည်။ သူ(မ)အတွက် ဒီလောက်အထိ နာကျင်နေစရာအကြောင်းမရှိပေ။ သူ(မ)က ရှက်၍ ဤသ်ို့ပြုမူနေသည်ဟုသာ သူတွေးနေမိသည်။
"နာတယ်။"
သူ(မ) အော်ဟစ်နေသည့်ပုံစံအတိုင်းသာဆိုလျှင် ပထမဆုံးအကြိမ်ကို ဖြတ်သန်းနေသည့်အတိုင်းပင်။ သူငုံ့ကြည့်လိုက်ရာ သူ(မ)၏ပေါင်ကြားမှ စီးကျနေသော အရည်များကို မြင်လိုက်ရ၍ သူ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။
"သေစမ်း။"
အနီရောင်သွေးများက ဖြူဖွေးနေသော ပေါင်တံများကြားမှ စီးကျလာ၏။ ကိုင်နာ သူ(မ)ကို ပို၍တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်မိသည်။
သူနှင့်အတူအိပ်ခဲ့ဖူးသည့် ဘယ်အမျိုးသမီးကမှ အပျိုစင်မဟုတ်ပေ။ သူအိပ်ခဲ့ဖူးသည့် အမျိုးသမီးတိုင်းက အတွေ့အကြုံရှိသူများဖြစ်ပြီး စိတ်ကျေနပ်မှုပေးစွမ်းနိုင်၏။ ဒါက တစ်စုံတစ်ယောက်၏ ပထမဆုံးအကြိမ်ကို ပထမဆုံးအနေဖြင့် သူ ကြုံရခြင်းပင်။ သူ မရပ်တန့်နိုင်တော့ပေ။
"အ...အား"
ဆေးလ်က နာသည်ဟု မပြောတော့သလို သူ၏ပခုံးကိုလည်း မကိုက်တော့ပေ။ သူ၏ခါးကို လှုပ်လိုက်သည့်အခါတိုင်း ညည်းညူနေခဲ့သည်။
ပူလောင်သည့်ခံစားမှုက ခြေဖျားမှစ၍ ပေါ်ထွက်လာပြန်၏။ ဆေးလ် သူ(မ)၏ခြေထောက်ဖြင့် သူ၏ခါးကို ချိတ်ထားမိသည်။ သူလှုပ်ရှားလိုက်သည့်အခါတိုင်း နာကျင်မှုကို ခံစားနေရသော်လည်း ထိုနာကျင်မှုတွင် သာယာမှုလည်း ရောပါလာခဲ့သည်။ နာကျင်ရသည့်အတွေးနှင့် ပူလောင်သည့်ခံစားချက်များက သူ(မ)၏ခေါင်းထဲ ပြည့်နေခဲ့သည်။
ဆေးလ်၏ရင်သားများက သူ၏ရင်ဘတ်ကို ပွတ်မိနေသည်။ သူတို့နှစ်ဦး ဘာပြောရမည်မသ်ိဘဲ အချင်းချင်းကြည့်နေခဲ့၏။ ထို့နောက် သူက ရုတ်တရက် သူ(မ)၏နှုတ်ခမ်းတွင်းသ်ို့ သူ၏လျှာကိုထိုးထည့်၍ သူ(မ)ကိုနမ်းလိုက်တော့သည်။ သူ၏လှုပ်ရှားမှုများက ပို၍မြန်ဆန်လာပြီး သူ(မ)၏ပေါင်များကလည်း ကိုက်ခဲလာကာ သူ(မ) အားအင်ကုန်ခမ်းလာတော့သည်။
"အာ့...အင့်"
နောက်တစ်ကြိမ် ပူလောင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်နှင့် ဆေးလ် သူ၏ကျောကို ကုတ်လိုက်မိပြန်၏။ ဆေးလ်က အားရကျေနပ်မှုကြောင့် ကျောကော့လိုက်မိသည်နှင့် ကိုင်နာကလည်း ပြီးမြောက်သွားတော့သည်။
သူ၏အင်္ဂါက သူ(မ)၏အထဲတွင် ပူလောင်သည့်အရာတစ်ခု လွှတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ဒါက သူ၏မျိုးစေ့များဆိုသည်ကို သဘောပေါက်သွားပြီးနောက် ဆေးလ် ခွေကျသွားတော့၏။ ထိုအရည်များနှင့် သွေးများက ရောနှော၍ သူ(မ)၏ကိုယ်တွင်းမှ ထွက်လာသည်။
ကိုင်နာက သူ(မ)၏နဖူးမှစ၍ လည်တိုင်နှင့် ရင်ဘတ်အထိ စီးဆင်းနေသော ချွေးများက်ို လျှာဖြင့်လျက်နေသည်။ သူ(မ)၏ ချွေးများကပင် သူ့အတွက် အထူးတလှယ်ကဲ့သို့ဖြစ်နေ၏။
သူပြီးမြောက်သွားသည့်တိုင် သူ၏ကြီးမားသည့်အရာက သူ(မ)ကိုယ်တွင်းရှိနေသေးသည့်အတွက် သူ(မ) လှုပ်ရှား၍မရသဖြင့် သူ၏ရင်ခွင်ထဲသ်ို့သာ တိုးဝင်၍မှီနေလိုက်သည်။
***
Aurora Novel Translation Team