Chapter 58.1
“အာမခံဝယ်ရမယ်”
ပန်းအိုးက ရှန်းယုဟန်၏ရိုက်ချက်ကြောင့် ကြမ်းပြင်မှာပွစာကျဲနေပြီး သူက ရှန်ချီပိုင် အော်ပြီး ခေါင်းကိုအုပ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်တာကို ကြည့်နေသည်။ သူက သူ့လက်ထဲက ပန်းအိုးထိပ်ကို ကြောက်လန့်တကြားပစ်ချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသော ရှန်ချီပိုင်အနားကို လျှောက်သွားကာ ဧည့်ခန်းထဲကိုပြေးသွားခဲ့သည်။
တစ်နေ့မှာ သူ တစ်ယောက်ယောက်ကို ရိုက်မိမယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ပေမယ့် သူက အရမ်းကြောက်နေပြီး မရည်ရွယ်ခဲ့ပေ။
သန့်စင်ခန်းနှင့် ဧည့်ခန်းကြားမှာ အကွာအဝေးရှိပြီး သူတို့ကြားမှာ အကွေ့နှစ်ခုနှင့် နံရံနှစ်ခုရှိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေသော လူတွေက ပန်းအိုးကျကွဲသံကို မကြားခဲ့ရပေ။
ရှန်းယုဟန်က ဧည့်ခန်းထဲကို ထိတ်လန့်တကြား ပြေးသွားပြီး သူက ကိစ္စကိုပိိုဆိုးအောင်မလုပ်ချင်ပေ။ သူက ပန်းအိုးနဲ့ရိုက်ခဲ့သော လူဆိုတာ ငြင်းလို့မရသောအချက်ဖြစ်ပေမယ့် သူ့ခင်ပွန်းကို ဒုက္ခပေးမိသလိုဖြစ်မှာစိုး၍ သူက တွေးလေလေ မသက်မသာဖြစ်လာလေပင်။
ထိုအချိန်တွင် ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်ချီယွမ်နှင့် စကားပြောနေပြီး သူလှည့်လိုက်တော့ ရှန်းယုဟန်က ဖြူဖျော့သောမျက်နှာဖြင့် သူ့ဆီပြေးလာနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှန်ချီဟွမ်းက မသိစိတ်က ထရပ်ကာ သူ့ဆီပြေးလာသော ရှန်းယုဟန်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။
ရှန်းယုဟန်က အားကိုးလို့ရသော လက်မောင်းကိုတွေ့သွားပြီး တုန်ယင်သောအသံဖြင့် ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။ “ယောကျာ်း၊ ကျွန်တော် သူ့ကိုရိုက်လိုက်မိတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကိုအနိုင့်ကျင့်ချင်နေတာ၊ ကျွန်တော်မရည်ရွယ်ခဲ့ဘူး။”
“ဘယ်သူကအနိုင်ကျင့်တာလဲ?” ရှန်ချီဟွမ်းက ထလိုက်ကာ သူ့လက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး ရှန်းယုဟန်၏ ထိန်းချုပ်ထားသော မျက်ရည်များက သူ့မျက်လုံးထဲက လှိမ့်ဆင်းလာသည်။
“အဲ့ဒါက ရှန်ချီပိုင်” ရှန်းယုဟန်က သူလာသည့်နေရာကို လက်ညိုးထိုးပြိလိုက်သည်။ “သန့်စင်ခန်းညာဘက်မှာ သူရှိနေတယ်၊ သူက ကျွန်တော့်ကိုအနိုင်ကျင့်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ သူ့ပါးစပ်က ညစ်ညမ်းစကားတွေထွက်လာလို့ ကျွန်တော်သူ့ကိုရိုက်ပစ်ခဲ့တယ်။”
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကျောကိုပုတ်ပေးလိုက်သည်။ “မကြောက်နဲ့။” သူက ရှန်ချီယွမ်ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “အစ်ကိုကြီး… ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ကူပြီး စစ်ဆေးပေးပါဦး။”
ရှန်ချီယွမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်း၏မျက်လုံးမှ အရိပ်အမြွက်ကိုသိပြီးနောက် သူက ရှန်ချီရှင်းနှင့်အတူ ရှန်းယုဟန် ညွှန်ပြသော လမ်းကြောင်းကိုသွားခဲ့၏။
အခန်းထဲမှာထိုင်နေသူများက ခဏလောက် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ သူတို့အားလုံးကြားခဲ့ရ၏။
အရယ်မရပ်သော ဒုတိယမဒမ်က ထိုစကားကြားတော့ သူမမျက်နှာက ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားပြီး သူမက ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်သည်။ “ရှန်းယုဟန်! ငါ့သားတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ငါမင်းကိုသူနဲ့အတူ မြှုပ်နှံပေးလိုက်မှာ!” ထို့နောက် သူက ရှန်ချီယွမ်အနောက်ကို ပြေးလိုက်သွား၏။
ရှန်ချီဟွမ်းက တုန်ယင်နေသော ရှန်းယုဟန်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ဖက်ထားပြီး သူ့ကိုတိုးတိုးလေးမေးလိုက်သည်။ “ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲပြောဦး?”
ရှန်းယုဟန်က သန့်စင်ခန်းထဲက သူတို့တွေ့ဆုံမှုကို အကျဥ်းချုံးပြောပြကာ ရှန်ချီပိုင်၏ ရွံစရာစကားများကို ငိုရင်းပြောပြနေခဲ့သည်။ ထိုညစ်ညမ်းစကားများက သူနဲ့ကလူဖို့ဖြစ်ပြီး သူကိိုထိဖို့ကြိုးစားနေတာကြောင့် ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုရှောင်ဖို့ ပန်းအိုးနဲ့ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ရိုက်ပစ်လိုက်တာပင်။
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ပခုံးကို ဆက်ပုတ်ပေးနေသည်။ “ကိုယ်ရှိတယ်၊ အဆင်ပြေပါတယ်၊ သူ့ကိုသင်ခန်းစာပေးသင့်နေတာကြာပြီ။ ဒီလိုလူမျိုးကို ကြောက်စရာမလိုဘူး။”
ခဏအကြာတွင် ရှန်ချီယွမ်နှင့် ရှန်ချီရှင်းက ခေါင်းရိုက်ခံထားရသော ရှန်ချီပိုင်ကို ကူထုတ်ပေးခဲ့ပြီး သူ့နဖူးပေါ်မှာ သွေးတွေရှိနေပေမယ့် အရမ်းမပြင်းထန်ပေ။
ပြင်းထန်တာက သူ့ခြေလှမ်းများက ယိမ်းယိုင်နေပြီး သူ့ပါးစပ်က အဓိပ္ပါယ်မဲ့စကားများနဲ့ပြည့်နေကာ စကားလုံးတိုင်းက ယုတ္တိမရှိပေ။
ရှန်ချီပိုင်က သူ့နဖူးကိုအုပ်ထားပြီး ရွံစရာကောင်းသော စကားလုံးများကို အဆက်မပြတ်ပြောနေခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင် ရှန်ချီပိုင်၏ပါးစပ်မှ ညစ်ညမ်းစကားများကို ကြားလိုက်ရသော အိမ်တော်ထိန်းက ရှန်းထျန်းဖုန်းကို အကြောင်းကြားခဲ့သည်။
“ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း! ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုယ်သူဘာထင်နေတာလဲ၊ သူက ယောကျာ်းမဟုတ် မိန်းမမဟုတ်တဲ့ကောင်ပဲ၊ သူ့ကိုထိမိတာဘာမှားလဲ! သူက ငါ့ကိုရိုက်ရဲတယ်ပေါ့!”
ရှန်ချီယွမ်နှင့် ရှန်ချီရှင်းက သူ့ကိုလွှတ်ပြေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ထိန်းပေးမယ့်သူမရှိသော ရှန်ချီပိုင်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျွမ်းပြန်မလို ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး ဒုတိယမဒမ် သူ့ကိုကူဖို့လာခဲ့တာ ကံကောင်းသွားသည်။
ရှန်ထျန်းဖုန်းက ထိုညစ်ညမ်းသောစကားများကို ကြားလိုက်ရတော့ ရှေ့တိုးလာကာ သူ့ကိုရိုက်လိုက်သည်။ “မင်းလူစကားပြောနေတာလား? ယုဟန်က ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့မြေး၊ ရှန်ချီဟွမ်းအတွက် ငါရွေးပေးထားတဲ့လူ၊ ယောက်ဖတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်းသူ့ကိုလေးစားရမယ့်အစား ဒီလိုရွံစရာကောင်းတဲ့စိတ်ဓာတ်ကိုတောင် ဖော်ပြလိုက်သေးတယ်၊ မင်းလူရောဟုတ်သေးရဲ့လား!”
ရှန်ချီပိုင်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် အရိုက်ခံလိုက်ရသဖြင့် သူက အရှေ့၊ အနောက်၊ တောင်၊ မြောက် မခွဲခြားတတ်တော့ပဲ ဒုတိယမဒမ်က သူ့ဆီပြေးသွားခဲ့သည်။ “ထျန်းဖုန်း၊ ထျန်းဖုန်း… ချီပိုင်က ပုံမှန်ဆိုဒီီလိုမဟုတ်ပါဘူး။ သူက အမြဲတမ်းကောင်းကောင်းနေခဲ့တာပါ။ သူ့ကို နတ်ဆိုးဝိညာဥ်ဝင်ပူးသွားတာဖြစ်မယ်!”
ဒုတိယမဒမ်ဆီမှ ထိုသို့ အဓိပ္ပါယ်မရှိသော စကားများကို ကြားလိုက်ရသောအခါ ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဒေါသတကြီးပြောလိုက်သည်။ “ဒါကမင်းသူ့ကို ဆုံးမသွန်သင်တဲ့ပုံစံလား? သူက သုံးဆယ်နီးပါးရှိနေပြီ! ဝိညာဥ်အပူးခံရမှာတဲ့လား? မင်းငါ့ကို ဦးနှောက်ချို့တဲ့နေတယ်ထင်လား၊ ငါအခုထိမသေးသေးဘူး၊ ငါသေရင် သူ့က ကောင်းကင်ဘုံကို တက်မှာလား! ယုဟန်ရဲ့ပန်းအိုစာက မလောက်သေးပုံပဲ။”
“အိမ်တော်ထိန်း… ငါ့ကိုပန်းအိုးဆယ်လုံးယူလာပေး၊ သူ့ကိုသေအောင်ရိုက်နိုင်မလား ကြည့်ကြသေးတာပေါ့! သူ့လိုကောင်မျိုးမွေးထားမယ့်အစား ဝက်သားကင်စားလို့ရအောင် ဝက်မွေးထားတာပဲကောင်းတယ်!”
ဒုတိယမဒမ်က ချက်ချင်းထိတ်လန့်သွားကာ ငိုနေတော့၏။ “မလုပ်ပါနဲ့၊ သူက ပုံမှန်ဆိုဒီလိုမဟုတ်ဘူး ထျန်းဖုန်း.. သူ့ကို ဝိညာဥ်ဝင်ပူးနေတာပါ” တခြားသူများနှင့် စကားများရန်ဖြစ်လေ့ရှိသော ဒုတိယမဒမ်က ယခုအချိန်မှာ ရှုံးသွားခဲ့ပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူမသားကို အရေးမယူဖို့သာ ဆုတောင်းနိုင်သည်။
အိမ်တော်ထိန်းက ရှန်ထျန်းဖုန်း၏နားထဲမှာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။ “သခင်ကြီး၊ သခင်လေး ရှန်ချီပိုင်ရဲ့မျက်လုံးတွေ မူမမှန်ဘူးလို့ထင်တယ်.. သူက..”
ရှန်ထျန်းဖုန်းက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပြီး ရှေ့တိုးကာ ရှန်ချီပိုင်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန်ပစ်လိုက်သည်။ “ဆရာဝန်ခေါ်ပြီး သူ့ကိုသွေးစစ်ခိုင်းလိုက်၊ ငါတို့ ရှန်မိသားစုက မိသားစုဓလေ့ကို ပျက်စီးစေမယ့် ဒီလိုအရာမျိုးကို မွေးခဲ့တာပဲ!”
ဒုတိယမဒမ်က ခေါင်းအုပ်ထားသော ရှန်ချီပိုင်ကိုဖက်ထားသည်။ “ဘာသွေးစစ်မှာလဲ? ထျန်းဖုန်း ရှင်ဘာတွေပြောနေတာလဲ?”
ယခုချိန်က စကားပြောဖို့အချိန်ဖြစ်သည်။ ဘယ်သူမှ သူ့ကိုဖြတ်မပြောရဲပဲ ဒုတိယမဒမ်၏ သမီးနှစ်ယောက်က သူတို့ကို ကူညီဖို့ရှေ့တိုးလာပြီး အကြီးဆုံးသမီးက တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ “အမေ၊ အဖေက စိတ်ဆိုးနေလို့ပါ၊ ဆရာဝန်ခေါ်ပြီး ပတ်တီးစည်းပေးလိုက်ရအောင်။”
ဒုတိယမဒမ်က ဘယ်လိုလုပ်မသိပဲနေမှာလဲ…. ဘယ်လိုသွေးစစ်တာမျိုးလဲ?
သူမက ထိတ်လန့်နေတာကြောင့် သူမမျက်နှာက ဖြူဖျော့နေပြီး သူမသားက ကာမဂုဏ်မှာ မွေ့လျော်နေပေမယ့် အဲ့လိုညစ်ပတ်တဲ့အရာတွေနဲ့ ဘယ်တော့မှ မပတ်သတ်ဘူးဆိုတာ သူမသိတယ်!
မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မဖြစ်နိုင်ဘူး!
ဒုတိယမဒမ်က ရုန်းကန်ကာပြောလိုက်သည်။ “ရှင်သွေးစစ်လို့မရဘူး။ ရှန်ချီပိုင်က ဒဏ်ရာသေးသေးလေးပဲရထားတာ၊ ဘာသွေးကိုစစ်မှာလဲ!”
ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဒုတိယမဒမ်ကိုကြည့်ကာ သူ့အကြည့်က တင်းမာနေသည်။ “မင်းသွန်သင်ထားတဲ့ သားကောင်းပဲ! သူ့ကိုစစ်ဆေးခွင့်မပေးလေ သူအပြစ်ပိုကြီးလေပဲ! စစ်ရမယ်!”
မိသားစုညစာစားနေစဥ် ဒီလိုကြုံခဲ့ရပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်ချီပိုင်ကြောင့် လုံးလုံးအရှက်ကွဲခဲ့ရပြီး ရှန်ချီပိုင်က ရှန်းယုဟန်ကို နှုတ်နဲ့စော်ကားလိုက်ခြင်းက သူ့မျက်နှာကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ဖိနင်းထားသလိုပင်။ အိုမင်းနေသော သူ့မျက်နှာကို ဘယ်နားထားရမလဲတောင် မသိတော့ချေ။
ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်ချီဟွမ်းနဲ့ ရှန်းယုဟန်ကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “မင်းတို့အရင်ပြန်နှင့်၊ ငါ မင်းတို့ကိုရှင်းပေးမယ်။”
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်ချီပိုင်ကို သေလူတစ်ယောက်ကိုကြည့်သော မျက်လုံးဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူက သူ့ရှေ့မှာ သူ့ဇနီးကို အနိုင်ကျင့်ရဲသေးတယ်၊ ဘယ်လိုအကြောင်းပြချက်ဖြစ်ဖြစ်… သူရှန်ချီပိုင်ကို အလွတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး….
ရှန်ချီယွမ်က သူ့ညီ၏ပခုံးကို ပုတ်လိုက်သည်။ “ငါဒီညဒီမှာနေမှာ။ နက်ဖြန် နောက်ဆက်တွဲကို ပြန်ပြောပြမယ်.. ယုဟန်က အရမ်းလန့်နေတယ်။ မင်းတို့အိမ်ပြန်ပြီး အနားယူကြတော့”
ရှန်ချီဟွမ်းက အေးစက်စက်ပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်။ အစ်ကိုကြီး” သူ့လက်သာ ဒဏ်ရာရမနေရင် သူက ရှန်ချီပိုင်ကို ICU အခန်းထဲ တိုက််ရိုက်ပို့လိုက်မှာဖြစ်သည်။ သို့သော် သူက ရှန်းယုဟန်၏ အေးစက်သောလက်ကိုသာ ကိုင်ထားနိုင်ပြီး ရှန်အိမ်တော်က အရင်ထွက်ခွာသွားလိုက်၏။
ယခုဆိုရင် ညီအစ်ကိုများနှင့် ပုံမှန်မိသားစုအငြင်းပွားမှုကြားမှာ ရန်ဖြစ်ရုံတင်မကတော့ပဲ တခြားရှုထောင့်လည်း ပါဝင်ခဲ့သည်။
ရှန်ထျန်းဖုန်းက ထိုကိစ္စကိုသိပြီး သူကိုင်တွယ်မှာဆိုပေမယ့် ဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမလဲမသိပေ။
သူဘယ်လိုဖြေရှင်းပါစေ ရှန်ချီဟွမ်းကတော့ ကျေနပ်မှာမဟုတ်။
ရှန်ချီဟွမ်းက ကိစ္စတွေ ထိုမျှလောက် မရိုးရှင်းတာကိုသိသည်။ ရှန်ချီပိုင်က ဆေးလိပ်သောက်သည်ဖြစ်စေ မသောက်သည်ဖြစ်စေ နောက်မေးခွန်းတစ်ခုက သူ အဲ့အချိန်က ဘာလို့သောက်ခဲ့တာလဲ? ဒါပေါ့ သူသောက်သည်ဖြစ်စေ မသောက်သည်ဖြစ်စေ သူ့ဇနီးနဲ့ပတ်သတ်ပြီး မလျော်ကန်တဲ့ အတွေးတွေရှိမနေသင့်။
အိမ်တော်ထိန်းက သူယူသွားချင်သော စာအုပ်အားလုံးကိုရွှေ့ဖို လူတစ်ယောက်လွှတ်ပေးခဲ့ပြီးနောက် ဒရိုက်ဘာက သူတို့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ခဲ့သည်။
အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်း၏ ပခုံးပေါ်မှီနေပြီး လက်က ခါးကိုဖက်ထားကာ အနည်းငယ်ကြောက်ရွံ့နေသေးသည်။
သူတို့ချီတိုင်းပြည်မှာဖြစ်စေ ခေတ်သစ်လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာဖြစ်စေ လူဆိုးတွေပြတ်လတ်နေမှာမဟုတ်ပေ။
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုနှစ်သိမ့်ဖို့ကြိုးစားနေပေမယ့် အကျိုးသက်ရောက်မှု နည်းနည်းလေးက သူ့ကိုစိတ်မအေးသွားစေပေ။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်အား ဝမ်းနည်းနေတာကို သက်သာစေရန် ရေချိုးဖို့ ပြောခဲ့သည်။
သို့သော် သူက ထိုကဲ့သို့ ကိုယ်ထိလက်ရောက် စော်ကားခံခဲ့ရသော အဖြစ်အပျက်ကို ဘယ်လိုမေ့နိုင်မှာလဲ။ ထို့အပြင် ဤသည်မှာ ရှန်းယုဟန် ပြန်တိုက်ခိုက်ခဲ့သော ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်၍ သူ့နှလုံးသားက ရှုပ်ထွေးနေသည်။
ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်မလာသေးတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုစိတ်ပူသွားသဖြင့် သူ့အဝတ်အစားကိုချွတ်ကာ အထဲဝင်သွားခဲ့သည်။ ဤနည်းလမ်းက သူ့ဇနီး၏အာရုံကိုလွှဲပေးဖို့ အလွယ်ကူဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။
သေချာသည်မှာ သူရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်နှင့် ရှန်းယုဟန်၏ မျက်လုံးများက ပြူးကျယ်လာပြီး သူက ချက်ချင်းပင် သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။
သူက မသိစိတ်ဖြင့် ရင်ဘတ်ကိုဖုံးကာ သူ့မျက်နှာက ပန်းရောင်သန်းနေပြီး ရေနွေးငွေ့ကြောင့်လား ဒါမှမဟုတ် သူ့ခင်ပွန်းက ပခုံးကျယ်ပြီး ခါးကျဥ်းကျဥ်းရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့လားတော့ မသိပေ။ “ယောကျာ်း၊ ခင်ဗျားဘာလို့ဝင်လာတာလဲ? ကျွန်တော်…ကျွန်တော် ရေချိုးလို့မပြီးသေးဘူး…”
“မင်းမပြီးသေးတာသိပါတယ်။ ငါလည်းချိုးရဦးမှာဆိုတော့ ဝင်လာလို့မရဘူးလား”
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ရှန်းယုဟန် ရေစိမ်တာကြာရင် ရေချိုးခန်းထဲမှာ မေ့မျောသွားမှာကို ကြောက်နေခဲ့သည်။ သူက ရေပူစမ်းဗီလာမှာ ရေစိမ်ရင်းတောင် မူးလဲသွားခဲ့ဖူးသည်။
သို့သော် ရှန်ချီဟွမ်းက ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ဒဏ်ရာရထားသဖြင့် ရေမချိုးရတာကြာပြီဖြစ်သည်။
ရှန်ချီဟွမ်း: “ငါရေချိုးချင်တယ်၊ ငါ့အတွက် နေရာတစ်နေရာချန်ပေး။”
ရှန်းယုဟန်က ငြင်းချင်ပေမယ့် သူက နောက်ဆုံးမှာ လက်ခံလိုက်၏။
ရေချိုးကန်က လူနှစ်ယောက်ထိုင်လို့ရအောင်ကျယ်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်းက ထိုင်ချပြီး သက်ပြင်းရှူထုတ်လိုက်သည်။ “ရေချိုးရတာပိုအဆင်ပြေသွားပြီ”
ရှန်ချီဟွမ်းက လှည့်ပြီးပြောလိုက်သည်။ “ရှန်းယုဟန်၊ နောက်ကျောကိုပွတ်ပေး။”
မျှော်လင့်ထားသလိုပင် ရှန်းယုဟန်၏အာရုံက ခင်ပွန်းဖြစ်သူကြောင့် လုံးလုံးလျားလျား ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရပြီး ဒီညဖြစ်ခဲ့သော အရှုပ်များကို ထပ်မတွေးတော့ပဲ ရေချိုးသဘက်ကိုယူကာ သူ့ခင်ပွန်း၏နောက်ကျောကို ဂရုတစိုက်ပွတ်ပေးလိုက်သည်။
သူက ခဏပွတ်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်းကိုမေးလိုက်သည်။ “ယောကျာ်း၊ ယားနေတုန်းလား?”
ရှန်ချီဟွမ်းကပြောလိုက်၏။ “မယားတော့ဘူး။ မင်းကိုရော ပွတ်ပေးစေချင်လား?”
“မလို..မလိုပါဘူး။” ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိုမကြည့်ရဲပေ။
“ပွတ်လိုက်တာပိုကောင်းပါတယ်။ ဟိုဘက်လှည့်၊ ငါမင်းကိုမပွတ်ပေးရသေးဘူး။” ရှန်ချီဟွမ်း၏မျက်လုံးများက ကြိုးစားချင်စိတ်အပြည့်ရှိနေသည်။
ရှန်းယုဟန်က ရှက်သွေးဖြာပြီး လှည့်လိုက်သည်။ သူက သူ့ခြေထောက်ကိုကွေးကာ ဒူးကိုဖက်ထားလိုက်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်းကို ကျောပေးထားသည်။ သူက သူ့ခင်ပွန်း၏မျက်လုံးထဲက ထူးဆန်းသောအရိပ်အယောင်ကို လုံးဝသတိမထားမိပဲ ရှန်ချီဟွမ်းက ဖြူဖွေးနေသော သူ့နောက်ကျောကိုကြည့်ကာ ဘယ်ကစရမှန်းမသိတော့ပေ။
&&&&&&&&&&&&&
Chapter 58.2
“အာမခံဝယ်ရမယ်”
သို့သော် ရှန်ချီဟွမ်းက အရောင်အသွေးစုံလင်သော ခေတ်သစ်ယဥ်ကျေးမှုများဖြင့် နစ်မြုပ်ခံထားရ၍ သူတွေးလိုက်တာနဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုရှာတွေ့မှာပင်။ သူက လက်နှစ်ဖက်လုံးကို သုံးလို့မရပေမယ့် ဒဏ်ရာမရထားသော လက်တစ်ဖက်ရှိနေသေးသည်။ ထို့အပြင် ညာဘက်က သန်နေသေးတာကြောင့် သူက ရေချိုးဖို့ဝင်လာတာမဟုတ်ပဲ သူ့ဇနီးလေးကို ရေချိုးပေးဖို့ဖြစ်သည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏နောက်ကျောကို သဘက်နဲ့ ညင်ညင်သာသာ သုတ်ပေးကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်သပ်နေ၏။ အားက မပြင်းမလျော့အနေထားနှင့် ရှန်းယုဟန်က အတော်လေး နေလို့ကောင်းသွားကာ ခဏအကြာတွင် သူ့ပတ်ပတ်လည်မှာ ရေလှိုင်းများထနေသည်ကို ခံစားမိပြီး သူက သူ့ခင်ပွန်းပွေ့ဖက်တာကို ခံလိုက်ရသည်။
ရှန်းယုဟန်၏မျက်နှာက စတင်ပူနွေးလာပြီး သူ အဝတ်အစားကို သေသေသပ်သပ်ဝတ်ထားရင် ဘာမှခံစားမိမှာမဟုတ်ပေမယ့် သူက ယခုချိန်မှာ ကွာခြားသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
ရှန်းယုဟန်က မရဲတရဲခေါ်လိုက်၏။ “ယောကျာ်း?”
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်က သဘက်ကိုဖိလိုက်၏။ “အွန်း၊ ငါမင်းအတွက် ခဏကြာအောင် ပွတ်ပေးပါမယ်။”
ရှန်းယုဟန်က ရှေ့တိုးသွားသည်။ “မလို….မလိုပါဘူး။ အတော်လေးသန့်ရှင်းသွားပါပြီ။ ခင်ဗျားလက်တွေက မသက်သာသေးဘူး။ မလှုပ်နဲ့တော့။”
ရှန်ချီဟွမ်းက ညင်ညင်သာသာ ရယ်မောလိုက်သည်။ “ဘယ်သူပြောလဲ၊ ငါ့လက်က ကျောက်ပတ်တီးက မနက်ဖြန်ဖြည်ရတော့မှာ။ ညလက်က အစတည်းက ဒဏ်ရာမရထားဘူး။ ဒီတော့ ပြဿနာမရှိပါဘူး။”
ရှန်းယုဟန်က သူ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ ညင်ညင်သာသာပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်တော်တကယ်မလိုပါဘူး။ ရေချိုးကန်ထဲက ရေက အေးနေပြီ။”
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့နားရွက်နောက်ကို နမ်းလိုက်သည်။ “ရေအေးသွားရင် အပူပေးလိုက်။” သူက ရေပူထွက်လာသော ဘုံပိုက်ခေါင်းဘက်ကိုလှည့်ကာ ရေအပူချိန်က ဖြည်းဖြည်းချင်းမြင့်တက်လာပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိနေ၏။
ရှန်းယုဟန်က သူ့ခင်ပွန်း၏လက်မောင်းကိုမှီကာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက ရေနွေးငွေ့ကြောင့် သက်တောင့်သက်သာရှိနေပြီး သူက ရှန်ချီဟွမ်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရှန်းယုဟန်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ခေါင်းငုံ့လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ရေထဲမြှုပ်ထားချင်နေပြီး သူက ရှက်စပြုလာခဲ့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ နာရီဝက်ကျော်ကြာအောင် စိမ်နေပြီး ရေချိုးကန်ထဲက ရေနွေးက သူတို့မထခင်အထိ နှစ်ကြိမ်ဖြည့်ထားခဲ့ပြီး ဆက်စိမ်နေရင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲက ရေတွေဆုံးရှုံးသွားတော့မှာ ဖြစ်၏။
အတိုချုပ်ဆိုရရင် ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်၏အာရုံကို အရိုးရှင်းဆုံးနှင့် အမြန်ဆုံး လွှဲပြောင်းနိုင်ခဲ့၏။
–
နောက်နေ့တွင်။
ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းလို စောစောမနိုးခဲ့ပဲ သူမျက်လုံးဖွင့်လိုက်သောအခါ သူပိုအိပ်ခဲ့တာကို သိလိုက်ရ၏။
တကယ်တော့ သူ မနေ့ညက နောက်ကျမှအိပ်ခဲ့တာမဟုတ်ပေမယ့် စွမ်းအင်စားသုံးမှုက အလွန်အကျွံဖြစ်သွားကာ ပြန်တွေးကြည့်တော့ သူ့ကိုရှက်သွေးဖြာစေခဲ့သည်။
ရှန်းယုဟန်က ရေချိုးပြီးနောက် ဒီနေ့ သူ့ခင်ပွန်းနှင့်အတူ ကျောက်ပတ်တီးဖြည်ဖို့ သွားရမှာကိုသတိရသွားသည်။
ဒီနေ့က နေသာတဲ့နေ့ဖြစ်ပြီး မိုးမရွာနှင်းမကျပေမယ့် လေအနည်းငယ်တိုက်နေသည်။
စာဖတ်ခန်းမှာ အီးမေးလ်များစွာကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပြီးနောက် ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ဇနီးလေးနိုးရင် မနက်စာစားပြီး အပြင်ထွက်ဖို့ စောင့်နေခဲ့သည်။
ဆေးရုံလမ်းတစ်လျှောက်မှာ ရှန်ချီဟွမ်းက ဖုန်းကောလ်နှစ်ခါဖြေခဲ့သည်။
တစ်ယောက်က လက်ထောက်ချွီဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ယောက်က ရှန်ချီယွမ်ဖြစ်၏။
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်ချီယွမ်၏ဖုန်းကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကိုင်ထားပြီး ရှန်ချီဟွမ်း သူ့အစ်ကိုကြီးကို သိပ်မကောင်းသောလေသံဖြင့် ဖြေနေတာကို ရှန်းယုဟန်က ကြားလိုက်ရ၏။
“သူ့ကိုဒီတိုင်းလွှတ်ပေးလိုက်ရမှာလား? သူ့အတွက် အရမ်းလွယ်ကူနေမှာပေါ့”
“မနေ့ညက ရှောင်ဟန်ရခဲ့တဲ့ ကြောက်စိတ်ကို ဘယ်လိုထင်လဲ?”
“ကျွန်တော်တို့ကို လက်ဆောင်တစ်ခုနဲ့ ကြေအေးပေးခိုင်းတာလား? ကျွန်တော်က ဘာချို့တဲ့နေလို့လဲ?”
“အစ်ကိုကြီး၊ ဒီကိစ္စကို ဒီတိုင်းလွှတ်ပေးဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ရှန်ချီပိုင်က လူကောင်းမဟုတ်ဘူး!”
သူက စကားလုံးအချို့ပြောကာ ဖုန်းချလိုက်ပြီး စိတ်ဆိုးနေတာသိသာသည်။
ရှန်းယုဟန်က သူတို့ မနေ့ညကကိစ္စအကြောင်း ပြောနေတာကိုခန့်မှန်းမိ၏။ “ယောကျာ်း၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ?”
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို ဘာမှဖုံးကွယ်ထားစရာမလိုဘူးလို့တွေးကာ သူ့အစ်ကိုကြီး၏စကားကို ပြောပြလိုက်၏။
မနေ့ညက ရှန်ချီပိုင် ဆေးလိပ်သောက်တာကို ဒေါက်တာက ရှာတွေ့ခဲ့ပြီး သူက ရှန်းယုဟန်ကို ခြေလက်များနှင့် ရမ်းကားနေသောအခါ အိမ်မွေ့ချခံရသလိုဖြစ်နေခဲ့သည်။ ရှန်ချီပိုင်နိုးလာတော့ သူက ဆေးလိပ်သောက်တာဖြစ်ပြီး ဆေးရှူတာမဟုတ်ကြောင်း သူ့အဖေကိုငြင်းဆိုခဲ့ပြီး တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကို ထိခိုက်စေချင်တာလို့ ပြောခဲ့သည်။
တစ်ယောက်ယောက်က သူ့ကိုအန္တရာယ်ပြုသည်ဖြစ်စေ မပြုသည်ဖြစ်စေ ထိုအခြေအနေမှာ ထုတ်ဖော်ခံခဲ့ရတာက သူ၏အတွေးအခေါ်ဖြစ်၏။ ရှန်ချီပိုင်က အတိတ်မှာ ရှန်းယုဟန်နဲ့ တွေ့ဆုံမှုနည်းပါးသော်လည်း သူက သူ့စိတ်ထဲမှာ ထိုညစ်ညမ်းစကားများကို တွေးခဲ့သည်။ သူဆေးလိပ်သောက်သည်ဖြစ်စေ မသောက်သည်ဖြစ်စေ ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့အဖေ၏ အခြေအနေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပုံကို လက်မခံပေ။
ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီပိုင် ဘယ်လိုဆေးမျိုးသုံးနေတာလဲမသိပေ။ “ခင်ဗျားအဖေက ဘယ်လိုဖြေရှင်းခဲ့တာလဲ?”
“သူက သူ့ကိုအိမ်မှာပိတ်ထားပြီး အပြင်ထွက်ခွင့်မပေးထားဘူး။” ရှန်ချီဟွမ်းက သရော်လိုက်၏။ “သူ့ကိုအပြင်ထွက်ခိုင်းလို့ မီဒီယာက ပုံရိုက်မိသွားရင် ရှန်မိသားစုက လူထုရဲ့ ဝေဖန်မှုလေပွေထဲကို နောက်တစ်ကြိမ် ကျဆင်းသွားမှာ ကြောက်လို့ဖြစ်မယ်။”
“ယောကျာ်း၊ ဒေါသမထွက်ပါနဲ့။ အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်တော်သူ့ကိုရိုက်ခဲ့တယ်လေ။ တကယ်တော့ မနေ့က သူကျွန်တော့်ကို မထိနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ရွံစရာစကားလုံးတွေကိုပဲ သုံးခဲ့တာ။” ရှန်းယုဟန်က သူ့ခင်ပွန်း သူ့အတွက် တိုက်ခိုက်ပေးနေတာကိုသိပြီး သူ့ကြောင့် ဒေါသမထွက်စေချင်ပေ။ “ပြီးတော့ ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။”
“ဒါဆို အဲ့ဒီအချိန်က မင်းလက်ထဲမှာ ပန်းအိုးမရှိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?” ရှန်ချီဟွမ်းက ထိုအကြောင်းတွေးကာ ထိတ်လန့်နေပြီး မနေ့ညက ကြောက်ရွံ့နေခဲ့တာ သူ့ဇနီးဖြစ်ပေမယ့် အခုတော့ သူ့အလှည့်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူက ဖြစ်နိုင်ချေများကိုတွေးကာ စိုးရိမ်ပူပန်ရလွန်းလို့ သူ့ဇနီးအပြင်ထွက်မှာကို စိတ်မချဖြစ်နေသည်။ သူက ရှန်မိသားစုမှာတောင် အနိုင်ကျင့်ခံရရင် အပြင်မှာ အနိုင်ကျင့်ခံရတဲ့အချိန် သူကဘေးမှာမရှိခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?
ရှန်းယုဟန်က ခက်ထန်သောမျက်လုံးများဖြင့် ပြောလိုက်၏။ “သူကျွန်တော့်ကို တစ်ခုခုလုပ်လာရင် သားစဥ်မြေးဆက်မရှိနိုင်အောင် သေအောင်ကန်ပစ်လိုက်မယ်!”
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကြောင့် ရယ်မိသွားသည်။ “ဟုတ်ပါပြီ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုကစပြီး ငါဘယ်သွားသွား မင်းကိုခါးပတ်နဲ့ ချည်ထားလိုက်မယ်။” သူမျက်လုံးမှိတ်တိုင်း တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကို ကြောက်နေမိသည်။
တကယ်တော့ ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ရှန်းယုဟန်က သူ့ဘာသာလွတ်မြောက်တာလာဖြစ်ပြီး ရှန်ချီပိုင်က အရိုက်ခံခဲ့ရပေမယ့် ဘာမှထပ်မပြောရဲတော့ပေ။ မနေ့ညက လူအများကြီးရှိနေတော့ သူ့ဇနီးက တခြားတစ်ယောက်၏ အားလပ်ချိန်အတင်းအဖျင်းပြောဖို့ ခေါင်းစဥ်ဖြစ်နေလောက်သည်။
ရှန်းယုဟန်က ဆေးရုံဆိုင်းဘုတ်ကိုမြင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ယောကျာ်း၊ မစိုးရိမ်ပါနဲ့…ကျွန်တော်အဆင်ပြေပါတယ်.. ဆေးရုံရောက်ပြီ။”
“မင်းက နှလုံးသားကြီးတဲ့သူပဲ။” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ဇနီးကို ပန်းတစ်ပွင့်လို လှပအောင် လုပ်ပေးထားတဲ့သူကို အပြစ်ရှာလို့မရပေ။
ကျောက်ပတ်တီးဖြည်သောလုပ်ငန်းစဥ်က ချောချောမွေ့မွေ့ပြီးသွားပြီး ရှန်ချီဟွမ်းက ဓာတ်မှန်ထပ်ရိုက်ကြည့်တော့ ပြန်ကောင်းနေပြီဖြစ်၍ သူက ကျောက်ပတ်တီးစည်းထားစရာမလိုတော့ပေ။ သို့သော် သေချာဂရုစိုက်ဖို့တော့လိုအပ်သည်။ မဟုတ်ရင် နောက်ဆက်တွဲကျန်ခဲ့နိုင်ပြီး လောလောဆယ်မှာ သူ့ကိုယ်သူ အလွံအကျွံအားစိုက်လို့ မရသေးပေ။
ဆေးရုံကထွက်လာတော့ ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ရှန်းယုဟန်က ကုမ္ပဏီကိုသွားခဲ့ကြပြီး သူက ကားမတော်တဆမှုဖြစ်ကတည်းက ကုမ္ပဏီမှာ မျက်နှာမပြခဲ့တာဖြစ်သည်။ အပြင်ကမ္ဘာနှင့် ကွဲလွဲသောထင်မြင်ချက်များထွက်လာကာ ကုမ္ပဏီ၏စတော့ရှယ်ယာကို ကျဆင်းစေခဲ့ပြီး သူဆေးရုံကဆင်းပြီး ပြန်ကောင်းလာမှ ထိုလူတွေ စိတ်ချစေဖို့ လူလုံးထွက်လာပြတာဖြစ်၏။
ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ရှန်းယုဟန် ရောက်လာသည်နှင့် စကားလုံးများက ကုမ္ပဏီ၏ ဝန်ထမ်းအဖွဲ့များကြားကို ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။
ရှန်းယုဟန်က ရင်းနှီးသော လက်ထောက်အနည်းငယ်ကို တွေ့ပြီးနောက် နှုတ်ဆက်ဖို့ အစပြုခဲ့ပြီး လက်ထောက်များက ရှန်းယုဟန်၏ သိမ်မွေ့သောအပြုံးကြောင့် ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရသည်။ လတ်တလော အလုပ်ရှုပ်ရကျိုးနပ်သွားပုံပဲ။
နောက်ဆုံးမှာ ဧကရာဇ်ထန်မင်ဟွမ်က ယန်ကွေ့ဖေး ပြုံးစေဖို့ မိုင်ထောင်ချီအဝေးကနေ ဘာလို့ လိုင်ချီသီးပို့ပေးခဲ့လဲ သူတို့နားလည်လာခဲ့၏။
အကြောင်းမှာကား အလှလေး၏အပြုံးတစ်ပွင့်က ရွှေချောင်းတစ်ထောင်နှင့် တကယ်ထိုက်တန်လို့ပင်!
သူဌေးဇနီး၏အပြုံးက သူတို့နှလုံးသားကို ထိုးဖောက်စေသော ရိုးရှင်းသောအပြုံးဖြစ်ပြီး သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့်စိတ်ကို နွေးထွေးမှု၊ နူးညံ့မှုဖြင့် အစာကျွေးကာ ကုစားပေးနိုင်လွန်းသည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ဇနီး၏အပြုံးက သက်ရှိအားလုံးကို ဆွဲဆောင်နိုင်တာကို တွေ့သွားပြီး ချဥ်စူးရမလား ပျော်ရမလားပင် မသိတော့ချေ။ သူက ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ပဲ သူ့ဇနီးကို ရုံးခန်းထဲအမြန်ခေါ်သွားပြီး အပြစ်ပေးသည့်အနေဖြင့် စားပွဲမှာဖိကာ အကြိမ်အနည်းငယ်နမ်းပစ်လိုက်၏။
ရှန်းယုဟန်က သူ့အနမ်းကြောင့် အံ့သြနေသည်။ “ယောကျာ်း ဘာလို့အဲ့လောက်ကြမ်းတမ်းနေတာလဲ၊ ကျွန်တော့်ပါးစပ်က ခင်ဗျားအနမ်းကြောင့် နာသွားပြီ။”
“တခြားသူတွေကိုပြုံးမပြနဲ့” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လိုက်သည်။ “အဲ့ဒီရာဂလွန်ကဲနေတဲ့အမျိုးသမီးတွေက မင်းကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းဖြစ်နေကြတယ်။”
“ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကပြိုင်ဘက်ကင်းတဲ့ အလှလေးမှမဟုတ်တာ။ သူတို့ကျွန်တော့်ကိုကြည့်မနေပါဘူး။” ရှန်းယုဟန်က လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူ့ခင်ပွန်း၏လည်ပင်းကို ဖက်ထားပြီး စားပွဲပေါ်မှာ ဒီလိုထိုင်နေတာ မသင့်လျော်ဘူးလို့ ခံစားမိသည်။
“မင်း….” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့မျက်နှာ၊ အဖြူအနက်မျက်လုံး၊ အနည်းငယ်နူးညံ့သောနှာခေါင်း၊ ဖြူဖွေးနူးညံ့သောမျက်နှာ၊ သူ့အနမ်းကြောင့် စိုရွှန်းနေသော နှုတ်ခမ်းပါးနှင့် ချစ်မြတ်နိုးမှုနှင့်ပြည့်နေသော သူ့မျက်ခုံးများကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
ရှန်းယုဟန်က နေ့တိုင်း လူများစွာ၏အကြည့်ကိုခံရပြီး သူက ဝတ္ထုထဲက ပျိုတိုင်းကြိုက်သောနှင်းဆီခိုင်နှင့် တူနေသည်။ အနာဂတ်မှာ မတ်စ်မတပ်ပဲ အပြင်ထွက်လို့မရမှာကို မကြောက်ဘူးလား?
“ကျွန်တော်က ဘာဖြစ်လို့လဲ?” ရှန်းယုဟန်က အပြစ်ကင်းသလို မျက်တောင်ခတ်လိုက်၏။
“ကိုယ်မင်းကိုထပ်နမ်းမယ်။” ရှန်ချီဟွမ်းက တွေးလိုက်သည်။ သူက ယခုချိန်မှာ မြေခွေးနတ်ဆိုးလေး မြှူစွယ်တာကို ခံနေရတဲ့ အရူးဘုရင်ပဲ။
–
ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ သူက ရှန်းယုဟန် တစ်ယောက်တည်း အပြင်ထွက်တာကို သဘောမကျတာကြောင့် လျှိုထန်ပြောခဲ့သော ညစာစားပွဲကို အဖော်လိုက်ပေးခဲ့သည်။
သခင်ကြီးလျှိုက ရှန်းယုဟန်ကို မျိုးရိုးနာမည်ကျင်းဆိုသည့် ဂုဏ်သရေရှိ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သည်။ ရှန်ချီဟွမ်းက ထိုနာမည်ကိုကြားဖူးပေမယ့် သူ့ကိုတော့ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးပေ။ သခင်ကြီးကျင်းက သူ့တူလေးကိုကူညီပေးနေတာဖြစ်ပြီး သူ့တူလေးက လျှိုထန်ပြောခဲ့သော ဒါရိုက်တာဖြစ်သည်။ ရှန်းယုဟန်က နောက်ဆုံးမှာ သူ့ကိုပုံဆွဲဖို့ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သော ဒါရိုက်တာနဲ့တွေ့ဆုံခဲ့သည်။
ဒါရိုက်တာကျင်းက သုံးဆယ်အရွယ်ဖြစ်ပြီး မုတ်ဆိတ်မွေးကလည်းရှည်နေပြီး ညစာစားပွဲက လူအားလုံးထက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဝတ်ဆင်ထား၏။ထိုသည်မှာ သူ့ဦးလေးက ညစာစားပွဲ၏အိမ်ရှင်ဖြစ်နေလို့ပင်။
ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်း၏ချစ်သူဆိုတာကို ဒါရိုက်တာကျင်းကသိသည်။ သူက ရှန်ချီဟွမ်း၏ပန်းချီကားကို ဝေ့ပေါ်မှာမြင်ဖူးပေမယ့် လူချင်းတော့မတွေ့ဖူးချေ။ သူ့မှာဝေ့ပေါ်မရှိပဲ အသိအကျွမ်းတွေကလည်း သူ့ဝီချက်ကိုမသိတာကြောင့် သူ့ကို အလျင်စလို အက်ဒ်လိုက်ခြင်းက မလေးစားရာကျသဖြင့် သူက လူတွေကိုဖိတ်ခေါ်ဖို့ ညစာစားပွဲကျင်းပပေးရန် သူ့ဦးလေးကိုပြောခဲ့သည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက သူတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသော ကြော့ရှင်းပြီး ဂုဏ်သရေရှိလူအများကြီးကို တွေ့လိုက်ရပြီး ဘေးမှာထိုင်ပြီး ဒါရိုက်တာကျင်းနှင့် ပန်းချီကားအကြောင်းပြောနေသော ရှန်းယုဟန်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ဇနီးက သိက္ခာရှိရုံတင်မဟုတ်ပဲ သူ့ခင်ပွန်းကိုလည်း အောင်မြင်မှုယူဆောင်လာပေးနိုင်သည်။ သူဘယ်လောက်ပဲချမ်းသာပါစေ သူ့အတွက် အဆက်အသွယ်ရဖို့က ခက်ခဲသည်။ သူတွေ့ချင်သောလူများကို အလွယ်တကူမတွေ့နိုင်ပေ။ ရှန်မိသားစုက ချမ်းသာကြွယ်ဝသော မိသားစုဖြစ်နေရင်တောင် သူက သူ့မိသားစုကို သုံးပြီးရလာတာကို မလိုချင်ပေ။ ယခု သူ့ဇနီးက မျက်နှာကျက်ပေါ်ကသော့ကို အလွယ်တကူရနိုင်အောင် လုပ်ပေးခဲ့သည်။
သူ့ခင်ပွန်း၏ အထင်ကြီးလေးစားခံနေရတာကို မသိသော ရှန်းယုဟန်က အအေးသောက်နေပြီး ရုပ်ရှင်အသစ်အကြောင်းပြောနေသော ဒါရိုက်တာကျင်း၏ သွက်လက်သောစကားများကို နားထောင်နေ၏။
ရှန်းယုဟန်က ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး သူ့ကိုကြားဖြတ်ပြောလိုက်၏။ “ဒါရိုက်တာကျင်းက ကျွန်တော့်ကို ရုပ်ရှင်အသစ်အတွက် ပန်းချီဆွဲပေးစေချင်တာလား?”
အကျင့်ဟောင်းကို ပြန်လုပ်မိနေသော ဒါရိုက်တာကျင်းက ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။ “မစ္စတာရှန်း၊ ကျွန်တော် ဥက္ကဋ္ဌရှန်ရဲ့ဝေ့ပေါ်မှာ ခင်ဗျားရဲ့ပန်းချီကားကိုတွေ့ခဲ့တယ်။ သူတို့က ကျွန်တော့်ရဲ့ရုပ်ရှင်နဲ့ အရမ်းကိုက်ညီတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်အတွက် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ဆွဲခိုင်းဖို့ တွေးနေတာ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာ စိတ်ကူးအသစ်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့်ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ခင်ဗျားကို ပန်းချီတိုက်ရိုက်ဆွဲပေးစေချင်တယ်။ ဇာတ်ဝင်ခန်းထဲပါဖို့ သဘောတူမတူသိချင်ပါတယ်။” သူက ပေါင်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသော ရှန်းယုဟန်၏လက်က အမျိုးသမီးဇာတ်လိုက်ထက် ပိုကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ခံစားရသည်။
သူက လက်ရဲ့အလှတရားကို နှစ်သက်မြတ်နိုးတာ ဘယ်သူကသိမှာလဲ!
ရှန်းယုဟန်က ခဏလောက်တွေးပြီး ဒါရိုက်တာကျင်းက သူလက်ခံမယ်လို့တွေးနေတာကြောင့် သူကပြောလိုက်၏။ “ဒါဆို ကျွန်တော့်ခင်ပွန်းကို အရင်မေးလိုက်ပါဦးမယ်။”
ဒါရိုက်တာကျင်း “.....”
ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းကို မက်ဆေ့ပို့ပြီး သူရောက်လာတော့ ဒါရိုက်တာကျင်းက သူ့တောင်းဆိုချက်ကို ထပ််မံဖော်ပြခဲ့သည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကိုမေးလိုက်သည်။ “မင်းသွားချင်လား?”
ရှန်းယုဟန်က တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် မျက်နှာမပြချင်ဘူး။”
ဒါရိုက်တာကျင်း၏နားက စူးရှတာကြောင့် သူက ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။ “မင်းလက်ကိုပဲပြရမှာ၊ မျက်နှာမပါဘူး။”
.
ရှန်းယုဟန်က ဤအခြေအနေကို လက်ခံနိုင်သည်။ “ဒါဆို ယောကျာ်းက အဖော်လိုက်ပေးမလား?” ပိုက်ဆံနည်းနည်းရှာဖို့လိုသေးသည်။
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကို ညင်ညင်သာသာကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ကာပြောလိုက်သည်။ “ကောင်းပြီ”
ရှန်ချီဟွမ်းက ဒါရိုက်တာကျင်းကို ရင်ဆိုင်လိုက်သောအခါ သူ့မျက်လုံးများက ပြောင်းလဲသွားသည်။ “ဒါရိုက်တာကျင်း၊ ကျွန်တော့်အိမ်ကရှောင်ဟန်က အတော်စိတ်ပျော့လို့ ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုသည်းခံပေးပါ။ ခင်ဗျား သူ့လက်ကို ဇာတ်ဝင်ခန်းထဲထည့်ချင်ရင် သူ့လက်အတွက် အာမခံအရင်ဝယ်ရမယ်။ ပြီးတော့ ရိုက်ကွင်းမှာ သူ့လက်အန္တရာယ်မရှိစေဖို့ အာမခံပေးရမယ်။ အခုက ဆောင်းရာသီဆိုတော့ ရိုက်ကူးဖို့အခြေအနေက ခက်ခဲလွန်းတယ်။ စတူဒီယိုက လူတွေကို မအေးခဲစေရဘူးဆိုတာလည်း အာမခံပေးရမယ်..ပြီးတော့”
ဒါရိုက်တာကျင်းက ခဏတာအံ့အားသင့်သွားသည်။ ဘယ်လိုအာမခံကိုပြောနေတာလဲ?
ရှန်ချီဟွမ်းက သူ အာစေးမိနေတာကိုတွေ့သောအခါ မသက်မသာခံစားလိုက်ရပြီး အကြံပြုလိုက်သည်။ “ဒါရိုက်တာကျင်း၊ မမှတ်မိရင် အသံအရင်သွင်းထားလိုက်ပါ။”