မနက်ခင်းနေထွက်ခါစအချိန်တွင် ယွမ်ယယ် အိပ်ရာထ၊ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး ဖန်းရှောက်ယိ၏အခန်းထဲသို့ သွားခဲ့သည်။ ကျီရှောင်ထောင်းကလည်း ထိုနေရာမှာရှိနေပြီး သူ့ကိုနှုတ်ဆက်လာ၏။ "ယယ်ကော၊ အစောကြီးနိုးနေတာပဲ!"
"အင်း၊ ငါမနေ့ညက အိပ်တာ နောက်မကျဘူးလေ။" ယွမ်ယယ်က အိပ်ခန်းဆီသို့မေးငေါ့ကာ မေးလိုက်သည်။ "မင်းရဲ့ကောလည်း နိုးပြီမလား။"
"နိုးပြီ၊ သူ အပြေးလေ့ကျင့်ဖို့သွားတယ်။" ကျီရှောင်ထောင်းက ပြန်ဖြေလိုက်ပြီး မေးမြန်းလိုက်၏။ "ဘယ်လိုနေလဲ ယယ်ကော။"
ယွမ်ယယ်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေပြီး သူ၏မျက်နှာကိုပွတ်သပ်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ "အဆင်ပြေပါတယ်၊ ငါ တခြား ဘာပြောနိုင်ဦးမှာလဲ။"
ယွမ်ယယ် အချိန်ဇယားထဲမှာရေးထားသော ယနေ့အတွက် ရိုက်ကူးရေးအစီအစဥ်ကို သိထားပေသည်။ ၎င်းတို့တွေ တောင်တက်သွားရမည်ဖြစ်ပြီး တောင်ပေါ်တွင် ညအိပ်ရလိမ့်မည်။ စုံတွဲလေးတွဲကို အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ခွဲထားကာ တစ်ဖွဲ့က တောင်ပေါ်ရှိ သစ်သားအိမ်လေးတွင် နေရမည်ဖြစ်ပြီး အခြားတစ်ဖွဲ့က ရွက်ဖျင်တဲထဲတွင် အိပ်ရမည်ပင်။
ယွမ်ယယ် သူ့အနောက်ကနေ တစ်နေကုန်လိုက်နေမည့်ကင်မရာအကြောင်း တွေးလိုက်မိပြီး စိတ်ကျဥ်းကျပ်လာခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုအရာအတွက်ပင် သူလက်မှတ်ရေးထိုးခဲ့ရာ ညည်းညူလို့မရပေ။
၎င်းတို့က အဖွဲ့ခွဲရန်အတွက် မဲနိုက်ခဲ့ကြပြီး ယွမ်ယယ်တို့နှင့် ချီရှင်း၊ ချိန်ရွှင်တို့ကလေးနှစ်ယောက်မှာ တစ်ဖွဲ့တည်းကျခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးလုံး ကျောပိုးအိတ်ကိုယ်စီလွယ်ကာ တောင်တက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြလေပြီ။ ယွမ်ယယ်က ချီရှင်း၏ကျောပိုးအိတ်ကိုပုတ်လိုက်ပြီး အပြုံးလေးဖြင့်မေးလိုက်သည်။ "ဒီထဲမှာ ဘာတွေထည့်လာခဲ့လဲ။"
ချီရှင်းက ရှက်ရွံ့စွာပြုံးလျက် ပြန်ပြောခဲ့သည်။ "အရင်က ကျွန်တော်တို့ တောင်တစ်ခါမှမတက်ဖူးတာကြောင့် ဘာတွေယူခဲ့ရမလဲ မသိပါဘူး။ ဒီတိုင်း ရေနဲ့ မုန့်တချို့ပဲ ယူလာခဲ့လိုက်တယ်။"
ယွမ်ယယ်လည်း ကျောပိုးအိတ်တစ်လုံးသယ်လာသော်ငြား အခြားသူများနှင့်ယှဥ်လိုက်လျှင် သူ့ကျောပိုးအိတ်က ပေါ့ပါးနေပေသည်။ သူက ပစ္စည်းများထည့်ရန်အတွက်သာ ယူလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယနေ့ကစားပွဲစည်းမျဥ်းမှာ ကုမ္ပဏီမှ စပွန်ဆာပေးထားသောပစ္စည်းများကို ဝှက်ထားမည်ဖြစ်ကာ အများဆုံးရှာတွေ့သည့်အသင်းက သစ်သားအိမ်လေးထဲ အိပ်စက်ခွင့်ရလိမ့်မည်။ နှစ်ဖက်အသင်းမှာ ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့က ထိုမျှကောင်းစွာပြင်ဆင်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားကြသည်။
လင်းထျန်က သူ(မ)၏ချစ်သူကောင်လေးကို မေးလိုက်သည်။ "နင် ဘာလို့ ကျောပိုးအိတ်ယူမလာခဲ့တာလဲ။"
သူ(မ)၏ချစ််သူက ကြောင်အမ်းသွားပြီး ပြန်ပြောခဲ့သည်။ "မင်းပဲ မယူခဲ့နဲ့လို့ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား။"
"အခုတော့ ငါပြောတာကို နားထောင်ပြီပေါ့။ အရင်တုန်းကကျ ဒီလောက်မနာခံတတ်ဘဲနဲ့။"
ချန်ရုသည်လည်း လက်ဗလာဖြစ်နေ၏။ သူ(မ)က သူ(မ)၏ချမ်းသာသောခင်ပွန်းကို အချက်ပြလိုက်ရာ သူက ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားပြီး သူ(မ)ကို မျက်စိမှိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ချိန်ရွှင်၏ကျောပိုးအိတ်ကို လှမ်းယူရန် အပြေးအလွှားသွားလိုက်လေသည်။ "ငါ့ကို ဒါလေးငှားလိုက်ပါ၊ လူချောလေး!"
"အား!" ချိန်ရွှင်တစ်ယောက် သူ့အနောက်ကနေ တစ်စုံတစ်ယောက်လာနေသည်ကို သတိမထားမိဘဲ သူ့အား ရုတ်တရက် ခုန်အုပ်ခံလိုက်ရသောအခါ ထိတ်လန့်သွားပြီး မခုခံနိုင်လိုက်ဘဲ သူ၏လွယ်အိတ်မှာ ပါသွားခဲ့လေသည်။
ချီရှင်းက အော်ပြောလိုက်၏။ "စီနီယာတွေက အငယ်လေးတွေကို အနိုင်ကျင့်နေတာပဲ!"
"မင်းတို့က အများကြီးသယ်လာလို့ ကူသယ်ပေးမလို့ပါ။" ချန်ရုက သူ(မ)၏ခင်ပွန်းရှေ့တွင်ရပ်ကာ ချီရှင်းကို ပြုံးပြလျက် ပြန်ပြောခဲ့သည်။
ကလေးနှစ်ယောက်မှာ အကြီးများနှင့် ထိပ်တိုက်မတွေ့ဝံ့ဘဲ အစီအစဥ်ရိုက်ကူးရေးအတွက်သာ အနည်းငယ် အခက်တွေ့သွားဟန် ရုန်းကန်နေခဲ့ကြသည်။ သူတို့က ၎င်းတို့၏ပစ္စည်းများကို ပြန်ယူဖို့ရည်ရွယ်ချက်မရှိပေ။
၎င်းတို့က တောင်တက်ရန် လမ်းနှစ်လမ်းရှိသည့်အနက် ပို၍ခက်ခဲသောလမ်းကို ရွေးချယ်ခဲ့ကြ၏။ ၎င်းတို့အား အရှေ့ရော၊ အနောက်မှပါ ကင်မရာဆရာများက ရိုက်ကူးရမည်ဖြစ်ပြီး တောင်ပေါ်လမ်းများတွင် ရိုက်ကူးဖို့မှာ မလွယ်ကူပေ။ ကင်မရာဆရာများကလည်း ယခင်ရိုက်ကူးရေးများထက်ပင် ပို၍ အားထုတ်ကြရလေသည်။
ချီရှင်းက ရံဖန်ရံခါ ကင်မရာဆရာများကို ရေဘူးလှမ်းပေး၍ ပြောလေ့ရှိသည်။ "လောင်ရှီးတို့၊ အလုပ်အရမ်းကြိုးစားတာပဲ!"
ထိုကလေးနှစ်ဦးက သီချင်းဆိုခြင်း၊ ကခုန်ခြင်း၊ ကိုယ်ကာယလေ့ကျင့်ခြင်းနှင့် ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေး၊ ဖျော်ဖြေရေးအစီအစဥ်များဖြင့် အချိန်ဇယား အပြည့်ရှိကြ၏။ သူတို့၏အလုပ်မှာ အရမ်းပြင်းထန်သော်လည်း ငယ်ရွယ်သည့်အတွက် အတတ်ကြွဆုံးဖြစ်နေကြသည်။ သို့သော်လည်း တောင်တက်လမ်းက ခက်ခဲလွန်းသဖြင့် နှစ်နာရီကြာပြီးနောက်တွင် ရုန်းကန်နေရကြလေပြီ။
၎င်းတို့ မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ယွမ်ယယ်တို့မှာ ခြေရာလက်ရာပင်မမြင်ရတော့ဘဲ ၎င်းတို့ရှေ့ကနေ ပျောက်သွားပြီဖြစ်သည်။
ယွမ်ယယ်၏ 'မျောက်ကလေးယယ်' နာမည်ပြောင်သည် အချည်းနှီးဖြစ်လာခြင်းမဟုတ်ပေ။ သူငယ်ငယ်လေးကတည်းက အိမ်ထုပ်တန်းများပေါ် လှည့်ပတ်ဆော့ကစားရင်းကြီးပြင်းလာပြီး သူ့အဖွား၏အိမ်သည်လည်း တောင်ပေါ်တွင် တည်ဆောက်ထားခြင်းဖြစ်၏။ မိုးရွာသည့်အချိန်များ၌ သူ တောင်ပေါ်သို့ပြေးတက်ကာ မှိုများသွားနှုတ်တတ်သည်။
ယခု ၎င်းတို့တက်လာသောတောင်က အလွန်မမြင့်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူ့အတွက် ကလေးကစားစရာအဆင့်လောက်သာရှိသည်။ ကင်မရာဆရာများက အလွန်ကျွမ်းကျင်သူများဖြစ်ကြသော်လည်း သူ့ကို အမီမလိုက်နိုင်ကြပေ။
အကယ်၍ ယွမ်ယယ်သာ ရိုက်ကူးမခံချင်ပါက သူ့ကို တစ်ချက်လေးမှတောင် မဖမ်းမိစေရန် သူတို့အား ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဖြင့် အနောက်မှာ အလွယ်တကူ ချန်ထားခဲ့နိုင်သည်။
ကင်မရာဆရာက ဖန်းရှောက်ယိကို ပြောလာသည်။ "သူပြေးတာ အရမ်းမြန်တာပဲ။"
ဖန်းရှောက်ယိက တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သိမ်မွေ့စွာပြုံးလိုက်သည်။ သူက ယွမ်ယယ်လောက် မြန်မြန်မပြေးဘဲ အနောက်ကနေ ပုံမှန်ခြေလှမ်းအတိုင်းသာ လိုက်လာခဲ့၏။ ကင်မရာဆရာက ယွမ်ယယ်ကို လိုက်မမီတော့သည့်အချိန်တွင် ဖန်းရှောက်ယိကိုသာ ရိုက်ကူးရတော့သည်။
ဖန်းရှောက်ယိက ရယ်မောကာ ပြောလိုက်သည်။ "သူ့ကို ကစားခွင့်ပေးလိုက်ပါ၊ လာ၊ အဲ့ဒီအစား ကျွန်တော့်ကို ရိုက်လေ။"
ကင်မရာဆရာမှာ ရယ်ရခက် ငိုရခက်ဖြစ်သွား၏။ "အဲ့လိုက အလုပ်မဖြစ်ဘူးလေ။"
ဖန်းရှောက်ယိက စနောက်လိုက်သည်။ "အလုပ်ဖြစ်မှရမှာပဲ။ ခင်ဗျား သူ့ကို လိုက်မီလို့လား။"
ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ၎င်းတို့ကို လှည့်ကြည့်လာချိန်၌ သူ့အိတ်ထဲမှာ ရွှေဒင်္ဂါးပြားများပါဝင်သော စပွန်ဆာများဝှက်ထားသည့် သစ်သားဘူးလေးများ ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သူက သစ်ပင်အိုကြီးတစ်ပင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီး သူတို့အား လက်ဝှေ့ယမ်းပြလာသည်။ "ဒီမှာ။"
သူသည် ဖန်းရှောက်ယိထံ ငှက်ပျောသီးတစ်တွဲအား ပစ်ပေးလိုက်၏။ ဖန်းရှောက်ယိက ၎င်းကို ဖမ်းလိုက်ပြီး အားလုံးနှင့် မျှဝေလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "အဝေးကြီး လျှောက်မသွားနဲ့။ ဒီမှာ အချက်ပြမရှိဘဲနဲ့ ငါတို့ မင်းကို လိုက်မရှာနိုင်ဘူး။"
"အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒီမှာ ငါ ပိုက်ဆံအများကြီးနဲ့ဘူးတွေကို အများကြီးရှာတွေ့ထားတယ်။" ယွမ်ယယ်က စစ်မှန်သောအပြုံးလေးဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ၎င်းမှာ သူ၏အသက်သုံးဆယ်အတွင်း ကလေးတစ်ယောက်နှယ် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရယ်မောသော ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်။ သူက ကျောပေါ်လွယ်ထားသောအိတ်ကိုလှုပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ "ယိကော၊ အုန်းရည်သောက်မလား။ ငါ မင်းအတွက် တစ်ဘူးယူပေးမယ်။"
ဖန်းရှောက်ယိက ရယ်မောလျက်ပြောလိုက်၏။ "မလိုပါဘူး၊ မင်းပဲသောက်လိုက်ပါ။"
ယွမ်ယယ်က သူ့အနောက်မှ အငယ်နှစ်ယောက်ကို စောင့်လိုက်ပြီး သူတို့ထံလည်း ငှက်ပျောသီးတစ်တွဲပစ်ပေးလိုက်သည်။ ချီရှင်းက ခက်ခဲသောတောင်တက်လမ်းကြောင့် ရုန်းကန်နေရပြီး သူ၏မျက်နှာကလည်း အနီရောင်သန်းနေ၏။ သူက ချွေးသုတ်ရန် လည်ပင်းထက်မှာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ချိတ်ဆွဲထားသည်။ ချိန်ရွှင်က သူ့ကို ရေသောက်ရန် ရေဘူးကမ်းပေးလိုက်သည်။
ချီရှင်းက တစ်ငုံသောက်ကာ ချိန်ရွှင်ထံပြန်ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူကလည်း တစ်ငုံသောက်လိုက်၏။
ယွမ်ယယ် ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူတို့နှစ်ဦးက မရိုးမရွအခြေအနေမှာရှိနေပြီး ထိုအပိုင်းကိုထုတ်လွှင့်သည့်အချိန်တွင် ပရိတ်သတ်များ ရူးသွပ်သွားကြပေလိမ့်မည်။ နှစ်ဦးသားက ထိုမရေမရာအချက်များကို မြှုပ်နှံပြီး ၎င်းတို့၏ရင်းနှီးမှုကို မှန်ကန်စွာ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ကြသည်။ ၎င်းတို့ အရမ်းရင်းနှီးလာလျှင် စုံတွဲအစစ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ထိုအခါ ပရိတ်သတ်များက ကြည့်ရှုရန် စိတ်လှုပ်ရှားကြတော့မည်မဟုတ်ပေ။
ချီရှင်းက ယွမ်ယယ်ကို မေးလိုက်သည်။ "ယွမ်ကော၊ ကောက ဘာဖြစ်လို့ သက်လုံအားအရမ်းကောင်းနေရတာလဲ။ ကောရဲ့ပုံစံက မောနေတဲ့ပုံတောင်မပေါ်ဘူး။"
ယွမ်ယယ် သူတို့နှင့်ရှိနေချိန်တွင် ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ရှိနေချိန်ကလို မပြုမူခဲ့ပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူက အသက်ပိုကြီးလာပြီး မိမိုက်ကာ ချောမောသောဦးလေးတစ်ယောက်နှင့် တူပေသည်။ သူက မေးပင့်ကာ သူ၏လည်ပင်းရှိအမာရွတ်ကို ထိုးပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုံးလျက် သူတို့ကိုပြောလိုက်၏။ "ကလေးဘဝတုန်းက ငါက ငါတို့တောင်ရဲ့ ရှင်ဘုရင်ပဲ။ ဒီအမာရွတ်က တောင်ပေါ်မှာ ခွေးရိုင်းတစ်ကောင် ကိုက်ခံရတုန်းက ရလာတာလေ။ အဲ့တုန်းကဆို သေတော့မလိုဖြစ်ခဲ့တာ။"
ချီရှင်းက မေးမြန်းလိုက်သည်။ "အစ်ကို့မိသားစုက တောင်ပေါ်မှာ နေတာလား။"
ယွမ်ယယ်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ "ဟုတ်တယ်၊ ငါ့ရဲ့ အဖွားက တောင်နံရံမှာနေတာလေ။ ငါက အဲ့မှာပဲ ကြီးလာတာ။"
ချိန်ရွှင်က တစ်ချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော်လည်း ယခုအခိုက်အတန့်၌ တီးတိုးပြောလာ၏။ "ကျွန်တော်သိတယ်။ အဲ့ဒါကို ကောရဲ့စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်ဖူးတယ်။ အဲ့ထဲမှာ အဲ့ဒီတောင်အကြောင်း ဇာတ်လမ်းတွေအများကြီးပါတယ်။"
ယွမ်ယယ်က သူ့ကို မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ကာ အပြုံးရေးရေးလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "မင်း 《The Axis》ကို ဖတ်ဖူးတယ်ပေါ့။ မင်းအသက် ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ။"
ချိန်ရွှင်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ "ကျွန်တော် ဖတ်ဖူးပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲ့စာအုပ်ကို တကယ် အရမ်းသဘောကျတာ။"
ယွမ်ယယ်က ရယ်မောကာ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပေ။ သူက ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ သစ်သီးနှစ်လုံးကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး သူတို့ကိုပစ်ပေးလိုက်၏။ ထို့နောက် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းကာ တစ်ဖန် ပြေးထွက်သွားခဲ့လေသည်။
ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ကျောပိုးအိတ်လွယ်လျက် တောင်ပေါ်တွင် ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။ သူက အခြားအဖွဲ့နှင့် တွေ့တော့မည့်ဆဲဆဲ၌ အဝေးကနေ ကင်မရာကို လှမ်းမြင်လိုက်သဖြင့် မြန်မြန်နောက်ပြန်လှည့်ကာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့၏။
သူရခဲ့သော သစ်သားဘူးလေးများကို ကျောပိုးအိတ်ထဲထည့်ထားရာ အနည်းငယ် လေးလာခဲ့သည်။ ယွမ်ယယ် တောင်ပေါ်တွင် ယခုလိုမျိုးလျှောက်မသွားဖြစ်သည်မှာ အတော်ကြာနေလေပြီ။ လွန်ခဲ့သော နှစ်အနည်းငယ်က နောက်ဆုံးသွားဖြစ်ခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်၏။
သူ၏အဖွား ဆုံးပါးသွားသည့်အချိန်ကတည်းက ထိုတောင်ပေါ် သို့မဟုတ် မည်သည့်နေရာကိုမှ ပြန်မသွားဖြစ်တော့ပေ။ သူမြတ်နိုးခဲ့ဖူးသောအရာများက ယခု သူ၏မှတ်ဥာဏ်ထဲမှာ အတော်လေးဝေဝါးနေခဲ့သည်။
အတိတ်ကာလတုန်းက ယွမ်ယယ် ကမ္ဘာလောကတစ်ခွင် မျှော်လင်းခြင်းအလျင်းကင်းမဲ့စွာ လှည့်ပတ်သွားလာခဲ့ပြီး ကမ္ဘာလောကကြီးအား သူပိုင်ဆိုင်နေရသည်ဟု ခံစားခဲ့ရ၏။ နောက်ပိုင်းတွင် သူ၏ကမ္ဘာက သေးသည်ထက်သေးလာခဲ့သည်။ ထိုအတိတ်ကာလများကို ယခုပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် သူနှစ်သက်ခဲ့ဖူးသောအရာများကိုပင် မမှတ်မိတော့ချေ။
ထိုနေ့တွင် ယွမ်ယယ်ဦးဆောင်သောအဖွဲ့က အနိုင်ရမည်မှာ မလွဲမသွေပင်။ တောတောင်များက မျောက်ရိုင်းများကျက်စားရာဖြစ်ပြီး မည်သူက ၎င်းတို့ကို အနိုင်ယူနိုင်လိမ့်မည်နည်း။
အဖွဲ့နှစ်ဖွဲ့ပြန်စုံကြချိန်တွင် တစ်ဖက်အသင်းက နံပါတ်များကို စတင်ရေတွက်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့ရေတွက်နေစဥ် ယွမ်ယယ်နှင့် ချိန်ရွှင်တို့က သူတို့၏ကျောပိုးအိတ်များထဲမှ သစ်သားဘူးလေးများကို ထုတ်လိုက်ကြ၏။ ထို့နောက် တစ်ဖက်အသင်းမှာ ၁၀၅ တွင် အဆုံးသတ်သွားပြီး လူတိုင်းပင်ပန်းသွားကြသည်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကလည်း ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ သစ်သားတုံးလေးပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်ကြသည်။
ယွမ်ယယ် တစ်ဖက်အသင်းမှ ၁၀၅ ငါးဟု ပြောသံကြားပြီးနောက် သူ၏အိတ်ထဲကနေ နောက်ထပ်ဘူးနှစ်ဘူးကို ထုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ဒါအကုန်ပဲ။"
ချိန်ရွှင်ကလည်း ပြောလိုက်၏။ "ကျွန်တော်လည်း မရှိတော့ဘူး။ ကြည့်ရတာ ကျွန်တော်တို့မှာရှိတာ မလုံလောက်ဘူးထင်တယ်။"
ယွမ်ယယ်က ပြုံးလျက်ပြောလိုက်သည်။ "မဟုတ်လောက်ပါဘူး။"
အဆုံးသတ်တွင် သူတို့ဘက်က ၉၆ ထိသာ ရှိပြီး တစ်ဖက်အသင်းထက် ကိုးခုနည်းနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့က သစ်သားအိမ်ကိုစွန့်လွှတ်ကာ ရွက်ဖျင်တဲထဲတွင် အိပ်ရတော့မည်ဖြစ်၏။
ဖန်းရှောက်ယိက ယွမ်ယယ်၏ဦးခေါင်းကို ပွတ်သပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ "မင်း တောင်ပေါ်မှာ တစ်နေ့လုံး လျှောက်ပတ်ပြေးနေတာ ဘာတွေကိုရှာနေခဲ့တာလဲ။"
ယွမ်ယယ်က ခေါင်းယမ်းကာ သူ၏လက်ကိုဖယ်ချလိုက်ပြီး အနည်းငယ်ရှက်ရွံ့စွာ ရယ်မောခဲ့သည်။ "ငါ ဒီတိုင်းပဲ လျှောက်သွားနေမိပြီး ပစ္စည်းရှာရမယ်ဆိုတာကို မေ့သွားတာ။"
"မဟုတ်ပါဘူး၊ ကောတို့ကို နှောင့်နှေးစေခဲ့တဲ့ ကျွန်တော်တို့အမှားပါ။" ချီရှင်းက မြန်မြန်ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တို့က သိပ်မတော်ဘူးလေ၊ အဲ့ဒါ့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ မနည်းအမီလိုက်နေခဲ့ရတာ။"
ဖန်းရှောက်ယိက ခေါင်းယမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ "အဆင်ပြေပါတယ်။"
တောင်ပေါ်၌နေထိုင်ရန် အခြားနေရာများရှိနေသော်လည်း အစီအစဥ်က ဤကဲ့သို့စီစဥ်ထားလေသည်။ ရိုက်ချက်ကောင်းများရရှိဖို့အတွက် ၎င်းတို့က ထိုကဲ့သို့ ရိုက်ကူးရပေမည်။
ဆေးကြောပြီးနောက် လူတိုင်း မိမိ၏တဲဆီသို့ ပြန်သွားခဲ့ကြသည်။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ရေချိုးပြီး သူ၏ရွက်ဖျင်တဲဆီပြန်ရောက်လာချိန်၌ ဖန်းရှောက်ယိက အားလုံးကိုပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်၏။ ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့က အိပ်ရာအတွက် အိပ်စက်သည့်အိတ်နှစ်လုံး*အပါအဝင် လိုအပ်သည်များကို လုံလုံလောက်လောက်ပြင်ဆင်ပေးထားသည်။
[*တစ်ယောက်အိပ်စာ အိတ်လိုမျိုးလေးထဲ ဝင်အိပ်ရတာလေ၊ မြင်ဖူးကြတယ်မလားဟင်]
ကင်မရာဆရာက အလုပ်လုပ်နေဆဲဖြစ်ရာ ယွမ်ယယ် တဲထဲတွင် တင်ပျဥ်ခွေထိုင်လျက် သက်ပြင်းချလိုက်၏။ "တော်တော်လေး နူးညံ့တာပဲ။"
ဖန်းရှောက်ယိက အပြင်မှာ မတ်တတ်ရပ်နေပြီး သူ့ကိုငုံ့ကြည့်၍ ပြောလာခဲ့သည်။ "အပြင်ထွက်လာပြီး ကြယ်တွေကို လာကြည့်လိုက်။ မင်း ဒီကပြန်သွားပြီဆိုတာနဲ့ ဒီလိုမျိုးကို မြင်နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။"
ယွမ်ယယ် တဲထဲမှ တွားသွားထွက်လာပြီး မြေပြင်ပေါ်တွင် အခင်းခင်းကာ လှဲချလိုက်၏။ ထို့နောက် ကောင်းကင်ပေါ်မှ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်ကြယ်ကလေးများကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ညကောင်းကင်မှာ အမှန်တကယ်လှပကာ မြင်ကွင်းများကလည်း ရှားရှားပါးပါးပင်။
ယွမ်ယယ် သက်ပြင်းချလိုက်၏။ "ငါ့ကင်မရာကိုတောင် ယူမလာခဲ့မိဘူး။" ဖန်းရှောက်ယိက တိတ်ဆိတ်နေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့ဘေးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးလုံး ကောင်းကင်ကိုသာ အသံတိတ်ကြည့်နေခဲ့ပြီး အချိန်အတော်ကြာသည်ထိ မည်သူမျှစကားမပြောခဲ့ကြပေ။
ခဏအကြာတွင် ယွမ်ယယ်က လည်ချောင်းရှင်း၍ ပြောလိုက်၏။ "နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် ငါ လာလည်တုန်းက တိမ်ထူနေတာမို့ ကြယ်တွေမမြင်ခဲ့ရဘူး။ ငါကင်မရာကိုယူသွားခဲ့ပေမဲ့ မသုံးခဲ့ရဘူးလေ။ အခုကျပြန်တော့ တိမ်တွေကင်းနေပေမဲ့ ကင်မရာကို ယူမလာခဲ့မိဘူး။"
ယွမ်ယယ် သူကိုယ်တိုင်၏ကံမကောင်းမှုကို ရယ်မောလိုက်ပြီး ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ "အမြဲတမ်း ခြေတစ်လှမ်း နောက်ကျနေတော့တာပဲ။"
သူက လက်မောင်းကိုခေါင်းခုကာ ဖန်းရှောက်ယိကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူက ယခုကဲ့သို့ အေးအေးဆေးဆေးအနားယူနေချိန်တောင် အမြဲတမ်းသပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့်ပင်။ သူက အမြဲလိုလို ချောမောကာ လင်းလက်တောက်ပနေသည်မို့ သူနှင့် သူ့ဘေးရှိအရာများကြား အကွာအဝေးတစ်ခုတော့ အမြဲရှိနေပုံပေါ်စေသည်။
ဖန်းရှောက်ယိက သူ့အကြည့်ကိုခံစားမိရာ ခေါင်းငုံ့၍ သူနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်သည်။ ယွမ်ယယ်က ပြုံးပြလိုက်၏။ ထိုအပြုံးက မည်သည့်သီးခြားအဓိပ္ပါယ်မှမပါသော အပြုံးရေးရေးလေးသာ။
ရိုက်ကူးရေးအဆုံးသတ်သွားပြီးနောက် ယွမ်ယယ် ဆေးလိပ်သောက်ရန် ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူပြန်ရောက်ချိန်တွင် ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ကို ရွက်ဖျင်တဲနားကနေ စောင့်နေ၏။ ၎င်းတို့၏တဲနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် ချီရှင်းနှင့် ချိန်ရွှင်တို့၏တဲရှိသည်။ ဖန်းရှောက်ယိက သူတို့နှင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးစကားစမြည်ပြောနေခဲ့သည်။
ယွမ်ယယ် မတိုင်းမတွ လျှောက်လာလိုက်ပြီး ရွက်ဖျင်တဲထဲ ဝင်လိုက်၏။
အကန့်အသတ်ရှိသော အခြေအနေများနှင့် ဟန်ဆောင်နေစရာမလိုအပ်ပါပေ။ နှစ်ဦးသားက မိတ်ဆွေဟောင်းများဖြစ်ရာ အတူတူအိပ်ရုံဖြင့် မည်သည်အန္တရာယ်ရှိနိုင်မည်နည်း။
ချီရှင်းနှင့် ချိန်ရွှင်တို့က အရိပ်အကဲသိပြီး ယွမ်ယယ်ပြန်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ နှစ်ယောက်လုံး အနီးနားကို လျှောက်ပတ်ကြည့်ရန် ထွက်သွားခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့ထွက်သွားသည်နှင့် ဤကျယ်ပြောလှသည့် တောတောင်ထဲတွင် သူတို့နှစ်ဦးသာ ကျန်နေခဲ့တော့သည်။
ယွမ်ယယ်၏ဦးခေါင်းက တဲအိမ်ထဲမှ ပြူထွက်လာပြီး အော်ခေါ်လိုက်၏။ "လာခဲ့တော့လေ ယိကော၊ အိပ်ကြစို့။"
ဖန်းရှောက်ယိင သူ့ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
ယွမ်ယယ်က မျက်ခုံးများပင့်တက်သွားပြီး မေးလိုက်၏။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ။ မင်းကို ငါ့ခန္ဓါကိုယ်ပေါ်က ဆူးတွေနဲ့ ထိုးမိမှာစိုးလို့လား။"
ဖန်းရှောက်ယိက ပြန်ပြောလိုက်သည်။ "ဆူးတွေက မင်းရဲ့ခန္ဓါကိုယ်ပေါ်မှာ ရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ မင်းရဲ့ပါးစပ်မှာရှိနေတာ။"
"အိုး၊ မင်းကို အဲ့နားထိုးမိသွားလို့လား။" ယွမ်ယယ်၏အကြည့်များက အမြဲလိုလိုဆွဲဆောင်မှုရှိနေသော ဖန်းရှောက်ယိ၏နှုတ်ခမ်းပေါ် အမှတ်တမဲ့ကျရောက်သွားခဲ့သည်။
ဖန်းရှောက်ယိက ငုံ့ကိုင်းကာ ပြောလာခဲ့သည်။ "မင်းသွားအိပ်တော့၊ ကိုယ် မင်းနဲ့မအိပ်နိုင်ဘူး။"
သူက စကားကိုအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး မြေကြီးပေါ် ဒူးတစ်ဖက်ထောက်ကာ အနားသို့တိုးကပ်လာ၏။ သူ့အရပ်ကြောင့် ထိုအနေအထားဖြင့်စကားပြောရန်မှာ သက်သောင့်သက်သာမရှိပေ။
သူက ယွမ်ယယ်၏မျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ၎င်းတို့၏မျက်နှာများမှာ လက်မနည်းငယ်သာခြားတော့၏။ သူစကားပြောလျှင် ယွမ်ယယ်၏မျက်နှာပေါ် သူ၏ဝင်သက်ထွက်သက်တို့ကိုပင် ခံစားမိစေလောက်သည်။
သူက အေးစက်စက်ရယ်မောလိုက်ပြီး တဲထဲမှ၎င်းတို့နှစ်ဦးသာ ကြားနိုင်သောလေသံဖြင့် တီးတိုးပြောလိုက်လေသည်။ "မင်းသာ ကိုယ့်ဘေးမှာအိပ်မယ်ဆိုရင်... ကိုယ် မင်းကို လုပ်ပစ်ချင်လာလိမ့်မယ်။"
[TN/ လုပ် - f*ck]
*****