Morning Star

ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဆိုဖာပေါ်တွင် ခြေကားယားလက်ကားယားဖြင့် မှီထိုင်လျက် နေပူဆာလှုံနေပြီး မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားသည်။ သူ့နံဘေးရှိဖုန်းက အသံမြည်လာသောအခါ လက်လှမ်းလိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်၏။ ထို့နောက် ဖြေဆိုမည့်ခလုတ်ကိုနှိပ်ကာ လည်ချောင်းထဲကနေ နှုတ်ဆက်သံကို ညှစ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

ခေါ်ဆိုလာသူက ပြောလာ၏။ "ထွက်လာခဲ့၊ သွားသောက်ရအောင်။"

ယွမ်ယယ်က မျက်လုံးများမဖွင့်ဘဲ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "နိုး။"

တစ်ဖက်က ထပ်မေးလာ၏။ "လက်ဖက်ရည်သောက်မယ်ဆိုရင်တောင် မရဘူးလား။"

ယွမ်ယယ်၏မျက်လုံးများက မှိတ်ထားဆဲပင်။ "နိုး။"

"ဘာလို့လဲ။" ဖုန်းတစ်ဖက်မှ လောင်ထူက မေးလာသည်။ "ဒီနေ့ ရာသီဥတုလေးက သာယာနေတာကို ဘာဖြစ်လို့ အိမ်တွင်းအောင်းနေရတာလဲ။"

ယွမ်ယယ်က ဖုန်းကို တစ်ဖက်လက်သို့ပြောင်းလိုက်သည်။ သူက အသံမထွက်ချင် ထွက်ချင်ဖြင့် ပြန်တုံ့ပြန်လိုက်၏။ "ကျွန်တော်ပျင်းတယ်။ ပြီးတော့ မနေ့ကမှ ပြန်ရောက်တာမို့ ပင်ပန်းနေတယ်။"

တစ်ဖက်လူက ရယ်မောကာ သူ့ကိုမေးလာသည်။ "မင်းသာမပြောရင် ငါမေ့တော့မလို့။ မင်း ရိုက်ကူးရေးပြီးသွားပြီလား။ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ။ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလား။"

ယွမ်ယယ်က သူနှင့်ပြိုင်ငြင်းရန်ကိုပင် အလွန်ပျင်းနေသည်။ သူက မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးကာ ပြောလိုက်၏။ "ခင်ဗျားက ဘာလို့ အရမ်းစိတ်ရှုပ်စရာကောင်းနေရတာလဲ။"

လောင်ထူက အကြိမ်အနည်းငယ်ရယ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုပြောလာ၏။ "ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ်မနေနဲ့၊ မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့တော့။ ငါတို့ အရက်သောက်ပြီး အသားကင်စားရအောင်။"

"နေရာပို့လိုက်။" ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ယွမ်ယယ် ဖုန်းချလိုက်တော့သည်။

ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် မနေ့ကမှ လေယာဥ်ဖြင့်ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး အစကပိုင်းတွင် တစ်နေ့လုံး အိမ်မှာပဲအနားယူမည်ဟု ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ရိုးရိုးသားသားပြောရလျှင် ယွမ်ယယ်က အလွန်အပျင်းထူသောလူသားတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ လှုပ်ရှားနေရသည်ကို မကြိုက်သလိုမျိုး ပျင်းတာတော့မဟုတ်ပေ။ သူကြိုက်သည့်အရာအတွက်ဆိုလျှင် မည်မျှပင် ဒုက္ခများကာ ပင်ပန်းစေကာမူ ညည်းညူလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သူ ယခင်က ဟိမဝန္တာတောင်ကိုပင် တက်ခဲ့ဖူး၏။

သို့သော်လည်း သူမကြိုက်သည့်အရာများ သို့မဟုတ် မနှစ်သက်သည့်နေရာများအတွက်မူ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးက အင်မတန်ပျင်းရိနေတတ်သည်။ အစီအစဥ်၏ပထမအပိုင်းအတွက် ရိုက်ကူးရေးသွားရခြင်းက စုစုပေါင်းလေးရက်ကြာမြင့်ခဲ့သော်လည်း ပင်ပန်းသည်ဟု သိပ်မခံစားခဲ့ရချေ။ သူ၏ခန္ဓါကိုယ်ကို ဖြေလျှော့ရန်လိုအပ်ပြီး သူ၏ဦးနှောက်ကိုလည်း အနားပေးရန်သာ လိုအပ်သည်။

သူက လသာဆောင်ပေါ်သို့ ဆိုဖာတစ်လုံးကိုရွှေ့ကာ ကြောင်လေးတစ်ကောင်အနားယူနေသလို ကွေးကွေးလေးလှဲနေခဲ့၏။ သူ ထိုပုံစံအတိုင်း နေ့တစ်ဝက်လောက် အနားယူခဲ့သည်။ ၎င်းမှာ သက်တောင့်သက်သာနေရှိသော်လည်း သူဗိုက်ဆာလာခဲ့၏။

ယွမ်ယယ်က လဲလျောင်းနေရာမှထကာ ကြုံရာအဝတ်ကို ဆွဲထုတ်၍ လဲဝတ်လိုက်သည်။ သူ ဖုန်းကိုကောက်ယူကာ တမင်သက်သက် ကားမယူတော့ဘဲ တံခါးအပြင်သို့ လမ်းလျှောက်၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ လောင်ထူနှင့်အတူ ထမင်းတစ်နပ်စားရင်း သူလည်း အရက်သောက်မိမည်ကိုသိနေ၏။ ထိုလူက အခြေခံအားဖြင့် အရက်များလောင်းဖြည့်ခံရဖို့စောင့်နေသည့် ဧရာမအိုးကြီးတစ်လုံးသာ။

၎င်းတို့ချိန်းထားသည့်နေရာက အသားများကို ဆန်ခါကွက်လိုသံဆန်ခါပေါ်တွင် ကင်စားရသော စားသောက်ဆိုင်ဖြစ်သည်။ ယွမ်ယယ် အထဲသို့ဝင်သွားလိုက်၏။ လောင်ထူက ခွေးခြေခုံလေးပေါ်မှာထိုင်နေပြီး မီးဆွဲစေရန် မီးညှပ်ဖြင့် ဟိုဘက်ဒီဘက်လှန်နေခဲ့သည်။ ထိုဆိုင်လေးမှာ သီးသန့်အခန်းများမရှိဘဲ စက်ရုံဆန်ဆန် အမိုးတစ်ခုတည်းဖြင့်မိုးထားသည့် ကျယ်ပြန့်သောနေရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး နံရံချပ်အနည်းငယ်ဖြင့် သီးသန့်ဧရိယာလေးများအဖြစ် ပိုင်းခြားထားသည်။ ညဘက် လူစည်ချိန်ရောက်လျှင် တော်တော်လေးဆူညံနေလောက်မည်။

"ရောက်ပြီလား။" လောင်ထူက သူ့ကိုမော့ကြည့်လာ၏။ ထိုလူက လေးထောင့်ဆန်ဆန်မျက်နှာကျမျိုးရှိပြီး သူ၏မေးစေ့တွင် မုတ်ဆိတ်မွေးများလည်းရှိသည်။

ယွမ်ယယ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုလုံးကို ကျောပေးထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုမှာ နေ့ခင်းအချိန်သာရှိသေးသည့်အတွက် လူသိပ်မများပေ။ စားပွဲက သိပ်မကြီးဘဲ တစ်မီတာလောက်သာကျယ်ပြီး နိမ့်လည်းနိမ့်ပေ၏။ လူကောင်ကြီးသူများ ထိုကဲ့သို့စားပွဲသေးသေး၌ ခွေးခြေခုံများဖြင့်ထိုင်နေရသည်မှာ အမှန်တကယ် သက်တောင့်သက်သာမရှိနိုင်ချေ။ အခန်းအပြင်အဆင်က သာမန်အုတ်နံရံများနှင့် ကွန်ကရစ်ကြမ်းခင်းဖြစ်သည်။ BBQ စားလိုသူများကတော့ မီးခိုးငွေ့ထူသော ပတ်ဝန်းကျင်ဖြစ်သည့် ဤကဲ့သို့နေရာမျိုးကို လာတတ်ကြ၏။

ယွမ်ယယ် စီးကရက်ကို မီးညှိလိုက်သည်။ သူက သူ၏ဆေးလိပ်ဘူးနှင့် မီးခြစ်ကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်ချလိုက်၏။ "နောက်တစ်ဆိုင်လား။"

လောင်ထူက မီးသွေးများထည့်ပြီး အသားကင်ဆန်ခါကို မီးဖိုပေါ်တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ယွမ်ယယ့်ကိုမေးလာ၏။ "ဒီတော့ ဒီဆိုင်လေးကို ဘယ်လိုမြင်လဲ။"

ယွမ်ယယ်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "မဆိုးပါဘူး။"

လောင်ထူက ရယ်မောလိုက်လေသည်။ ပြင်ဆင်မှုများပြီးနောက် သူက စီးကရက်တစ်လိပ်ကို မီးညှိကာ ပြောလာခဲ့သည်။ "ငါ့ကောင်မလေးအတွက်ပါကွာ၊ သူ(မ)ရဲ့ဆန္ဒအတိုင်း လုပ်ခိုင်းမလို့လေ။"

ယွမ်ယယ်က သူ့အနောက်ဘက်ရှိစားပွဲပေါ်မှ ပြာခံခွက်ကိုယူလိုက်ပြီး သူ့ဘေးကိုချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ပြောလိုက်၏။ "ဒီနေရာက တကယ်ကို စတိုင်အမြင်ရှိတယ်။"

ယွမ်ယယ်နှင့် လောင်ထူတို့ သိကျွမ်းလာခဲ့သည်မှာ နှစ်အနည်းငယ်ကြာပြီဖြစ်၏။ လောင်ထူသည် ယခင်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ပိုင်ရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ယွမ်ယယ်က ထိုဆိုင်သို့ မကြာမကြာသွားသောက်လေ့ရှိခဲ့သည်။ နှစ်ဦးသား စကားအနည်းငယ်ပြောပြီးနောက်မှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရင်းနှီးလာခဲ့ကြခြင်းပင်။

ယနေ့အထိ ယွမ်ယယ် တစ်ဖက်လူ၏နာမည်အရင်းကို မမှတ်မိဘဲ သူ့ကို လောင်ထူဟုသာခေါ်နေခဲ့သည်။ လောင်ထူက ယွမ်ယယ်ထက် ဆယ်နှစ်ကျော်လောက်ကြီးပေ၏။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ထိုလူ အတိတ်တုန်းက ဘာလုပ်ကိုင်စားသောက်လဲ မသိသော်ငြား ယခုတွင် သူက စိတ်ဝင်စားသည့်အရာမှန်သမျှကို စူးစမ်းရှာဖွေနေခဲ့သည်။ သူက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်များ၊ စားသောက်ဆိုင်များနှင့် ဘားများကို ပိုင်ဆိုင်ထား၏။ တချို့မှာ အမြတ်ရသော်လည်း တချို့ကတော့ မရပေ။ ယင်းဆိုင်များ ငွေဝင်သည်ဖြစ်စေ၊ မဝင်သည်ဖြစ်စေ၊ ထိုလူက ဂရုစိုက်ပုံလည်းမပေါ်ချေ။

ယွမ်ယယ်သည် လောင်ထူနှင့်မသောက်ခင် အစာအိမ်ကိုဖြည့်တင်းရန် အသားအနည်းငယ်စားလိုက်သည်။

၎င်းတို့နှစ်ဦး အရက်သောက်သည့်အချိန်တိုင်း ဘယ်တော့မှ ဘီယာကိုမသောက်တတ်ဘဲ အရက်ဖြူကိုသာ သောက်တတ်ကြသည်။ ယွမ်ယယ် အရက်ကိုခံနိုင်ရည်ရှိသော်လည်း ဘယ်တော့မှမမူးဖူးသော အတိုင်းအတာထိတော့မဟုတ်ပေ။ အလွန်အကျွံသောက်လိုက်လျှင် သူလည်း မူးဝေလာတတ်သည်။

ယွမ်ယယ် လောင်ထူနှင့် အတူသောက်ရန်ဆန္ဒရှိပေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လောင်ထူ၏စရိုက်က သူနှင့်ကီးကိုက်သောကြောင့်ပင်။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် ၎င်းတို့ သူငယ်ချင်းဖြစ်လာမည်မဟုတ်ချေ။ တစ်ဖက်လူက ဂရုစိုက်မှုကင်းမဲ့ပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပုံစံမျိုးဖြစ်ရာ ထိုအရာကပင် ယွမ်ယယ့်ကို သူနှင့်တူသည်ဟု ခံစားမိစေသည်။

သတ္တိရှိစွာနှင့် လွတ်လပ်စွာဖြင့် လောကကြီး၏ကိစ္စမှန်သမျှကို အနှောက်အယှက်ကင်းစွာနေထိုင်သည်။ သူပြုလုပ်သောအရာများက သူနှစ်သက်၍လုပ်ခြင်းဖြစ်ပြီး လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်၍ လုပ်ခြင်းမဟုတ်ပေ။

လောင်ထူက မီးညှပ်ကိုအသုံးပြုကာ အသားကင်ဆန်ခါပေါ်မှအသားများကို တစ်ဖက်လှန်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အသားတုံးကြီးများကို အတုံးသေးသေးလေးဖြစ်အောင် ညှပ်လိုက်၏။ ၎င်းတို့မှာ ကောင်းကောင်းကျက်နေပြီး ဆီများပင် တစ်တောက်တောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ယွမ်ယယ် တစ်တုံးယူစားလိုက်ပြီးနောက် မှတ်ချက်ပေးလိုက်၏။ "ကျန်းမာရေးနဲ့မညီညွတ်ဘူး။"

လောင်ထူက မထီမဲ့မြင်အသံဖြင့် ပြောလာခဲ့သည်။ "မင်း ကျန်းမာစေဖို့ကိုပဲ အာရုံစိုက်နေရင် အသက်ရှည်ရှည်နေရမှာမဟုတ်ဘူး။"

ဤဆိုင်ပိုင်ရှင်က လောင်ထူမဟုတ်ပေ။ ၎င်းမှာ အသက်နှစ်ဆယ်ကျော် မိန်းကလေးငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ(မ)က အပြင်ကနေပြန်လာပြီး ယွမ်ယယ်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူ(မ)၏အပေါ်ဝတ်ကိုချွတ်ကာ လောင်ထူ၏ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်၍ ယွမ်ယယ်ကို နှုတ်ဆက်လာခဲ့သည်။

ယွမ်ယယ် သူ(မ)နှင့်လည်း ရင်းနှီးပေ၏။ ၎င်းတို့တွေ စကားအနည်းငယ်ဖလှယ်ခဲ့ကြသည်။

သူ(မ)က သူတို့ကို အသားကင်ပေးရမလားဟု မေးလာခဲ့၏။ လောင်ထူက အားနေသောလက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ(မ)၏ကျောကိုပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "မလိုပါဘူး၊ ကိုယ် ကိုယ်တိုင်လုပ်လိုက်မယ်။ သွားဆော့နေတော့။"

သူ(မ)က အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလာသည်။ "ဒါဆို သွားတော့မယ်နော်။ ပြီးမှ ကျွန်မကို မသိတတ်ဘူးလို့လာမပြောနဲ့။"

လောင်ထူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတို့ရှိနေဆဲပင်။ "မပြောပါဘူး၊ သွားတော့။"

သူ(မ)က ထရပ်လိုက်ပြီး ယွမ်ယယ်ကိုပြောလာ၏။ "ဒါဆို သွားပြီ၊ ယယ်ကော၊ တစ်ခုခုလိုရင် လှမ်းအော်လိုက်နော်။"

ယွမ်ယယ်ကလည်း 'အမ်း' ဟု အသံပြုကာ လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။

သူမထွက်သွားပြီးနောက် ယွမ်ယယ်ကမေးလိုက်သည်။ "ခင်ဗျား လက်မထပ်သေးဘူးလား။"

လောင်ထူက မတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။ သူက ခေါင်းသာယမ်းပြခဲ့သည်။ ထိုလူ၏မျက်နှာပေါ်၌ အမြဲလိုလို နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော အပြုံးတစ်ခုရှိနေတတ်ပြီး အခြားသူများက ထိုလူ၏ဦးခေါင်းထဲ ဘာတွေတွေးနေလဲကို မပြောနိုင်ပေ။ စောစောကမိန်းကလေးသည် အသက်နှစ်ဆယ်မှစကာ လောင်ထူနှင့်အတူရှိနေခဲ့ပြီး ယခုဆို ငါးနှစ်၊ခြောက်နှစ်လောက်ရှိလေပြီ။

လောင်ထူတွင် မိသားစု သို့မဟုတ် ကလေးများမရှိဘဲ လက်ထပ်ဖို့ကိုလည်း ငြင်းဆန်နေတတ်သည်။ သူက အမြဲတမ်း ထိုကဲ့သို့သာဖြစ်သည်။ အသက်နှစ်ဆယ်မှ နှစ်ဆယ့်ခြောက်နှစ်ထိ ထိုမိန်းကလေးက လောင်ထူနှင့်ရှိနေခဲ့၏။ သူ(မ) တက္ကသိုလ်မှဘွဲ့ရသည်မှာ နှစ်အနည်းငယ်တောင်ကြာခဲ့လေပြီ။ သူ(မ)မှာ ဘာကိုမှ စိုးရိမ်စရာမရှိသည့်အလား နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း အပြုံးလေးဖြင့်သာ ဖြတ်သန်းတတ်သူဖြစ်၏။ သူ(မ)၏ဘဝမှာ အတော်လေး ပျော်ရွှင်ဖွယ်ကောင်းပေသည်။

ယွမ်ယယ်က အခြားသူများ၏ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးပြဿနာများကို မေးတတ်သည့်ပုံစံမျိုးမဟုတ်သလို စိတ်လည်းမဝင်စားပေ။ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းနိုင်သည်ကပင် ကောင်းချီးတစ်ခုဖြစ်ပေ၏။ ထို့ကြောင့် ယွမ်ယယ် ဆက်ပြီးတူးဆွနေတော့ချေ။

ယွမ်ယယ်နှင့် လောင်ထူတို့က စားရင်းသောက်ရင်း ရောက်တတ်ရာရာတို့ကို ပြောဆိုနေခဲ့ကြသည်။

လောင်ထူက ယွမ်ယယ်၏ခွက်ထဲ အရက်ထပ်ဖြည့်ပေးကာ မေးလာ၏။ "မင်း ဒီတစ်ခေါက်ပြန်သွားတော့ အဲ့ဒီလူနဲ့ တွေ့ခဲ့သေးလား။"

ယွမ်ယယ်၏ပါးစပ်ထဲ စီးကရက်တစ်လိပ်က နေရာယူလျက်ရှိ၏။ သူက မျက်လုံးတစ်ဖက်ကိုမှေးကျဥ်းကာ လောင်ထူကို ပြောလိုက်လေသည်။ "ကျွန်တော် ခင်ဗျားကိုမမေးဘူး၊ ဒီတော့ ကျွန်တော့်ကိုလည်း မမေးနဲ့။"

"မင်းမေးချင် မေးလို့ရတယ်နော်။ မင်း မေးလာမဲ့မေးခွန်းတွေကို ငါမကြောက်ဘူး။" လောင်ထူက ပြုံးလျက်ပြန်ပြောလာသည်။

ယွမ်ယယ်က ခေါင်းခါလိုက်ပြီး သူ၏ပါးစပ်မှာတော့ ကော်ကပ်ထားသလို ပိတ်နေခဲ့သည်။ သူက သူ၏ကိုယ်ပိုင်ဘဝကို အခြားသူများလာတူးဆွသည်အား မနှစ်သက်ပေ။ အထူးသဖြင့် သူ၏အချစ်ရေးကိုပင်။ အချစ်ရေးကိစ္စက အလွန်တရာအတွင်းရေးကျသောအကြောင်းအရာဖြစ်သည်ဟု သူ၏နှလုံးသားထဲမှာ မှတ်ယူထားပေ၏။ အဘယ်ကြောင့် ထိုကိစ္စကို အခြားသူများနှင့် မျှဝေရမည်နည်း။ ၎င်းမှာ အလွန်ကို မနှစ်မြို့စရာကောင်းသည်။ ထိုအရာက အရင်းနှီးဆုံးလူနှစ်ယောက်ကြား သီးသန့်မျှဝေသင့်သောအရာဟုသာ သူ ခံစားမိ၏။ လူနှစ်ယောက် ချစ်ကျွမ်းဝင်ကြပြီဆိုလျှင် သေချာပေါက် ထိုနှစ်ယောက်ကသာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အရင်းနှီးဆုံးလူများဖြစ်ကြသည်။

ယွမ်ယယ် တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်သောက်နေခဲ့သည်။ သူမမူးဘူးဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။ အဓိပ္ပါယ်မဲ့သော ခံနိုင်ရည်စွမ်းမရှိသည့်အတွက် အဆုံးတွင် ယွမ်ယယ် အနည်းငယ်မူးဝေလာခဲ့၏။

ဆိုင်အတွင်းတွင် လူများ တဖြည်းဖြည်းများလာပြီး ထိုဧရိယာလေးမှာ ပို၍ဆူညံလာ၏။ ၎င်းမှာ ယွမ်ယယ်၏ဦးနှောက်ကို ဗြောင်းဆန်စေခဲ့သည်။ သူ အရက်အလွန်အကျွံသောက်သည့်အချိန်တိုင်း သူ၏အတွေးများကို မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။ တမင်မေ့ထားသော မမေ့နိုင်သည့် အမှတ်တရဟောင်းများက နက်ရှိုင်းသောအတွင်းစိတ်ထဲကနေ ရုတ်တရက် ထကြွလာကြခဲ့သည်။ သူ သူ၏ဦးနှောက်စွမ်းရည်က မလုံလောက်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။

စောစောက တစ်စုံတစ်ယောက် သူ့ကိုမေးလာခဲ့ချိန်မှာ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဖြေဆိုရန် ငြင်းဆန်နေခဲ့၏။ ယခုမှာမူ မည်သူကမှ မမေးသော်လည်း သူကတော့ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်တော့ချေ။

ယွမ်ယယ် သူ့ဒူးပေါ် လက်တင်လိုက်၏။ သူ၏လက်က အောက်သို့တွဲလောင်းကျနေပြီး ဦးခေါင်းကိုလည်း ငုံ့ထားသည်။ ခဏအကြာတွင် ရုတ်တရက်စပြောလိုက်၏။ "အဲ့ဒီအစီအစဥ်မှာ ကလေးနှစ်ယောက်ပါတယ်။"

လောင်ထူက မျက်ခွံများပင့်ကာ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်လာခဲ့သည်။ "သူတို့က မင်းကို အဲ့ဒီကလေးတွေကို ထိန်းခိုင်းလို့လား။"

"သေလိုက်ပါလား။" ၎င်းတို့၏ဦးခေါင်းပေါ်မှ အဝါရောင်မီးလုံးများသည် ယွမ်ယယ်၏မျက်လုံးများထဲ ရောင်ပြန်ဟပ်နေပြီး သူ၏အကြည့်များထဲ လွမ်းမောဖွယ်အကြည့်များ ကိန်းအောင်းနေလေ၏။ ထိုအနေအထားအတိုင်းပင် သူ၏ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ကာ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ "...သူတို့က တကယ်ကို အရမ်းငယ်သေးတယ်။"

"နှစ်ဆယ်ကျော်လေးပဲရှိသေးတာ၊ အရွယ်ကောင်းလေးတွေ။" ယွမ်ယယ်က ထပ်ပြောလိုက်သည်။

လောင်ထူတစ်ယောက် စကားပြောတာကို ရပ်တန့်လိုက်၏။ သူက ယွမ်ယယ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာထိုင်ကာ အသားကင်စားလိုက်၊ အရက်သောက်လိုက်ဖြင့် အသံတိတ်နေလျက် ယွမ်ယယ်ပြောနေသည်ကို နားထောင်နေခဲ့၏။

"အဲ့ဒီအရွယ်လေးတွေက အရဲရင့်ဆုံးပဲ။" ယွမ်ယယ်က လှောင်ရယ်သံစွက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်လည်း သေလောက်အောင် သတ္တိရှိခဲ့ဖူးတယ်။ ဘယ်သူက ဘာကိုမှမကြောက်မရွံ့တဲ့ကာလကို မဖြတ်သန်းဖူးဘဲနေမှာလဲ။"

"အခု မင်းကြောက်နေတာလား။" လောင်ထူက မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာ မေးလာ၏။

ယွမ်ယယ် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထပ်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြကာ ပြောလိုက်၏။ "ကျွန်တော်... ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မကြောက်ဘဲနေမှာလဲ။"

ထိုနေ့က ယွမ်ယယ်နှင့် လောင်ထူတို့ သောက်ပြီးစားပြီးချိန်တွင် ညတောင်ရောက်နေပြီဖြစ်၏။ ယွမ်ယယ် တက်စီခေါ်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရေတောင်မချိုးဘဲ အိပ်ရာပေါ် တက်လှဲလိုက်လေသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက် စိတ်အခြေအနေမကောင်းသည့်အချိန်မှာ အရက်သောက်ခြင်းက ထိုစိတ်များကို လွှတ်ချပေးစေနိုင်၏။ ၎င်းမှာ ယနေ့ အိမ်ကထွက်ခဲ့ခြင်း၏ အကြောင်းပြချက်ပင်။ တစ်ခါတလေ အရက်က လွန်စွာစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေတတ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံမှာတော့ ၎င်းက တကယ့်ရတနာတစ်ပါးပင်။

သာမန်အခြေအနေတွင် ဖွင့်ထုတ်မပြနိုင်သော စိတ်ခံစားချက်တချို့ရှိတတ်ပြီး တချို့အရာများကို အရက်၏အကူအညီမပါဘဲ တွေးတောဆင်ခြင်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

သို့သော် ယွမ်ယယ်က မူးနေချိန်မှာတောင် အရာအားလုံးကို လွန်လွန်ကျွံကျွံမပြောတတ်ချေ။ ထို့ပြင် ဆက်ပြီးလည်းမပြောချင်ပေ။ တချို့အကြောင်းအရာများကို သူ အခြားသူများနှင့် မမျှဝေချင်ပေ။

သူက သူ၏ပတ်ဝန်းကျင်ကို လုံးဝလျစ်လျူရှုကာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေခဲ့ပြီး အိပ်မက်တိုင်းပြည်ထဲ နစ်မြုပ်နေခဲ့သည်။ ညသန်းခေါင်အချိန်၌ သူ့ဆီးအိမ်၏ဆန္ဒပြမှုကြောင့် တစ်ရေးနိုးလာခဲ့၏။ ယွမ်ယယ် မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးလျက် အိမ်သာသွားရန် ထလိုက်လေသည်။ ညတစ်ဝက်လောက် အိပ်ပျော်ခဲ့ပြီးနောက် အရက်အရှိန်များက လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားပြီဖြစ်၏။ သူက အဝတ်များချွတ်ကာ ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေပူများက အပေါ်ကနေကျဆင်းနေပြီး သူ၏မျက်လုံးများ၊ နားရွက်များကို ဖြတ်သန်းစီးဆင်းလာပြီးနောက် သူ၏ညှပ်ရိုးနှင့် ကျောပြင်ကျယ်တို့ပေါ် ကျဆင်းလာခဲ့သည်။

ယခင်က သူအနှစ်သက်ဆုံးအရာမှာ ဖန်းရှောက်ယိရေချိုးနေစဥ် လူဆိုးတစ်ယောက်လို သရုပ်ဆောင်ရခြင်းပင်။ ဖန်းရှောက်ယိ၏ တင်းမာသောကြွက်သားများအပေါ် ရေများစီးကျလာသည့်ပုံက အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိပေ၏။ ဖန်းရှောက်ယိတွင် အံ့သြဖွယ်ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိသည်။ ယခုထိတောင် လူများက Weibo ပေါ်တွင် ခန္ဓါကိုယ်အချိုးအစားမိုက်သော နာမည်ကြီးအမျိုးသားများကို ဖော်ပြကြလျှင် သူ၏ပုံများကို တင်တတ်ကြသည်။ ပရိတ်သတ်များက ထိုကဲ့သို့ပုံများကို မြင်တွေ့လိုက်သည့်အခါတိုင်း ဖုန်းစခရင်ကို လျက်လိုက်ချင်သည်ဟု အမြဲပြောတတ်ကြလေ၏။

တစ်ချိန်တုန်းက ယွမ်ယယ်သည် ဖန်းရှောက်ယိ၏ညှပ်ရိုးကိုက်ကာ ညုတုတုအပြုံးလေးဖြင့် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ စနောက်ခဲ့ဖူး၏။ "သူတို့က စခရင်ကို လျက်နေကြတာ၊ ငါကတော့ မင်းကိုလျက်မယ်။"

ထိုအချိန်တုန်းက ဖန်းရှောက်ယိသည် သူ၏မေးစေ့ကို ဆုပ်ကိုင်၍ ညုတုတုလုပ်နေခြင်းကိုရပ်လိုက်ဖို့ ပြောလာခဲ့သည်။

ယွမ်ယယ်က 'အရှက်တရား' ဟူသော ခံစားချက်ကို လုံးဝမသိပေ။ သူ ဘယ်တော့မှလည်း မခံစားခဲ့ဖူးချေ။ အထူးသဖြင့် အမျိုးသားနှစ်ယောက် လုပ်ချင်သည့်ကိစ္စကို လုပ်ကြသည့်အချိန်မှာပင်။ ယွမ်ယယ်က ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ်နေတတ်သူ သို့မဟုတ် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိန်းချုပ်တတ်သည့်ပုံစံမျိုးမဟုတ်ချေ။ အမျိုးသားနှစ်ယောက် လိင်ဆက်ဆံခြင်း၏အဆုံးစွန်သောပန်းတိုင်က သာယာမှုပင်မဟုတ်လော။

ယွမ်ယယ် ရေချိုးခန်းနံရံကို မှီလိုက်ပြီး မှန်ထဲတွင်ပေါ်နေသော သူ၏ပုံရိပ်ကို ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ၏မျက်နှာကိုလည်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့၏။ စက္ကန့်ဝက်လောက် သူကိုယ်တိုင်၏မျက်လုံးများနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ရင်ဘတ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရန် မလိုအပ်သည့်အတွက် သို့မဟုတ် သူ့ပုံရိပ်ကို ပြန်ကြည့်နေရန်မလိုအပ်သည့်အတွက် ဖန်းရှောက်ယိကဲ့သို့ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမရှိပေ။ ယွမ်ယယ် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို အထက်ကနေ အောက်သို့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်လိုက်တော့သည်။

သူမာနေပြီ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။

အရက်က သူ၏ဦးနှောက်ကို ရှုပ်ထွေးသွားစေ၏။ သူရေချိုးနေစဥ်အတွင်း သူ၏ဦးခေါင်းတစ်ခုလုံးထဲ ထိုအရာများနှင့်သာ ပြည့်နှက်နေပြီး ဒီနေရာ၊ ဟိုနေရာ၊ ဟိုဟိုဒီဒီနေရာအားလုံး ဖန်းရှောက်ယိသာရှိနေ၏။ အဝတ်များနှင့်၊ အဝတ်ဗလာနှင့်....

ယွမ်ယယ် မျက်လုံးများမှိတ်ထားလိုက်ပြီး ၎င်းတို့နှစ်ယောက်၏ပထမဆုံးအကြိမ်ကို စိတ်ထဲတွင် ပြန်လည်မြင်ယောင်လာခဲ့၏။ ထိုအချိန်က ဖန်းရှောက်ယိသည် ယွမ်ယယ်၏နှာခေါင်းလေးကိုကိုက်ကာ ညင်ညင်သာသာနမ်းရှိုက်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တုန်းက ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည်ဖြစ်၍ မြန်ပေးနိုင်မလားဟု သူ့ကို တိုက်တွန်းခဲ့သည်။

ဖန်းရှောက်ယိက သူ၏တိုက်တွန်းမှုကို လျစ်လျူရှုကာ မျက်ခုံးပင့်လျက် တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။ "ဒါဆို မင်းပေါက်ကွဲထွက်လာတာကို ကိုယ့်ကိုကြည့်ခွင့်ပေး။"

ယွမ်ယယ် တစ်ဖက်လှည့်ကာ ဆဲရေးလိုက်သည်။

သူ့မျက်စိရှေ့တွင် မြင်ကွင်းများစွာပေါ်လာ၏။ ဆယ်နှစ်တာမှတ်ဥာဏ်များကို သိုလှောင်ထားခြင်းက သူ့အား ဘယ်အချိန်မဆို ပြန်အမှတ်ရစေနိုင်ခဲ့သည်။ အမှတ်ရစရာစာမျက်နှာများ မြန်မြန်ဖြတ်ပြေးသွားပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် မိုးအုံ့နေသောနေ့လယ်ခင်းအချိန်၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ဖန်းရှောက်ယိ၏မျက်လုံးများက ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် နီရဲနေ၏။ "မင်း ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား။"

ယွမ်ယယ်က ခေါင်းမညိတ်ခဲ့ပေ။ သူက တိတ်တဆိတ် အတည်ပြုလိုက်သလို မျက်တောင်သာခတ်ခဲ့သည်။

ထိုအချိန်က ဖန်းရှောက်ယိတစ်ယောက် သူ၏မျက်လုံးများကို ကြမ်းတမ်းစွာဖိမှိတ်ခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ၏လည်ပင်းမှာ ဆွဲကြိုးဖြင့်ချိတ်ဆွဲထားသော လက်စွပ်ကိုဆွဲဖြုတ်၍ ယွမ်ယယ်ထံ ပစ်ပေးခဲ့လေ၏။

ယွမ်ယယ် ၎င်းကိုဖမ်းရန် အလိုလိုလက်ဆန့်ထုတ်လိုက်သော်လည်း ကြိုးမျှင်မျှင်လေး၏အဆုံးကို ထိရုံသာ ပွတ်တိုက်သွားခဲ့သည်။ လက်စွပ်က သူ၏လက်ချောင်းထိပ်များမှတစ်ဆင့် ချော်ထွက်သွားခဲ့၏။ ထို့နောက် အလွန်တိုးညှင်းသော ရိုက်ခတ်သံလေးနှင့်အတူ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျသွားခဲ့လေသည်။

*****

DISCUSSION

Morning Star Translation