Morning Star

မနက်လေးနာရီတွင် ယွမ်ယယ်နှင့် ဖန်းရှောက်ယိတို့ အောက်ထပ်သို့ အတူတူဆင်းလာကြသည်။ ယွမ်ယယ်က သန်းဝေလျက် မေးလိုက်သည်။ "မင်းလုံးဝ အဆင်မပြေမဖြစ်ဘူးလား။"

"မဖြစ်ဘူး။" ဖန်းရှောက်ယိက အလွန်နိုးကြားနေဟန်ဖြင့် ပြောလာ၏။ "ပြောရရင်တော့ မင်းပဲ။ ကားထဲမှာ ထပ်ပြီး တစ်ရေးလောက်အိပ်လိုက်။"

ယွမ်ယယ်က အသံပြုကာ ထပ်ပြီးသမ်းဝေလိုက်ပြန်သည်။

မနေ့ညက ယွမ်ယယ် ဖန်းရှောက်ယိကို နှိပ်နယ်ပေးခဲ့ချိန်မှာ ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ယွမ်ယယ်က နေရာမရွှေ့ခဲ့ဘဲ ညသန်းခေါင်အထိ ထိုအတိုင်းသာ အရူးတစ်ယောက်လို ထိုင်နေခဲ့၏။

ရိုက်ကူးရေးအစမှ အခုထိ ချန်ရု၏ချမ်းသာသောခင်ပွန်းအတွက် အဆင်ပြေသည့် မစ်ရှင်ရှိလာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အရင်တုန်းက သူတို့ဘာပဲဆော့ဆော့ သူက ဘိတ်ချီးတစ်ယောက်ပင်။ သို့သော် သူနှင့်ချန်ရုတို့က ဆက်ဆံရေးကောင်းမွန်ကြပေပြီး သူတို့၏အကြည့်များထဲမှ ရင်းနှီးမှုနှင့် ထပ်တူကျမှုတို့မှည အတုအယောင်မဟုတ်ပေ။ ချန်ရုက သူပိုပြီးလေ့ကျင့်ခန်းများများလုပ်သင့်သည်ဟု အမြဲတစေ စနောက်တတ်သည်။ သူက တစ်ချိန်လုံးဘိတ်ချေးဖြစ်နေသည်မှာ နည်းနည်းလေးရှက်စရာကောင်းပေသည်။

ယနေ့တွင် သူ ဟိုတယ်အပြင်သို့ထွက်လိုက်ချင်း ပြုံးကာ လူတိုင်းအားပြောလာ၏။ "ဒီနေ့ရဲ့ကစားပွဲကို ဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ ငါတကယ်သိသွားပြီ။"

ယွမ်ယယ် သူ့ကိုနှုတ်ဆက်ကာ အပြုံးလေးဖြင့် တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တော့ ဒီနေ့ကစားပွဲကိုဘယ်လိုလုပ်ရမယ်ဆိုတာ တကယ်မသိဘူး။"

ချန်ရုသည် သူ(မ)၏ခင်ပွန်းကိုတွက်ကာ စစနောက်နောက်ဖြင့်ပြန်ပြောခဲ့၏။ "ရှင် ပြောရဲသေးတယ်ပေါ့၊ ကြွားဝါနေတာကို တော်လိုက်ပါတော့။"

ယနေ့ ၎င်းတို့ skydiving လုပ်ရမည်ဖြစ်သည်။ ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့က ၎င်းတို့၏ကျန်းမာရေးအခြေအနေများ - သွေးဖိအားနှင့် နှလုံးခုန်နှုန်းများ ပုံမှန်ရှိမရှိ၊ အမြင့်ကြောက်၊ မကြောက် စသည်တို့ကို ထပ်ကာထပ်ကာ အတည်ပြုထားပြီးဖြစ်၏။ သူတို့ထဲတွင် လင်းထျန်တစ်ယောက်သာ မပါဝင်ရဲခဲ့ပေ။ သို့သော် ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့က သူ(မ)ကို တွန်းအားပေးလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ တစ်စုံတစ်ခုဖြစ်ပွားလာခဲ့လျှင် မည်သူမှ တာဝန်ယူကိုင်တွယ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ကြည့်ရှုသူများအတွက်တော့ သူ(မ)၏အခန်းများ ရိုက်ကူးရဦးမည်ဖြစ်သည်။ သူ(မ) လေယာဥ်ပေါ်လိုက်စီးရမည်ဖြစ်ပြီး ခုန်ချမည့်ထဲတော့ မပါခဲ့ပေ။

Skydiving အတွက် ပစ္စည်းကိရိယာများ အဆင်သင့်ဖြစ်ရန် နှစ်နာရီမျှကြာခဲ့သည်။ ကားအရှေ့တွင် ကားမောင်းသူနှင့် ကင်မရာဆရာတစ်ယောက်ရှိ၏။ နောက်လိုက် PD များနှင့် အခြားသူများက နောက်ဆုံးကားပေါ်တွင်ရှိသည်။ ထိုသို့သွားသည့်လမ်းတွင် ယွမ်ယယ် ခုံကိုမှီထိုင်နေပြီး တစ်ခါတလေ မျက်လုံးများမှိတ်ထားပြီး တစ်ခါတစ်ရံဖွင့်နေခဲ့သည်။ သူအိပ်ပျော်၊ မပျော်ပြောရန်မှာ ခက်ပေ၏။

ယွမ်ယယ် အရင်က skydiving လုပ်ရန် နှစ်ခါကြိုစားခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် နှစ်ကြိမ်လုံး ရာသီဥတုအခြေအနေကြောင့် မတတ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ယနေ့တွင် တိမ်အနည်းငယ်ထူနေသော်လည်း မိုးတော့မရွာခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့် လေယာဥ်ပျံသန်းရာလမ်းကြောင်းအား အကျိုးသက်ရောက်မှုမရှိပေ။ သူတို့ထဲတွင် ချန်ရု၏ခင်ပွန်းကသာ တစ်ယောက်တည်း ခုန်နိုင်ပေသည်။ သူက အကြိမ်အတော်များများခုန်ဖူးပြီး တရားဝင်လိုင်စင်တောင်ရှိ၏။ စုစုပေါင်းအနေဖြင့် နည်းပြရှစ်ယောက်နှင့် ရိုက်ကူးရေးသမားအနည်းငယ်ပါခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာက သူတို့ကို ကြိုက်သည့်သူကို ရွေးခိုင်းပေသည်။ ချန်ရုက ရယ်လိုက်ကာ ချက်ချင်းပင် အချောဆုံးတစ်ယောက်ကိုရွေးလိုက်၏။

နောက်ဆုံးတွင် နှစ်ယောက်သာကျန်တော့သည်။ ယွမ်ယယ်နှင့် ဖန်းရှောက်ယိတို့နှစ်ဦးလုံး ဂရုမစိုက်ခဲ့ပေ။ သူတို့က လျှောက်သွားလိုက်ပြီး အနီးဆုံးရှိနည်းပြဖြင့် လက်ဝါးချင်းရိုက်လိုက်၏။ ၎င်းတို့အားလုံး သဘောတူညီမှုတွင် လက်မှတ်ရေးထိုးထားပြီးဖြစ်သည်။ ရိုးရှင်းသောလေ့ကျင့်မှုတစ်ခုအပြီးတွင် အားလုံးက လေယာဥ်နှစ်စင်းပေါ် ခွဲတက်ရလိမ့်မည်။ ယွမ်ယယ်က လေယာဥ်ပေါ်နောက်ဆုံးတက်သူဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အရင်ဆုံးခုန်ဆင်းသူဖြစ်လိမ့်မည်။ သူ ဖန်းရှောက်ယိကို ပြောလိုက်၏။ "ယိကော၊ တကယ်တော့ ငါနည်းနည်းလေးစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။"

ဖန်းရှောက်ယိကကြည့်ကာ သူ့ကိုစနောက်လိုက်၏။ "ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ စိတ်ကိုလျော့ထား။ ယယ်ကောက ကမ္ဘာပေါ်မှာအကောင်းဆုံးပဲ။ မင်းစိတ်လှုပ်ရှားစရာမလိုပါဘူး။"

ဖန်းရှောက်ယိက ၎င်းအား အရင်က နှစ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ နှစ်ကြိမ်လုံးက ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးအတွက်လိုအပ်သည့်အတွက်ကြောင့်ပင်။ ပထမဆုံးအကြိမ်က လေထီးခုန်သည့်ဇာတ်ကွက်ကို ရိုက်ကူးရန် လိုအပ်သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး ဒါရိုက်တာက လုပ်ရန်အဆင်ပြေ၊ မပြေကို မေးခဲ့သည်။ အဆင်ပြေလျှင် စတန့်ရိုက်ကွက်အနည်းငယ်လည်း လုပ်ပြရမည်ဖြစ်ပြီး ဖန်းရှောက်ယိက အဆင်ပြေကြောင်းပြောခဲ့သည်။ ယနေ့တွင် သူတို့ဘာမှလုပ်စရာမလိုပေ။ သူတို့လုပ်ရမည့်အရာမှာ နည်းပြမှ လေထီးများဖွင့်လိုက်မည်ကို စောင့်ရန်သာ။ ထိုအချိန်တုန်းက ဖန်းရှောက်ယိတစ်ယောက် လှုပ်ရှားမှုအနည်းငယ်ထပ်ထည့်ခဲ့ရသော်လည်း မျက်နှာအမူအရာကို ထိန်းချုပ်ထားရန်လိုအပ်ခဲ့သည်။ ထိုရိုက်ချက်အား ထပ်တလဲလဲ ပြန်ရိုက်ခဲ့ရသည်။ အဆုံးတွင် ဖန်းရှောက်ယိ၏နားများ အဆင်မပြေဖြစ်လာခဲ့ပြီး ပြန်လည်သက်သာရန် ရက်အတော်ကြာခဲ့၏။

သူတို့နှစ်ယောက်အပြင် ချီရှင်းနှင့် ချိန်ရွှင်လည်း လေယာဥ်ပေါ်ရှိနေကြသည်။ ထိုကလေးနှစ်ယောက်က သူတို့ကို သဘောကျလေ၏။ ၎င်းတို့က ဘာကိစ္စမဆို သူတို့နှင့်တွဲရန် ဆန္ဒရှိနေကြသည်။ ချီရှင်းက ပရိသတ်ငယ်လေးတစ်ယောက်၏။ ထိုကောကောနှစ်ယောက်ကိုကြည့်သည့်အချိန်တွင် ချီရှင်း၏မျက်လုံးထဲ ကြယ်လေးများလို မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ဖြစ်လျက်ပင်။ လေယာဥ်ထောင့်တိုင်းတွင် ကင်မရာများတပ်ဆင်ထား၏။ ၎င်းတို့က သူတို့ခုန်မချခင်အခိုက်အတန့်လေးကို မှတ်တမ်းတင်ထားလိမ့်မည်။ ချီရှင်းက ယွမ်ယယ်ကိုမေးလာသည်။ "ယွမ်ကောက အရင်ကရော ခုန်ဖူးလား။"

ယွမ်ယယ်က ပြောလိုက်၏။ "ဒီနေ့တော့ ငါ့ရဲ့ဗဟုသုတမျက်ကွယ်တစ်ခုနဲ့ကြုံရတာပဲ။ တကယ် မခုန်ဖူးဘူး။"

"ကော တစ်ခုခုကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲမသိဘူးလို့ပြောတာ တကယ်ရှားတာပဲ။" ချီရှင်းမှာ အတော်လေး စိတ်ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ "ဒီနေ့တော့ ဓါးသမားမဟုတ်တော့ဘူးပေါ့။"

"တစ်ခါမှမဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။" ယွမ်ယယ်က အပြုံးလေးဖြင့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

သူက ဖန်းရှောက်ယိကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏အပြုံးက တော်တော့်ကိုမရိုးသားသည့်ပုံပင်။ "ယိကော၊ ဒါကို လှည့်စားတယ်လို့ပြောလို့မရဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား။"

ဖန်းရှောက်ယိက ပြုံးလိုက်သော်လည်း သူ့ကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်၏။

အမြင့်ပေ ပေတစ်သောင်းငါးထောင်တွင်ဖြစ်သည်။ ယွမ်ယယ် နည်းပြနှင့်အတူ ခုန်ဆင်းရန် တွဲချည်ထား၏။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ယွမ်ယယ် အနည်းငယ်နောင်တရသွားခဲ့သည်။ သူနှင့်အတူခုန်ဆင်းရမည့်လူမှာ ဖန်းရှောက်ယိသာဖြစ်လျှင် မည်မျှကောင်းလိုက်မည်နည်း။ သူ အနည်းဆုံးတစ်ခေါက်လောက်တော့ ဖန်းရှောက်ယိနှင့်အတူ ယခုလိုပျံသန်းချင်သော ဆန္ဒလေးရှိပေသည်။

တိမ်တိုက်များကိုဖြတ်သန်း၍ ခုန်ချခြင်း။ ၎င်းမှာ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ရာ အတွေ့အကြုံတစ်ခုပင်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသမျှ အလေးချိန်များ ကွယ်ပျောက်သွားလျက်။ ယွမ်ယယ် ဖန်းရှောက်ယိ ခုန်ချလိုက်ပြီလား၊ မခုန်ချရသေးဘူးကို လှည့်ကြည့်ချင်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူ ထိုလှုပ်ရှားမှုကို မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မထိန်းချုပ်ထားနိုင်ပေ။

သူ၏နားထဲ လေသံများကလွဲ၍ ဘာကိုမှမကြားနိုင်ပေ။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး သီးခြားနေရာထဲရောက်နေသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့အား သီးခြားခွဲထားပြီး လေဟာနယ်နှင့် အချိန်ကြား ဖျစ်ညှစ်ခံရသော slot အသေးစားလေးနှင့် တူနေ၏။

လူသားပင်လယ်ပြင်တွင် ပြင်းထန်သောအထီးကျန်မှုကို ခံစားရသည်။

ယွမ်ယယ် လေကာမျက်မှန်အောက်မှမျက်လုံးများကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူ၏စိတ်ထဲ အတွေးများစွာဖြတ်ပြေးနေပြီး တွန်းအားများလည်း ထွက်ပေါ်လျက်ရှိသည်။

လေထီးပွင့်လာသောအခါ အလေးချိန်မဲ့သောခံစားချက်က တဖြည်းဖြည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် မျက်လှည့်တစ်ခုနှယ် ထပ်ပြီးမခံစားရတော့ချေ။ ယွမ်ယယ် မျက်လုံးများဖွင့်ကာ တောတောင်နှင့် ပင်လယ်ပြင်ကို စူးစမ်းလိုက်ပြီး လောကကြီးထဲ ပြန်လည်ဦးတည်လာသည့် ဖြစ်စဥ်ကို တွေ့ကြုံခံစားနေလိုက်သည်။ သူက နည်းပြလက်ထဲရှိ ကင်မရာကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ စက်ဝိုင်းပုံသဏ္ဍာန် ပျံသန်းနေပြီး အတော်လေးပျော်စရာကောင်းပေ၏။

ထိုကဲ့သို့ခရီးစဥ်၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုမှာ လေသံများကြားနေရခြင်းပင်။ ဖန်းရှောက်ယိ ဆင်းသက်လာသောအခါ သူက သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိ ကိရိယာများကို ချွတ်ကာ ယွမ်ယယ်ဆီဦးတည်လာခဲ့သည်။ ယွမ်ယယ်က သူ့ကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူ၏နားထဲ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

ဖန်းရှောက်ယိက ရယ်လိုက်သည်။ သူက လေသံကိုမြှင့်ကာ သူ့ကိုပြောလာခဲ၏။ "ကိုယ် မင်းပြောတာကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမကြားရမှန်း မင်းသိရဲ့သားနဲ့ တိုးတိုးလေးပြောနေသေးတယ်။"

ယွမ်ယယ် ထိုစကားကိုကြားလိုက်ပြီး သူလည်း အော်ပြောလိုက်သည်။ "ငါတိုးတိုးလေးပြောလို့ မင်းမကြားနိုင်မှန်း ငါသိတယ်။"

ဖန်းရှောက်ယိသည် မျက်ခုံးပင့်ကာ မေးလိုက်၏။ "ကိုယ်ကြားသွားမှာ အရမ်းကြောက်နေတဲ့အရာက ဘာလဲ။"

ယွမ်ယယ်ကပြုံးလျက် တစ်ဖက်လှည့်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။ ထို့နောက် အော်ပြောလိုက်လေသည်။ "ချစ်စကားတွေ!"

ကောင်းကင်တွင် ပျံသန်းပြီးနောက် မြေကြီးခပ်မာမာပေါ် လမ်းလျှောက်ရခြင်းက လောကကြီးထဲပြန်လည်ရောက်ရှိလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော် လောကကြီးထဲ တကယ့်အစစ်အမှန်ပြန်သွားခြင်း ယခုအပိုင်းရိုက်ကူးပြီးနောက်မှ ဖြစ်လိမ့်မည်။

ထိုညက ၎င်းတို့တွေ ခြံဝန်းတစ်ခုထဲတွင် နေခဲ့ကြသည်။ ထိုခြံသည် ဆယ်ဧကကျော်ပြီး ရေကန်ငယ်လေးနှင့် ပန်းသီးပင်ကြီးများလည်း ရှိသည်။ ဤနေရာ၏မြေပြင်အနေအထားသည် အတော်လေးစိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်း၏။ လမ်းများက တောင်ကုန်းလိုပင်ဖြစ်နေသည်။ ယွမ်ယယ် အမျိုးသားဒါရိုက်တာကို စက်ဘီးငှားချင်ကြောင်း ပြောခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာ ကြားလား၊ မကြားလား မသိသော်လည်း တစ်ဖက်လူမှာ လှည့်ထွက်ကာ ပျောက်သွားလေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ကိုယ်တိုင်ထွက်ကာ စက်ဘီးငှားခဲ့သည်။ သူက ပြိုင်ဘီးနှစ်စီးငှားလိုက်သည်။ ထိုမညီမညာလမ်းများကိုတွေ့ရုံဖြင့် သူ့အား စက်ဘီစီးချင်လာစေသည်။

ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ကိုအဖော်ပြုလျက်ရှိ၏။ သူတို့နောက်တွင် ကင်မရာဆရာနှစ်ယောက်လည်း လိုက်လာခဲ့ကြသည်။

ယွမ်ယယ်က ၎င်းတို့အား မေးလိုက်၏။ "ခဏလောက် အနားယူရင်ရော ဘယ်လိုလဲ။ ကျွန်တော်တို့ ဒီနားပဲပတ်စီးလိုက်မယ်လေ။"

ကင်မရာဆရာက ပြုံးကာ ခေါင်းယမ်းပြလိုက်ပြီး သူတို့ဆန္ဒရှိသလိုစီးလို့ရကြောင်း ပြောလာ၏။ ၎င်းတို့သည် သူတို့နောက်မှ ကားဖြင့်လိုက်ကာ ရိုက်ကူးလိမ့်မည်ပင်။

ယွမ်ယယ် ယခုတွင် ရိုက်ကူးရေးနှင့် အသားကျနေပြီဖြစ်သည်။ ထိုရက်များအတွင်း သူက အများအားဖြင့် ကင်မရာရှိမနေသလိုသာပြုမူခဲ့၏။ ဖန်းရှောက်ယိက အားကစားဝတ်စုံဝတ်ထားသည်။ သူ့ကိုကြည့်ရသည်မှာ အမှန်တကယ် စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်နေပုံပေါ်ပြီး အလွန်ငယ်ရွယ်ပုံလည်းပေါ်ပေ၏။ ၎င်းတို့နှစ်ဦး အရင်က စက်ဘီးအတူမစီးဖူးကြပေ။ ဖန်းရှောက်ယိ၏အနေအထားကြောင့် သူတို့အပြင်ထွက်လိုက်သည်နှင့် တစ်ယောက်ယောက်က မှတ်မိသွားပြီး စက်ဘီးပတ်စီးရန်ပင် အခွင့်အရေးရလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ကိုမေးလာ၏။ "နေ့ခင်းတုန်းက မင်း ဘာပြောလိုက်တာလဲ။"

ယွမ်ယယ်က ရယ်မောလိုက်ပြီး လုံးဝ မတည်ငြိမ်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူက ခေါင်းမော့ကာ ခါယမ်းပြလိုက်သည်။ "ငါတကယ်တော့ ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။ မင်းရဲ့နားထဲ လေမှုတ်လိုက်တာ။"

"ညာပြောနေတာ။" ၎င်းတို့ ကုန်းဆင်းသို့ ဦးတည်ခဲ့ကြသည်။ ဖန်းရှောက်ယိက အရှိန်မလျှော့ဘဲ ရှေ့သို့တိုက်ရိုက်နင်းသွားလိုက်၏။ ယွမ်ယယ်က အနောက်မှ နီးနီးကပ်ကပ်လိုက်သွားခဲ့သည်။ ဖန်းရှောက်ယိ ထိုအကြောင်းကို ထပ်မမေးတော့ပေ။ ယွမ်ယယ်အား သူဘာမှမပြောချင်လျှင် မည်သူကမှ မေးလို့ရမည်မဟုတ်ချေ။

သူတို့က ထိုနေရာ၌ ညအိပ်ရမည်ဖြစ်၏။ ကျန်ရှိသောနှစ်ရက်အတွက် ၎င်းတို့သည် Melbourne မြို့သို့ ဦးတည်ရမည်ဖြစ်ပြီး ထိုနေရာမှ အိမ်သို့ပြန်ရမည်ပင်။ သူတို့ပြန်ရောက်သည့်အချိန်တွင် ဤအစီအစဥ်ရိုက်ကူးရေးမှာ တရားဝင်အဆုံးသတ်ပြီဖြစ်၏၊ ပြီးဆုံးသွားပြီးနောက် အသေးအမွှားကိစ္စလေးများ ဆက်လုပ်ရဦးမည်ဖြစ်သော်လည်း ဖန်းရှောက်ယိက ထပ်ပြီးပေါ်လာလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ယွမ်ယယ် လက်ကိုင်ပေါ်မှ လက်များကိုဖယ်လိုက်ပြီး လက်မောင်းများကို ဆန့်တန်းလိုက်သည်။ ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ကိုမေးလာ၏။ "မင်း နေ့လယ်တုန်းက ပျံသန်းခဲ့ရတာ မလုံလောက်သေးဘူးလား။"

ယွမ်ယယ်က ပြုံးလျက် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ "အင်း၊ အဲ့ဒါတော်တော်လေး ပျော်စရာကောင်းတယ်။"

ဖန်းရှောက်ယိ၏မျက်လုံးထောင့်များက ပျော်ရွှင်မှုကြောင့် အနည်းငယ် ကွေးညွတ်နေခဲ့သည်။ သူက ပြောလိုက်၏။ "မင်းကြိုက်လိမ့်မယ်ဆိုတာ ကိုယ်သိသားပဲ။"

ယခုတွင် ရိုက်ကူးရေးမှာ အဆုံးသတ်ရန်နီးလာပြီး ယွမ်ယယ်နှင့် ဖန်းရှောက်ယိတို့ကြား လေထုမှာ ပို၍နွေးထွေးလာခဲ့သည်။ ၎င်းတို့နှစ်ဦးလုံး ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ရှိအရှိန်အဝါများကို ဖယ်ခွာထားကြ၏။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် သူတို့နှစ်ယောက်က အမှတ်တရများစွာဖြင့်ကြည့်နှက်နေသော စုံတွဲတစ်တွဲနှယ်။ တခြားအချိန်များတွင် သူတို့သည် အလွန်ရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းဟောင်းများနှင့်တူ၏။ လူထုရှေ့ဖြစ်စေ၊ သီးသန့်တွင်ဖြစ်စေ၊ သူတို့နှစ်ယောက်က နှစ်ယောက်တစ်ကမ္ဘာတည်ကာ စည်းချက်ကျနေသည်ဟု လူများကို ထင်စေနိုင်ခဲ့သည်။ မည်သည့်အရာပင်ဖြစ်စေ အပြင်လူများသည် သူတို့ကြားမဝင်နိုင်ပေ။

သူနေ့ခင်းတုန်းက တစ်ကြိမ်ပျံသန်းခဲ့သည့်အတွက်ကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်၊ ယွမ်ယယ်၏အာရုံကြောများက အတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားနေလျက်။ ညအချိန်တွင် သူ အိပ်မပျော်တော့ပေ။ ဖန်းရှောက်ယိအိပ်ပျော်သွားသောအခါ ယွမ်ယယ်က ဂျာကင်ထပ်ဝတ်၍ တစ်ယောက်တည်း လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့သည်။ သူက ဒေသထွက်ဘီယာတစ်ပုလင်းကိုလည်း လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားလျက်ရှိသည်။

ထိုနေရာတွင် ကြယ်များ အလွန်တောက်ပလျက်ရှိ၏။ ယွမ်ယယ် ရေကန်ဘေးမှာထိုင်ကာ ကြည့်များနှင့် လရောင် ရေထဲတွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုစဥ် သူ့ဘေးတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်က ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ယွမ်ယယ်က လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အံ့သြစွာပင် ချိန်ရွှင်ဖြစ်နေလေ၏။ ယွမ်ယယ်ကပြုံးကာ မျက်ခုံးပင့်လျက် မေးလိုက်သည်။ "မင်းလည်း အိပ်မပျော်ဘူးလား။"

ချိန်ရွှင်ကလည်း ပြုံးပြလာသည်။ သူက ယွမ်ယယ်၏ဘေးတွင်ထိုင်ကာ ခေါင်းအသာယမ်းလိုက်၏။ "ကောကိုတွေ့လိုက်လို့ ထွက်လာခဲ့တာ။"

ယွမ်ယယ်က မေးလိုက်သည်။ "ကိစ္စရှိလို့လား။"

ချိန်ရွှင်က ဖြေလိုက်၏။ "မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီတိုင်း ကောနဲ့ထိုင်ပြီး စကားနည်းနည်းလောက်ပြောချင်လို့။ ကျွန်တော်တို့ ရိုက်ကူးရေးပြီးသွားပေမဲ့ ကောနဲ့စကားပြောဖို့ အခွင့်မကြုံလိုက်လို့ပါ။"

"အိုကေ၊ ပြောကြတာပေါ့။" ယွမ်ယယ် ဘီယာတစ်ငုံသောက်ကာ ချိန်ရွှင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အတွက် စကားလမ်းကြောင်းဖွင့်ပေးလိုက်၏။

ချိန်ရွှင်နှင့် ချီရှင်းတို့သည် အလွန်ကွဲပြားသည့်လူနှစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း ယွမ်ယယ်သိပေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်က မြေခွေးနှင့်တူပြီး တစ်ယောက်က ယုန်ငယ်လေးနှင့်တူ၏။ ချိန်ရွှင်က ထိုမြေခွေးငယ်လေးဖြစ်သည်။ မကြာခဏဆိုသလို သူ့စိတ်ထဲတွေးနေသောအရာများသည် ပရိသတ်အားချပြသောအရာများနှင့် မတူပေ။ သူက သူခွင့်ပြုထားသည်ထက်ပို၍ စဥ်းစားတွေးခေါ်တတ်ကြောင်း ယွမ်ယယ် ပြောနိုင်သော်လည်း ထိုအရာက သူ့အား စိတ်အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ပေ။ ချိန်ရွှင်က ကလေးဆိုးတစ်ယောက်မဟုတ်ချေ။

"ကျွန်တော် ကောရဲ့စာအုပ်တွေအကုန်ဖတ်ဖူးတယ်၊ ယွမ်ယယ်ကော။" ချိန်ရွှင်က အစပြုလိုက်၏။

ယွမ်ယယ်က သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။ "မင်းက ဒီနှစ်မှ နှစ်ဆယ့်နှစ်'နှစ် ဟုတ်တယ်မလား။"

"အမ်း၊ အဲ့အချိန်တုန်းက ကျွန်တော် အလယ်တန်းကျောင်းသားပဲရှိသေးတယ်။ အဲ့ဒါက ကျွန်တော်တို့အိမ်က စာအုပ်စင်ပေါ်ရောက်နေတာ၊ ဖေဖေ့ဟာလား၊ ကျဲ(အစ်မ)ဝယ်လာတာလားတော့မသိဘူး။" ချိန်ရွှင်က အပြုံးလေးဖြင့်ပြောပြနေ၏။ "ကျွန်တော်က ကျောင်းသားကောင်းတစ်ယောက်မဟုတ်သလို စာဖတ်ရတာကိုလည်း မကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အဲ့ဒီခေါင်းစဥ်ကိုတော့ တကယ်ကြိုက်ခဲ့တာ။"

ယွမ်ယယ်က မျက်ခုံးပင့်လျက်။ "《ခေါင်းမာခြင်》လား"

"မဟုတ်ဘူး 《လရောင်တောင်တန်း》 "

"အမ်း" ယွမ်ယယ်က ခေါင်ညိတ်ကာ ရယ်လိုက်၏။ "အဲ့အချိန်တုန်းက ငါလည်း အခုမင်းအရွယ်လောက်ပဲ။ စာရေးရတဲ့အကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘာသိဦးမှာလဲ။"

ချိန်ရွှင်က ယွမ်ယယ်ကို အမှန်တကယ်ကြိုက်ကြောင်း အလွယ်တကူသိနိုင်ပေသည် - အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူထိုစာအုပ်အမည်ကို ပြောနိုင်ခြင်းကြောင့်ပင်။ သူတို့စကားပြောနေရင်း ချိန်ရွှင်က ရုတ်တရက်ရယ်လိုက်၏။ သူသည် ဘယ်ဘက်လက်ကိုမြှေညက်ကာ နားရွက်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ပြောလာသည်။ "ကျွန်တော့်ရဲ့ငယ်ဘဝမှာ ကျွန်တော် ကောကို တကယ်ပဲလေးစားခဲ့တာ။"

"နေပါဦး။" ယွမ်ယယ်က သူ့ကိုကြည့်လိုက်ပြီး : "မင်းနောက်ထပ်ဘာဆက်ပြောမှာလဲ။ ငါက အရမ်းကိုသစ္စာရှိတယ်နော် တိတိလေး(*ညီလေး)"

"မဟုတ်ပါဘူး။ ကောထင်သလိုမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်လည်း အရမ်းသစ္စာရှိတာပါနော်။ ကျွန်တော် ရှောင်ချီကို အများကြီးသဘောကျတယ်။" ချိန်ရွှင်က အကြိမ်အနည်းငယ်ရယ်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူက ပြောလိုက်သည်။ "အဲ့ဒါက ရိုးရိုးသားသား...တောင့်တမှု? လေးစားမှု? ဘယ်လိုစကားလုံးသုံးရမလဲ ကျွန်တော်မသိတော့ဘူး။ ကောရဲ့ဘောပင်နဲ့ဖန်တီးလိုက်တဲ့ ကမ္ဘာလောကြီးက အရမ်းမိုက်တယ်လို့ ခံစားရတယ်။ ကောက အရမ်းလွတ်လပ်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကောလိုနေချင်တယ်။ ကောအတိတ်တုန်းကလုပ်ခဲ့သလိုမျိုး လူတွေကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်လှောင်ပြောင်ချင်တယ်။"

ယွမ်ယယ်က ရယ်မောလိုက်၏။ ချိန်ရွှင်က ဆက်ပြောခဲ့သည်။ "နောက်ပိုင်းကျ ကျွန်တော် ဒီလောကထဲကိုဝင်ခဲ့တယ်။ ဒါ့ကြောင့် အဲ့လိုနေဖို့က လက်တွေ့ကျကျပြောရရင် ကျွန်တော့်အတွက် မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ ဒီနယ်ပယ်မှာ... အသက်ရှင်လျက်နေနိုင်တာကပဲ ကံကောင်းနေပြီ။"

ယွမ်ယယ်က မေးလိုက်၏။ "မင်းဘာလို့ ဒီလောကထဲဝင်ခဲ့တာလဲ။ သရုပ်ဆောင်တာကို ကြိုက်တာလား၊ သီချင်းဆိုတာကိုလား။ ဒါမှမဟုတ် နာမည်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ရတာကိုကြိုက်ရုံပဲလား။"

"မသိဘူး။ အားလုံးက အရှုပ်အထွေးတစ်ခုပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော် ဘာတစ်ခုကိုမှာ စိတ်မဝင်စားဘူး။" သူက ခေါင်းငုံ့ကာ ခဏရပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆက်ပြောလာ၏။ "တစ်ခါတလေ တော်တော်လေးအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလို့ ခံစားရတယ်။ ဖိအားတွေအရမ်းများပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျန်ရှိနေတဲ့ဘဝက ဘယ်လိုဖြစ်လာမလဲဆိုတာတောင် မြင်နေရသလို ခံစားရတယ်။ ဒီနယ်ပယ်ထဲမှာနေပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုံရိပ်က တက်လိုက်၊ ကျလိုက်ဖြစ်နေမှာ။ ပြီးတော့ အသက်ကြီးလာရင်လည်း ကျွန်တော်ကို ထုတ်လိုက်လိုက်မှာပဲ။"

ယွမ်ယယ်က ပြောလိုက်၏။ "အရမ်းကြီး အဆိုးမမြင်ပါနဲ့ မင်းက ခုမှ နှစ်ဆယ်ကျော်ကျော်လေးပဲရှိသေးတယ်။ ပြီးတော့ ရှောင်ချီကလည်း မင်းနဲ့လမ်းကြောင်းအတူတူပဲသွားနေတာပဲကို။"

ချိန်ရွှင်က ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ လေသံခပ်နိမ့်နိမ့်ဖြင့် သူပြောလာသည်။ "ကောနဲ့ ရှောက်ယိကောတို့လည်း အတူတူဆိုရင် အရမ်းပြည့်စုံတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ကောတို့နှစ်ယောက်ရော မကွာရှင်းခဲ့ဘူးလား။"

သူက တကယ့်ကို တည့်တိုးပြောချလိုက်သော်လည်း အလွန်ရိုးလည်းရိုးသားပေ၏။ ယွမ်ယယ် အစတွင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ရယ်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ပခုံးကိုပုတ်လိုက်လေ၏။ သူက ခေါင်းယမ်းရင်း အပြုံးလေးဖြင့်ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "မင်းတို့အားလုံး ဒီသတင်းကို ဘယ်ကကြားလဲတော့မသိဘူး...ရှောက်ယိကောနဲ့ငါ အခုဘယ်လိုပဲဖြစ်နေနေ၊ ငါတို့ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်တုန်းကတော့ ဒါတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ မစဉ်းစားခဲ့ကြဘူး။ မင်းအရွယ်တုန်းက ငါ ဖန်းရှောက်ယိနဲ့ လက်ထပ်ပြီးပြီ။ လူငယ်တွေမှာ ငယ်ရွယ်တဲ့နေထိုင်မှုပုံစံရှိတယ်။ လုပ်ချင်တာကိုလုပ်ပြီး မလုပ်ချင်တာကို ပစ်ချလိုက်။ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးဖြစ်စေတဲ့အရာတွေကို မတွေးနဲ့။"

အမှန်တော့ ယွမ်ယယ်သည်လည်း ချိန်ရွှင်ခံစားနေရသောခံစားချက်များကို နားလည်ပေ၏။ ဤနယ်ပယ်ထဲရှိလူတိုင်း ကိုယ်စီပြဿနာများဖြင့် ရင်ဆိုင်ရပေသည်။ သူနှင့် ချိန်ရွှင်တို့ စကားနည်းနည်းထပ်ပြောခဲ့ကြသည်။ အိပ်မပျော်သောညများတွင် ထိုကဲ့သို့စကားဝိုင်းက အတော်လေးကောင်းမွန်ပေ၏။ ချိန်ရွှင်က ဤအစီအစဥ်၏ဖိတ်ကြားချက်ကို ယွမ်ယယ်နှင့် ဖန်းရှောက်ယိတို့ ပါဝင်မည်ဟုကြားခဲ့ခြင်းကြောင့် လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံလာခဲ့သည်။ သူနှင့် ချီရှင့်တို့က သူတို့နှစ်ယောက်ကို အတော်လေးသဘောကျကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့တကယ်လာလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။

သူသည် ယွမ်ယယ်အား ဤအစီအစဥ်ကို ဘာအတွက်လာရလဲဟု မေးခဲ့သည်။

လေးနက်သောစကားဝိုင်းပြီးနောက် ယွမ်ယယ်က တစ်ဖန် စနောက်လိုက်လေ၏။ သူက အနောက်သို့မှီကာ ရယ်မောပြီး လက်ထဲရှိပုလင်းကို ဆုပ်ကိုင်၍ အကြိမ်အနည်းငယ်ခါလိုက်ရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလိုက်သည်။ အချစ်ကြောင့်လို့ ထင်တာပဲ၊ ဟားဟား။"

*****

DISCUSSION

Morning Star Translation