Chapter 45.1

“အကြံကြီးတဲ့လူ”

ရှန်းယုဟန်နှင့် ရှန်ချီဟွမ်း၏ ရေပူစမ်းခရီးက နှစ်ရက်သာကြာသည်။

ရှန်းယုဟန်က ရေပူစမ်းစိမ်တာ အတွေ့မကြုံမရှိသဖြင့် ပထမရက်မှာ သင်ယူပြီးနောက် သူက ဒုတိယနေ့မှာ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ရေစိမ်နိုင်ခဲ့သည်။ သူမသက်မသာဖြစ်လာတာနဲ့ ရေပူစမ်းမှ ချက်ချင်းထွက်ကာ တစ်မိနစ်လေးတောင် ဆက်မနေရဲချေ။

ရှန်ချီဟွမ်းကတော့ သူ့မှာ စွဲမက်စရာကောင်းသော အတွေးများရှိနေသော်ငြား လေထုက အချိန်ကောင်းမဟုတ်သဖြင့် သူက အလျင်မလိုရဲ​ပေ။ ရှန်းယုဟန်က ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ရေစိမ်နေစဥ် သေချာထိန်ထားပြီး ဆယ်မိနစ်တစ်ခါ ရေပူစမ်းမှထွက်ကာ အနားယူပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လုံနေအောင်ပတ်ထားလေ့ရှိသည်။ အရေးကြီးဆုံးက ရှန်ချီဟွမ်းကိုယ်တိုင်က သေချာမပြင်ဆင်ရသေးသဖြင့် အချိန်ရောက်လာလို့ သူက ရှန်းယုဟန်ကို နာအောင်လုပ်မိရင် သူလမ်းလျှောက်သည့်အခါ မြင်မကောင်း ရှုမကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။ တခြားသူတွေ မြင်သွားရင်လည်း မကောင်းသလို ပိုးသားလိုပိန်လှီသောမျက်နှာနဲ့ ရှန်းယုဟန်က အရှက်လွန်ပြီး သေလောက်အောင် ဒေါသထွက်လိမ့်မည်။ ဒါကြောင့် လောလောဆယ် သူ့ကိုလွှတ်ပေးထားတာက ပိုကောင်းမည်။

ရှန်းယုဟန်က ခရီးစဥ်ကနေ အများကြီးအကျိုးရှိခဲ့ပြီး လင်းမုန့်က နောက်တစ်ခါအပြင်ထွက်ဖို့ ဝီချက်ကနေမေးခဲ့သည်။ သူက ဤမိန်းကလေးများ၏ အကျင့်စရိုက်ကိုကောင်းတယ်လို့ ထင်တာကြောင့် သူအချိန်ရရင် နောက်တစ်ကြိမ်တွေ့ကြမယ်လို့ ပြောလိုက်သည်။ အဆုံးမှာ သူက သူ့ခင်ပွန်း၏ ခွင့်ပြုချက်ကို ယူရဆဲဖြစ်ပြီး သူက သူတို့နဲ့ ဘယ်လောက်ရင်းနှီးပါစေ သူ့ခင်ပွန်းလောက်တော့ မရင်းနှီးကြပေ။

ရာသီဥတုသာယာနေစဥ် လမ်းပေါ်မှာ နှင်းမရှိတာကြောင့် နောက်နေ့နေ့လည်မှာ သူတို့ထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။

သူတို့ စောစောထွက်လာခဲ့ရသည့် အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ ရှန်ထျန်းဖုန်း ဆေးရုံတက်နေရခြင်းကို မီဒီယာက ထုတ်ဖော်ခဲ့ပြီး တိုက်ဆိုင်စွာပင် မီဒီယာက ရှန်ချီဟွမ်းတို့အုပ်စု ဆေးရုံကထွက်လာသည့်ပုံကို ရိုက်ခဲ့ပြီး လူတစ်ယောက်ချင်းစီ၏ အပြုအမူမှာ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်တစ်ခုပါရှိနေပြီး ရှန်မိသားစု၏ဆန်းကြယ်မှုက အံ့ဖွယ်ကောင်းသော ခေတ်သစ်နန်းတွင်းဇာတ်လမ်းတွဲအဖြစ် ဖော်ပြခြင်းခံထားရသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ရှန်းယုဟန်ကြားက ဆက်ဆံရေးကိုလည်း လွဲချော်နေတယ်လို့ရေးကာ အပြင်မှာအဆင်ပြေပြီး အတွင်းမှာ ကွဲလွဲနေတယ်လို့ ပြောထားသည်။ အကြောင်းမှာ ဗီဒီယိုထဲတွင် ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းထက် ခြေတစ်လှမ်းနောက်ကျနေပြီး သူက ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ခပ်ခွာခွာနေရန် မစောင့်နိုင်တော့ဘူးလို့ မီဒီယာက ဖော်ပြထားသည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာက ဤအိမ်ထောင်ရေးကိုမကျေနပ်ပေမယ့် အာဏာကိုကြောက်တာကြောင့် လက်ထပ်ပြီးနောက် ဒေါသကိုထိန်းချုပ်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် ဝေ့ပေါ်မှာလည်း ပူးပေါင်းပေးနေရသည်ဟု ရေးသားထားသည်။

ဤအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်သည် ရှန်းယုဟန်မှာ ဝေ့ပေါ်မရှိပဲ ပန်းချီနှင့် လက်ရေးလှကိစ္စရပ်များကို ရှန်ချီဟွမ်းက ထိန်းချုပ်ထားပြီး ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို ထိန်းချုပ်ကာ အပြင်မီဒီယာနှင့် ဝေးဝေးနေခိုင်းထားပြီး ထိုသည်မှာ မီဒီယာအရှေ့မှာ အိမ်ထောင်ရေးအ​ခြေအနေ အစစ်အမှန်ကို ဖော်ပြမိမှာစိုးလို့ဟု မီဒီယာက ရေးသားထားသည်။

ထိုအဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်က အင်တာနက်သုံးစွဲသူများအတွက် အဓိပ္ပါယ်ရှိပုံရပြီး သူတို့က ရှန်ချီဟွမ်း၏အသံကိုသာ ကြားရပြီး ရှန်းယုဟန်နှင့် သက်ဆိုင်သော အချက်အလက် လုံးဝမရှိသည့်အပြင် သူက ရှန်ချီယွင်နှင့် ပတ်သတ်သော Hot Search ကိုတောင် ​ရှင်းလင်းချက်ပေးဖို့ ရောက်မလာခဲ့ပေ။ ယင်းမှာ မကောင်းသောခံစားချက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။

အစ်ကိုက ညီဖြစ်သူ သဘောကျသောလူကို အတင်းအဓမ္မလက်ထ​ပ်ခဲ့တာကြောင့် သူ့ညီကိုကြိုက်သော ဒီလူက အစ်ကိုဖြစ်သူအပေါ် ခံစားချက်ကောင်းမရှိပေ။

မီဒီယာ၏ ဖတ်ရှုနားလည်နိုင်စွမ်းသည် ပြီးပြည့်စုံပြီး ဤသည်မှာ 80% မှန်ကန်ပြီး ချမ်းသာပြီး အာဏာရှိသောမိသားစုများမှာ အငြင်းအခုံကိစ္စရပ်များစွာရှိသည်ဟု ပြောစမှတ်ရှိကြပြီး ယင်းမှာ အချိန်တိုင်း အံ့ဖွယ်ကောင်းသည်။

အင်တာနက်ပေါ်မှာ ပူးပေါင်းကြံစည်မှုသီအိုရီတွေ ဘယ်လောက်ပဲရှိရှိ ရှန်းယုဟန်က ဘာမှမသိပေ။ ရေပူစမ်းဗီလာမှပြန်လာပြီး သူက ပိုပြီးတက်ကြွနေကာ ခေတ်သစ်လူနေမှုဘဝအတွက် မျှော်လင့်ချက်ပိုရှိလာသည်။ သူက ယခင်က ကောခန္ဓာကိုယ်မှာ မလုပ်နိုင်ခဲ့သည့် အရာများကို လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ကောတစ်ယောက်အနေနဲ့ သူက အပြင်ထွက်ရင် မျက်နှာဖုံးထားခဲ့ရပြီး မျက်နှာပြဖို့ခွင့်မပြုထားပေ။ သူ့အသွင်အပြင်နဲ့ဆိုရင် ယုတ်မာသောရည်ရွယ်ချက်ရှိသည့် လူဆိုးများ၏ ပစ်မှတ်ထားခံရဖို့ ဖြစ်နိုင်ချေများတာကြောင့် သူက ခရီးဝေးမထွက်ဖူးပဲ ခရီးထွက်သော အခြေအနေတချို့မှာ သူ့မိသားစုပါရှိပြီး အိမ်တော်အစေခံများ၏ တကောက်ကောက်လိုက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။

မြို့ကိုပြန်ရောက်တော့ ရှန်ချီဟွမ်းက နေ့စဥ် အဆုံးမရှိသော အလုပ်များနှင့် ရှုပ်နေကာ ရှန်းယုဟန်က ဖန်လုံအိမ်ထဲရှိ ပန်းပင်များကို ဂရုစိုက်နေပြီး ပန်းပင်များက ယခုဆိုလျှင် ပိုမိုရှင်သန်လာပြီး ပန်းပင်များကို ကြည့်ရှုပေးဖို့လာသော ဥယျာဥ်မှူးများက ပန်းတွေက အပင်သန်လာသဖြင့် တစ်ယောက်ယောက်က နေ့တိုင်း သေချာဂရုစိုက်ပေးနေပုံရတယ်လို့ ပြောခဲ့သည်။

သို့သော် ရှန်းယုဟန်၏ အားလပ်ရက်က တစ်ရက်သာခံပြီး နောက်နေ့မှာ သူက ရှန်ထျန်းဖုန်းဆီက ဖုန်းတစ်ကောလ်ရရှိခဲ့ပြီး သူက ဆေးရုံမှာပျင်းနေ၍ စကားလာပြောပေးဖို့ ခေါ်ခဲ့သည်။

ရှန်းယုဟန်က သူ ဂိုးကစားတတ်ရင် ဂိုးဘုတ်ယူလာရမလားလို့ မေးလိုက်သည်။

ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရတယ်လို့ပြောသည်။

အိမ်ကမထွက်ခင် ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းကို သူအိမ်မှာမရှိကြောင်းနဲ့ ဘယ်ကိုရောက်နေလဲဆိုတာကို မက်ဆေ့ပို့ပေးခဲ့သည်။

ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ခင်ပွန်းကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပဲ သူ့အနားက အမျိုးသမီးများ၏ လွှမ်းမိုးမှုကိုခံထားရပြီး သူ့ခင်ပွန်းကို အထင်လွဲခဲ့ပေမယ့် ရှန်းယုဟန်က ချွေးမတာဝန်ကို ကျေပွန်အောင်လုပ်ရန် ဝက်သားစွပ်ပြုတ်ကို ဘူးထဲကိုယ်တိုင်ထည့်ကာ ဆေးရုံကိုယူလာခဲ့သည်။

ရှန်းယုဟန် ဆေးရုံကိုရောက်သောအခါ အိမ်တော်ထိန်းနှင့် အသက်ငါးဆယ်အရွယ် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးဝန်ထမ်းသာ ရှိနေပြီး တခြားဘယ်သူမှမရှိပေ။

သူက ကုတ်ကိုချွတ်ကာ ဘေးမှာချိတ်လိုက်ပြီး အဘိုးကြီးကို လေအေးမတိုက်အောင် ကာပေးထားသည်။ သူဝင်လာတာနဲ့ ရှန်ထျန်းဖုန်း၏အခြေအနေက ပိုဆိုးနေကာ အရင်ကထက် ဆယ်နှစ်နီးပါးပိုအိုစာနေပြီး သူက တကယ်ကို အဘိုးကြီးဖြစ်တာကြောင့် သူက သူ့အဘွားကို မစဥ်းစားမိပဲ မနေနိုင်ချေ။

ရှန်းယုဟန်က သဘာဝကျစွာပြောလာသည်။ “အဖေ၊ ကျွန်တော်ခင်ဗျားအတွက် ဝက်သားစွပ်ပြုတ်ယူလာတယ်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပြုတ်ထားတာ”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ “အို? မင်းက ချက်ပြုတ်တတ်တာလား?”

သူ့ဇနီးများက သူ့ကိုအစားအသောက်ယူလာပေးကြပေမယ့် သူတို့ကိုယ်တိုင်ချက်ခဲ့တာမဟုတ်ပေ။ အစောပိုင်းနှစ်များက သူ့ကိုစိတ်ကျေနပ်စေရန် သူတို့က သူ့အတွက် ကိုယ်တိုင်ချက်ပြုတ်ကာ အသစ်အဆန်းမြည်းခွင့်ပေးပေမယ့် နောက်ကျတော့ သူတို့က တစ်ယောက်ယောက်ကိုသာ ချက်ခိုင်းပြီး အိမ်တော်က ဒရိုက်ဘာ၊ အစေခံ၊ စားဖိုမှူးများနှင့် ပြည့်နေခြင်းက သူတို့ကိုပျင်းရိစေခဲ့သည်။ ချွေးမအသစ်လေးက ရုတ်တရက် သူ့အတွက် စွပ်ပြုတ်လုပ်လာပေး​တော့ အတိတ်က မှတ်ဉာဏ်များကို ပြန်သတိရသွားစေပြီး သူ့အတွက် ဆွေမျိုးသားချင်းများက ချက်မကျွေးတာကြာလှပြီဖြစ်သည်။

“ဟုတ်ကဲ့၊ ကျွန်တော် လတ်တလောမှာ အချက်အပြုတ်သင်တန်းတက်ထားတယ်။ ပြီး​တော့ ဆရာကလည်း ကျွန်တော့်ကိုချီးကျူးခဲ့သေးတယ်၊ အဖေစားကြည့်ချင်လား?” ရှန်းယုဟန်၏စကားလုံးများမှာ တမင်တကာ ပြောနေခြင်းမဟုတ်ပဲ သူက မိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို သဘာဝဆန်ဆန်ပြောခဲ့သည်။ “ကျွန်တော်က တမင်တကာ အချိန်အကြာကြီး နှပ်ချက်ထားတာ”

“လုပ်စမ်းပါ၊ မင်းရဲ့လက်ရာကို မြည်းစမ်းပါရစေ၊ ငါလဲကျတဲ့အချိန်တိုင်း မင်းလုပ်ကျွေးလို့ရပါတယ်” ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကိုယ်သူတောင် ဟာသလုပ်ခဲ့သည်။

“အဲ့လိုလား? အဖေသောက်လိုက်ရင် မြန်မြန်ကောင်းလာနိုင်လောက်တယ်။” ရှန်းယုဟန်က စွပ်ပြုတ်ပြင်ပေးနေရင်း ပြောလိုက်သည်။

“မင်းရဲ့ကြင်နာမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။” ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကိုစကားပြောရတာ နွေဦးလေညင်းလို သက်တောင့်သက်သာရှိတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရသည်။

ဒီကလေးကို ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့စဥ်က သူက အကြွေးတွေကြောင့် ပုန်းနေရလို့ ပူပန်နေရပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူဘယ်သူဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြလိုက်တာနဲ့ သူ့ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင် စကားမပြောရဲတော့ပဲ ခေါင်းငုံ့ကာ ထမင်းစားခဲ့ပြီး စားနေရင်း ငိုသလို အလွန်အရှက်ရနေခဲ့သည်။ သူက ထိုအချိန်က ဤကလေး၏အသွင်အပြင်ကို မမှတ်မိပေ။ သူ့မှာဆံပင်အဝါရှိတာသာ သိခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ သူက ယုံကြည်မှုပိုရှိလာပြီး ဆံပင်အဝါမဆိုးထားသလို လူတွေရဲ့မျက်လုံးကို နာကျင်စေသည့် နားဆွဲလည်းမတပ်တော့ပဲ မျက်လုံးထဲမှာ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းလာခဲ့သည်။

ယခုရှန်းယုဟန်က ပို၍ရည်မွန်ပြီး အပြုအမူတိုင်းမှာ ကျက်သရေရှိလှသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ အသုံးအဆောင်များက အမြင်ပိုရှိလာပြီး ယခင်က နားကပ်ငါးခု၊ ခြောက်ခုတပ်ထားတာနှင့် နှိုင်းယှဥ်ပါက ယခုဝတ်ထားသော ခေါက်ချိုးညီနားကပ်က ရှန်ထျန်းဖုန်းအတွက် ကြည့်ကောင်းလွန်းသည်။ နှစ်လအတွင်းမှာ ထိုမျှလောက်ပြောင်းလဲပစ်ဖို့ လွယ်မှာမဟုတ်ပေ။ သူ့သားကို လက်ထပ်ခဲ့ခြင်းက သူ့ဝိညာဥ်ကိုပါ သန့်စင်ပေးခဲ့ပြီး သူ့သားက အရေးကြီးအခန်းကဏ္ဍကနေ ပါဝင်နေမယ်လို့ သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်းယုဟန်ယူလာသော ဝက်သားစွပ်ပြုတ်ကို ကျေကျေနပ်နပ်သောက်ကာ အဆက်မပြတ် ချီးမွမ်းနေခဲ့သည်။ “အရသာအရမ်းကောင်းတာပဲ။ ဒီလိုဝက်သားစွပ်ပြတ်မျိုး မသောက်ရတာ တော်တော်ကြာပြီ။” သူက တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရကာ သူ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးက ခဏရပ်သွားပေမယ့် ခေတ္တမျှသာဖြစ်သည်။

ရှန်းယုဟန်က စိတ်ရင်းဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ “အဖေ​ကြိုက်ရင်၊ ကျွန်တော်မနက်ဖြန် ကြက်သားနှပ်စွပ်ပြုတ် လုပ်လာပေးပါမယ်။”

“မနက်ဖြန်လာဖို့အားရဲ့လား?” ရှန်ထျန်းဖုန်းက မနက်ဖြန်ကို တကယ်မျှော်နေသည်။

“လတ်တလော နှင်းကျနေလို့ အကိုဟွမ်းက ကျွန်တော့်ကို သင်တန်းမသွားဖို့ ပြောထားတယ်။” ရှန်းယုဟန်​က ဘွင်းဘွင်း​ပြောကာ သူ့သင်တန်းအကြောင်း ဖုံးကွယ်ထားစရာမလိုပေ။ “ကျွန်တော် ဂိုးဘုတ်ယူလာတယ်။ ကစားကြမလား?”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့စီစဥ်မှုကို အလွန်ကျေနပ်နေပြီး အိမ်တော်ထိန်းကို စားပွဲအသေးတစ်လုံးပြင်ပေးဖို့ ချက်ချင်းခိုင်းလိုက်သည်။

အဘိုးကြီးနှင့် လူငယ်လေးက စတင်ကစားနေပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်း၏ ဂိုးစကေးလ်မှာ သာမန်ဖြစ်ပေမယ့် ရှန်းယုဟန်က လူကြီးကို မျက်နှာသာပေးခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက ပွဲရေနည်းနည်းစီအနိုင်ရခဲ့ပြီး သူတို့ရယ်သံများက လူနာဆောင်တစ်ခုလုံးကြားနေရသည်။

ညနေခင်းမှာ တတိယမဒမ်ရောက်လာပြီး ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်းယုဟန်နဲ့ ရယ်ရယ်မောမော ကစားနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သို့သော် ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူမကိုတွေ့တော့ သူ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးက ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

ရှန်းယုဟန်က သူ ရှန်ချီဟွမ်းအတွက် ညစာပြင်ပေးဖို့လိုတယ်လို့ပြောကာ အပူချိန်ထိန်းပေးသော ချိုင့်တစ်ခုနှင့်ပြန်သွားခဲ့သည်။

တတိယမဒမ်က လက်ဆေးဖို့အခွင့်အရေးယူကာ ရှန်းယုဟန်နောက်ကနေ လိုက်သွားခဲ့သည်။

လူနာဆောင်နှင့် မလှမ်းမကမ်းသို့ရောက်သောအခါ တတိယမဒမ်က ရှန်းယုဟန်ကိုခေါ်ခဲ့သည်။

“ရှန်းယုဟန်၊ ခဏနေဦး”

ရှန်းယုဟန်က သူ့ကုတ်အင်္ကျီအိတ်ကပ်ထဲက လက်အိတ်တစ်စုံကိုထုတ်ကာ ဘေးမှာရပ်လိုက်ပြီး လှည်းတွန်းလာသော သူနာပြုကိုရှောင်လိုက်သည်။ သူက တတိယမဒမ်ကို မော့ကြည့်ကာ အမူအရာမဲ့စွာပြောလိုက်သည်။ “ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ?”

တတိယမဒမ်က သူမသားအတွက် ရှန်းယုဟန်ကို တစ်ကြိမ်တိုက်ခိုက်ဖူးပေမယ့် ထိုအချိန်က မူလရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီယွင်ကို နှိုးဆွခဲ့လို့ဖြစ်သည်။

သူမက ရှန်းယုဟန်လောက် အရပ်မရှည်တာကြောင့် သူ့ကိုမော့သာကြည့်နိုင်သည်။ “ငါပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပဲပြောမယ်၊ ရှန်ချီယွင်ကို မင်းနဲ့ဝေးဝေးနေဖို့ ပြောပေးနိုင်မလား?”

&&&&&&&&&&&

Chapter 45.2

“အကြံကြီးတဲ့လူ”

ရှန်းယုဟန်က လက်အိတ်တစ်ဖက်ဝတ်ထားပြီး နောက်တစ်ဖက်ကိုပါ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဝတ်လိုက်ကာ ပျင်းပျင်းရိရိ မျက်ခွံကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ တတိယမဒမ်၏ စိတ်ရှည်သည်းခံမှု ကုန်ဆုံးတော့မယ့်အချိန် ရှန်းယုဟန်က ပါးစပ်ကို ညင်ညင်သာသာ ဖွင့်လိုက်သည်။ “ခင်ဗျားဘယ်လိုဖျက်လိုဖျက်စီးစကားကို ပြောနေတာလဲ၊ ကျွန်တော်က ရှန်ချီယွင်ရဲ့မရီးပါ။”

သူပြောတာမှန်သည်၊ တတိယမဒမ်က ဒါကိုငြင်းခုံလို့မရပေမယ့် သူမသား၏ လတ်တလော အပြုအမူကြောင့် အခက်တွေ့နေပြီး ရှန်ချီယွင်က ရှန်းယုဟန်ကို အရမ်းဂရုစိုက်နေတာကြောင့် သူမသည်းမခံနိုင်တော့တာ သိသာသည်။

တတိယမဒမ်က ဒီကိစ္စက စိတ်ပျက်စရာကောင်းပြီး ကျိုးကြောင်းဆီလျော်မှုမရှိဘူးလို့ ခံစားမိသဖြင့် သူမကပြောလိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့် မင်း ရှန်ချီဟွမ်းကို လိုလိုလားလား လက်ထပ်ခဲ့တာမဟုတ်​ဘူးဆိုတာ ငါတို့အားလုံးသိတာပဲ။ ဒါကြောင့် ရှန်ချီယွင်ကို စကားလုံးနည်းနည်းပြောပေးရင် ငါမင်းကို ခက်ခဲအောင်မလုပ်တော့ဘူး။”

ရှန်းယုဟန်က တတိယမဒမ်ကိုကြည့်ကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြုံးလိုက်သည်။ “ရိုးသားရရင် ကျွန်တော့်ကိုအဲ့လိုလုပ်ခိုင်းဖို့ ခင်ဗျားမှာဘာအရည်အချင်းရှိလို့လဲ? ပထမဆုံးအချက်က…ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်ယောက်ဖ ရှန်ချီယွင်က စိတ်ရောကိုယ်ရောဖြူစင်ကြပါတယ်။ မိခင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ခင်ဗျားက ခင်ဗျားသားကို ဂရုမစိုက်ပဲ ရွှံ့ရေကိုမွှေဖို့ကြိုးစားနေတယ်။ ဒါက မိခင်တယောက်အနေနဲ့ မသင့်တော်ဘူး။ ဒုတိယအချက်…ကျွန်တော်က ပင်မအိမ်တော်က မိသားစုဝင်တစ်ယောက်ပါ၊ ရှန်ချီဟွမ်းနဲ့လက်ထပ်ထားတာမလို့ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လိုနေနေ ခင်ဗျားအပူမပါဘူး။ တတိယအချက်…. ခင်ဗျားက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အထင်သိပ်ကြီးတာပဲ။ တတိယမဒမ်.. ဒါကလူတွေကိုအကူအညီတောင်းတဲ့ပုံစံလား? ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကိုခက်ခဲအောင်လုပ်သည်ဖြစ်စေ မလုပ်သည်ဖြစ်စေ နောက်ဆုံးဆုံးဖြတ်ရမယ့်သူက ကျွန်တော်ပါ။ ခင်ဗျားမဟုတ်ဘူး.. အခု ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို ခက်ခဲအောင်လုပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ့်ကျင့်သိက္ခာကို မဟုတ်မမှန်ပြောဖို့ စီစဥ်နေတယ်လို့ ကျွန်တော်ခံစားမိတယ်။”

ထိုအချိန်မှာ တတိယမဒမ်က ယခင်က ဒုတိယအဒမ်ကြုံဖူးခဲ့သည့် 'ပျော်ရွှင်မှု'ကို ခံစားလိုက်ရပြီး ရှန်းယုဟန်၏ပါးစပ်က တကယ်ကိုအပြောကောင်းပြီး စကားတစ်ခွန်းစီက အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ သူ့စကားထဲမှာ ကျိန်ဆဲတာတစ်ခုမှမပါသော်လည်း ပေါင်းစပ်လိုက်သောအခါ အဆုံးမဲ့အရှက်ရသွားလေသည်။

သူမရင်ဘတ်က မွန်းကြပ်လာပြီး အပေါ်အောက်လှုပ်ခါနေသည်။ မူလက သူမ၏စိတ်ရှည်သည်းခံမှုက တစ်နှစ်ထက်တစ်နှစ်ပိုဆိုးလာပြီး သူမက ရှန်းယုဟန်၏တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းက အဲ့လောက်ကောင်းနေမယ်လို့ ကိုယ်တွေ့မကြုံရခင်အထိ မယုံခဲ့ပေ။

သူမကစိတ်ဆိုးလွန်းလို့ သူမဦးနှောက်က ရှုပ်ထွေးလာခဲ့သည်။ “ရှန်းယုဟန်၊ ငါမင်းကိုမကူညီခဲ့ရင် မင်းရှန်ချီဟွမ်းကို လက်ထပ်နိုင်ခဲ့ပါ့မလား? မင်းအခုထိ ငါ့သားနောက်ကို လိုက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား?”

ရှန်းယုဟန်က လုံးဝစိတ်မဆိုးပေမယ့် စီရီနဲ့ အစောပိုင်းက စကားပြောနေစဥ် ကြားခဲ့ရသော စကားတစ်ခွန်းကို သတိရသွားသည်။ “ဦးနှောက်က ကောင်းတဲ့ပစ္စည်းပေမယ့် ခင်ဗျားမှာမရှိတာနှမြောစရာပဲ။ တတိယမဒမ်၊ ခင်ဗျားသားကို ဘယ်လိုသင်ပေးရမလဲမသိရင် တခြားလူကိုအားမကိုးနဲ့၊ ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုမကူညီဘူး။” ထိုစကားပြောပြီးနောက် သူက လှည့်ထွက်သွားပြီး ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ခြေဆောင့်ကာ မျက်နှာနီရဲနေသည့် တတိယမဒမ်ကို နောက်မှာထားခဲ့သည်။

ဦးနှောက်က ကောင်းတဲ့ပစ္စည်းပေမယ့် သူမမှာမရှိဘူးဆိုတာ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ၊ သူမသားကို မသင်ပြနိုင်ဘူးဆိုတာ ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ၊ ရှန်းယုဟန်က စကားတိုင်းမှာ သူမကိုစော်ကားသွားတာ!

ဒီလူ၊ ဒီလူ၊ သူ့ကိုသင်ခန်းစာပေးရမယ်.. ဒေါသထွက်လိုက်တာ.. ဒေါသထွက်လိုက်တာ!

ဟုတ်သည်။ သူမက အရင်ကတွေးဖူးသည်။ ရှန်ချီယွင်က ရှန်းယုဟန််ကို လက်ထပ်ခဲ့ရင် သူ အခုချိန်မှာ ဘဝကောင်းရနေပြီး သခင်ကြီးရဲ့ မျက်နှာသာပေးခံရမှာဖြစ်သည်။

တတိယမဒမ်က လူနာဆောင်ကိုပြန်မသွားခင် စိတ်ငြိမ်အောင်လုပ်လိုက်သည်။

ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူမဒေါသထွက်နေမှန်းသိသည်။ သူက သူတို့ကို ခိုးနားထောင်ဖို့ အိမ်တော်ထိန်းကိုလွှတ်ခဲ့တာကြောင့် အိမ်တော်ထိန်းက သူ့ကိုအကုန်ပြောပြပြီးပြီ။

သူက ပြောလိုက်သည်။ “ချူးဟွေ့၊ တခြားသူတွေရဲ့ကိစ္စကို နေ့တိုင်းအာရုံစိုက်နေတာရပ်လိုက်တော့၊ မင်းက လူငယ်တွေရဲ့ အချစ်ရေးကို လိုက်ဂရုစိုက်နေတာပဲ။ အရမ်းလွန်မလာနဲ့။ ချီယွင်က ကုမ္ပဏီကိုရောက်နေတာ နည်းနည်းကြာပြီ၊ သူ့ကိုအောင်မြင်အောင်လုပ်ဖို့သာ သတိပေးလိုက်။ အရည်အချင်းရှိတဲ့သူကိုပဲ ရွေးချယ်မှာ။”

တတိယမဒမ်က ဒေါသထွက်သွားသည်။ “ထျန်းဖုန်း၊ ချီယွင်က ရှင့်ရဲ့သားပါ။ ကုမ္ပဏီကလည်း ရှင့်ကုမ္ပဏီပဲ။ သူက သေချာပေါက်အောင်မြင်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် သူက ငယ်သေးလို့အချိန်လိုတယ်လေ”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက ပြောလိုက်သည်။ “ချီယွင်က ချီဟွမ်းထက် သုံးလငယ်တာကို ငါမှတ်မိတယ်။ သူက အဲ့လောက်ထိငယ်မနေဘူး။ ချီဟွမ်းက ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းနဲ့ အောင်မြင်နေပြီး ချီယွင်က ဘာလုပ်ခဲ့လို့လဲ?”

သွမ့်ချူးဟွေ့က ရှန်ထျန်းဖုန်း သူမကိုဒီလိုတည့်ပြောမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားပေ။ သူက ချီယွင်ကို သူမရှေ့မှာ အ​မြဲအလိုလိုက်ခဲ့ပြီး ရှန်ချီဟွမ်းနှင့် မယှဥ်ဖူးပေ။

သဘာဝဆန်စွာ သူမက သူမသားအတွက် ရှင်းပြလိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့် ချီယွင်မှာ အတွေ့အကြုံ လုံလုံလောက်လောက် မရှိသေးဘူး။”

ရှန်ထျန်းဖုန်းကပြောလိုက်သည်။ “အတွေ့အကြုံမလုံလောက်ရင် သင်ယူလို့ရတယ်။ တစ်နေလုံးပျင်းရိနေပြီး သူက ဘာများလုပ်နိုင်ခဲ့လို့လဲ။ ကလေးတွေကို ပျက်စီးစေတဲ့ သဘောကောင်းတဲ့မိခင်မဖြစ်စေနဲ့။”

သွမ့်ချူးဟွေ့က ထိုစကားကြားတော့ သူမနဲ့ ရှန်းယုဟန်ကြားက စကားတွေကို သူကြားသွားမှန်းသိလိုက်ပြီး သူမနှလုံးသားက အေးခဲသွားသည်။

သူမက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ “ကျွန်မသိပါပြီ၊ တိုးတက်လာအောင်လုပ်ဖို့ သူ့ကို အကြံပေးလိုက်ပါမယ်။”

–

ရှန်ချီဟွမ်းက ညနေမှာ ညစာစားဖို့အိမ်ပြန်လာပြီး ရှန်းယုဟန်ကို အဘိုးကြီးနဲ့ အဆင်ပြေရဲ့လားမေးခဲ့သည်။ ရှန်းယုဟန်က သူ့ကို သူတို့ကစားခဲ့သည့် ဂိုးဂိမ်းအကြောင်းပြောပြခဲ့သည်။

ရှန်းယုဟန်က သူ့ကို အစိမ်းရောင်အသီးအရွက်အချို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ “ယောကျ်ား၊ အသားပဲမစားနဲ့ အရွက်များများစား။”

ရှန်ချီဟွမ်းက သူသိပ်မကြိုက်သော တရုတ်နံနံကိုကြည့်ကာ တုံ့ဆိုင်းစွာစားလိုက်သည်။ “မင်းမနက်ဖြန်လည်း သွားဦးမှာလား?”

ရှန်းယုဟန်က သူ့ကိို အနီးကပ်စိုက်ကြည့်နေသည်။ “သွားမယ်၊ ကျွန်တော် ဂိုးဘုတ်ပြန်မယူခဲ့ရဘူး။ အဲ့ဒါကိုသွားယူရဦးမယ်။ ပြီးတော့ သူက အတော်လေးအထီးကျန်နေတာ ကလေးတွေအများကြီးရှိတာတောင် သူ့ကိုဘယ်သူမှမစောင့်ပေးကြဘူး။ ကျွန်တော့်မှာ အချိန်လည်းရှိတော့ သူ့ကို ခင်ဗျားကိုယ်စား ဂရုစိုက်ပေးလိုက်မယ်။ ယောကျာ်း…ဒီလိုလုပ်လို့ရတယ်လို့ထင်လား?”

“ဆုံးဖြတ်ဖို့ကမင်းအပေါ်မူတည်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဘိုးကြီးက မနှစ်မြို့စရာတွေပြောလာရင် သူ့ကိုဂရုမစိုက်နဲ့တော့။” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုအကြံပေးလိုက်သည်။

“သူက မနှစ်မြို့စရာ တစ်ခုမှမပြောပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့က ဂိုးကစားပြီး စကားပြောကြတာ။” ရှန်းယုဟန်က အမှန်တရားကိုပြောလိုက်သည်။

“အွန်း၊ မင်းသူ့အတွက် ဝက်သားနှပ်စွပ်ပြုတ် လုပ်ပေးခဲ့တယ်လို့ကြားတယ်။” ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ရှေ့က တရုတ်နံနံကို ချဥ်တူးစွာကြည့်လိုက်သည်။ “ငါ့ကိုတော့ ဒါကြီးလာကျွေးနေတယ်?”

“ယောကျာ်း၊ ခင်ဗျားက သူနဲ့တူမလား? ဝက်သားနှပ်စွပ်ပြုတ်လုပ်ဖို့က မခက်ပါဘူး။ အန်တီက ပါဝင်ပစ္စည်းပြင်ပေးထားတာနဲ့ ကျွန်တော်က နည်းနည်းညွှန်းပေးခဲ့ရုံပဲ၊ တရုတ်နံနံကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ကြော်ထားတာ၊ ဒီတော့ခင်ဗျားမစားချင်တာသေချာလား?” ရှန်းယုဟန်က အပြုံးတစ်ခုဖြင့် အမှန်တရားကိုပြောပြလိုက်သည်။

“ဒါဆိုစားပါ့မယ်။” ရှန်ချီဟွမ်းက တုံ့ဆိုင်းစွာပြောလိုက်သည်။ စားပြီးနောက် သူက အန်တီကြော်ထားတာနဲ့ ကွာတာကိုတွေ့ရှိသွားသည်။ “တခြားသူတွေအပေါ် အရမ်းသဘောမကောင်းပါနဲ့၊ သူတို့က အသိအမှတ်ပြုချင်မှပြုမှာ”

တကယ်တော့ ရှန်းယုဟန် ရှန်ထျန်းဖုန်းကို ဝက်သားစွပ်ပြုတ်ပို့ခဲ့သော ရည်ရွယ်ချက်မှာ ထိုမျှလောက်မရိုးရှင်းပေ။ သူ့ရင်ထဲမှာ အစီအစဥ်အသေးလေးတစ်ခုရှိသည်။ ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကိုအရင်က မုန့်ဖိုးပါသော ကဒ်ပေးဖူးသည်။ သူက ဘယ်လိုသုံးရမလဲမသိသေးသည့်အပြင် သူနဲ့ ရှန်ထျန်းဖုန်း၏ဆက်ဆံရေး ပိုကောင်းလာရင် သူက သူ့ခင်ပွန်းအတွက်ပြောပေးနိုင်လိမ့်မည်။ သူနဲ့ရှန်ထျန်းဖုန်း၏ဆက်ဆံရေးအ​ခြေခံက မူလရှန်းယုဟန်၏ အဘိုးမဟုတ်ပဲ ရှန်ချီဟွမ်းဖြစ်သည်။

ရှန်းယုဟန်က ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။ “ကျွန်တော်သိပါတယ်၊ ယောကျာ်း၊ မြန်မြန်စားတော့” သူက မတုံးအပေ။ ဘယ်သူက သူ့ကိုကောင်းကောင်းဆက်ဆံလဲ၊ ဘယ်သူက သူ့ကိုဆိုးဆိုးရွားရွား ဆက်ဆံလဲဆိုတာနဲ့ပတ်သတ်ပြီး သူ့မှာကိုယ်ပိုင်အကဲဖြတ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ သို့သော် တတိယမဒမ် သူ့ကိုပြဿနာရှာနေတာကို ဖုံးကွယ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ သူက သူကိုင်တွယ်နိုင်သော ကိစ္စများနဲ့ သူ့ခင်ပွန်းကို ဒုက္ခမပေးချင်ပေ။

ရှန်ချီဟွမ်းက နှစ်လုပ်စားပြီး ထပ်ပြောလိုက်သည်။ “မနက်ဖြန်နေ့လည်မှာ ဆေးရုံနားက လူတစ်ယောက်နဲ့ ဆွေးနွေးစရာရှိတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့် အိမ်အတူပြန်ဖို့လာကြိုလိုက်မယ်။”

“ကောင်းပြီ” ရှန်းယုဟန်က ခေါင်းညိတ်သည်။ သူက သူ့ခင်ပွန်းအနားမှာရှိရင် စိတ်အေးသည်။

နောက်ရက်အနည်းငယ်မှာ ရှန်းယုဟန်က အတန်းမသွားပဲ ရှန်ထျန်းဖုန်းနှင့် နေ့လည်စာစားဖို့သွားခဲ့ပြီး ညနေမှာ ရှန်ချီဟွမ်းက အလုပ်ပြီးတာနဲ့ လာကြိုခဲ့သည်။

ထိုကာလအတွင်း သူ့ကလေးတွေက ရံဖန်ရံခါလာလည်ပြီး ခဏထိုင်ကာပြန်သွားလေ့ရှိသည်။ ရှန်းယုဟန်နှင့်ယှဥ်လျှင် ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကလေးတွေကို စိတ်မရှည်ဖြစ်လာကာ သူတို့တစ်ယောက်ချင်းစီက စိတ်ရင်းပါရဲ့လား သူမသိတော့ပေ။

ရှန်ထျန်းဖုန်း ဆေးရုံကမဆင်းခင် တစ်ရက်အလိုမှာ ရှန်းယုဟန်က ပြောခဲ့သည်။ “အဖေ၊ အားလုံးက မနက်ဖြန်လာမှာဆိုတော့ ကျွန်တော်မလာတော့ဘူးနော်။”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဘာမှမပြောခဲ့ပေ။ သူက ရှန်းယုဟန် ထိုပျော်ရွှင်မှုမှာ မပါချင်ဘူးဆိုတာသိသည်။ “ကောင်းပြီ၊ အချိန်ရရင် ချီဟွမ်းနဲ့ မကြာခဏအိမ်ပြန်လာပြီး ညစာလာစားပါ။”

ညနေမှာ ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်းယုဟန်ကို ထပ်လာကြိုပြီး သူက လူနာဆောင်ကို လျှောက်သွားစဥ် သူ့နောက်က လိုက်လာသောလူတစ်ဦးရှိသည်။ ဦးထုပ်ဆောင်းပြီး မတ်စ်တပ်ထားသော သူ့ပုံစံက အလစ်ဝင်လာတာနဲ့တူပြီး ထိုမျက်နှာဖုံးကိုချွတ်လိုက်သောအခါ ရှန်းယုဟန်က သူ့ယောက်ဖ ရှန်ချီရှင်းဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ဟိုင်း၊ မရီး၊ မတွေ့ရတာကြာပြီ။” ထို့နောက် သူက သူ့အဖေကိုကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “အဖေ”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက အေးစက်စွာနှာမှုတ်လိုက်သည်။ “မင်းပြန်မလာရင်တောင် ငါ့ခြေထောက်တွေသက်သာနေပြီ၊ ဒီအဘိုးကြီးကိုလာတွေ့ဖို့ သိသေးတယ်လား”

“အဲ့ဒါက ကျွန်တော်ပြန်လာတုန်းက အဖွဲ့တစ်ခုထဲဝင်ခဲ့ရပြီး အဲ့ဒီနေရာက နှင်းတွေက သုံးဆယ်စင်တီမီတာလောက်ထူတယ်။ ကျွန်တော်​အေးခဲပြီး သေတော့မတတ်ပဲ။ ကျွန်တော့်လက်ကိုကြည့်ပါဦး…. နှင်းကိုက်ရာတွေနဲ့ပြည့်နေတာ။” ရှန်ချီရှင်းက ရှန်ထျန်းဖုန်းကို နှင်းကိုက်ခြင်းကြောင့် နီရဲပြီး ခရမ်းရောင်ဖြစ်နေသော လက်တွေကိုပြလိုက်သည်။

ထိုသည်မှာ ရှန်းယုဟန် ဖန်တီးထားသောလေထုကြောင့်ဖြစ်မည်။ ရှန်ချီရှင်းက အရမ်းချွဲနေပေမယ့် ရှန်ထျန်းဖုန်းက နည်းနည်းမှ စိတ်အနှောင့်ယှက်မဖြစ်ခဲ့ပေ။

“နောက်မှ မင်းအတွက် လိမ်းဆေးညွှန်းပေးဖို့ ဒေါက်တာကိုပြောလိုက်မယ်။” ရှန်ထျန်းဖုန်းက မျက်နှာတည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ “မင်းက အသက်ဘယ်လောက်ကြီးကြီး ကလေးဆန်တုန်းပဲ”

“ဟေး…ကလေးဖြစ်ရတာကောင်းပါတယ်။” ရှန်ချီရှင်းက ဂုဏ်ယူစွာပြောလိုက်သည်။ “အစ်ကိုတွေကတော့ ကျွန်တော့်အကြောင်းတောင် မပြောကြဘူး။”

“ဟုတ်ပါပြီ။” ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။

အဖေနဲ့သားက ခဏလောက် စကားပြောပြီး​နောက် ရှန်ထျန်းဖုန်းက ကုတင်ဘေးက စာရွက်စာတမ်းကို ဆွဲထုတ်ကာ ပါးစပ်လုံးဝမဖွင့်သည့် ရှန်ချီဟွမ်းကိုပေးလိုက်သည်။

“ပရောဂျက်အချက်အလက်၊ မင်းယူသွားပြီး ကြည့်ကြည့်လိုက်။”

ရှန်ချီဟွမ်းက စာရွက်စာတမ်းကိုယူကာ အမြန်ကြည့်ပြီး အံ့အားသင့်သွားပေမယ့် သူက ခံစားချက်ကိုဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။

ရှန်းယုဟန်က ထိုစာရွက်စာတန်းက ဘာလဲမသိသလို စီးပွားရေးကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးလည်း သိပ်မသိပေမယ့် သူက သူ့ခင်ပွန်း ထိုစာရွက်စာတန်းကိုတွေ့တော့ မျက်လုံးအနည်းငယ်ပြောင်းသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ရှန်ချီရှင်းနှင့် ရှန်ထျန်းဖုန်းက စကားပြောပြီးနောက် သူတို့သုံးယောက်က လူနာဆောင်မှထွက်လာပြီး ရှန်းယုဟန်က သူနဲ့အတူ ဂိုးဘုတ်ကိုပြန်ယူလာခဲ့သည်။

အိမ်တော်ထိန်းက ရှန်ထျန်းဖုန်းအတွက် အိပ်ရာခါပေးနေစဥ် ရှန်ထျန်းဖုန်းက သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။ “ငါ အရင်က ချီဟွမ်းနဲ့ ချီရှင်းကို အများကြီးလျစ်လျူရှုမိခဲ့တာလား?”

အိမ်တော်ထိန်းက အံ့သြသွားပြီး အပြုံးလေးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ “သခင်ကြီးက စီးပွားရေးကိစ္စတွေကိုင်တွယ်နေရတော့ ကလေးအားလုံးကို ဘယ်လိုဂရုစိုက်နိုင်မှာလဲ”

ရှန်ထျန်းဖုန်းက ခေါင်းခါကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး သက်ပြင်းချသည်။ “မဟုတ်ဘူး သူတို့ကိုလျစ်လျူရှုမိတာငါပါ။”

သူ့မှာ ရှန်းယုဟန်ကြောင့် ဒီလိုအတွေးရှိလာခဲ့သည်။ သူတို့က စကားအများကြီးမပြောခဲ့ကြပေမယ့် ရှန်းယုဟန်က ရှန်ချီဟွမ်းအကြောင်း တစ်ချိန်လုံး သူ့ကိုပြောနေခဲ့သည်။ ဒါပေါ့၊ သူက ဘဝမှာရှိတဲ့ အသေးအမွှားလေးတွေအကြောင်း ပြောပြခဲ့တာဖြစ်ပြီး ရှန်ချီဟွမ်း ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အခက်အခဲအကြောင်းတော့ မပြောခဲ့ပေ။

ရှန်ချီဟွမ်းက အသားကြိုက်ပြီး အသီးအရွက်မကြိုက်ဘူး။ သူက မနက်ခင်းဆိုရင် အချက်ပေးသံကို ဒါဇင်လောက်ဖွင့်ထားပေမယ့် အိပ်ရာပေါ်မှာ အပျင်းထူလေ့ရှိသည်။ သူက အိပ်ရာမဝင်ခင် ဖုန်းသုံးလေ့ရှိပြီး အလုပ်ကိုနေ့တိုင်းမသွားချင်။ သူက မှတ်ဉာဏ်ကောင်းလို့ ရှန်းယုဟန်ကြိုက်တာတွေကိုမှတ်မိပြီး သူ့ကို အသုံးအဆောင်ဝယ်ပေးသလို ဝီချက်ကနေမုန့်ဖိုးလည်းပို့ပေးပြီး သူ့လက်ရေးလှကို ချီးကျူးပေးသည်။ ရှန်ထျန်းဖုန်းက ဒါတွေအားလုံးကို အခုမှသိသည်။

သူက သူ့ကလေးရဲ့အကြိုက်တွေကို ဘာလို့မမှတ်မိရတာလဲ?

–

ရှန်ထျန်းဖုန်း ဆေးရုံကဆင်းလာပြီး​နောက် မီဒီယာနှင့် ရှန်မိသားစုက ငြိမ်သက်သွားကာ အနီးကပ်စောင့်မကြည့်ပေမယ့် ယင်းမှာ ရက်အနည်းငယ်သာကြာခဲ့သည်။

တစ်ပတ်ကြာတော့ ရှန်ချီဟွမ်းက ရှန်ဂရုမှာ လူတစ်စုနှင့်အတူပေါ်လာသည်။

ရှန်ချီဟွမ်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းစတင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကတည်းက ရှန်ဂရုကို ခြေမချခဲ့တာဖြစ်ပြီး ဒါက စီးပွားရေးပါတနာအဖြစ် ဝင်ရောက်လာသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။

ခဏအကြာတွင် ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်ချီဟွမ်းကို အရေးကြီးပရောဂျက်တစ််ခုပေးခဲ့တာကို ရှန်မိသားစုက လူတွေအားလုံးသိသွားခဲ့ပြီး အိမ်တော်သုံးအိမ်က ဒေါသထွက်လွန်းလို့ မျက်လုံးတွေနီရဲနေကြသည်!

ရှန်းယုဟန် ဆေးရုံကို နေ့တိုင်းပြေးလာနေတာ အသုံးဝင်တယ်လို့ ဆိုလိုတာလား? သူက ရှန်ထျန်းဖုန်းကို ဘယ်လိုစိတ်ကြဆေးစွပ်ပြုတ်ကျွေးခဲ့လို့ ရှန်ထျန်းဖုန်းက ရှန်ချီဟွမ်းကို အရေးကြီးပရောဂျက်တစ်ခု ပေးလိုက်ရတာလဲ!

အခုသူတို့နောင်တရနေခဲ့သည်။ အဲ့ဒီတုန်းက ဘာလို့ သူတို့သားတွေကို ရှန်းယုဟန်နဲ့ လက်ထပ်ခွင့်မပေးခဲ့ရတာလဲ။

လက်ရှိအချိန်မှာ နောင်တအရဆုံးက ဖန်ခွက်ကို လက်နဲ့ထုခွဲလိုက်သော တတိယမဒမ်ဖြစ်သည်!

သေစမ်း…ရှန်းယုဟန်…သူမက သူ့ကို ဒီလောက်ထိ အကြံကြီးတဲ့လူဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်ခဲ့ပေ။ ဒါက သူမနဲ့ ရှန်ချီယွင်ကို လက်စားချေလိုက်တာပဲ!

ထိုအချိန်မှာ ရှန်းယုဟန်က သူအမုန်းခံနေရတာကိုမသိပဲ ပရိဘောဂအသစ်များကို စာဖတ်ခန်းနှင့် နေရောင်ခန်းသို့ ဂရုတစိုက်သယ်လာပေးရန် အလုပ်သမားများအား တောင်းဆိုနေသည်။