ဒုတိယပိုင်းအတွက် ရိုက်ကူးရေးမစခင်တစ်ရက်အလိုတွင် ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဖန်းရှောက်ယိ ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးလုပ်နေသောမြို့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။ သူတို့၏ဒုတိယတည်နေရာက မွန်ဂိုလီးယားပြည်တွင်းရှိ မြက်ခင်းပြင်များဆီသို့ဖြစ်၏။
လေယာဥ်ပေါ်မှဆင်းပြီးနောက် ယွမ်ယယ် သူ၏ခရီးဆောင်အိတ်ကိုဆွဲကာ မြို့နှင့် ကီလိုမီတာတစ်ရာလောက်ဝေးသော ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွင်းဖြစ်သည့် ရွာငယ်လေးဆီသို့ ဦးတည်ခဲ့သည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ကားဆရာက သူ့ကို ယခုတစ်ခေါက် ထိုနေရာ၌ ရိုက်ကူးရေးလုပ်နေသော နာမည်ကြီးများအကြောင်းကို ပြောပြနေခဲ့၏။ ထိုကဲ့သို့နေရာလေးကို တစ်စုံတစ်ယောက်လာလည်ရန်မှာ အလွန်ရှားပြီး ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ လူအများကြီး ရောက်နေခဲ့သည်။ ကားဆရာက ယွမ်ယယ်ကို ဘာအတွက်ရောက်လာကြောင်း မေးမြန်းလာခဲ့သည်။ ယွမ်ယယ်က စဥ်းစားပြီမှ ပြန်ဖြေလိုက်၏။ "ထူးဆန်းတဲ့အလုပ်တွေ လုပ်မလို့။"
ကားဆရာက ယွမ်ယယ်ကို နောက်ကြည့်မှန်မှတစ်ဆင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူက ခေါင်းယမ်းကာ ပြောလာလေ၏။ "အဲ့လိုပုံနဲ့မတူပါဘူး။ မင်းက ကြည့်ကောင်းတာပဲ။ ဒီမှာ သရုပ်ဆောင်ဖို့ရောက်လာတာနဲ့တောင်တူတယ်။"
ယွမ်ယယ်က ပြုံးလိုက်သည်။ "မဟုတ်ပါဘူး၊ ကျွန်တော်က ကင်မရာတွေကို သဘောမကျဘူး။"
ဖန်းရှောက်ယိက ရသစုံရှိုးရိုက်ကူးရမည်ဖြစ်သောကြောင့် သူ၏ရုပ်ရှင်ရိုက်ကွင်းတွင် အလျင်လိုနေခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ နေ့ရောညပါ မနားတမ်းရိုက်ကူးတတ်ပေ၏။ ထိုအခါ သူနှင့်အတူ တွဲဖက်သရုပ်ဆောင်များကလည်း အလျင်စလိုလုပ်ကြရပေသည်။ လူတိုင်း ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ကိုင်နေခဲ့ကြသည်။ ၎င်းမှာ ဤလူသည် မိသားစုနောက်ခံနှင့် ဂုဏ်ပုဒ်များရှိသော ဖန်းရှောက်ယိဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ အခြားသူများက တစ်ခုခုခံစားရလျှင်တောင် သူတို့၏မကျေနပ်မှုများကို အပြင်ပန်းတွင် ထုတ်ဖော်ပြကြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
"မင်း ခံစားချက်တွေထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိတ်နှစ်ထားဖို့လိုတယ်။ မင်း ငိုဖို့လိုအပ်ရင် ငိုကိုငိုရမယ်။ ဘယ်သူကမှ ကိုယ့်ရဲ့မိသားစုတွေ၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ကိုယ့်ရှေ့မှာသေဆုံးသွားတဲ့ မြင်ကွင်းမျိုးကို မငိုဘဲမနေနိုင်ဘူး။" ဒါရိုက်တာက ပြောလိုက်သည်။
သရုပ်ဆောင်ငယ်လေးက လူသစ်ဖြစ်ပေ၏။ သူ့ကို ဒါရိုက်တာရှင်းက ရွေးချယ်ထားပြီး ယခုက သူ၏ပထမဆုံးအကြိမ်သရုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက သူ၏ဇာတ်ရုပ်ကို ကောင်းကောင်းမဆုပ်ကိုင်နိုင်သေးပေ။
ဒါရိုက်တာက သူ့ကိုပြောလိုက်သည်။ "သူက သူရဲ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို ဖော်ပြတဲ့နေရာမှာညံ့ပြီး ထိုင်းမှိုင်းတဲ့စရိုက်ရှိတယ်ဆိုပေမဲ့ အဲ့လိုဆိုတိုင်း သူက သွေးအေးတဲ့သူ၊ ဥပေက္ခာတဲ့ပြုတတ်တဲ့သူလို့ မဆိုလိုဘူး။ အခြေအနေတိုင်းကို တူညီတဲ့အမူအရာနဲ့ ရင်းဆိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။"
သရုပ်ဆောင်ငယ်လေးက နားလည်သွားသလို ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် အားနာရှက်ရွံ့ကာ ကြောင်အမ်းစွာပြုံးပြလာခဲ့သည်။ "ဒါရိုက်တာ၊ ကျွန်တော်မငိုနိုင်မှာစိုးတယ်။"
ဒါရိုက်တာ၏အမူအရာက တင်းမာနေပြီး မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ "မင်း ငိုဖို့လိုတယ်။ ဒီရိုက်ချက်အတွက် မငိုနိုင်ဘူးဆိုလည်း သရုပ်ဆောင်လုပ်မနေနဲ့တော့။ ဒါက အချစ်ရေးအတွက် ဒါမှမဟုတ် အခြားအသေးအဖွဲကိစ္စတွေအတွက် ငိုရတာမဟုတ်ဘူး။ သေရေးရှင်းရေးအတွက်ကွ။ မင်းရဲ့မိသားစုတစ်ခုလုံး မင်းရှေ့မှာသေကုန်တာကို ငါ့ကို မငိုနိုင်ဘူးလို့ လာပြောနေသေးတယ်။ ဒါဆို မင်းက မင်းပဲ၊ ဒီဇာတ်ကားထဲကဇာတ်ကောင် လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။"
ယွမ်ယယ် ထိုနေရာ၌ရှိနေသည်မှာ အတော်ကြာနေလေပြီ။ သူက ၎င်းတို့နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်နေနေပြီး အနီးနားသို့ မသွားခဲ့သလို စကားလည်းမပြောခဲ့ပေ။ သူက သူ၏ခရီးဆောင်အိတ်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဒါရိုက်တာရှင်းပြနေသည်တို့ကို ခြေဆန့်ကာ နားထောင်နေခဲ့၏။
အရိုးသားဆုံးပြောရလျှင် သူ ဖန်းရှောက်ယိ
စကားပြောတာကို နားထောင်ချင်သည်။ သို့သော် ဖန်းရှောက်ယိကတော့ အပူပေးဓါတ်ဘူးကိုကိုင်ထားပြီး လုံးဝတိတ်ဆိတ်နေခဲ့၏။ အတိတ်တုန်းကလည်း ယွမ်ယယ်တသ်ယောက် ဖန်းရှောက်ယိက ထိုအရာများအကြောင်းပြောပြတာကို နားထောင်ရသည်အား သဘောကျခဲ့သည်။ ဖန်းရှောက်ယိသရုပ်ဆောင်တာကို ကြည့်ရသည်ကိုလည်း သဘောကျပေ၏။
တချို့လူများက သရုပ်ဆောင်များဖြစ်ရန် မွေးဖွားလာကြသည်။ သူတို့ ရိုက်ကွင်းပေါ်မှာရှိနေသရွေ့ သူတို့၏ဖြစ်တည်မှုတစ်ခုလုံးက တောက်ပလာလိမ့်မည်။ ၎င်းတို့က အလွန်ကို မိမိုက်လွန်းပေသည်။ ဖန်းရှောက်ယိကလည်း ထိုလူများထဲက တစ်ဦးဖြစ်သည်။
လူငယ်သရုပ်ဆောင် ပြန်ထွက်သွားချိန်မှာ ဒါရိုက်တာက မော်နီတာကနေတစ်ဆင့် ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး ဖန်းရှောက်ယိကို မေးလိုက်သည်။ "မင်း ဘယ်လိုထင်လဲ။"
ဖန်းရှောက်ယိက ဘာမှမပြောဘဲ အသာအယာခေါင်းယမ်းပြခဲ့သည်။
ဒါရိုက်တာက သက်ပြင်းချကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာပြုံးလိုက်လေ၏။ "ငါတို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ သွားရတော့မယ်။ သူ့ရဲ့ပုံစံက ဒီဇာတ်ကောင်နဲ့လိုက်ဖက်တယ်။ သူသရုပ်မဆောင်နိုင်တာကတော့ နှမြောစရာပဲ။"
ဖန်းရှောက်ယိကလည်း ရယ်မောလျက် ပြောလိုက်သည်။ "ဒါရိုက်တာရှင်း လေ့ကျင့်မပေးနိုင်တဲ့ သရုပ်ဆောင်ဆိုတာမရှိသလို၊ ဒါရိုက်တာရှင်းလက်အောက်မှာ သရုပ်မဆောင်နိုင်တဲ့သူဆိုတာလည်း မရှိပါဘူး။"
ဒါရိုက်တာက ခေါင်းယမ်းကာ ပြန်ပြောလာ၏။ "ပြောတာတော့လွယ်ပေမဲ့ အချိန်တော်တော်ယူရတယ်။ သူတို့ကိုလေ့ကျင့်ပေးဖို့အတွက် အားလုံး အတူတူကြိုးစားမှရမှာ။ လူသစ်တစ်ယောက်ကို အပြည့်အဝပုံသွင်းဖို့လွယ်ပေမဲ့ သရုပ်မဆောင်နိုင်တဲ့သူ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်ရှိနေတဲ့အချိန်မှာ သူတို့ကို ဘယ်သူက အဖော်ပြုပြီးလေ့ကျင့်ပေးနိုင်မှာလဲ။ အခုတောင် ယောင်ဟွား ဒေါသတကြီးနဲ့ထွက်သွားခဲ့တာလေ။"
ဖန်းရှောက်ယိက တခြားဘာမှပြန်မပြောခဲ့ပေ။ သူက လည်ချောင်းကို သက်သာစေရန် ရေနွေးတစ်ငုံထပ်သောက်လိုက်ပြီး မျက်လွှာချလျက် ပြောလိုက်သည်။ "လူတိုင်း အဲ့ဒီအခြေအနေကို ကျော်ဖြတ်ရတာပါပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော်တို့ ဒီနေရာကို ရောက်လာတာပေါ့။"
ယွမ်ယယ်က သူတို့နောက်ကနေ အသံတိတ်ရယ်မောလိုက်သည်။ ဖန်းရှောက်ယိကတော့ ဖန်းရှောက်ယိပါပဲ။ လူအမျိုးမျိုးက မတူညီသောနောက်ခံကနေ မွေးဖွားလာခဲ့ကြပြီး မတူညီသော ပျိုးထောင်မှုများဖြင့် သူတို့၏ ပြဿနာဖြေရှင်းနိုင်သော အတွေးအခေါ်များကလည်း အလွန်ကွဲပြားနေတတ်သည်။ ဖန်းရှောက်ယိတွင် မြင့်မားသောဂုဏ်ပုဒ်ရှိသော်လည်း သူက ဘယ်တော့မှမာနမကြီးပေ။ ဖန်းရှောက်ယိက စကားပြောခဲသော်လည်း ၎င်းမှာ လူတိုင်းအပေါ် အထင်သေးခြင်းကြောင့်မဟုတ်ပေ။ယင်းက စကားပြောရသည်ကိုမကြိုက်သော သူ၏ပင်ကိုယ်စရိုက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ သရုပ်ဆောင်ငယ်လေးများ သူ့ဆီလာပြီး မေးခွန်းများမေးမြန်လာလျှင်လည်း သူက အမြဲတမ်းပြန်ဖြေပေးလိမ့်မည်သာ။
၎င်းမှာ ရိုးရှင်းပုံပေါ်သော်လည်း ဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်ထဲမှာတော့ အတော်လေးရှားပါးပေ၏။ ဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်က ရုပ်ဝါဒဆန်သော နယ်ပယ်ဖြစ်သည်။ အားကြီးသူတို့ကို မြှောက်စားပြီး နိမ့်ကျသူတို့အပေါ် ချနင်းတတ်ကြ၏။ လူတို့၏အင်အားက ၎င်းတို့၏ကြွယ်ဝမှုနှင့် ၎င်းတို့ထံတွင်ရှိသော အရင်းအမြစ်များကနေ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းပင်။ ဖန်းရှောက်ယိက အေးစက်ကာ ခပ်တည်တည်အမူအရာတို့ကြောင့် လှမ်းမမီနိုင်ပုံပေါ်သော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ မည်သူမဆိုထက် ပိုတော်သည်ဟူ၍ ပြုမူခြင်းမရှိသလို အခြားသူများကိုဖျက်စီးပစ်ရန်လည်း စိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိပေ။ ဖန်းရှောက်ယိက ဘယ်သောအခါမှ အခြားသူများ၏အထက်မှာ မနေခဲ့သလို ကျန်လောကကြီးကိုလည်း အထင်မြင်မသေးတတ်ပေ။
၎င်းတို့အားလုံး ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်များဖြစ်လင့်ကစား ထိုရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်တို့ကြား ကိုယ်ကျင့်တရားကွာခြားချက်များရှိသည်။
သိပ်မကြာခင် ကျီရှောင်ထောင်းက ယွမ်ယယ်ကို ပထမဆုံးမြင်လိုက်၏။ သူက ဖန်းရှောက်ယိအတွက် ဆေးယူရန်နှင့် ရွာထဲသို့ ပစ္စည်းပစ္စယများဝယ်ရန် ထွက်သွားခဲ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ဖန်းရှောက်ယိအတွက် စွပ်ပြုတ်အပါအဝင် ဒါရိုက်တာ၊ ထုတ်လုပ်သူ၊ ရိုက်ကူးရေးဒါရိုက်တာအတွက်ပါ ဝယ်လာပေးခဲ့၏။
ထို့နောက် ယွမ်ယယ်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ အနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ ကျီရှောင်ထောင်းက အော်ခေါ်လာလေ၏။ "ယယ်ကော?"
ထိုအခါ ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ဒါရိုက်တာတို့နှစ်ဦးလုံး လှည့်ကြည့်လာခဲ့ကြသည်။ ယွမ်ယယ်က သူတို့ကိုပြုံးပြလိုက်ပြီး လက်မြှောက်ကာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ကျီရှောင်ထောင်းကို ပြောလိုက်သည်။ "မင်း ငါ့ကိုတွေ့တဲ့အခါတိုင်း အသံအရမ်းမကျယ်လို့မရဘူးလား။"
"ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်လိုက်လို့ပါ။" ကျီရှောင်ထောင်းက ဒါရိုက်တာတို့အတွက် ပစ္စည်းများများနှင့် စွပ်ပြုတ်များကို အရင်သွားပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ယွမ်ယယ်ကို တိတ်တိတ်လေးမေးလိုက်လေ၏။ "ယယ်ကော ဘယ်လိုလုပ်ရောက်လာတာလဲ။ ကျွန်တော့်ကို လာကြိုဖို့ခေါ်လိုက်သင့်တာကို!"
ယွမ်ယယ်က ပြန်ဖြေလိုက်၏။ "မလိုပါဘူး၊ ငါ တက်စီငှားလာတာ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မနက်ဖြန် ငါတို့ ရိုက်ကူးရေးစရမှာပဲလေ၊ အဲ့ဒါကြောင့် တစ်ရက်စောလာခဲ့တာ။"
ဖန်းရှောက်ယိက သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်လာသော်လည်း ထရပ်မလာသလို သူ့ဆီကိုလည်း လျှောက်မလာခဲ့ပေ။ သူက ဒါရိုက်တာ့ဘေးမှာ ထိုင်နေဆဲဖြစ်ပြီး အခြားသူများနှင့် စကားပြောနေခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာက စွပ်ပြုတ်သောက်ရင်း တစ်စုံတစ်ခုကို ပြောလိုက်၏။ ဖန်းရှောက်ယိက ခေါင်းညိတ်ကာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အတွေးများကို ပြောနေခဲ့သည်။
ဖန်းရှောက်ယိက ဆွေးနွေးမှုပြီးသွားသည့်တိုင် သူ့ဆီမလာခဲ့ပေ။ ၎င်းတို့တွေ တစ်ပတ်အတွင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း သူက ယွမ်ယယ်ကို တွေ့ရဖို့ စိတ်လှုပ်ရှားသည့်ပုံလည်းမပေါ်သလို သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ထူးထူးခြားခြားအမူအရာလည်းမရှိပေ။
ကျီရှောင်ထောင်းက ဖန်းရှောက်ယိအတွက် အပူခံဘူးကိုကမ်းပေးလိုက်၏။ ဖန်းရှောက်ယိ ဖွင့်လိုက်သောအခါ အငွေ့များက တထောင်းထောင်းထွက်လာလေသည်။ ဒါရိုက်တာနှင့် အခြားလူတိုင်းက သာမန်ရိုက်ကွင်းထမင်းဘူးများကို စားကြသော်လည်း ဖန်းရှောက်ယိကတော့ သူ့အတွက်သူယူလာခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ဦးလုံး စကားမပြောခဲ့ကြပေ။ ကျီရှောင်ထောင်းတစ်ယောက် အနည်းငယ်နေရခက်လာခဲ့ပြီး ယွမ်ယယ်ကိုမေးလိုက်သည်။ "ယယ်ကော စားပြီးပြီလား။ ကော ဘီစကစ်စားဦးမလား။ သူက နည်းနည်းအအေးမိနေလို့ စွပ်ပြုတ်သောက်ပြီး ချွေးထွက်အောင်လုပ်နေတာလေ။"
ယွမ်ယယ်က ခေါင်းညိတ်ကာပြောလိုက်သည်။ "ငါ စားပြီးသွားပြီ၊ ငါ့အတွက် စိတ်ပူမနေနဲ့။"
ကျီရှောင်ထောင်းက တုံ့ပြန်လိုက်လေ၏။ "ယယ်ကော၊ ကောရဲ့ပစ္စည်းတွေကို ကျွန်တော့်ကိုပေးလိုက်လေ၊ ကောအတွက် အခန်းတစ်ခန်းပြင်ပေးမယ်။"
ယွမ်ယယ်က ဖန်းရှောက်ယိကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထိုလူက သိသိသာသာကို အားနည်းနေပေ၏။ သူ၏နှာခေါင်းမှာလည်း အနည်းငယ်နီနေလျက်ပင်။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ကျီရှောင်ထောင်းကိုမေးလိုက်၏။ "မင်းတို့ ညတိုင်း ဒီမှာပဲနေတာလား။"
"အမ်း၊ ကျွန်တော်တို့က ရွာထဲမှာနေတာ။ မြို့ကနေဆို အတော်လေးဝေးတယ်လေ။ ဒီမှာဆိုတော့ သိပ်ပြီးဒုက္ခမများတော့ဘူး။"
ယွမ်ယယ်က သူ၏ခရီးဆောင်အိတ်ကို ကမ်းပေးလိုက်ပြီး ကျီရှောင်ထောင်းက သူ့ဆီကနေ ယူလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ယွမ်ယယ်၏လက်ထဲ အခြားပစ္စည်းများမရှိတော့ချေ။ သူက ဘေးမှာရပ်နေပြီး ဖန်းရှောက်ယိစွပ်ပြုတ်သောက်နေသည်ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။
ထိုမြင်ကွင်းက အနည်းငယ်ရယ်စရာကောင်းနေ၏။ သူတို့သုံးယောက်လုံး ထိုနေရာမှာရပ်နေခဲ့ကြသော်လည်း မည်သူကမျှ စကားမပြောခဲ့ကြပေ။ ကျီရှောင်ထောင်းက ရံဖန်ရံခါ အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် စကားစခဲ့သော်လည်း အခြားနှစ်ဦးမှာတော့ မျက်လုံးချင်းတောင် မဆုံခဲ့ကြချေ။
ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် သူ့ကိုယ်သူ ထိုနေရာ၌ ဘာရပ်လုပ်နေသည်ကို မသိခဲ့သလို သူ ဤနေရာသို့လာဖို့အတွက် ဘာကိုမှမတွေးခဲ့မိပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ ၎င်းတို့တွေ မနက်ဖြန် ရိုက်ကူးရေးလုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး အကြိမ်တိုင်း သီးခြားစီလာဖို့က အဆင်မပြေနိုင်ချေ။ ၎င်းတို့က စုံတွဲကဲ့သို့သရုပ်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်သောကြောင့် စစ်မှန်တဲ့ပုံပေါက်ဖို့ လိုအပ်ပေ၏။
လက်ရှိမချိန်မှာ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဖန်းရှောက်ယိနံဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်နေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သူ ဤနေရာသို့မလာခဲ့သင့်ဘူးဟု ခံစားလာခဲ့ရ၏။
သူတို့ရှေ့တည့်တည့်တွင် ကင်မရာများဖြင့် ရိုက်ကူးခံနေရချိန်၌ နှစ်ဦးသား စကားစမြည်ပြောဆိုကြလိမ့်မည်။ ကင်မရာများမရှိလျှင်တော့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပြောစရာစကားမရှိကြတော့ပေ။
ဖန်းရှောက်ယိတစ်ယောက် အပူခံဘူးထဲမှ စွပ်ပြုတ်တစ်ဝက်လောက်သာ သောက်နိုင်ခဲ့သည်။ သူသည် စောစောက ရေနွေးနှစ်ခွက်သောက်ထားသည်မို့ ဘာမှထပ်မစားနိုင်တော့ပေ။ သူ၏အစာအိမ်က ရေများနှင့်သာပြည့်နေခဲ့၏။ ထိုနေ့လယ်က ဖန်းရှောက်ယိတစ်ယောက် သူ့အခန်းများရိုက်ကူးစရာရှိလျှင် ရိုက်ကူးရေးလုပ်ပြီး မရှိလျှင် ကားထဲမှာပဲ အိပ်နေခဲ့သည်။ ယွမ်ယယ်က ဒါရိုက်တာ့ဘေးမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဒါရိုက်တာနှင့် ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာတို့ အဆက်မပြတ်ငြင်းခုံနေသည်ကို နားထောင်နေခဲ့၏။ အရင်တုန်းက ဖန်းရှောက်ယိတစ်ယောက် ထိုဒါရိုက်တာနှင့် အလုပ်တွဲလုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ ဖန်းရှောက်ယိက သူ၏ရုပ်ရှင်တွင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး ယွမ်ယယ်က ရိုက်ကွင်းသို့ လိုက်လည်ခဲ့ဖူးသည်။ ယွမ်ယယ် ထိုဒါရိုက်တာနှင့် ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာ ၎င်းတို့နှစ်ယောက်လုံးနှင့် ရင်းနှီးပေ၏။
နှစ်ဦးသားက သူတို့၏အမြင်နှင့်ပတ်သက်၍ အလွန်ခေါင်းမာကြသည်။ သူတို့က တတိယမင်းသားကို နောက်ဆုံးတွင် သေသင့်၊ မသေသင့် ဆွေးနွေးနေခဲ့ကြ၏။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် သူတို့ဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက် ဆေးလိပ်သောက်နေခဲ့ပြီး ရံဖန်ရံခါ အနှီနှစ်ဦးကိုလည်း ကမ်းပေးတတ်၏။ ၎င်းတို့ငြင်းခုန်တာကို နားထောင်နေရသည်မှာ အလွန်စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်။
"ရှောင်ယွမ်၊ မင်းရော ဘယ်လိုထင်လဲ။" ဒါရိုက်တာက သူ့ကို ရုတ်တရက်ပြောလာခဲ့သည်။
ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် အံ့အားသင့်သွားပြီး ရယ်ရယ်မောမောပြန်ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်က ဘာပြောနိုင်မှာမို့လဲ။ ဇာတ်ညွှန်းကိုတောင် မဖတ်ဖူးတာကို။ နောက်ခံက ဘာအကြောင်းလဲဆိုတာတောင် ကျွန်တော်မသိဘူး။"
ဒါရိုက်တာရှင်းက သူ့ကိုကြည့်ကာ မျက်ခုံးများကလည်း အလိုမကျစွာတွန့်ချိုးနေခဲ့သည်။ "မင်းက ရှောက်ယိရဲ့ရုပ်ရှင်တွေအတွက် အမြဲတမ်း ပထမဆုံးဇာတ်ညွှန်းဖတ်တဲ့သူလေ။ ဘာကိုကြောက်နေတာလဲ၊ ပြောမှာသာပြောလိုက်။ မင်းဘယ်လိုထင်လဲဆိုတာ နားထောင်ကြည့်ရအောင်။"
ယွမ်ယယ်က ဆေးလိပ်ငွေ့များကို ဖြည်းဖြည်းချင်းမှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ခေါင်းယမ်းကာ လေးလေးနက်နက်ပြောလိုက်သည်။ "ဒါရိုက်တာရှင်း၊ ကျွန်တော် ဒီတစ်ခုကို တကယ်မဖတ်ရသေးတာ။"
ဖန်းရှောက်ယိ ဒါရိုက်တာရှင်းနှင့် နောက်ဆုံးအကြိမ်အလုပ်တွဲလုပ်သည်မှာ လွန်ခဲ့သောလေးနှစ်ကဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တုန်းက သူတို့သည် ရိုက်ကွင်း၌ နေ့တိုင်းလိုလိုဇာတ်ညွှန်းများ ပြောင်းလဲတတ်ကြသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ယွမ်ယယ်လည်း ပါဝင်တတ်ပေ၏။ သူနှင့် ဒါရိုက်တာတို့က အမြင်တူကြပြီး ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာနှင့် မကြာခဏ အငြင်းပွားခဲ့ကြရသည်။ ယွမ်ယယ်က စကားပြောသောအခါဆို ပွင့်ပွင်းလင်းလင်းရှိ၏။ သူထင်တာကို အမြဲထုတ်ပြောတတ်ပြီး မည်သူ့ကိုမှလည်း မကြောက်တတ်ပေ။
ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာက တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်လေသည်။ "ဟေး၊ မင်းတို့နှစ်ယောက် ပေါက်ကရတွေမလုပ်ကြနဲ့ကွာ။ မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြား တစ်ခုခုတော့ဖြစ်ထားတယ်ဆိုတာ ငါပြောနိုင်တယ်။ အရာအားလုံးချောချောမွေ့မွေ့သွားနေတုန်းမှာ ဘာပြဿနာမှမဖြစ်ကြစေနဲ့။"
ဤနယ်ပယ်ရှိလူများက ပါးနပ်ကြသည်။ ဘာဖြစ်နေလဲမသိသောသူများ သို့မဟုတ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမသိသောသူများက ဤနယ်ပယ်ထဲတွင် ရှင်သန်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ဒီနှစ်ထဲမှာ ဖန်းရှောက်ယိ၏အချိန်ဇယားက အတော်လေးကိုကျပ်နေပြီး နားရက်တစ်ရက်လေးတောင် မရှိချေ။ သူက ရိုက်ကွင်းမျိုးစုံတွင်သာ နေနေပြီး လုံးဝအိမ်မပြန်သလို ယွမ်ယယ်ကလည်း ရိုက်ကွင်းသို့ လုံးဝလိုက်မလည်ခဲ့ပေ။
ဒါရိုက်တာရှင်းနှင့် ဇာတ်ညွှန်းဆရာဖြစ်သူ လျှို့လောင်ရှီးတို့က အမြဲတမ်းဆိုသလို အတူတူအလုပ်တွဲလုပ်ခဲ့ကြပြီး သူတို့၏ပူးပေါင်းမှုက နှစ်နှစ်ဆယ်လောက်ရှိလေပြီ။ ဖန်းရှောက်ယိ၏ဖခင်က ထိုသူတို့နှင့် ဆက်ဆံရေးအတော်ကောင်းပေ၏။ ထို့ကြောင့် ဖန်းဟန်နှင့် ၎င်းတို့၏ဆက်ဆံရေး သို့မဟုတ် ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ၎င်းတို့၏အလုပ်ကြောင့် ထိုနှစ်ဦးလုံးက ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ယွမ်ယယ်တို့၏ဦးလေးများကဲ့သို့ ပြုမူတတ်ကြပေသည်။ သူတို့နေရာမှာ အခြားစုံတွဲများဖြစ်လျှင် ယခုလိုမျိုး ပြောကြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။
ယွမ်ယယ်က ခေါင်းညိတ်ကာ သဘောပေါက်ကြောင်း အသံပြုလိုက်သည်။ "သိပါပြီ! လျှို့လောင်ရှီး!"
ဒါရိုက်တာက သူ့ကို အပြုံးလေးဖြင့်ကြည့်လာခဲ့၏။ "လျှိုလောင်ရှီးက မင်းကောင်းဖို့အတွက်ပြောတာပါ၊ စိတ်ခုမနေနဲ့ဦး။"
"မဖြစ်ပါဘူး။" ယွမ်ယယ်က အလျင်အမြန်ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။ "ဘယ်လိုလုပ် စိတ်ဆိုးနိုင်မှာလဲ။"
ကျီရှောင်ထောင်းတစ်ယောက် ယွမ်ယယ်၏ပစ္စည်းများကို ၎င်းတို့အခန်း၏ဘေးအခန်းသို့ ယူသွားပေးခဲ့သည် - ၎င်းက ခြံဝန်းတစ်ခုထဲမှ အခန်းပင်။ သို့သော်လည်း ထိုအခန်းမှာ အိပ်ရာမရှိဘဲ ပစ္စည်းများထားဖို့သာ နေရာရှိသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ကျီရှောင်ထောင်းနှင့် ဖန်းရှောက်ယိတို့က တစ်ခန်းထဲမှာ အိပ်ရာတစ်ခုနှင့်အိပ်ကြသော်လည်း ယနေ့ညတွင် သူက ယွမ်ယယ်အတွက် သူ၏အိပ်ရာကို လက်လျှော့ပေးခဲ့ပြီး အခြားအခန်းထဲမှ တစ်စုံတစ်ယောက်ထံ သွားတိုးပြီးအိပ်ပေလိမ့်မည်။
ယွမ်ယယ် ထိုအခန်းနှစ်ခန်းကိုကြည့်ကာ ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ သူ့အတွက် တစ်ယောက်ယောက်နှင့် တိုးဝှေ့အိပ်ရန်က မဖြစ်နိုင်ချေ၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းမှာ အခြားသူများအတွက် အတင်းအဖျင်းပြောစရာရသွားစေလိမ့်မည်။ လက်ထောက်က ခြေထောက်တစ်ဖက်ဝင်ပြီး ၎င်းတို့ဆက်ဆံရေးကနေ ယွမ်ယယ့်ကို ဖိအားပေးနှုတ်ထွက်ခိုင်းနေသည်ဟူ၍တောင် ပြောဆိုကြလိမ့်မည်။
ထို့ကြောင့် ယွမ်ယယ် အလွန်အမူပိုသောလူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပြုမူမနေတော့ဘဲ မြို့ထဲသို့ ပြန်မသွားခဲ့တော့ပေ။ - 'ငါစောစောက ဘာလုပ်နေခဲ့တာလဲ။ လူတိုင်း ပင်ပန်းနေပြီ၊ အတော်လည်း နောက်ကျနေပြီမို့ သူများကို ဒုက္ခမဖြစ်စေနဲ့တော့။'
ဤသို့ဖြင့် ယွမ်ယယ်က ခေါင်းညိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "ဟုတ်ပြီ၊ ကျေးဇူးပဲ ရှောင်ထောင်း။"
ညအချိန်တွင် ဖန်းရှောက်ယိနှင့် ယွမ်ယယ်တို့ စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ မတူညီသောအိပ်ရာများဖြင့် အသီးသီးအိပ်စက်ခဲ့ကြသည်။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဖန်းရှောက်ယိ၏ ချောင်းဆိုးသံကို ကြားနေခဲ့ရပြီး အချိန်တစ်ခုအကြာတွင် သူ၏လည်ချောင်းက စတင်၍ကြမ်းရှလာခဲ့သည်။
ယွမ်ယယ် သူ့ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်ကာ ကျီရှောင်းထောင်းထံ wechat မှ စာပို့လိုက်သည်။ [သူ ဒီညအတွက် ဆေးသောက်ပြီးပြီလား၊ မသောက်ရသေးဘူးလား။]
ကျီရှောင်ထောင်းက ပြန်ပို့လာ၏။ [ကျွန်တော်သူ့ကိုပေးခဲ့တယ်၊ ဒါပေမဲ့ သောက်ပြီးပြီလား၊ မသောက်ရသေးဘူးလားတော့ မသိဘူး။]
ကျီရှောင်ထောင်း : [ကော သူ့ကိုမေးကြည့်လိုက်ရင်ရော?)
ယွမ်ယယ်က ပြန်ပို့လိုက်သည်။ [ကောင်းပြီ။]
ယွမ်ယယ် သူ့ဖုန်းကိုချကာ ခေါင်းအုံးအောက်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ ဖန်းရှောက်ယိမမြင်ရစေရန် နံရံကို မျက်နှာမူလိုက်ပြီး လည်ချောင်းရှင်းကာ ပြောလိုက်သည် : "ယိကော၊ ဆေးသောက်ဖို့မေ့နေတာလား။"
"ကိုယ်သောက်ပြီးသွားပြီ။" ဖန်းရှောက်ယိက စက္ကန့်မခြားပြန်ဖြေခဲ့ပြီး ရှတတအသံဖြင့် သူက မေးလာခဲ့သည်။ "မင်းအနားယူတာကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားတာလား။"
ယွမ်ယယ်က အမှောင်ထဲတွင် မျက်ခုံးများတွန့်ချိုးလိုက်သည်။ သူက သူ၏လက်ကို ဦးခေါင်းပေါ်တင်ထားလျက် ပြန်ဖြေလိုက်၏။ "မဖြစ်ပါဘူး။ ငါက မင်းမသက်မသာဖြစ်နေမှာပဲလို့ ခံစားမိလို့။"
ထို့နောက် အခန်းထဲမှာ လုံးဝတိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြီး မည်သူကမှ ထပ်မပြောကြတော့သလို ချောင်းဆိုးသံကိုလည်း မကြားရတော့ပေ။ ယွမ်ယယ်တစ်ယောက် ဖန်းရှောက်ယိ၏ချောင်းဆိုသံကို မကြားရသောအခါ နောက်လှည့်ကြည့်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသော်လည်း အလွန်တိတ်ဆိတ်နေချိန် တစ်ဖက်လှည့်လိုက်လျှင် အသံကျယ်လိမ့်မည်ကိုလည်း တွေးမိသွား၏။
အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် သို့မဟုတ် အချိန်အတော်ကြာသည်ဟုထင်ရသော်လည်း မိနစ်အနည်းငယ်သာကြာပြီးနောက် ဖန်းရှောက်ယိဆီမှ စကားပြောသံကို ယွမ်ယယ်ကြားလိုက်ရသည်။ သူ၏အသံက တိုးလျကာ သြရှရှဖြစ်နေပြီး လှောင်ပြောင်သံအနည်းငယ်စွက်နေခဲ့၏။ အမှောင်ထုကိုဖြတ်၍ တစ်စုံတစ်ယောက်၏နားအတွင်းထဲ ရောက်သွားသောအခါ ၎င်းက တစ်စုံတစ်ယောက်၏နှလုံးသားကို ပွတ်တိုက်သွားသော သဲမှုန်များသဖွယ် ခံစားလိုက်ရသည်...
"ကိုယ် အဆင်ပြေ၊ မပြေ မင်းခံစားနိုင်တာလား။"
"မင်း ခံစားနိုင်လား။"
*****