Chapter 39.1

“မရင်းနှီးသောလူ”

Hot Search နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ထိုမျှလောက်မရိုးရှင်းတာကို ရှန်ချီဟွမ်းကသိသည်။

ရှန်ချီယွင်က ဘယ်လောက်ပဲရွံစရာကောင်းပါစေ တခြားသူများထိခိုက်စေပြီး သူ့အတွက်အကျိုးမရှိသည့် အရာမျိုးကိုလုပ်မှာမဟုတ်ပေ။ သူက သူ၏တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စိတ်ကြောင့်သာ ရှန်းယုဟန်ကို နှောင်ယှက်နေပေမယ့် သူက မကြာသေးခင်က ချီမိသားစု၏ သားမက်ဖြစ်ချင်နေတာကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ hot search ပေါ်မှာ ရောက်အောင်လုပ်ခဲ့တာတော့ မဖြစ်နိုင်ပေ။

တစ်ဖက်လူက ရှန်းယုဟန်နဲ့ ရှန်ချီယွင်၏ ဒီနေ့ hot search ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး နောက်ထပ်အငြင်းပွားမှုဖြစ်ပေါ်အောင် လုပ်နေမှာကိုစိုးရိမ်မိသည်။ အဓိကရည်ရွယ်ချက်က ရှန်ချီယွင်နဲ့ ရှန်ချီဟွမ်း သိက္ခာကျစေဖို့ဖြစ်ပြီး ရှန်းယုဟန်ကတော့ မတော်တဆအသုံးချခံရသူတစ်ဦးပင်။

အတိတ်မှာ ရှန်ချီဟွမ်းက အိမ်တော်သုံးခုကြားက အပြန်အလှန်လုပ်ကြံခြင်းများကို ဂရုမစိုက်ခဲ့ချေ၊ သူက သူတို့နဲ့ပတ်သတ်ရင် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ညစ်ညမ်းသွားမှာစိုးလို့ပင်။ အခုတော့ သူတို့က သူ့ခြံဝကိုရောက်နေပြီး အထဲဝင်ချင်နေကြသည်။ သူတို့ပင်မအိမ်တော်က လွပ်လပ်ခွင့်အရမ်းပေးထားကြတာပဲ။

ရှန်းယုဟန် အဲ့နေ့က ဒုတိယမဒမ်ကိုပြောခဲ့သလို ပင်အိမ်တော်ရဲ့ ကိစ္စက သူတို့နဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ?

သူတို့က ရှန်းယုဟန်၏အတိတ်နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဇာချဲ့ချင်ရင် သူ့ဆီကခွင့်ပြုချက်တောင်းရမည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက Hot Search ကို ပိုက်ဆံသုံးပြီးဖယ်ရှားဖို့မလုပ်ခဲ့ပေ။ Hot Search ကိုဖယ်ရှားရင်တောင် သူတို့က ပြဿနာတက်နေဦးမှာမို့ အဲ့လိုလုပ်ဖို့မလိုပေ။ ပင်မအိမ်တော်သုံးခုကို ဘယ်လိုမီးရှို့ရမလဲ စဥ်းစားတာပိုကောင်းသည်။

ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့သားနှစ်ယောက်၏ အချစ်ရေးပြဿနာ Hot Search ပေါ်ရောက်နေတာကို စိတ်မဝင်စားပေမယ့် အိမ်တော်သုံးခုလုံးက Hot Search ပေါ်ရောက်နေရင် သူဘယ်လိုနေမလဲ?

တစ်ယောက်တည်းပျော်ရတာက တခြားသူများနှင့်အတူ ပျော်ရတာလောက်မကောင်းပေ။

နောက်ကွယ်ကလူက ငှက်နှစ်ကောင်ကို ကျောက်ခဲတစ်လုံးနဲ့သတ်ချင်ပြီး ပင်မအိမ်တော်နဲ့ တတိယအိမ်တော်၏ ဆက်ဆံရေးကို လှုံ့ဆော်ပေးတာက သူတို့အတွက်အကျိုးရှိနိုင်သည်။ ဒီလိုဆိုရင်တော့ ရှန်ထျန်းဖုန်းနဲ့ မဒမ်များစွာကြားက ဆက်ဆံရေးကိုလှုံ့ဆော်ပေးလို့ သူ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့။ ရှန်ချီဟွမ်းက လက်ရှိမှာ ရှန်ထျန်းဖုန်းမရှိပဲ အခြေချနိုင်ပြီဖြစ်ပေမယ့် ထိုအိမ်တော်များစွာကတော့ မလုပ်နိုင်သေးပေ။ ဘယ်အိမ်တော်က ရှန်ထျန်းဖုန်းဆီက ခုချိန်ထိ ငွေမတောင်းလို့လဲ? ရှန်ထျန်းဖုန်းမရှိရင် သူတို့အိမ်တော်သုံးအိမ်က ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ? ပြီးတော့ သူတို့က လေနဲ့လှိုင်းတွေကို ခံနိုင်ပါ့မလား?

သူတို့က သူတို့နာမည်အောက်က ကုမ္ပဏီတွေကို သူတို့အပိုင်လို့ မောက်မာစွာ တွေးထားကြပေမယ့် လှိုင်းထန်မှုကို ဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိမှာလဲ? စတည်ထောင်ခါခ ကုမ္ပဏီတွေက လှိုင်းလုံးတွေကြားမှာ သေသွားတာကို မသိကြဘူးလား… ရှန်ထျန်းဖုန်းက အိမ်တော်သုံးခုကို အခြေအနေတိုင်းမှာ ထောက်ပံ့နေမှာလား?

အရင်ကဆိုရင် ရှန်ချီဟွမ်းက သူတို့မွှေနေတာကို ထိုင်ကြည့်နေပြီး အနည်းဆုံးတော့ သူတို့က သူ့ရဲ့ အရေးပါဆုံးအပိုင်းကိုတော့ မထိခဲ့ကြပေမယ့် အခုချိန်မှာ ဒီလူတစ်စုက ပိုပိုပြီးသတ္တိရှိလာကာ ထိုက်စွေ့*လိုပြုမူလာကြသည်။

(ထိုက်စွေ့- ဒဏ္ဍာရီလာ အာဏာရှင်တစ်ဦး)

သူက လက်ချောင်းလှုပ်ကာ အီးမေးလ်ပို့လိုက်သည်။ မင်းတို့မှာရှိတာက အပေါ်ယံအချက်အလက်ဖြစ်ပြီး ငါ့မှာရှိတာကတော့ လူတစ်ယောက်ကို ဖျက်စီးပစ်လို့ရတဲ့ သတင်းကြီးပဲ။

ဒီတစ်ပတ်ပိတ်ရက်သည် ရှန်မိသားစု၏ ဖျော်ဖြေမှုနဲ့ စတင်ခဲ့သည်။

မနက်ကိုးနာရီမှာ ရှန်ချီဟွမ်း၏ ကြင်စဦးချစ်သူ ရှန်းယုဟန်နှင့် တတိယအိမ်တော်မှ ရှန်ချီယွင်ကြားက အချစ်​ဟောင်းဖြစ်သည်။

မနက်၉နာရီခွဲတွင် ဒုတိယအိမ်က ရှန်ချီပိုင်သည် တစ်နေ့ကို အမျိုးသမီးသုံးယောက်နဲ့ အပျော်အပါးလိုက်စားသည်ဟု ဖော်ထုတ်ခံခဲ့ရသည်။ ဒါတင်မကပဲ ရှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင် ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချခဲ့သည့် လက်ရှိကောလိပ်ရည်းစားတစ်ဦးက ဒုတိယမဒမ်က သူမကို ကိုယ်ဝန်ခဏခဏဖျက်ချလို့ စော်ကားဆဲဆိုခဲ့ပြီး သူမကို အဆင့်နိမ့်မွေးမြူရေးသမားလို့ခေါ်ကာ သူမက အနာဂတ်မှာ ကလေးမရတော့လို့ ရှန်ချီပိုင်နဲ့မတန်သဖြင့် ရှန်ချီပိုင်နဲ့ ဝေးဝေးနေပြီး ရှန်မိသားစုဝင်ဖြစ်လာဖို့ ခွင့်မပြုကြောင်းပြောခဲ့တာကို ဗီဒီယိုတစ်ခုထဲမှာ ဖော်ပြခဲ့သည်။

မနက်ဆယ်နာရီခွဲတွင် ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာကောင်းသလို ဟန်ဆောင်ကာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ဂုဏ်ယူလေ့ရှိပြီး ဒီလိုကိစ္စများမှာမပါဝင်ပဲ ရှန်ထျန်းဖုန်းနှင့် အနုပညာအကြောင်းသာ ဆွေးနွေးပြီး ယောဂကျင့်သော ဓာတ်ပုံများကို ပို့လေ့ရှိသည့် စတုတ္တအိမ်တော်သည် မကြာသေးခင်က အင်တာနက်မှာပေါ်လာသော နှိုက်ကလပ်က မိတ်ကပ်အထူကြီးလိမ်းထားသော အမျိုးသမီး၏ ဓာတ်ပုံကိုမဖုံးကွယ်နိုင်ခဲ့ပေ။ အရေးကြီးဆုံးအရာမှာ သူမအဝတ်အစားမဟုတ်ပဲ သူမက အရပ်ရှည်ပြီး တောင့်တင်းသော လူငယ်အမျိုးသားတစ်ဦးကို မှီထားလို့ဖြစ်သည်။

ထို Hot Search သုံးခုထွက်လာသောအခါ ရှိသမျှလူအားလုံးက ရှော့ခ်ရသွားခဲ့သည်။

ယင်းမှာ ပွဲကြည့်ရတာကြိုက်သော အင်တာနက်သုံးစွဲသူများကို ရွှင်မြူးစေခဲ့ပြီး ဖျော်ဖြေရေးသတင်းထောက်အချို့က သူတို့အကျိုးအတွက် ထိုအခွင့်အရေးကိုယူကာ ချမ်းသာပြီး အာဏာရှိသောမိသားစု၏ မဟုတ်မမှန် အတင်းအဖျင်းကို စတင်ရေးသားလာခဲ့သည်။ ထိုထက်ဆိုးသည်မှာ ယင်းက တခြားသော ချမ်းသာပြီး အာဏာရှိသည့်မိသားစုများကို ရေထဲအတူဆွဲခေါ်သွားပြီး အတိုချုပ်ပြောရရင် ချမ်းသာပြီး အာဏာရှိသည့်မိသားစုများက အလွန်ဆိုးရွားစွာ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသည်ဟု ဆိုနိိုင်သည်။

ချမ်းသာပြီး အာဏာရှိသောမိသားစုများက ရှုပ်ထွေးကြတယ်လို့ပြောကြပေမယ့် သူတို့က ဒီလောက်ရှုပ်ထွေးမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ အင်တာနက်သုံးစွဲသူများက ဒီကိစ္စများကို ဘယ်သူဖော်ခဲ့လဲ စိတ်မဝင်စားပဲ အတင်းအဖျင်းကိုသာ အာရုံစိုက်နေကြသည်။

အားလုံးပြီးသွားတော့ ရှန်ချီဟွမ်း၊ရှန်းယုဟန်နှင့် ရှန်ချီယွင်ကြားရှိ ပြဿနာကို ဘယ်သူမှဂရုမစိုက်ကြတော့ပေ။

ရှန်ချီယွင်က ရှန်းယုဟန်ကို အရင်ကလုံးဝလက်မခံခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ရှန်းယုဟန်မှာ ပြန်ဖို့ကိုယ်ပိုင်နေရာရှိနေပြီ။ သူ့ကို ပျဥ်ချပ်အဖြစ် အသုံးချနေခြင်းက သူ့ခင်ပွန်းကို သေလူလို့သတ်မှတ်နေတာမလား?

အပြစ်မရှိတဲ့လူကို ဆွဲချခဲ့တယ်…ကျစ်…

မနက်ခင်းအဆုံးမှာ ရှန်ချီဟွမ်းက မရေမတွက်နိုင်သော ဝီချက်မက်ဆေ့များနှင့် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုများကို ရရှိခဲ့သည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက မထီမဲ့မြင် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ အခုမှနောင်တရနေလည်း နောက်ကျသွားပြီ။

ကစားချင်ရင် အတူကစားကြတာပေါ့ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကိုကြောက်လို့လဲ?

ဒါပေမယ့် ဘယ်သူက ရှန်ချီဟွမ်းရဲ့ ပျားအုံအသိုက်ကို ထိုးခဲ့တာလဲ?

ဒါက ကောင်းမှုနဲ့မကောင်းမှုကို အတူတကွ ပျက်စီးစေခဲ့တာပဲ!

ထိုအချိန်တွင် ဝေ့ပေါ်မသုံးတတ်သော ရှန်းယုဟန်က သူ့ကြောင့်ဖြစ်သွားသော အင်တာနက်ပေါ်က ရုတ်ရုတ်သဲသဲသတင်းများကို လုံးဝမသိပေ။

သူက သူ့ခင်ပွန်း မနက်ဖြန်ပြန်လာမှာကို စောင့်မျှော်နေသည်။

သို့သော် ဒီနေ့အတွက် သူ့အချိန်ဇယားကလည်း ပြည့်နေသည်။

သူက လက်ဖက်ရည်စားပွဲ ဒီဇိုင်းများကိုကြည့်ရန် ဖုန်းအရင်သုံးခဲ့ပေမယ့် ထိုဒီဇိုင်းများကို မကြိုက်ခဲ့ပေ။

သူက ဟိုတုန်းက သူသုံးခဲ့ဖူးသော လက်ဖက်ရည်စားပွဲများကို တွေးမိသွားသည်။ အရည်အသွေးက အတော်ကောင်းပြီး သူက သူ့အခန်းကိုပြန်သွားကာ သူသုံးခဲ့ဖူးသည့် လက်ဖက်ရည်စားပွဲကိုပုံဖော်ရန် ပန်းချီဆွဲဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ပြီးရင် သူ့စိတ်ကြိုက်ဒီဇိုင်း မှာနိုင်မယ့်နေရာကို သူ့ခင်ပွန်းကိုမေးလိုက်မည်။

ရှန်းယုဟန်က အစက လက်ဖက်ရည်စားပွဲကို ဆွဲချင်ခဲ့ပေမယ့် ချီတိုင်းပြည်ရှိ ကိစ္စရပ်များကို သူမှတ်မိနေသေးတာကို အခွင့်အရေးယူကာ အတိတ်က ရင်းနှီးသည့်အရာများကို ရေးဆွဲပြီး သူ့အတွက် အမှတ်တရအဖြစ် မှတ်ယူလိုက်တာ ပိုကောင်းမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

နေ့လည်သုံးနာရီမှာ ရှန်ချီဟွမ်းက အလုပ်ပြီးသွားလို့ ကားပေါ်ရောက်တော့ ရှန်းယုဟန်ကို မက်ဆေ့ပို့ကာ သူအိမ်မှာဘာလုပ်နေလဲဟု မေးလိုက်သည်။

ရှန်းယုဟန်က ဘောပင်ကိုချကာ ဖြေလိုက်သည်။ “ယောကျာ်း…ကျွန်တော်ပန်းချီဆွဲနေတာ။”

ထို့နောက် ရှန်ချီဟွမ်းက ဗီဒီယိုကောလ်ခေါ်ကာ ရှန်းယုဟန်က သူတစ်ခုခုလုပ်စရာရှိလို့ဖြစ်မည်ဟုတွေးကာ ဖြေလိုက်သည်။

“ယောကျာ်း…ခင်ဗျားအလုပ်မရှုပ်တော့ဘူးလား?”

“အွန်း..ဒီနေ့အတွက်ပြီးသွားပြီ.. အခုဟိုတယ်ကိုပြန်နေပြီ.. မင်းဘာဆွဲနေတာလဲ”

“ရှေးခတ်ဘဝရဲ့ ပုံတစ်ပုံကို ဆွဲနေတာ။”

“ငါ့ကိုပြလို့ရမလား?”

ရှန်းယုဟန်က ကင်မရာကိုပြောင်းလိုက်၏။ မနေ့ညက သူက ကင်မရာသုံးပုံကိုလေ့လာခဲ့သည်။ သူက သူ့စိတ်တိုင်းကျ မှန်ကိုပြောင်းနိုင်ပြီး ဒီနေ့မှာ သူက သင်ယူထားတာကို ချက်ချင်းအကောင်အထည်ဖော်လိုက်သည်။

သူက ရှန်ချီဟွမ်းကို မေးလိုက်သည်။ “တွေ့ရလား?”

ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏ တရုတ်ရိုးရာပန်းချီစွမ်းရည်ကို သိပြီးကတည်းက သူ့ပန်းချီကားများကို စိတ်ဝင်စားခဲ့တာဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က အလှလေးနဲ့ကြောင်ပန်းချီကားကိုလည်း အိမ်မှာချိတ်ဆွဲထားသည်။ ဒါပေါ့…လူတစ်ယောက်က ပန်းချီကားဘယ်ရောက်သွားလဲဆိုပြီး ရှန်ချီဟွမ်း၏ဝေ့ပေါ်မှာ လာ​မေးခဲ့ပေမယ့် သူက မှဲ့အနီရောင်ရှိသည့် ပန်းချီကားပေါ်က အလှလေးက ရှန်းယုဟန်နှင့်တူသည်ဟု တွေးမိခဲ့၍ သူက ပန်းချီကားကို ကိုယ်တိုင်ယူထားလိုက်သည်။

“အင်း၊ မင်းဆွဲလို့ပြီးပြီလား?” ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏ပန်းချီကို ကင်မရာကနေမြင်နိုင်ပြီး ၎င်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်ပန်းချီကားဖြစ်ပြီး ရှင်းမပြနိုင်လောက်အောင် ချစ်ဖို့ကောင်းနေကာ ကြည့်နေရုံနဲ့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုကို ပျောက်စေသည်။

“ပြီးသွားပြီ…အရောင်ခြယ်တာကို ခဏစောင့်ပေးပါ။” ရှန်းယုဟန်ဒီနေ့ဆွဲခဲ့တာက သူနေခဲ့တဲ့ခြံဝင်းနဲ့ နွေရာသီရှုခင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ပန်းချီကားကို ဖုန်းမှတစ်ဆင့် သဘောကျနေခဲ့သည်။

ပန်းချီကားထဲက လူတွေက ပုံသဏ္ဍန်ပြောင်းလဲနေသည်။ တချို့က တောက်ပြောင်စွာ ဝတ်ဆင်ထားသော အစေခံများ၊ တချို့​က သာမန်အစေခံများ၊ သူတို့မှာ ကွဲပြားသောအမူအရာရှိပြီး သွက်လက်ကြသည်။ တစ်ယောက်ချင်းစီက စာရွက်ပေါ်မှာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပေါ်နေသည်။

“အရောင်ခြယ်ပြီး လက်မှတ်ထိုးပြီးရင်၊ ငါ့ကိုဓာတ်ပုံရိုက်ပို့ပေး။” ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို သူ့အတွက် တင်ပေးစေချင်လား မေးခဲ့သည်။

“ကောင်းပြီ” ရှန်းယုဟန်က ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ ဘာလို့လိုတာလဲမမေးတော့ပဲ သူက ဖုန်းကိုသုံးပြီး အမှတ်တရဓာတ်ပုံရိုက်လို့ရတယ်ဆိုတာ မနေ့ကသိရှိခဲ့ပြီး သူ့ခင်ပွန်းလည်း ဒီလိုပဲတွေးနေမယ်ဟု ထင်ခဲ့သည်။

သူ့ခင်ပွန်းခေါ်နေမှတော့ ရှန်းယုဟန်က အနားယူဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး လက်ဖက်ရည်စားပွဲမှာလို့ရသည့် နေရာကို ရှန်ချီဟွမ်းအား မေးလိုက်မည်။

“လက်ဖက်ရည်စားပွဲလား?” ရှန်ချီဟွမ်းက ပြောလိုက်သည်။ “တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ နာမည်ကြီးဆိုင်တစ်ခုကနေ နောက်မှမှာလိုက်ရအောင်၊ တခြားလိုချင်တာရှိသေးလား၊ မင်းရဲ့စာဖတ်ခန်းအတွက် စားပွဲ၊ စင်…အဲ့ဒါတွေမှာဖို့လိုတယ်။”

ရှန်းယုဟန်၏ မျက်ခုံးက အနည်းငယ်မြှင့်တက်လာပြီး သူ၏အနက်နှင့်အဖြူရောင်မျက်လုံးများမှာ ပျော်ရွှင်မှုရှိနေသည်။ “မှာလို့ရလား? ဒါဆို သေချာစဥ်းစားလိုက်မယ်။ မှာချင်တာတွေအများကြီးရှိတယ်။”

လက်ရှိစာဖတ်ခန်းကို အရင်ကလိုပြင်ဆင်ဖို့ စာအုပ်စင်၊ စင်၊ ချင်(တူရိယာ)တင်စားပွဲ..စသဖြင့်တကယ်လိုအပ်သည်။ သူက အနားယူဖို့ ခေါက်ကုတင်လည်း ထည့်ထားရမည်။ သူ့ခင်ပွန်းက အနိုင်ကျင့်လာရင် စာဖတ်ခန်းထဲမှာ အိပ်လိုက်မယ်!

သူက ခေတ်မီစင်များကိုသဘောကျပေမယ့် သူနဲ့မသက်ဆိုင်သလိုခံစားရသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက အလျင်မလိုပဲ “အရင်စဥ်းစားထား၊ ငါပြန်လာရင် စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်လို့ရတဲ့ ပရိဘောဂ ဒီဇိုင်နာတစ်ယောက်ကို ရှာပေးမယ်။”

“ကောင်းပြီ..ယောကျာ်း၊ ခင်ဗျားက အရမ်းကောင်းတာပဲ။” ရှန်းယုဟန်က တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ သူ့ခင်ပွန်းကို ချီးကျူးလိုက်သည်။

ချီးကျူးခံရလို့ နေရခက်နေသော ရှန်ချီဟွမ်းက ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ သူက ဟိုတယ်သွားနေသော လမ်းမှာရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး ကားပေါ်မှာ လက်ထောက်များရှိသည်။ လက်ထောက်ချီနှင့် တခြားသူများက သူတို့ဖုန်းကို ငုံ့ကြည့်ကာ မကြားသလို ဟန်ဆောင်နေကြ၏။

သူဌေးနှင့် သူဌေး၏ဇနီးကြားရှိ နက်ရှိုင်းသောအချစ်က အတုအယောင်မဟုတ်မှန်း နောက်တစ်ကြိမ်သိလိုက်ရသည်!

ဟိုတကယ်အပြန်ခရီးက မကြာခဲ့ပဲ ရှန်ချီဟွမ်းက အားလုံးကို အသေးစိတ်မေးခဲ့ပြီး ရှန်းယုဟန်ကို နေ့လည်စာဘာစားခဲ့လဲ မမေးခင်မှာ ဟိုတယ်ကိုရောက်သွားခဲ့သည်။

သူကားပေါ်မှဆင်းတော့ ရှန်းယုဟန်ကို သူတည်းနေသော ဟိုတယ်နှင့်မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။

ရှန်းယုဟန်က သူနေသောဟိိုတယ်ကို စိတ်ဝင်စားနေသည်။ “ယောကျာ်း၊ ဟိုတယ်က ဘယ်လိုမျိုးလဲ ကြည့်ချင်တယ်။”

“မင်းကမ္ဘာကြီးကို မမြင်ဖူးဘူးလား?” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုရယ်လိုက်ပေမယ့် ဟိုတယ်ဧည့်ခန်းကို ပြပေးလိုက်သည်။

“မမြင်ဖူးဘူး။” ရှန်းယုဟန်က အမှန်တရားကိုပြောလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက ရိုးသားသည်။ “ကျွန်တော်အတွေ့အကြုံရဖို့ ကျွန်တော့်ခင်ပွန်းက ကူညီပေးလို့မရ​ဘူးလား”

ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုဘာမှမပြောနိုင်တော့ပဲ ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုနောက်နေတာဟု တွေးလိုက်သည်။ “ကြည့်ကောင်းလား?”

“ကောင်းတယ်၊ နန်းတော်ထက်ပိုခမ်းနားတယ်။” ရှန်းယုဟန်၏ မျက်လုံးထဲမှ အံ့အားသင့်မှုက ဘယ်သူ့ကိုမှမလိမ်နိုင်ပေ။

“မင်းအရမ်းကြိုက်လား?” ရှန်ချီဟွမ်းက လမ်းလျှောက်ရင်းမေးလိုက်သည်။ လက်ထောက်ချွီက သူတခြားသူများနဲ့ မတိုက်မိအောင် လမ်းရှင်းပေးနေသည်။

“ကြိုက်တယ်၊ ကျွန်တော် မြင်ချင်တာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်ကမ္ဘာကိုလည်း မြင်ချင်တယ်။” ရှန်းယုဟန်၏ မျက်လုံးများက မျှော်လင့်ချက်နှင့် အားကျမှုများနှင့် ပြည့်နေသည်။

“နောက်တစ်ခါ ပိုကောင်းတဲ့ဟိုတယ်ကို ခေါ်သွားပေးမယ်။ ဒီတစ်ခုက သာမန်ပဲ၊ အခန်းတွေက ဟောင်းနေပြီး တည်နေရာက မကောင်းဘူး။” ရှန်ချီဟွမ်းက ဟိုတယ်များစွာမှာ နေဖူး၍ ဒီနေရာက သူ့မျက်လုံးထဲမှာ တကယ်သာမန်ဆန်သည်။

“အမျိုးကောင်းသားက ကတိတည်ရမယ်နော်” ရှန်းယုဟန်က ဝမ်းသားအာရပြောလိုက်သည်။

“ကောင်းပြီ၊ မင်းက ဒေသိယစကားတောင် သုံးခဲ့တာပဲ။” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားမိသည်။ သူက နောက်တစ်ခါ အလုပ်ခရီးသွားရင် သူ့ကို​ခေါ်သွားမယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ ဒါမှသာ သူအိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း မကျန်ခဲ့ပဲ စိတ်မပူရမှာဖြစ်သည်။

&&&&&&&&&&&&&&

Chapter 39.2

“မရင်းနှီးသောလူ”

ရှန်းယုဟန် နေ့တိုင်း အိမ်မှာ ထိုင်မှိုင်းနေသည့် အဓိကအကြောင်းရင်းက ပျင်းရိနေလို့ဖြစ်ပြီး သူငယ်ချင်းအသစ်ရှာခြင်းနှင့် အပြင်ထွက်ကစားခြင်းကြားမှာ သူက နောက်ကတစ်ခုကိုရွေးချယ်ခဲ့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က ဒီနေ့မှာ ငြိမ်ငြိမ်လေး စကားပြောနေစဥ် အသံတစ်ခုက သူတို့လေထုကြား လာနှောင့်ယှက်ခဲ့သည်။

“ရှန်ချီဟွမ်းလား? အားဟွမ်း?”

အမျိုးသားတစ်ယောက်က ရှန်ချီဟွမ်းကို ခေါ်နေတာပင်။

ရှန်းယုဟန်က လူတွေ သူ့ခင်ပွန်းကို ဥက္ကဋ္ဌရှန်၊ အစ်ကို၊ စီနီယာအကိုလို့ခေါ်တာသာ ကြားဖူးပေမယ့် အားဟွမ်းလို့ခေါ်တာတော့ မကြားဖူးသဖြင့် ဒီအားဟွမ်းက အနည်းငယ်ကွဲပြားနေသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက အသံလားရာကို ရှာကြည့်တော့ သူ့ဘေးမှာ ရပ်နေသော လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူက ရှန်းယုဟန်ကို အရင်ပြောလိုက်သည်။ “သူငယ်ချင်းတစ်​ယောက်ကိုတွေ့လို့ အရင်ဖုန်းချလိုက်မယ်။”

“အွန်း” ရှန်းယုဟန်က ထိုအကြောင်းသိပ်မစဥ်းစားပဲ သူက သူ့ခင်ပွန်းနှင့် နာရီဝက်နီးပါး စကားပြောခဲ့ရလို့ ပျော်နေသည်။ သူက ခေတ်မီဟိုတယ်ဧည့်ခန်းကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရပြီး ယင်းမှာ ချီတိုင်းပြည်၏ စျေးအကြီးဆုံး ဇိမ်ခံတည်းခိုဆောင်ထက် ခမ်းနား၏။ အပြင်အဆင်က သူ့ခင်ပွန်းကုမ္ပဏီနှင့် ကွဲပြားပြီး ကုမ္ပဏီက တင်းကျပ်ကာ ကြော့ရှင်းပြီး ဟိုတယ်က ပိုခမ်းနားသည်။

သူ အောက်ထပ်မှာ လက်ဖက်ရည်ဖျော်ဖို့ ဆင်းသွားပြီးနောက် ပန်းချီဆက်ဆွဲနေကာ ပန်းချီကား၏ ကျန်နေသောအပိုင်းကို အပြီးသတ်လိုက်သည်။ သူက အရောင်ခြယ်တာ အပြီးသတ်ပြီးရင် သူ့ခင်ပွန်းကိုပြဖို့ ဓာတ်ပုံရိုက်ရဦးမယ်။

–

ထိုအချိန်မှာ ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကို​ခေါ်ခဲ့သော လူတစ်ယောက်နှင့် စကားပြောနေသည်။

“ချူးရှို့?” ရှန်ချီဟွမ်းက သူဘယ်သူလဲမသိဖို့က လုံးဝမဖြစ်နိုင်ပေ၊ သူတို့က အထက်တန်းကျောင်းမှာ နှစ်နှစ်ကြာအောင် အဆောင်တူခဲ့သည်။

ဤအချိန်ကာလက ထူးဆန်းနေသည်။ သူက သူ့အတန်းဖော်များနဲ့ အမြဲဆုံနေသည်။

“ကျန်းလောလင်းနဲ့ ဝမ်းယန်က မင်းအကြောင်းပြောပြတာကို ငါကြားခဲ့တယ်။” ချူးရှို့က အလွန်ပျော့ပျောင်းသော အပြုအမူဖြင့် ပြောလာသည်။ “မင်းအားလား? ငါတို့ဒီနေ့ အေးအေးဆေးဆေး ထမင်းစားကြမလား?”

“ကောင်းပြီ” ရှန်ချီဟွမ်းက ခုနလေးတင် ရှန်းယုဟန်နှင့် ဖုန်းပြောခဲ့တာဖြစ်၍ စိတ်ကြည်နေသည်။ “ငါတို့မတွေ့တာနှစ်အတော်ကြာပြီ၊ ငါကျွေးပါရစေ။”

“ဒါဆို ငါအားနာမနေတော့ဘူး။” ချူးရှို့က ပြုံးသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက ချူးရှို့နှင့် ထမင်းစားပြီး ချူးရှို့က မနက်ဖြန်ညမှာ ကျန်းချန်ကိုသွားမှာ သိခဲ့ရပြီး ယင်းမှာ တိုက်ဆိုက်မှုတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး သူတို့က လေယာဥ်လည်း တူနေတာကြောင့် ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ချူးရှို့က ဟိုတယ်ကနေ လေဆိပ်ကို အတူသွားဖို့ ချိန်းလိုက်ကြသည်။

သူတို့ အဆောင်မှာနေစဥ်က မကြာခဏ စကားစမြည်ပြောဖြစ်ကြပြီး ဘွဲ့ရပြီးတော့ နှစ်များစွာကြာခဲ့တာတောင် သူတို့နှစ်ယောက်က စကားကောင်းနေဆဲပင်။

သူက နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသင်ပြီး အလုပ်အတွေ့အကြုံအကြောင်း ပြောပြခဲ့သလို နိုင်ငံခြားမှာ ကျန်းလောလင်းနှင့်ဝမ်းယန်ကို တွေ့ခဲ့တာလည်း ထည့်ပြောခဲ့သည်။

ရှန်ချီဟွမ်းကလည်း သူ့ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းနှင့် နိုင်ငံခြားကို နှစ်နှစ်လောက် ပညာသင်ဖို့သွားခဲ့ကြောင်း ပြောခဲ့သည်။ သူက သူတို့နှစ်ယောက်က နိုင်ငံတစ်ခုထဲမှာရှိပေမယ့် တက္ကသိုလ်မတူကြောင်း သိခဲ့ရသည်။

သူဌေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရှန်ချီဟွမ်းက အရည်အချင်းစုဆောင်းသည့် နည်းလမ်းဖြင့် လူတွေကိုကြည့်ကာ ဆက်ဆံတတ်သည်။ ချူးရှို့၏ ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် ဦးတည်ချက်က သူတို့ကုမ္ပဏီနှင့် အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်၍ သူက သူ့ကို သူ့တောင်ပံအောက်မှာ ခေါ်ထားဖို့ စိတ်ကူးရှိခဲ့သည်။

“မင်းတရုတ်ကိုပြန်ပြီး ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလုပ်မှာလား ဒါမှမဟုတ် တခြားအစီအစဥ်ရှိလား?”

“လောလောဆယ်တော့ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလုပ်ဖို့ အစီစဥ်မရှိသေးဘူး။ ကျန်းချန်မှာ ငါစကားပြောထားတဲ့ ကုမ္ပဏီကောင်းနှစ်ခုရှိတယ်၊ အဓိကက သူတို့ရဲ့တိုးတက်မှုလမ်းကြောင်းကို ဆွေးနွေးဖို့ရယ်၊ ပြည်တွင်းစျေးကွက်ကို ကြည့်ဖို့ရယ်။”

“မင်းစိတ်မရှိရင် ငါ့ကုမ္ပဏီကိုပါ ထည့်စဥ်းစားကြည့်ပါလား? ငါတို့မှာလည်း မင်းလိုစွမ်းဆောင်ရည်ရှိတဲ့လူကို လိုနေတာ။ မင်းမှာ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုကို ဦးဆောင်ဖို့ အတွေ့အကြုံလည်းရှိနေတာပဲ။”

“ကောင်းပြီ၊ ​နောက်မှ အသေးစိတ်ပြောကြတာပေါ့၊ နောက်ကျနေပြီ၊ မင်းမှာလည်း နက်ဖြန်လုပ်စရာရှိတယ်မလား၊ လေယာဥ်ပေါ်မှာ စကားပြောလို့ရပါတယ်။”

ရှန်ချီဟွမ်းက အချိန်ကိုကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ကိုနောက်ကျနေပြီး ဆယ်နာရီကျော်ပြီဖြစ်၍ ရှန်းယုဟန်က အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ။

ရှန်းယုဟန်က သူ့ပခုံးကိုပွတ်လိုက်ပြီး သူက ပန်းချီအရောင်ခြယ်လို့မပြီးသေးပေ။ သူက အိမ်ခေါင်မိုးကို သရုပ်ဖော်ဖို့ အချိန်ယူခဲ့ရပြီး သူ့ခြံဝင်း၏ပန်းချီကို ပိုကောင်းအောင် ဆွဲချင်နေသည်။

သူက ဘောပင်ကိုချကာ အကြောဆန့်လိုက်သည်။ ဆယ်နာရီထိုးပြီဖြစ်၍ ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ သူ့ခင်ပွန်းက သူ့ကိုမက်ဆေ့မပို့ထားသလို ဖုန်းလည်းမခေါ်ထားပေ။ သူအလုပ်ရှုပ်နေတာလား?

သူက ​နေ့လည်က သူ့ခင်ပွန်းကိုခေါ်လိုက်သော အသံကိုတွေးမိသွားသည်။ သူ့ခင်ပွန်းက သူငယ်ချင်းနဲ့စကားပြောနေလို့ အချိန်ကိုမေ့နေတာလား။

ဒါဆိုရင် သူ့ကိုမနှောင့်ယှက်တာ ပိုကောင်းမည်။

ရှန်းယုဟန်က မအိပ်ခင်မှာ ရှန်ချီဟွမ်းကို ဂွတ်နိုက်လို့ ပို့ခဲ့သည်။

နောက်နေ့မနက်နိုးလာတော့ သူက ရှန်ချီဟွမ်းဆီက ဂွတ်နိုက်မက်ဆေ့တစ်စောင့် ပြန်ရထားသည်။

–

ရှန်ချီဟွမ်းက နေ့ဘက်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ မနေ့က သူ့မှာ အားလပ်ချိန်ရှိလို့ ရှန်းယုဟန်နှင့် ဗီဒီယိုကောလ်ပြောခဲ့ပေမယ့် သူက ရံဖန်ရံခါ မက်ဆေ့ပို့ထားခဲ့သည်။

သို့သော် ဒီနေ့ ရှန်ချီဟွမ်းက အလွန်ငြိမ်သက်နေပြီး သူ့ကိုစာမပြန်ပေ။

ရှန်ချီရှင်းက နေ့လည်ထိ နိုးမလာခဲ့ပေ။ သူက သူ့မရီး ကလေးချန်နယ်ဖွင့်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အတွေးလွင့်နေတာကိုတွေ့တော့ မေးလိုက်သည်။ “မရီး၊ ကျွန်တော့်အစ်ကို ဒီနေ့ဘယ်အချိန်ပြန်လာမှာလဲ?”

“ညနေ၈နာရီလောက်မှာ လေယာဥ်ထွက်မှာထင်တယ်။ သူပြန်ရောက်တဲ့အခါ ညသန်းခေါင်ဖြစ်လောက်တယ်။” ရှန်းယုဟန်က စာလုံးဝရောက်မလာတာကို ကြည့်နေသည်။ သူ့ခင်ပွန်းက မနက်ကစာမပို့ခဲ့သလို ဘာတွေလုပ်နေလဲဆိုတာလည်း မသိရပေ။ အရင်နှစ်ရက်က အလုပ်ရှုပ်နေရင်တောင် မနက်စာပုံရိုက်ပို့ပေးသည်။

သို့သော် သူအလုပ်ရှုပ်နေတာကို နားလည်နိုင်သည်။

ရှန်ချီရှင်းက သူ့အလုပ်သူအာရုံစိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်တော့်အစ်ကို ပြန်မလာခင်ထိ မနှိုးပါနဲ့” သူက တစ်ညလုံး ရေဒီယို အတင်းနားထောင်ရပြီး ဖုန်းအားကုန်သွားတာမျိုး မဖြစ်ချင်ပေ။ သူဌေးက ဆိုးတာကြောင့် သူ့ကိုတစ်ညလုံးစောင့်ကြည့်ကာ အိပ်ပျော်တော့မယ်အချိန်တိုင်း သူ့ကိုနှိုးခဲ့သည်။

“အို..ကောင်းပြီ။” ရှန်းယုဟန်က ရုတ်တရက် ရှန်ချီရှင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် လက်ထပ်ပြီးကတည်းက သူက သူတို့မိခင်အကြောင်း မပြောဖူးပေ။ ရှန်ချီရှင်း၏ အကျင့်စရိုက်က တကယ်ကောင်းတာကြောင့် သူ့ယောက္ခမက ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ သိချင်နေသည်။

“ယောက်ဖ၊ တစ်ခုလောက်မေးလို့ရလား?”

“မေးပါ”

“ငါ့ယောက္ခမ၊ မင်းအမေက ဘယ်လိုလူမျိုးလဲ?”

ရှန်ချီရှင်းက သစ်တော်သီးကိုက်နေတာကိုရပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “အမှန်​ပြောရရင်၊ အမေက ကျွန်တော်သုံးနှစ်သား မူကြိုအရွယ်တည်းက သီလရှင်ဝတ်သွားတာ။ နှစ်အတော်ကြာပြီမို့ ကျွန်တော်က သူ့ကို စိတ်ထဲသိပ်မရှိဘူး။ ကျွန်တော့်အစ်ကိုနဲ့ တခြားသူတွေကတော့ ပိုသိလိမ့်မယ်။ တတိယအစ်ကိုကို မေးကြည့်ပါ။”

“မင်းတို့ညီအစ်ကိုတွေ ဆက်ဆံရေးကောင်းကြတာ အံ့သြစရာမရှိတော့ဘူး။” ရှန်းယုဟန်က သူ့အစ်ကိုကြီးနှင့် တခြားသူများကိုလွမ်းသွားသည်။

“ကျွန်တော်က သူတို့မျက်စိအောက်မှာ ကြီးပြင်းလာတာ။ ကျွန်တော့်ခံစားချက်က တခြားညီတွေရဲ့ ခံစားချက်နဲ့မတူဘူး။ ကျွန်တော့်အစ်ကိုကြီးက စည်းကမ်းပိုတင်းကျပ်တယ်။ တတိယအစ်ကိုနဲ့ အစ်မလတ်က ကျွန်တော့်ကို ပိုညှာတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဘာလုပ်လုပ် သူတို့ကအားပေးတယ်။ အခုကစပြီး ကျွန်တော်တို့က မိသားစုတွေပဲ၊ ကျွန်တော်တို့မိသားစုက သာမန်နဲ့ကွဲပြားတာကို ခင်ဗျားလည်းသိပါတယ်။ သာမန်လူတွေက ကျွန်တော်တို့ ကြီးပြင်းလာတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို နားလည်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့ပုံစံနဲ့ မျိုးရိုးက ခမ်းနားတယ်လို့ လူတိုင်းက မြင်ကြပေမယ့် တကယ်တော့ အပြင်လူတွေမသိတဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့အချက်တွေအများကြီးရှိတယ်။ ကျွန်တော့်အစ်ကိုနဲ့ တခြားလူတွေက ကျွန်တော် အနိုင်ကျင့်မခံရအောင် ကာကွယ်ပေးခဲ့တာ။ အခုကစပြီး ကျွန်တော့်အစ်ကိုကို ဂရုစိုက်ပေးဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ တတိယမရီး။”

ကြီးမားသောတာဝန်ကို ရုတ်တရက် အပ်နှင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ရှန်းယုဟန်က ပြုံးမိသွားသည်။ “အွန်း၊ ငါသူ့ကိုဂရုစိုက်မှာပါ။” အဓိကအချက်က သူက ဤခေတ်သစ်လူ့အဖွဲ့အစည်းကို ပထမဆုံးဝင်ဆံ့နိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် ရှန်မိသားစု၏ ဒီလိုမိသားစုတည်ဆောက်ပုံက ရှန်းယုဟန် နားလည်နိုင်သောအရာဖြစ်သည်။ ဘယ်သူကမှ ရှန်းယုဟန်ထက် နားမလည်နိုင်တာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ဒါပေမယ့် ထိုစကားကို ရှန်ချီရှင်းကို ပြောပြဖို့မဖြစ်နိိုင်ပေ။

ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို ဒီနေ့မက်ဆေ့အနည်းငယ်ပို့ခဲ့သည်။ တစ်ခုက လေယာဥ်ပေါ်မတက်ခင်ဖြစ်ပြီး တစ်ခုမှာ လေယာဥ်ပေါ်တက်ပြီးဖြစ်သည်။

ရှန်းယုဟန်က အခန်းထဲပြန်သွားကာ အိမ်မှာ အပူချိန်ရှိနေသော်လည်း ညဆိုအေးနေဆဲဖြစ်ပြီး သူက ကုတင်ပေါ်မှာလှဲကာ ရှန်ချီဟွမ်းကို စောင့်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏ ပြန်စာကိုမရခဲ့ပေ။ ရှန်းယုဟန်က စောင့်နေရင်း အိပ်ချင်လာသဖြင့် သူ့ခင်ပွန်းအတွက် ကုတင်ဘေးက မီးအိမ်ကိုဖွင့်ထားကာ အိပ်လိုက်သည်။

–

ထိုအချိန်တွင် ရှန်ချီဟွမ်းက အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပြီး ညမှာ လေယာဥ်စီးရသဖြင့် ရှန်းယုဟန်နှင့် ဗီဒီယိုကောလ်မပြောနိုင်ခဲ့ပေ။ ရှန်ချီဟွမ်းက အရည်အချင်းရှိသော အတန်းဖော်ဟောင်းဖြစ်သည့် ချူးရှို့ကို အမြန်ဆုံးအလုပ်ခန့်ချင်နေတာကြောင့် သူက တစ်ဖက်လူကို ပရောဂျက်အသစ်အေကြာင်း ဆက်တိုက်ပြောနေခဲ့ပြီး ရှန်းယုဟန်ကို မက်ဆေ့ချက်ချင်းမပို့ခဲ့ပေ။ သူက လေယာဥ်ပေါ်မတက်ခင် အိပ်ရာအရင်ဝင်နှင့်ပြီး နောက်ကျတဲ့ထိမနေဖို့သာ မက်ဆေ့တစ်ဆောင်ပို့ခဲ့သည်။

လေယာဥ်မထွက်ခင် နာရီဝက်ကျော်ကြာခဲ့ပြီး လေယာဥ်ထွက်ချိန်မှာ ဆယ့်တစ်နာရီထိုးခဲ့ပြီ။ ခရီးဆောင်အိတ်ကို စောင့်ကာ လေဆိပ်မှထွက်ခွာပြီး ကားပေါ်တက်တော့ ညသန်းခေါင်ဖြစ်သည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက ချူးရှို့ တရုတ်ပြည်ပြန်လာခါစဆိုတာကို သိတာကြောင့် သူ့ကိုလိုက်ပို့ပေးသည်။ ချူရှို့က လမ်းခရီးမှာ ဟိုတယ်ကို အခန်းကျန်သေးလားမေးခဲ့ပေမယ့် ဟိုတယ်က ကြိုတင်စာရင်းသွင်းဖို့​လိုကြောင်း ပြောခဲ့သဖြင့် ဒီအချိန်မှာ ဟိုတယ်ရှာဖို့ အတော်ခက်ခဲနေသည်။ ဒါကြောင့် ရှန်ချီဟွမ်းက လူကောင်းဖြစ်သွားသည်။

“မင်းငါ့အိမ်မှာနေလိုက်ပါလား၊ နောက်ကျနေပြီဆိုတော့ ဟိုတယ်ရှာဖို့ခက်တယ်၊ ရာသီဥတုကလည်း အေးနေတယ်။” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့လက်ထောက်များကို ဒုက္ခထပ်မပေးချင်၍ အပူချိန်ကလည်း အမြန်ကျသွားတာကြောင့် သူတို့ကို အိမ်မှာ စောစောအနားယူခွင့်ပေးခဲ့သည်။

ချူးရှို့က ဟန်ဆောင်တတ်သူမဟုတ်သလို သူတို့က ကျောင်းတုန်းက အဆောင်တူသည့် အတန်းဖော်ဖြစ်ခဲ့တာကြောင့် အတန်းဖော်ဟောင်း၏ အိမ်မှာ နေလိုက်တာက ကိစ္စကြီးတော့မဟုတ်ပေ။

“ကောင်းပြီ၊ ဒါဆို မင်းကို ဒီညနှောင့်ယှက်ရတော့မယ်။”

ရှန်ချီဟွမ်းက ချူးရှို့ကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားပြီး အခန်းကနွေးနေကာ ဧည့်ခန်းဝင်ပေါက်မှာ မီးဖွင့်ထားသဖြင့် ရှန်းယုဟန်လုပ်ထားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။

နောက်ကျနေတာကြောင့် ရှန်ချီဟွမ်းက ချူးရှို့ကို ဒုတိယထပ်ရှိ ဧည့်ခန်းသို့ တိုက်ရိုက်ခေါ်သွားပြီး လူအခြေချပြီးမှသာ သူက အနားယူဖို့ အပေါ်တက်သွားသည်။

ထိုအချိန်မှာ ရှန်းယုဟန်က အိပ်မောကျနေပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ဝက်ကိုသာ ဖော်ထားသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက အခန်းထဲ တိတ်တိတ်လေးဝင်သွားပြီး သူအသက်ရှူရခက်မှာစိုးတာကြောင့် စောင်ကိုလည်ပင်းနားထိ ဆွဲချပေးလိုက်သည်။

ဘေးခန်းမှာရေချိုးပြီးနောက် သူက ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ရှန်းယုဟန် နဖူးကိုနမ်းလိုက်သည်။

သို့သော် ရှန်းယုဟန်က သူ့မုတ်ဆိတ်မွေးကြောင့် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ အပူအရင်းအမြစ်လာရာ လမ်းကြောင်းကိုရွှေ့သွားခဲ့သည်။

“အင်း၊ ငါပြန်လာပြီ၊ အိပ်တော့။” သူက လေယာဥ်ဆင်းပြီး ချက်ချင်းမက်ဆေ့မပို့ခဲ့၍ ပြန်လာမှ လူကိုယ်တိုင်ပြောလိုက်သည်။ “ဂွတ်နိုက်”

“နိုက်” ရှန်းယုဟန်က ယောင်နေပြီး ရှန်ချီဟွမ်း၏လက်မောင်းထဲမှာ သက်တောင့်သက်သာရှိသော နေရာကိုတွေ့ခဲ့ရပြီး ဆက်အိပ်လိုက်သည်။

–

နောက်တစ်နေ့။

ရှန်းယုဟန်မျက်လုံးဖွင့်တာနဲ့ သူ့ခင်ပွန်း၏ ခန့်ညားသောမျက်နှာကိုတွေ့ခဲ့ရပြီး ရှန်းယုဟန်က နောက်ဆုံးတော့ သူ့ခင်ပွန်းနဲ့ပြန်တွေ့ခဲ့ရသဖြင့် ဖက်ထားလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့ခင်ပွန်းက ဒီလောက်အသံကျယ်သော လှုပ်ရှားမှုကြောင့်ပင် နိုးမလာပေ။ သူ့ခင်ပွန်းက အိပ်ရတာကြိုက်သော ခင်ပွန်းဖြစ်နေဆဲဆိုတာတော့ သေချာသည်။

သူနောက်ကျမှပြန်လာပြီး အချက်ပေးသံကိုလည်း မကြားရတာကိုတွေးမိတော့ သူက သူ့ကို နောက်မှလာနှိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ရှန်းယုဟန်က ရေချိုးဖို့ထလာပြီး လိုက်ကာတစ်ဝက်ကို တိတ်တဆိတ်ဖွင့်လိုက်သည်။

သူက စိတ်ကြည်နေပေမယ့် ရာသီဥတုက တိမ်ထူပြီး ခြံဝင်းထဲက စိမ်းလန်းမှုက တက်ကြွမနေပဲ သူအပြင်ထွက်ရင် အေးနေမှာသေချာသည်။

ရှန်းယုဟန်က သူ့ခင်ပွန်းအတွက် မနက်စာပြင်ဖို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားခဲ့သည်။

သူအောက်ထပ်ရောက်တာနဲ့ ကမန်းကတန်းအဝတ်အစားဝတ်ကာ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုသယ်ပြီး ပြေးထွက်လာသော ရှန်ချီရှင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“မင်းသွားတော့မှာလား?”

“သွားတော့မယ်၊ မန်နေဂျာက ညနေခင်းမှာ သရုပ်ဆောင်ရွေးချယ်ပွဲရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် မေ့တော့မတတ်ပဲ။”

“မင်း မနက်စာစားမသွားဘူးလား?”

“နောက်ကျနေပြီ”

“ခဏစောင့်ဦး၊ မနေ့ညက ဖက်ထုပ်လုပ်ဖို့ အန်တီ့​ကိုပြောထားတယ်။ မင်းအတွက် သူမကိုပြုတ်ခိုင်းလိုက်မယ်။ မင်းထုပ်ပြီးယူသွားလိုက်။”

“ကောင်းပြီ...ကျွန်တော့်မန်နေဂျာက ဆယ်မိနစ်နေမှရောက်မှာ။”

ဆယ်မိနစ်ကြာတော့ ရှန်ချီရှင်းက ဖက်ထုပ်ကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။ သူ့ကိုဂရုစိုက်ပေးတဲ့ မရီးရှိနေတဲ့ ခံစားချက်က ကောင်းချီးပေးခံရတာပဲ။

ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုတံခါးနားလိုက်ပို့ပြီး ဧည့်ခန်းထဲပြန်ဝင်သွားသည်။

သူက အပေါ်ထပ်တက်နေသော လူတစ်ယောက်ကို သတိထားမိလိုက်ပြီး သူ့ခင်ပွန်းလို့ထင်လိုက်သည်။ သို့သော် သူပါးစပ်ဖွင့်လိုက်တော့ မရင်းနှီးသော လူတစ်​ယောက်က ဒုတိယထပ်မှဆင်းလာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူ့ခင်ပွန်းမဟုတ်ဘူး။

သူ့ခင်ပွန်းက မနေ့ညက လူတစ်​ယောက်ခေါ်လာတာလား?

ရှန်းယုဟန်က တစ်စက္ကန့်အတွင်း နိုးကြားလာသည်။ “ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ?”